پاورپوینت کامل عوامل افزایش روزی (۳) ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عوامل افزایش روزی (۳) ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عوامل افزایش روزی (۳) ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عوامل افزایش روزی (۳) ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

۹۲

اشاره

در شماره های پیشین، برخی از
عوامل افزایش روزی را بیان نمودیم.
در این شماره، دیگر عوامل را مرور
می نماییم.

۵. تدبیر

یکی از عوامل مؤثّر در تأمین رزق
و روزی و افزایش آن، داشتن تدبیر،
آینده نگری و برنامه ریزی است. تدبیر
در زندگی، گونه ها و چهره های
متفاوتی دارد. مسائلی از قبیل انتخاب
شغل، سن و زمان و مکان مناسب برای
وارد شدن در عرصه کار و اشتغال از
جمله آنهاست. اگر کسی بدون
شناخت علاقه، استعداد و توانایی
خود، در انتخاب شغل و مکان و زمان
آن دچار اشتباه شد، به جای مذمّت و
سرزنش روزگار و بدبینی به این و آن،
باید خود را سرزنش کند و در تدبیر و
برنامه ریزی خود تجدید نظر نماید.

این همه مربوط به مرحله قبل از
انتخاب شغل است؛ اما بعد از انتخاب
شغل و کسب در آمد، مرحله جدیدی
از تدبیر در زندگی آغاز می شود. در این
مرحله، مسائلی از قبیل نحوه هزینه و
اولویت بندی در هزینه ها و… وجود
دارد که باید به گونه مناسبی تدبیر شود.
بنا به فرموده امام علی علیه السلام : «قِوامُ الْعَیْشِ
حُسْنُ التَّقْدیرِ وَ مِلاکُهُ حُسْنُ التَّدْبیرِ؛
برپایی زندگی منوط به اندازه گیری
مناسب است و اندازه گیری مناسب به
تدبیر مناسب وابسته است.»

امام باقر علیه السلام در حدیث شریفی،
تمام کمالات انسانی را در سه نکته
خلاصه کرده است که یکی از آنها تدبیر
در زندگی می باشد: «الْکَمَالُ کُلُّ الْکَمَالِ
التَّفَقُّهُ فِی الدِّینِ وَ الصَّبْرُ عَلَی النَّائِبَهِ وَ تَقْدِیرُ
الْمَعِیشَهِ؛ تمام کمالات در سه چیز
نهفته است: فهم عمیق از دین، بردباری
در ناملایمات و برنامه ریزی در
زندگی.»

۶. میانه روی

در شمار عواملی که در جلب رزق
و روزی آدمی مؤثر است، به عوامل
کار، تلاش، تدبیر و برنامه ریزی اشاره
شد. عامل میانه روی نیز به عنوان عامل
مکمّل کار و تلاش، انسان را به حرکت
در می آورد و از کسالت و تنبلی خارج
می کند.

تدبیر و برنامه ریزی، انسان را به
جاده مستقیمی که به مقصد مورد نظر
منتهی می شود، رهنمون می سازد و
میانه روی و اعتدال، حرکت او را
تنظیم می کند تا دچار کندی و تندی
نابجا نشود. بخل و اسراف یا دست
بستگی و دست و دل بازی، هر یک به
گونه ای میانه روی در زندگی را تهدید
می کنند.

قرآن کریم در دستوری کلی و
اساسی، همگان را به «مشی معتدل» در
همه زمینه های اجتماعی، سیاسی،
اقتصادی و… فرمان می دهد و در
فرمان دیگری افراط و تفریط را
موجب سرزنش و حسرت می داند: «وَ
لا تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَهً إِلی عُنُقِکَ وَ لا تَبْسُطْها
کُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُوماً مَحْسُوراً»؛ «هرگز
دستت را به گردنت زنجیر مکن [و
ترک انفاق و بخشش مکن] و بیش از
حد [نیز] دست خود را مگشای که
مورد سرزنش قرار گیری و از کار
فرومانی.»

افراط و تفریط نه تنها در امور
مباح، کاری غیر عاقلانه و غیر شرعی
است، بلکه حتی در امور نیک و
پسندیده نیز امری غیرعقلانی و غیر
شرعی محسوب می شود. اسراف و
تندروی جامه زشتی است که قامت هر
عمل پسندیده ای را ناپسند جلوه می
دهد.

اسراف فقط در امور باطل و ناروا
نیست، بلکه حتی در امور حق وروا نیز
مصداق دارد. به تعبیر امام سجاد علیه السلام :
«إِنَّ الرَّجُلَ لَیُنْفِقُ مَالَهُ فِی حَقٍّ وَ إِنَّهُ لَمُسْرِفٌ؛
چه بسا کسی در راه حق مال خود را
انفاق کند، حال آنکه اسراف کار شمرده
می شود.»

بنابر گواهی امام صادق علیه السلام : «إِنَّ
السَّرَفَ یُورِثُ الْفَقْرَ وَ إِنَّ الْقَصْدَ یُورِثُ
الْغِنَی؛ اسراف موجب فقر و نداری، و
میانه روی موجب غنی و بی نیازی
می گردد.»

و بنا به ضمانت امام کاظم علیه السلام :
«ضَمِنْتُ لِمَنِ اقْتَصَدَ أَنْ لَا یَفْتَقِرَ؛ برای
کسی که میانه روی کند، ضمانت
می کنم که هرگز فقیر نشود.»

بالاتر از فقیر نشدن، برخورداری
از نعمتهای فراوان الهی در اثر
میانه روی و اعتدال است. به فرموده
پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله : «مَنِ اقْتَصَدَ فِی
مَعِیشَتِهِ رَزَقَهُ اللَّهُ وَ مَنْ بَذَّرَ حَرَمَهُ اللَّهُ؛ کسی
که در زندگی خود میانه روی پیشه کند،
خداوند به او [روزی می دهد،] و کسی
که تبذیر [و ریخت و پاش] کند،
خداوند او را [از نعمات خود] محروم
نماید.»

حاصل آنکه، یکی از عوامل جلب
رزق و روزی، میانه روی و دوری از
تندروی و کند روی یا پرهیز از اسراف
و بخل است.

۷. تقوا، توبه، استغفار

گناه و نافرمانی خداوند، علاوه بر
تنبیه معنوی که همان از دست دادن
توفیق طاعت و شیرینی عبادت است،
تنبیه مادّی خداوند را نیز در پی دارد تا
هر چه زودتر انسان تبهکار به خود آید
و به مسیر درست باز گردد: «وَ ضَرَبَ
اللّهُ مَثَلاً قَرْیَهً کانَتْ آمِنَهً مُطْمَئِنَّهً یَأْتیها رِزْقُها
رَغَداً مِنْ کُلِّ مَکانٍ فَکَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللّهِ فَأَذاقَهَا
اللّهُ لِباسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ بِما کانُوا
یَصْنَعُونَ»؛ «خداوند [برای آنان که
کفران نعمت می کنند] مثلی زده است:
منطقه آبادی که امن [و آرام] و مطمئن
بود و همواره روزیش از هر جا
می رسید؛ اما نعمت خدا را ناسپاسی
کردند و خداوند به خاطر اعمالی که
انجام می دادند، لباس گرسنگی و ترس
را بر اندامشان پوشانید.»

بر اساس اصل اولیه، خداوند منّان
رحمت عام و فراگیر خود را شامل
حال همه بندگان و آفریدگان خود
می کند و آنها را از پاکیزه ترین
نعمتهایش برخوردار می سازد؛ اما
آنگاه که از سر ناسپاسی و کفران
نعمت، سر به طغیان و سرکشی زنند،
خداوند نیز نعمتهای خود را از آنان باز
می دارد تا کمی به خود آیند و دست از
عناد و لجاجت بردارند. علاوه بر آیه
فوق، این آیه نیز شاهد همین ادعا
است:

«کُلُوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ وَ لا تَطْغَوْا
فیهِ فَیَحِلَّ عَلَیْکُمْ غَضَبی وَ مَنْ یَحْلِلْ عَلَیْهِ
غَضَبی فَقَدْ هَوی»؛ «از روزیهای
پاکیزه ای که به شما داده ایم بخورید و
در آن طغیان نکنید که [در این صورت[
غضب من بر شما وارد شود و هر کس
که غضبم بر او وارد شود، سقوط
می کند.»

در نقطه مقابل، آنان که گناه نکنند
و به جای تابعیت شیطان، در زمره
بندگان رحمان در آیند، برکات زمین و
آسمان بر آنان خواهد بارید و آنها را
غرقه رحمت الهی خواهد کرد: «وَ لَوْ أَنَّ
أَهْلَ الْقُری آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ
مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ
بِما کانُوا یَکْسِبُونَ»؛ «و اگر اهل شهرها و
آبادیها ایمان می آوردند و تقوا پیشه
می کردند، برکات آسمان و زمین را بر
آنها می گشودیم؛ ولی [آنها حق را[
تکذیب کردند، ما هم آنان را به کیفر
اعمالشان مجازات کردیم.»

همچنین اهل تقوی، از امدادهای
غیبی و مخزنهای ویژه رحمت الهی
برخوردارند. و از آنجا که امور غیبی از
توان محاسبه انسان خارج است،
انسانهای تقوا پیشه از ارزاق بی حساب
و غیرقابل محاسبه برخوردار
می شوند: «وَ مَنْ یَتَّقِ اللّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً
* وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ
عَلَی اللّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ
اللّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْراً»؛ «و هر کس تقوای
الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای
او فراهم می کند و او را از جایی که
گمان ندارد روزی می دهد. و هر کس
بر خدا توکل کند، خداوند امر او را
کفایت می کند. خداوند فرمان خود را
به انجام می رساند و او برای هر چیزی
اندازه ای قرار داده است.»

مطابق این آیه شریفه، انسان
پرهیزکار در زندگی خود هیچ گاه با «بن
بست» و یا «در بسته» مواجه نخواهد
شد. خداوندی که تمام علل و اسباب
در دست اوست، در هر مشکل و
بن بستی، برای او راه خروجی قرار
خواهد داد، از جمله: در پیچ و خمهای
زندگی هیچ گاه با بن بست اقتصادی
علاج ناپذیر مواجه نخواهد شد و از
جایی که گمان نمی برد، خداوند مشکل
او را رفع و روزی او را خواهد رساند.

البته چنانچه انسان از یاد خدا
غافل شده و مرتکب گناه گردید، سپس
گناه یا گناهان خود را با طلب مغفرت و
بازگشت به خداوند متعال تدارک و
جبران کرد، علاوه بر آنکه سیئاتش به
حسنات تبدیل می شود، و روح و
روانی پاک می یابد، روزی او نیز
افزایش پیدا می کند. خداوند متعادل در
قرآن کریم می فرماید: «وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا
رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُمَتِّعْکُمْ مَتاعاً حَسَناً إِلی
أَجَلٍ مُسَمًّی وَ یُوءْتِ کُلَّ ذی فَضْلٍ فَضْلَه»؛
«از پروردگار خویش آمرزش بطلبید!
سپس به سوی او باز گردید تا شما را تا
مدت معینی [از مواهب زندگی این
جهان ]به خوبی بهره مند سازد و به هر
صاحب فضیلتی به مقدار فضیلتش
ببخشد.»

و بنا به توصیه همه انبیاء الهی، از
جمله حضرت هود علیه السلام توبه و
استغفار، موجب رحمت بی پایان و
پیوسته و افزایش توان و نیروی انسان
خواهد شد: «وَ یا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ
تُوبُوا إِلَیْهِ یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً وَ یَزِدْکُمْ
قُوَّهً إِلی قُوَّتِکُمْ وَ لا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمینَ»؛ «و ای
قوم من! از پروردگارتان طلب آمرزش
کنید، سپس به سوی او بازگردید تا
[باران ]آسمانی را پی در پی بر شما
بفرستد و نیرویی بر نیرویتان بیفزاید و
گنهکارانه روی [از حق ]برنتابید.»

در روایات نیز یکی از عوامل
روزی رسان، استغفار و بازگشت به
دامان پرمهر الهی شمرده شده است. در
روایتی از امام علی علیه السلام ، استغفار،
موجب افزایش رزق دانسته شده
است. حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
«الاِسْتِغْفَارُ یَزِیدُ فِی الرِّزْقِ؛ استغفار،
روزی را زیاد می کند.»

ایشان در حدیث دیگری به کمیل
سفارش فرمودند که اگر در رسیدن
روزی تو کندی و آهستگی پیش آمد،
آن را با استغفار چاره کن: «إِذَا أَبْطَأَتِ
الْأَرْزَاقُ عَلَیْکَ فَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ یُوَسِّعْ عَلَیْک؛
هنگامی که رسیدن روزیت کند
می شود، از خداوند آمرزش بخواه تا
روزیت را وسیع گرداند.»

در حدیث دیگری، علی علیه السلام
چگونگی استغفار را به ما آموزش
می دهند: مردی از مشکلی که برای او
پیش آمده بود و از تنگنای مالی و
فراوانی اهل و عیال خود در نزد
حضرت علی علیه السلام شکایت کرد.
حضرت به او فرمود بر تو باد استغفار
کردن؛ چرا که خداوند می فرماید:
«اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ اِنّهُ کانَ غِفارا»؛ «از خدا
آمرزش طلبید که او بسیار آمرزنده
است.»

آن مرد بار دیگر خدمت حضرت
رسید و گفت: یا امیرالمؤمنین! من
فراوان استغفار کردم؛ اما راه چاره ای
برای خود نمی بینم. حضرت پاسخ داد:
«شاید آن چنان که شایسته است
استغفار نکردی.» گفت: راه آن را به من
یاد دهید. فرمود که نّیت خود را پاک
کن، از پروردگارت اطاعت نما و بگو:
«اللّهُمَّ اِنِّی اَسْتَغْفِرُکَ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ قَوِیَ عَلَیْهِ
بَدَنِی بَعَافِیَتِکَ صَلِّ عَلَی خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ
مُحَمَّدٍ النَّبِی وَآلِهِ الطَّیِّبِینَ وَالطّاهِرِینَ وَفَرِّج
عَنِّی؛ خداوندا ! نسبت به تمامی
گناهانی که آنها را با جسم سالمی که تو
به من ارزانی داشتی انجام دادم، از تو
آمرزش می طلبم. بر بهترین مخلوقت
محمد صلی الله علیه و آله و آل پاک و پاکیزه او درود
فرست و برای من گشایشی قرار ده!»

آن مرد گفت: من چندین بار به
همین صورت آمرزش خواستم، تا
اینکه خداوند از من ناراحتی و
تنگدستی را زدود و رزقم را فراوان
ساخت و گرفتاریم را بر طرف کرد.»

۸. ذکر خدا

بر اساس قاعده کلی «فَاذْکُرُونی
أَذْکُرْکُمْ وَ اشْکُرُوا لی وَ لا تَکْفُرُونِ»، رابطه
بین ذاکر و مذکور، رابطه ای متقابل
است و انسان ذاکر، مذکور خداوند نیز
واقع می شود. بر این اساس، اگر انسانی
با یاد خداوند و به یاد او زندگی کند،
خداوند نیز به یاد او است و او را از
رزق مادی و معنوی خود برخوردار
می کند.

ذکر خداوند به زبانهای متفاوت و
در زمانهای گوناگونی قابل انجام است؛
اما در این میان، بعضی از اذکار و بعضی
از زما