پاورپوینت کامل سیمای زکات در اسلام (۲) ۷۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیمای زکات در اسلام (۲) ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیمای زکات در اسلام (۲) ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیمای زکات در اسلام (۲) ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

۵۶

اشاره:

در شماره قبل، اهمّیت، فلسفه،
موارد مصرف و آثار فردی زکات را
مورد بررسی قرار دادیم. در ادامه، آثار
اجتماعی زکات و آثار عدم پرداخت
آن را بحث می کنیم.

ب. آثار اجتماعی زکات

زکات به عنوان یک اصل
اجتماعی، در میان قوانین اجتماعی
اسلام، بی نظیر است؛ چرا که نقش
تعیین کننده ای را در پیشبرد اهداف
اسلام، به خصوص در برنامه اقتصادی
ایفا می کند.

با بررسی آثار پرداخت زکات در
بعد اجتماعی به این نتیجه می رسیم که
زکات، علاوه بر اینکه فقرا را از انزوا،
گوشه گیری، بدبینی، ناامیدی و حس
حقارت دور می کند، موجب برادری و
دوستی در بین مسلمین شده و به
واسطه حل مشکلات فقرا، بخشی از
مفاسد اجتماعی را که برخاسته از فقر
حاکم بر جامعه است نیز از بین می برد.

از آثار اجتماعی زکات می توان به
موارد ذیل اشاره کرد:

۱. دفع بلا از امت

یکی از آثار اجتماعی زکات، دفع
انواع بلاها و خطرات از امت است و
شاید بتوان بعضی از بلاها را ناشی از
عدم توجه به این واجب الهی دانست؛
چنانکه امام صادق علیه السلام می فرمایند: «اِنَّ
اللّهَ لَیَدْفَعُ لِمَنْ یُزَکِّی مِنْ شِیعَتِنا عَمَّنْ لا یُزَکِّی
وَلَوْ اَجْمَعُوا عَلی تَرْکِ الزَّکاهِ لَهَلَکُوا؛ قطعا
خداوند به خاطر کسانی از شیعیان ما
که زکات می دهند، [انواع بلاها و
خطرات را] از سایرین نیز دفع می کند
و اگر همه پرداخت زکات را ترک
می کردند، نابود می شدند.»

۲. فقرزدایی

یکی از مسائل مهم جامعه، وجود
فقر و یکی از راههای مبارزه با آن،
پرداخت زکات و انفاق است. هدف
اسلام از تشریع زکات، کم کردن
فاصله های بین فقرا و اغنیا است.

در همین راستا، روایات بسیاری
از ائمه معصومین علیهم السلام به ما رسیده که
مضمون همه آنها دستور به پرداخت
زکات به فقرا تا سرحد بی نیازی آنان
است و بدین طریق خواستار یک
توازن اجتماعی در بین مسلمانان
می باشد.

امام صادق علیه السلام می فرماید: «اِنَّما
وُضِعَتِ الزَّکاهُ اِخْتِبارا لِلاَْغْنِیاءِ وَمَعُونَهً
لِلْفُقَراءِ وَلَوْ اَنَّ النّاسَ اَدَّوْا زَکاهَ اَمْوالِهِمْ ما بَقِیَ
مُسْلِمٌ فَقِیرا مُحْتاجا وَلاَسْتَغْنی بِما فَرَضَ اللّهُ
عَزَّ وَجَلَّ لَهُ وَاِنَّ النّاسَ ما افْتَقَرُوا وَلاَ احْتاجُوا
وَلا جاعُوا وَلا عَرُوا اِلاَّ بِذُنُوبِ الاَْغْنِیاءِ؛
زکات به منظور آزمودن توانگران و
کمک به مستمندان وضع شده است.
اگر مردم زکات اموال خود را
می پرداختند، هیچ مسلمانی، فقیر و
نیازمند نمی ماند و به سبب آنچه
خداوند عزّ وجل برای او واجب کرده
است، بی نیاز می شد. مردم، فقیر و
نیازمند و گرسنه و برهنه نشدند، مگر
به سبب گناهان ثروتمندان.»

صرف نظر از اینکه زکات دور
کننده فقر از جامعه اسلامی است،
مفاسدی را که گریبان گیر جامعه است
نیز کاهش می دهد، چرا که هم ازدیاد
سرمایه، زمینه ساز فساد است و هم فقر
ممکن است زمینه مفاسد اجتماعی
مثل وقوع سرقت، دریافت رشوه،
خیانت و امثال آن را فراهم آورد که
زکات، از راههای تعدیل کننده ثروت
و از بین برنده بسیاری از مفاسد
می باشد.

آری، اغنیا می توانند عقل و لیاقت
مال خود را در یکی از این دو راه
بیازمایند:

الف. ثروت خود را صرف هزینه
تجملات و خرید وسایلی که موجبات
تفاخر بر دیگران را فراهم می کند
بنمایند و منفور خلق و خالق شوند.

ب. و یا با پرداخت بخشی از
سرمایه خود، در راه نجات انسانها در
بعد مادّی و معنوی سهیم باشند و با
دادن حقوق الهی محبوب خالق شوند.

آنچه مسلّم و بدیهی است، این
است که راه دوم با عقل و منطق
سازگارتر و در نظر عرف پسندیده تر
است؛ به همین خاطر است که در
روایت فوق، زکات، وسیله آزمایش
اغنیا معرفی شده است.

قرآن کریم نیز در آیه ۱۴۱ سوره
انعام با صراحت اعلام می دارد که همه
محصولات یک کشتزار، باغ یا
نخلستان، برای مصرف شخصی
نیست و در آن حقی برای فقرا و
مساکین منظور شده است.

«وَ هُوَ الَّذِی أَنْشَأَ جَنّاتٍ مَعْرُوشاتٍ وَ
غَیْرَ مَعْرُوشاتٍ وَ النَّخْلَ وَ الزَّرْعَ مُخْتَلِفاً أُکُلُهُ وَ
الزَّیْتُونَ وَ الرُّمّانَ مُتَشابِهاً وَ غَیْرَ مُتَشابِهٍ کُلُوا مِنْ
ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ آتُوا حَقَّهُ یَوْمَ حَصادِهِ وَ لا
تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ»؛ «اوست که
باغهای معروش (باغهایی که
درختانش روی داربستها قرار دارد) و
باغهای غیرمعروش را آفرید. همچنین
نخل و انواع زراعت را که از نظر طعم و
میوه با هم متفاوتند. و [نیز] درخت
زیتون و اَنار را، که از جهتی با هم شبیه
و از جهتی تفاوت دارند. از میوه آن
وقتی به ثمر می رسد، بخورید و حق آن
را به هنگام درو، بپردازید و اسراف
نکنید که خداوند مسرفان را دوست
ندارد.»

۳. تقویت بنیه دینی مردم

همانطور که اشاره شد، مصرف
زکات، در مسائل اقتصادی صِرف
خلاصه نمی شود؛ بلکه جامعیت آن
باعث شده است تا در کلیه اموری که به
نوعی موجب تقویت بنیه های دینی
دوست داران اهل بیت علیهم السلام می گردد
نیز، مصرف شود که ساخت مسجد،
مدرسه، کتابخانه، انجام تبلیغات
اسلامی، انجام امور دینی، اصلاح و
آشتی بین مسلمین، از جمله آنها است.
امام علی بن موسی الرضا علیه السلام فرمود:
«اِنَّ عِلَّهَ الزَّکاهِ مِنْ اَجْلِ قُوتِ الفُقَراء…
وَالْمَعُونَهِ لَهُمْ عَلی اَمْرِ الدِّینِ؛ دلیل
پرداخت زکات، قوت فقرا،… و
کمک رسانی به آنان در امور دینی [آنها[
است.»

آثار عدم پرداخت زکات

همان گونه که زکات موجب آثار و
برکات فردی و اجتماعی است ـ که به
نمونه هایی از آن اشاره شد ـ نپرداختن
آن نیز آثار سوئی را بر فرد و جامعه بر
جای می گذارد.

آثار عدم پرداخت زکات را در
یک تقسیم بندی کُلّی می توان به آثار
دنیوی و اُخروی تقسیم کرد.

الف. آثار دنیوی

با بررسی آیات و روایاتی که از
طرف شارع مقدس اسلام و ائمه
طاهرین علیهم السلام به ما رسیده است، این
نکته به دست می آید که بسیاری از اوامر
و نواهی، رابطه مستقیم با زندگی دنیوی
انسان در بعد فردی و اجتماعی دارد.

بارها این مسئله تجربه شده است
که انجام فعل حرام و یا ترک واجب،
غیر از عذاب اخروی، آثار خود را در
این دنیا نیز بر جای گذارده است.
اصولاً از دیدگاه اسلام اموالی که
مخلوط با حق دیگران بوده و حق اللّه
(خمس و زکات) و حق الناس از آن
جدا نگردیده است، اموالی نکبت بار
است که بدبختی، درد، رنج و عذاب را
برای صاحب خود به همراه دارد؛ چنان
که پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ
مالٌ لا یُزَکّی؛ مالی که زکات آن پرداخت
نشده، ملعون و مورد نفرین است.» و
نیز فرمود: «ما حَبَسَ عَبْدٌ زَکاهً فَزادَتْ فِی
مالِهِ؛ ممکن نیست بنده ای زکات
مالش را حبس کند؛ اما مال او فزونی
[واقعی] پیدا کند.»

در حقیقت، یکی از اهداف
تشریع زکات، غیر از پاکی روح از
بخل، دنیا پرستی و مال دوستی،
پرداخت حقوقی است که اسلام در مال
اغنیا قرار داده است. و عدم پرداخت
آن، آثار سوئی را به همراه دارد که به
برخی از آن اشاره می شود:

۱. تلف شدن اموال

همان طور که پرداخت زکات
موجب برکت و ازدیاد رزق می شود و
ائمه معصومین علیهم السلام کم نشدن مال
زکات داده شده را تضمین کرده اند، در
مقابل، یکی از دلایل تلف شدن اموال
به واسطه حوادث طبیعی و غیر آن را
عدم پرداخت زکات دانسته اند. امام
صادق علیه السلام می فرمایند: «ما ضاعَ مالٌ فِی بَرٍّ
وَلا بَحْرٍ اِلاَّ بِتَضْیِیعِ الزَّکاهِ؛ هیچ مالی در
خشکی و در دریا ضایع و تلف
نمی شود، مگر به خاطر آنکه زکات آن
تضییع شده باشد.»

سؤالی که در اینجا مطرح می شود،
این است که چرا عده ای با اینکه در
پرداخت حقوق الهی کوتاهی می کنند،
نه تنها از ثروتشان کاسته نمی شود،
بلکه همواره بر آن افزوده می گردد؟!

پاسخ این است که اوّلاً، خداوند
متعال وسایل ارشاد و هدایت تمام
بندگان خود را فراهم ساخته و توسط
پیامبران و ائمه طاهرین علیهم السلام با آنان
اتمام حجت کرده است. حال اگر در
گمراهی خویش باقی ماندند و
همچنان به هتک حرمت خدا پرداختند
و مقررات و دستورات الهی را ناچیز
انگاشتند، آنها را به خویشتن واگذارده،
به وسیله مال و اولاد زیاد، آنان را در ناز
و نعمت و خوشی قرار می دهد و در
عالم آخرت به عذاب سختی
گرفتارشان می کند؛ چنان که قرآن کریم
می فرماید: «وَلاَ یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوآاْ أَنَّمَا
نُمْلِی لَهُمْ خَیْرٌ لاِّءَنفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ لِیَزْدَادُوآاْ
إِثْمًا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ »؛ «آنها که کافر
شدند [و راه طغیان پیش گرفتند[
تصور نکنند اگر به آنها مهلت می دهیم
برایشان بهتر است. ما به آنها مهلت
می دهیم فقط برای اینکه بر گناهان
خود بیفزایند و برای آنها عذاب خوار
کننده ای [آماده شده] است.»

ثانیا، اگر چه برخی از افرادی که
فقط به فکر زر اندوزی بوده و به
حقوقی که خداوند بر آنها واجب کرده
توجهی نمی کنند، در ظاهر در ناز و
نعمت و خوش گذرانی مشغول اند،
ولی باطنی پر از اضطراب آنها را احاطه
کرده است و حتی نمی توانند یک شب
را با آرامش به صبح رسانند.

۲. کمبود و قحطی و بی برکتی

رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند: «اذا
مُنِعَتِ الزَّکوهُ مُنِعَتِ الاَْرْضُ بَرَکاتِها؛ هر گاه
زکات پرداخت نشود، زمین از برکاتش
بازداشته می شود.»

و نیز در جایی دیگر می فرماید: «لا
تَزالُ اُمَّتِی بِخَیْرٍ ما تَحابُّوا… وَاَقامُوا الصَّلوهَ
وَآتَوُ الزَّکوهَ فَاِذا لَمْ یَفْعَلُوا ذلِکَ ابْتُلُوا بِالْقَحْطِ
وَالسِّنِینَ؛ امت من تا مادامی که یکدیگر
را دوست بدارند… و نماز را به پا دارند
و زکات را بپردازند، در خیر و سعادت
به سر می برند؛ ولی اگر اینها را انجام
ندهند، گرفتار قحطی و خشکسالی
می شوند.»

امام باقر علیه السلام نیز می فرماید: «اِذا
مَنَعُوا الزَّکاهَ مَنَعَتِ الاَْرْضُ بَرَکَتَها مِنَ الزَّرْعِ
وَالثِّمارِ وَالْمَعادِنِ کُلَّها؛ اگر زکات را
پرداخت نکنند، زمین برکتش را از
کشاورزی و میوه ها و معادن بر
می دارد.»

۳. محروم شدن از رحمت

همان گونه که قرآن پرداخت
زکات را موجب جلب رحمت الهی بر
می شمرد، در مقابل، عدم پرداخت این
فریضه موجب دوری از رحمت الهی
خواهد شد، چنان که امام صادق علیه السلام
می فرماید: «حَقِیقٌ عَلَی اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ اَنْ
یَمْنَعَ رَحْمَتَهُ مَنْ مَنَعَ حَقَّ اللّهِ فِی مالِهِ؛
کسی که حق خدا در مالش را نپردازد،
سزاوار است که خداوند رحمت خود
را از او دریغ کند.»

۴. هزینه شدن مال در راه باطل

امام صادق علیه السلام می فرماید: «ما مِنْ
رَجُلٍ یَمْنَعُ دِرْهَما فِی حَقِّهِ اِلاَّ اَنْفَقَ اِثْنَیْنِ فِی
غَیْرِ حَقِّهِ؛ کسی که مال خود را در راه
حقش [و اطاعت خدا] صرف نکند، دو
برابر آن را در راه معصیت خداوند
هزینه می کند.» و در روایتی دیگر
می خوانیم: «مَنْ مَنَعَ حَقّا لِلّهِ عَزَّ وَجَلَّ اَنْفَقَ
فِی باطِلٍ مِثْلَیْهِ؛ کسی که حق خدا را
نپردازد [و در راه حق، مال خود را
صرف نکند]، دو برابر آن مقدار را در
راه باطل صرف خواهد کرد.»

۵. عدم قبولی نماز

چنان که قبلاً نیز اشاره شد، در
اسلام نماز و زکات با یکدیگر قرین و
پیوسته بوده و طبق آیات و روایات
متعددی قبولی تمام اعمال وابسته به
قبولی نماز است و قبولی نماز وابسته
به پرداخت زکات می باشد.

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «فَاِنْ بَخِلَ
بِزَکاتِهِ وَلَمْ یُؤَدِّها اُمِرَ بِالصَّلوهِ فَرُدَّتْ اِلَیْهِ
وَلُفَّتْ کَما یُلَفُّ الثَّوْبُ الْخَلْقُ ثُمَّ یُضْرَبُ بِها
وَجْهُهُ»؛ «کسی که در پرداخت زکات
بخل ورزد و آن را ادا نکند، به نمازش
امر