پاورپوینت کامل تبلیغ نوشتاری (۲);فن نوشتن یا هنر نویسندگی؟ ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تبلیغ نوشتاری (۲);فن نوشتن یا هنر نویسندگی؟ ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تبلیغ نوشتاری (۲);فن نوشتن یا هنر نویسندگی؟ ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تبلیغ نوشتاری (۲);فن نوشتن یا هنر نویسندگی؟ ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

۴۲

اشاره:

در شماره پیش، از اهمّیت و
ضرورت تبلیغ نوشتاری گفتیم و از
رسالت بزرگی که همه ما در این عرصه
بر دوش داریم. و اینک مطالبی در باب
هنر نویسندگی ارائه می کنیم.

* * *

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «مَنْ مَاتَ
وَمِیرَاثُهُ الدَّفَاتِرُ وَالْمَحابِرُ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّهُ؛
هر که از دنیا برود و میراثش دفتر و
دوات باشد، بهشت بر او واجب خواهد
بود.»

زمانی که تصمیم می گیریم به
عرصه ای وارد شویم، ابتدا باید آن را
بشناسیم و با ویژگیها و آمادگیهایی که به
آن نیاز داریم، آشنا شویم.

«نوشتن» دو عنصر اصلی دارد:
«معنی» و «قالب معنی» یا «محتوا» و
«لفظ». آنها که به عرصه نوشتن قدم
می گذارند، بسته به میزان توانایی ای که
در ارائه این دو عنصر دارند، موفّق یا
ناموفّق می شوند.

لفظ و معنی برای ایجاد یک اثر
خوب، ارزش اساسی دارند و هر کدام
دچار نقص شوند، به نوشته خلل وارد
می کنند.

سخن در اینجاست که نویسنده
حوزوی، نوشتن را به عنوان یک «فنّ»
فرا می گیرد یا به چشم «هنر» به آن
می نگرد. کسی که «فنّ نوشتن» را بداند،
به درستی از عهده بیان و نگارش مطلب
مورد نظرش برمی آید و معانی ذهنی را
در قالب الفاظ بی عیب و مناسب می ریزد
و عرضه می نماید. الفاظ او از نظر
دستوری و قواعد فصاحت و بلاغت،
صحیح و مطابق اصول است. از جهت
نگارش و املا هم مشکلی ندارد.

می بینید که آموختن این فنّ برای
هر کس در هر رشته ای از علوم، لازم
است. هر کس بخواهد دست به قلم ببرد
و اثری خلق کند، باید اصول این فنّ را
آموخته باشد.

بسیارند کسانی که در یک رشته
علمی به جایگاهی می رسند و چون
نمی توانند دانسته های خود را راحت و
درست بنویسند و نوشته مناسبی عرضه
کنند، به آموختن فنّ نوشتن رو می آورند
تا اثری از خود به یادگار بگذارند.

«نوشتن فنّی است آموختنی و
اکتسابی» و تنها با تمرین و ممارست و
مطالعه و به کار بستن اصول و قواعد،
می توان به حدّ مطلوبی از آن رسید. امّا
«هنر نویسندگی» علاوه بر ممارست،
نیازمند آن است که با ذوق و شمّ
نویسندگی ممزوج گردد.

هنر نویسندگی

آنچه ما به عنوان کتاب و مقاله
می خوانیم و می بینیم، انواع مختلفی
دارد. نوشته هایی هستند که هدفشان فقط
انتقال حجمی از معلومات و اطّلاعات به
خواننده است و در انتخاب شیوه بیان و
جمله بندی و عبارت پردازی، کار خاصّی
در آنها انجام نشده است و در مقابل، آثار
دیگری وجود دارند که به بازی با الفاظ
پرداخته اند و محتوای قابل توجهی
ندارند.

نوشته هایی وجود دارند که فکری
تازه و محتوایی نو عرضه می کنند و
حکایت از بلوغ فکری نویسنده خود
دارند و آثار دیگری هستند که صرفا
بخشهای مختلفی از افکار و آثار دیگران
را برش زده و در کنار هم چیده اند و
نویسنده هیچ کار فکری در شیوه ارائه
مطلب انجام نداده است و خلاّقیّت و
ابتکاری به آن نیفزوده است.

صد البته که انواع این نوشته ها از
نظر ارزش در یک سطح قرار نمی گیرند.
ارزشمندترین کار، آن است که هم در
محتوا و هم در شیوه ارائه آن، دنیای تازه
را پیش روی مخاطبش بگشاید و شاید
بتوان گفت تعریف نویسنده حقیقی این
است: «نویسنده هنرمندی است که پیامی
نو را با بیانی نو عرضه می کند.»

رسیدن به این مرحله، بر پایه فنّ
نوشتن هم استوار است. نوشته ای که با
اصول و قواعد منافات دارد و «درست»
نیست، «هنری» هم نیست.

امّا آیا «مبلّغان» در حدّ آموختن فنّ
نوشتن باید به این عرصه وارد شوند، یا
تا رسیدن به «هنر نویسندگی» از پا
ننشینند؟

هنر تبلیغ نوشتاری

کمتر کسی را می توان یافت که از
تأثیر «زیبایی» و «شیوه نو» بی خبر
باشد. این مسئله آن قدر غیرقابل انکار
است که هر کس در هر موقعیّتی، برای
رسیدن به موفّقیّت از این اصل استفاده
می کند. کافی است به «ویترین
مغازه ها» و «شیوه های تبلیغاتی»
نگاهی بیندازیم و «تنوّع طلبی» نسل
جوان را که شبانه روز پیش چشم
ماست، مورد توجّه قرار دهیم.

سخنان مقام معظّم رهبری، این
دیده بان آگاه، که مسائل و ضرورتهای
جامعه را به بهترین وجه معرّفی می کند،
مبیّن وظیفه خطیر حوزه است در این
عرصه.

بجاست همان گونه که در تبلیغ
شفاهی خود سعی می کنیم تمام زیباییها
و عوامل جذّابیّت را به تناسب، به کار
ببریم، در نوشته های خود نیز عناصر
مورد نیاز را شناسایی و استفاده کنیم.
البته ما در شماره های آینده در مورد
«راه های جذب خواننده» سخن خواهیم
گفت؛ امّا اجمالاً این اصل را باید
پذیرفت که برای دستیابی به موفّقیّت ـ
که در عرصه تبلیغ، رساندن پیامی الهی به
مخاطب و اقناع اوست ـ باید ابزار مورد
نیاز را کسب کرد و به درستی به کار برد.

البته ذکر این نکته هم بجاست که
اگر نتوانستیم، یا به هر دلیل نخواستیم در
وادی هنری نویسندگی وارد شویم،
هرگز نباید در آموختن فنّ نوشتن و
اصول و قواعد آن کم کاری کنیم.
خواننده، قوّت و ضعف نگارش متن را
یکی از معیارهای ارزیابی علمی
نویسنده می داند و واژه ها و عبارتهای
نوشته شما، گاهی مانند مدرک تحصیلی
عمل می کنند؛ نه تنها در باره حوزویان،
بلکه هر کس که دست به قلم می برد، در
لابه لای کلمات و جملات، توان خود را
معرّفی می کند.

پس یادگیری قواعد و اصول
نگارش صح