پاورپوینت کامل خدمت به مردم (۱) ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خدمت به مردم (۱) ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خدمت به مردم (۱) ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خدمت به مردم (۱) ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

۲۳

از نقاط قوت اخلاق اسلامی، توجه به انسانها، حس همکاری، نیکوکاری و خدمت رسانی به مردم؛ به ویژه خدمت به مؤمنان و صالحان است. نگاهی اجمالی به آیات، روایات و سیره انبیا و اولیا به خوبی این امر را ثابت می کند که بعد از انجام واجبات، هیچ امری، مانند نیکی و خدمت به بندگان خداوند باعث تقرب انسان به درگاه الهی نمی شود. بدین سبب است که انبیا و اولیای الهی، همواره در خدمت مردم بوده اند. آنچه پیش رو دارید، نگاهی اجمالی به آیات و روایات و سیره اولیا درباره نیکی و خدمت به آدمیان است.

الف. قرآن و اهمیّت نیکی و خدمت به مردم

۱. درخواست نفع رسانی

در قرآن از زبان حضرت عیسی۷ می خوانیم: Gوَ جَعَلَنی مُبارَکاً أَیْنَ ما کُنْتُF؛[۱] «و مرا هر جا که هستم، پر برکت قرار ده.» حضرت صادق(ع) فرمود: «مقصود از Gجَعَلَنی مُبارَکاًF، Gجَعَلَنِی مُبارَکاً نفَّاعاًF است؛ یعنی خدایا! مرا بسیار سودمند و نفع رساننده (به مردم) قرار بده.»[۲]

۲. محسنین در قرآن

خداوند متعال، چهار نوبت با صراحت، چنین اعلام می دارد Gإِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَF؛[۳] «خدا نیکوکاران را دوست می دارد.»

پروردگار متعال در چهار آیه تأکید می کند: Gإِنَّ اللَّهَ لا یُضیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنینَF؛[۴] «خدا پاداش نیکوکاران را ضایع نمی کند.»

قرآن در بیش از نه مورد درباره پاداشهای محسنین می فرماید: Gوَ کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَF؛[۵] به راستی این گونه نیکوکاران را پاداش می دهیم.»

و درباره پاداش اخروی محسنان تعبیرات بلندی آمده است که عبارت اند از:

۱. جاودانگی در بهشت: Gخالِدینَ فیها وَ ذلِکَ جَزاءُ الْمُحْسِنینَF؛[۶] همیشه در آن خواهند بود و این است جزای نیکوکاران.»

۲. گواراترین زندگی: Gکُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنیئاً بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ * إِنَّا کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَF.[7] «بخورید و بیاشامید در حالی که برای شما گوارا باشد به خاطر کارهایی که انجام دادید. ما این چنین پاداش نیکوکاران را می دهیم.»

۳. پاداش دنیا و آخرت: «فَآتاهُمُ اللَّهُ ثَوابَ الدُّنْیا وَ حُسْنَ ثَوابِ الآْخِرَهِ وَ اللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ»؛[۸] خداوند ثواب و بهترین پاداش آخرت را به آنها(محسنان) داد؛ (زیرا) خداوند نیکوکاران را دوست می دارد.»

۴. هر چه بخواهند: «لَهُمْ ما یَشاؤُنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذلِکَ جَزاءُ الْمُحْسِنینَ»؛[۹] برای آنان هر چه بخواهند نزد پروردگارشان وجود دارد؛ این است پاداش نیکوکاران.»

گاهی می فرماید: «سَنَزیدُ الْمُحْسِنینَ»؛[۱۰] به زودی برای محسنان می افزاییم.» سپس در دو آیه می فرماید: «إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنینَ»؛[۱۱] به راستی حتماً خدا با نیکوکاران است.»

این یک موقعیت خاص است که عنایات خاصه الهی را همراه دارد؛ نه موفقیت عام که «هُوَ مَعَکُم اَینما تَکوُنوُا» به راستی که با این همه پاداش و موقعیت باید به محسنان بشارت داد: «وَ بَشِّرِ الْمُحْسِنینَ»؛[۱۲] به نیکوکاران بشارت بده.»

به راستی که اگر احسان و خدمت به خلق، فقط همین تأکیدات و پاداشها را داشت، بس بود که مردم، شب و روز به دنبال احسان و خدمت به خلق باشند؛ حال آنکه در روایات رسیده از معصومان: و سیره آنان بیش از آنچه در آیات بیان شده، تأکید وجود دارد و به این موضوع اهمیت داده شده است که به نمونه هایی اشاره می شود:

۱. محبوب ترین فرد

پیامبر اکرم(ص) فرمود: «الْخَلْقُ عِیَالُ اللَّهِ فَأَحَبُّ الْخَلْقِ عَلَی اللَّهِ مَنْ أَدْخَلَ عَلَی أَهْلِ بَیْتِ مُؤْمِنٍ سُرُوراً»؛[۱۳] مردم عائله و جیره خواران خداوندند. محبوب ترین مخلوقات نزد خدا کسی است که سودش به عائله خدا برسد و خانواده ای را خوشحال کند.»

۲. برتر از روزه و اعتکاف

امام صادق(ع) از پدرش و او از پیامبر اکرم(ص) نقل کرده است که آن حضرت فرمود: «وَ اللَّهِ لَقَضَاءُ حَاجَهِ الْمُؤْمِنِ خَیْرٌ مِنْ صِیَامِ شَهْرٍ وَ اعْتِکَافِه؛[۱۴] به خدا قسم، برآوردن حاجت مؤمن بهتر از یک ماه روزه و یک ماه اعتکاف است.»

۳. نعمت الهی

امام حسین(ع) می فرماید: «إِنَّ حَوَائِجَ النَّاسِ إِلَیْکُمْ مِنْ نِعَمِ اللَّهِ عَلَیْکُمْ فَلَا تَمَلُّوا النِّعَمَ؛[۱۵] از نعمتهای خدا این است که مردم، حوائج خود را نزد شما می آورند؛ پس از نعمتهای خدا [که حاجت مردم است] خسته و ملول نشوید.»

۴. کوچک نشمردن احسان

علی بن الحسین(ع) فرموده است: «ای شیعیان ما! بهشت را از دست نمی دهید، به سرعت و یا کندی در آن وارد می شوید؛ ولی در رسیدن به درجات بالای آن، با هم مسابقه دهید. بدانید بالاترین درجه و بهترین قصرها و خانه ها از آن کسی است که بهتر برادر مؤمنش را اجابت کند و بیش تر با فقرای مؤمنان همدری کند؛ به راستی خداوند عزیز و جلیل با یک کلمه که با برادر مؤمن (و در جهت خوشحالی او) صحبت می کند، به اندازه هزار سال خود را به بهشت نزدیک می کند؛ هر چند از کسانی باشد که باید در جهنم عذاب شود: «فَلاَ تَحْتَقِرُوا الْإِحْسَانَ إِلَی إِخْوَانِکُمْ فَسَوْفَ یَنْفَعُکُمُ اللَّهُ تَعَالَی حَیْثُ لاَ یَقُومُ مَقَامَ ذَلِکَ شَیْ ءٌ غَیْرُه»؛[۱۶] [هیچ گاه] احسان به برادران [مؤمن] خود را کوچک نشمارید. پس در اینده خداوند به شما سودی می رساند؛ به گونه ای که هیچ چیز جای آن را پر نمی کند.»

برخی از مردم می پندارند که عبادت، فقط نماز خواندن و روزه گرفتن است. جمعی از اینان به حدّی در غفلت و نادانی فرو رفته اند که اگر جان کسی را در خطر ببینند حاضر نیستند برای نجات او از عمل مستحبی خویش دست بردارند.

بارها دیده شده است که در مسافرتهای عبادی، همچون سفر حج و یا عتبات عالیات، افرادی تمام اوقات را به زیارت و دعا مشغول می شوند و به همسفران کمکی نمی کنند؛ با این که گاه، سالخوردگان و بیمارانی وجود دارند که بسیار به کمک نیاز دارند؛ ولی آنها کمک نمی کنند. این گونه افراد نمی دانند که کم ترین کمک به بندگان، بهشت را برای انسان واجب می کند.

پیامبر اکرم(ص) فرموده است: «دَخَلَ عَبْدٌ الْجَنَّهَ بِغُصْنٍ مِنْ شَوْکٍ کَانَ عَلَی طَرِیقِ الْمُسْلِمِینَ فَأَمَاطَهُ عَنْه؛[۱۷] بنده ای از بندگان خدا در اثر اینکه شاخه خاری را از سر راه مسلمانان برداشت، اهل بهشت شد.»

این افراد باید بدانند که بالاترین افتخار برای یک انسان، این است که دیگران او را ملجأ و مأوایی برای رفع حاجات خویش بدانند.

امام صادق(ع) می فرماید: «کَفَی بِالْمَرْءِ اعْتِمَاداً عَلَی أَخِیهِ أَنْ یُنْزِلَ بِهِ حَاجَتَه؛[۱۸] در اثبات اعتماد به برادر دینی همین بس که شخصی حاجتش را نزد او آورد.»

البته ما این شعر را هم تأیید نمی کنیم که می گوید:

عبادت به جز خدمت خلق نیست

به تسبیح و سجاده ودلق نیست

عبادت، فقط در خدمت خلق منحصر نیست؛ چنان که برخی به بهانه «دِلَت پاک باشد» و به «خلق خدا خدمت کن»، نماز و روزه و عبادت را ترک می کنند.

باید گفت که عبادت، فقط خدمت خلق نیست و نماز، روزه و… هم عبادت اند. پس نباید راه افراط یا تفریط را پیمود. از اینرو نباید به بهانه عبادات اصطلاحی، از خدمت به خلق شانه خالی کرد و نه به بهانه خدمت به مردم و اعانت آنان، از نماز و عبادات واجب و مستحب غافل شد؛ بلکه باید هر دو را در حد و اندازه خود نگه داشت که «هر چیزی به جای خویش نیکوست».

سیره ائمه : در خدمت به مردم

بیان تفصیلی سیره ائمه در خدمت به مردم و فقرا و دستگیری و اعانت آنها، بسیار گسترده است که فقط به ذکر برخی رفتارهای آنان اکتفا می شود.

حضرت علی(ع) با دست خود، نخلهای گروهی از یهودیان مدینه را آبیاری می کرد؛ به گونه ای که دست مبارکش تاول می زد، آن گاه که به مزدی دست می یافت، آن را به بیچارگان و درماندگان می بخشید و یا با آن، بردگانی را می خرید و آزاد می کرد.

آن حضرت، قناتها و چاههای فراوانی را حفر و به محض رسیدن به آب، آنها را برای مردم وقف می کرد. ایشان به فقرا و یتیمان، چه در مدینه و چه در کوفه سر می زد و به آنها خدمت می کرد.

معاویه اعتراف کرد: «اگر علی، خانه ای پر از طلای ناب و خانه ای پر از علوفه داشته باشد، طلا را قبل از علوفه می بخشد.»[۱۹]

امام مجتبی(ع) هیچ گاه در پاسخ مستمندی، نه نگفت. به او گفته شد: «چرا هیچ گاه فقیری را مأیوس نمی کنی؟» فرمود: «من خود، دست نیاز بر درگاه خدا دارم و به الطافش امیدوارم. به همین دلیل، شرم دارم از اینکه خود فقیر باشم و فقیری را مأیوس برگردانم. و خدای بزرگ مرا عادت داده است که نعمته