پاورپوینت کامل راز نگارش جدید قرآن در عصر عثمانی ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل راز نگارش جدید قرآن در عصر عثمانی ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل راز نگارش جدید قرآن در عصر عثمانی ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل راز نگارش جدید قرآن در عصر عثمانی ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

۲۳

قرآن اولین جمع آوری، اولین نگارش؟

بر پایه بیشتر مدارک اهل تسنن و برخی مدارک شیعه، قرآن کریم در زمان عثمان بن عفان
نگاشته و تدوین شده و امروزه نیز چنین معروف گردیده که قرآن در عصر خلیفه سوم جمع
آوری گردیده است.

بر پایه تاریخ اهل سنت و برخی مدارک در این باره، در پی کشورگشایی مسلمانان، فوج
فوج از همسایگان عرب و عجم به اسلام رو کردند. مردم عرب در پی روآوری به کشورهای
همسایه و آشنایی با رسوم و زبان عجم، در تلفظ کلمات دچار لهجه های گوناگون شدند،
چنان که از طرفی تلفظ آیات قرآن برای تازه مسلمانان غیر عرب نیز دشوار بود. در هم
آمیختگی عرب و عجم با لهجه های متفاوت، تلفظ کلمات مترادف و معادل عربی را برای
آنان دشوار و به اختلاف در قرائت قرآن دچار ساخت؛ به ویژه آن که در آن ایام، کلمات
قرآن را بدون نقطه و اعراب می نوشتند.

اختلاف در زبان و لهجه، سبب اختلاف در قرائت قرآن شد و این اختلاف، روابط اصحاب را
به تیرگی کشانید و گاه فردی به دیگری می گفت: از قرآن چیزی نزد من است که تو نداری!

چون خبر این اختلافات به عثمان رسید وی اندیشناک شد و در پی چاره برآمد. او هیأتی
فراهم آورد تا نوشته های زمان پیامبر(ص) را گردآورند و نسخه جمع شده از سوی ابوبکر
را که نزد حفصه، دختر عمر و همسر رسول خدا(ص)، بود با بقیه مصاحف مقابله کنند و
از میان آن ها یک نخسه و از روی آن چندین نمونه دیگر بنویسند و به شهرهای مرکزی
بفرستند تا مردم فقط از آن پیروی کنند و همه نوشته هایشان بر استخوان، چرم سفال و
سنگ های نازک سفید را بسوزانند یا پاره کنند یا بشویند. [i] همین امر سبب شد که
عثمان را «حراق المصاحف » یا «خراق المصاحف» (سوزاننده یا پاره کننده قرآن ها)
بنامند.[ii] آغاز این کار در اواخر سال ۲۴ و اوایل سال ۲۵ هجری و پایان آن حدود سال
۳۰ هجری بود.[iii]

تحقیق و داوری

حقیقت آن است که آنچه در زمان خلیفه سوم انجام گرفت نگارش دوباره قرآن بود، نه
اولین گردآوری و نگارش. در اثبات این امر توجه خوانندگان را به گفتار زیر جلب
می کنیم:

اخبار و احادیثی که در کتب غیر شیعه پیرامون جمع آوری قرآن وجود دارد تا بدان جا
دارای تناقض و اختلاف است که اعتبار آنها را مخدوش می سازد. به مفاد برخی از آنها
در همان ایام، یکی از قرآن های مورد توجه برای نسخه برداری و مقابله، قرآنی بوده
است که خلیفه اول به حفصه سپرده بود.

نیز گفته می شود که در آستانه خلافت ابوبکر، چون علی بن ابی طالب(ع) از فعالیت خود
نسبت به جمع آوری قران به حکومتیان خبر داد، عمربن خطاب به وی گفت: قرآنی که ما
در دست داریم از قرآن تو بی نیازمان می سازد. ما را به قرآن تو نیازی نیست.

بر طبق این خبر، پیش از جمع آوری قرآن از سوی علی بن ابی طالب (ع) ابوبکر آن را
گردآوری کرده بود.

محقق سرشناس اهل سنت، حارث محاسبی، می نویسد: در میان مردم مشهور است که جمع کننده
قرآن عثمان است، ولی چنین نیست، بلکه در حقیقت خلیفه از اختلافاتی که در میان
اهالی شام و عراق در قرائت و کلمات قرآن به وجود آمده بود به وحشت افتاد و مردم را
واداشت که قرآن را با یک قرائت ـ با همان روشی که خود و عده ای از مهاجر و انصار
می دانستند ـ بخوانند.[iv]

یکی از فقیهان برجسته معاصر در این باره می نویسد:[v] آنچه عثمان درباره قرآن ها به
جای آورد و مورد انتقاد هیچ یک از مسلمانان قرار نگرفت این بود که همه مسلمانان را
به یک قرائت جمع نمود و آن هم قرائت متداول نزد ایشان بود که با «تواتر» و «نقل های
یقین آور» از رسول الله شنیده بودند. بدین وسیله عثمان توانست مسلمانان را از
قرائت های دیگری که مبتنی بر احادث بی اساس (نزول قرآن با قرائت های هفتگانه) باز
دارد. اما این که قرآن نخستین بار در عرصه خلیفه سوم جمع آوری شده باشد، بی تردید
خلاف واقعیت است و کمترین شبهه ای در این زمینه وجود ندارد. دلایل این نظر را در
زیر بیان می کنیم:

۱. روایانی که گویای جمع آوری قرآن در عصر خلیفه سوم است، از نظر اصول حدیث شناسی،
خبر واحد و دارای تناقض است و اطمینان آور نیست و احادیث موثق دیگری بر خلاف آن
وجود دارد که ثابت می کند قران در عصر رسول اکرم(ص) نوشته و جمع آوری شده است.

۲. در اخبار نامبرده آمده است: هیأت تعیین شده از سوی عثمان چون در وجود آیه ای
تردید می کردند برای اثبات، دو شاهد یا یک نفر که گواهی اش ارزش گواهی دو نفر
داشت، می طلبیدند و آن گاه قرآن بودن آیه مورد تردید را می پذیرفتند.

این ادعا نوعی امضای تحریف قرآن است. زیرا در آن صورت باید پذیرفت که برخی آیات
قرآن به ادعای یک یا دو نفر ثابت شده است. حال آن که برای اثبات قرآن بودن سخنی،
راهی جز تواتر و نقل های فراوان و اطمینان آور وجود ندارد.

۳. هیچ خردمندی نمی تواند بپذیرد که مسلمانان و به ویژه رسول خدا(ص) با آن اهتمام
که نسبت به قرآن داشته اند، جمع آوری آن را به دوران بعد از رسول خدا(ص) به تأخیر
اندازند، آن هم زمانی که نزدیک است آیات قرآن در اثر کشته شدن حافظان قرآن و اختلاف
افراد در قرائت آیات، به طور کلی از بین برود.

۴. آیات زیادی از قرآن دلالت دارند که از زمان نزول قرآن سوره ها به طور منظم و
کامل از یکدیگر جدا بوده و در میان مردم با نام و مشخصات کامل شناخته می شده است.
در آیاتی چند رسول اکرم(ص) از مشرکان می خواهد که ده سوره یا یک سوره مانند قرآن
بیاورند. گویا سوره ها با مشخصات ویژه در دسترس کفار و مشرکان قرار داشته است.

۵. در آیات فراوان و نیز در حدیث معتبر ثقلین، قرآن مجید، کتاب نامیده شده است و
از این نام گذاری چنین بر می آید که قرآن پیش از رحلت ر