پاورپوینت کامل انتخابات در نظام مردم سالار دینی از نگاه مقام معظم رهبری ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انتخابات در نظام مردم سالار دینی از نگاه مقام معظم رهبری ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انتخابات در نظام مردم سالار دینی از نگاه مقام معظم رهبری ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل انتخابات در نظام مردم سالار دینی از نگاه مقام معظم رهبری ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

۲

اشاره

این نوشتار برآن است تا در آستانه دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، نگاهی گذرا به این موضوع در آیینه کلام رهبری داشته باشد؛ مسأله ای که به گونه ای اساسی، ریشه در مباحثی همچون ماهیت نظام مردم سالار دینی و تفاوت آن با دموکراسی لیبرال غرب، نقش حقیقی مردم و عنصر مشارکت در ایجاد و استمرار حاکمیت و قالب های مشارکت مردمی، حق رأی و… دارد و نویسنده ناگزیر از بررسی – هر چند اجمالی- این نظریه ها و فرضیه ها در اندیشه سیاسی مقام معظم رهبری است.

جایگاه خواست و اراده مردم در حکومت دینی

در نظام مردم سالاری دینی خواست و اراده مردم از شأن و منزلت خاصی برخوردار است و باعث پیدایش و استمرار حاکمیت است، اما باید گفت این خواست و اراده از منطقی خاص پیروی می کند که به موجب آن، چنین نظامی از نظام های لیبرال دموکراسی غرب و نقش مردم در آن ها متمایز گردد.

«در نظام اسلامی – یعنی مردم سالاری دینی- مردم انتخاب می کنند، تصمیم می گیرند و سرنوشت اداره کشور را به وسیله منتخبان خودشان در اختیار دارند؛ اما این خواست و انتخاب و اراده در سایه هدایت الهی، هرگز به بیرون جاده صلاح و فلاح راه نمی برد و از صراط مستقیم خارج نمی شود. نکته اصلی در مردم سالاری دینی این است.»[۱] در حقیقت انتخاب مردم، انتخابی برخاسته از شعور و بینش مذهبی و در چارچوب احکام الهی است. «این مردم سالاری دینی، راقی ترین نوع مردم سالاری است که امروز دنیا شاهد آن است؛ زیرا مردم سالاری در چارچوب احکام و هدایت الهی است. انتخاب مردم است، اما انتخابی که با قوانین آسمانی و مبرای از هرگونه نقص و عیب توانسته است جهت و راه صحیحی را دنبال کند.»[۲]

به عبارت دیگر در این گونه نظام های سیاسی، انگیزه و خواست مردم از پشتوانه دینی و اعتقادی برخوردار بوده و منافع و خواست صاحبان ثروت، سرمایه داران حاکم و نیرنگ بازان عالم سیاست تأثیری بر آن نخواهد داشت. «دموکراسی حقیقی مردم سالاری برخاسته از دین و ایمان است. انگیزه مردم، برخاسته از دین، از احساس مسئولیت و از احساس تکلیف ملی و دینی است؛ لذا وارد میدان می شوند و در میان نامزدهای مختلف، گزینه خودشان را انتخاب می کنند.»[۳]

در حقیقت در چنین نظامی «هیچ کس حق ندارد بر مردم حاکمیت داشته باشد مگر آنکه دارای معیارهای پذیرفته شده باشد و مردم او را پذیرفته باشند.»[۴] به عبارت دیگر«در نظام اسلامی دارا بودن معیارها کافی نیست؛ بلکه انتخاب مردم هم شرط لازم است و بدون انتخاب مردم امکان ندارد.»[۵]

ایشان در جمله فوق به دو عنصر ضروری در راستای بر پایی و استمرار هر حاکمیتی، یعنی مشروعیت و مقبولیت اشاره کرده و در جایی دیگر می فرمایند: «در اسلام تقوا و عدالت پایه اصلی مشروعیت است اما این مشروعیت بدون رأی مردم، مقبولیت و کارآیی ندارد لذا در اسلام رأی مردم اهمیت ویژه ای دارد.»[۶]

مجموع این بیانات به اهمیت اساسی نقش مردم در نظام دینی اشاره داشته و آنرا یکی از دو پایه اصلی خیمه حاکمیت بر می شمارد: «… در کشور ما به برکت نظام اسلامی، محور تصمیم گیری مردمند و چارچوب تصمیم گیری – هم برای مردم و هم برای مسئولان – احکام و شریعت اسلامی است.»[۷]

برخلاف تلاش هایی که در راستای اثبات خودکامگی و توتالیتره جلوه دادن حکومت اسلامی و پافشاری هایی که بر تضاد ذاتی آن با اراده و خواست حقیقی مردم و نفی هرگونه مشارکت عمومی در این چنین نظامی صورت می گیرد، مردمی بودن از پایه ها و شاخصه های اصلی نظام و اراده و خواست مردم در چارچوب ارزش های الهی، تعیین گر حقیقی است. «مردمی بودن در نظام جمهوری اسلامی، یک شاخصه اصلی است؛ یعنی رأی مردم، کرامت مردم، خواست مردم، از جمله عناصر اصلی در نظام جمهوری اسلامی و این بنای مستحکم است. رأی مردم تعیین کننده است.»[۸] «در نظام جمهوری اسلامی… حرکت در چارچوب دین خداست و اراده مردم، تعیین کننده مطلق است.»[۹] به دیگر بیان «خواست، اراده و ایمان مردم و حتی عواطف آنان پایه اصلی حکومت اسلامی است و ما نیز در جمهوری اسلامی ایران به این مهم، اعتقاد داریم.»[۱۰]

با تشریح جایگاه مهم و نقش حساس و سرنوشت ساز مردم و اتکای واقعی نظام اسلامی به مبانی اسلامی از یک سو و به اراده مردمی از دیگر سو – به عنوان دو عنصر و پایه اساسی حکومت دینی – روشن شد که حکومت دینی نه تنها بر پایه تغلب و از راه غلبه، زور و سرکوب، بر مردم و تقدیراتشان حاکم نمی شود بلکه حضور مردم را در بسیاری از عرصه های سیاسی و اجتماعی (به ویژه در زمینه تأسیس و استمرار حاکمیت و اقتدار سیاسی آن) ضروری برشمرده و برای آن اهمیت فوق العاده ای قائل است. و این گونه است که «حکومت اسلامی، حکومت استبدادی نیست.»[۱۱] و خودکامگی و خودرأیی و استبداد در قاموس سیاسی نظام دینی راهی ندارد؛ چه اینکه در این اندیشه اساسا میان خدا محوری و مردم محوری تضادی نیست تا حکومت دینی در مقام اختیارِ میان یکی از این دو به آفت استبداد زدگی و خودکامگی دچار شود. «در تفکر اسلامی اندیشه خدا محوری با اندیشه مردم محوری هیچ منافاتی ندارد و در حکومت دینی،مردم اصل و همه کاره هستند.»[۱۲]

قالب های مشارکت مردمی

تمامی نظام های سیاسی که بر مبنای خواست و اراده مردم پایه گذاری و به نقش و جایگاه حضور مردمی در آن ها توجه ویژه شده است، مکانیزم هایی معین جهت جلب اراده عمومی ارائه وقالب هایی معین برای مشارکت مردمی تعریف کرده اند.

اما به راستی آیا نظام دینی نیز ساز و کارهایی مناسب برای درک و فهم و به کار بستن خواست و اراده همگانی تدارک دیده است؟!

پاسخ به این پرسش از دشواری و پیچیدگی چندانی برخوردار نمی باشد. چه اینکه نگاهی گذرا به ماهیت احکام،قوانین و مقررات دینی گویای آن است که اسلام همواره در جهت پررنگ کردن حضور مردم در عرصه های سیاسی، نظامی و به طور کلی اجتماعی گام برداشته و برای آن اهمیت ویژه ای قائل است تا آنجا که در این میان حتی پاره ای از عبادات به ظاهر فردی نیز آهنگ اجتماعی به خود گرفته است.

به طور کلی می توان از جمله سازوکارهایی که نظام دینی و شارع حکیم در فرایند جلب و تثبیت مشارکت مردمی در عرصه های عمومی، در خدمت گرفته اند به مؤلفه هایی چون نمازهای جمعه و جماعات، فریضه حج، امر به معروف و نهی از منکر، دعوت به نظارت مردمی بر عملکرد مسئولان و مطالبه از ایشان، حضور فعالانه در عرصه های دفاعی و اقتصادی و از همه مهمتر عنصر بیعت اشاره داشت که گستره محدود این مقال، طول و تفصیل پیرامون این موضوعات را بر نمی تابد.

نظام جمهوری اسلامی ایران و قانون اساسی آن نیز ضمن تأکید بر اهمیت موضوعات یاد شده و نیز مشارکت مردمی و نقش حیاتی اراده و خواست مردم در عرصه های سیاسی و اجتماعی، انتخابات و رجوع به آرای مردم را یکی از اصلی ترین قالب های مشارکت همگانی برمی شمارد. همین پشتوانه فکری، فلسفی و قانونی است که سه دهه گذشته از انقلاب اسلامی و بر پایی حکومت دینی را نمایشگاه برپایی قریب به سی انتخابات سراسری رقم زده است؛ مسأله ای که شاید به جرأت بتوان گفت در تمامی سیستم های سیاسی موجود بی همانند است. «در ایران مردم سالاری واقعی وجود دارد. در بیست و یکی دو سال بعد از انقلاب، به طور متوسط هر یک سال یک اتنخابات در این کشور واقع شده است و مردم در همه امور کشور دخالت کرده اند.»[۱۳] «بیست و شش سال از عمر جمهوری اسلامی می گذرد و ما حدود بیست و پنج، شش انتخابات داشته ایم؛ این فرصتی است برای ملت ایران؛ این فرصت را اسلام و انقلاب و جمهوری اسلامی به ما داد.»[۱۴]

گذشته از این اما در یک نگاه اجمالی دغدغه اساسی رهبری درباره موضوع انتخابات به طور عمده پیرامون چهار محور عمده متمرکز است.

الف: اصل حضور مردمی در انتخابات

از دیدگاه مقام معظم رهبری مشارکت در عرصه انتخابات و رأی دهی فراتر از یک حق حقوقی و قانونی محض که در دموکراسی های غربی به آن تکیه می شود تلقی می گردد. در نگاه دینی؛ این کنش اجتماعی و سیاسی علاوه بر آنکه حق قانونی افراد است، به عنوان یک عمل عبادی و فریضه ای الهی به حساب می آید که در نتیجه نیاز به قصد قربت دارد. نقطه نگاهی که از یک عملیات سیاسی عرفی محض در نظام های سکولار، یک رفتارسیاسی عبادی هدفمند و پویا می سازد و این گونه است که «هر کس که به خاطر تثبیت نظام و به خاطر انجام وظیفه، رأی در صندوق انداخته است و… پیش خدا مأجور است.»[۱۵] و به عبارت دیگر «شرکت و حضور در انتخابات برای مردم، هم یک فریضه سیاسی است، هم یک فریضه دینی… این مهمترین مسأله در باب انتخابات است؛ یعنی حضور مردم.»[۱۶]

شاید بتوان مشارکت مردم در فرایند انتخابات را به نوعی، از سنخ جهاد سیاسی فرهنگی به حساب آورد که از طریق تجربه آن، مردم ضمن انتخاب صالح ترین افراد برای رتق و فتق امور جاری و اجرائی کشور چه از جنبه تقنین و چه از حیث اجرا و تحکیم پایه های اقتدار حاکمیت دینی و افزایش عزت و شوکت آن به مبارزه عملی با توطئه های تنیده شده بدخواهان و دشمنان خارجی و منافقین داخلی برمی خیزند و همین مسأله است که مخالفت آنان را برانگیخته و همواره کوشش آنان درمسیرکمرنگ کردن حضور همگانی در تمامی میدان ها به ویژه عرصه انتخابات است؛چه اینکه انتخابات «مظهر اقتدار ملی»[۱۷]،«… نشان دهنده حیات و خود آگاهی یک ملت، حرکت عظیم مردمی برای تثبیت نظام جمهوری اسلامی»[۱۸]، «میدان شرف و افتخار»[۱۹]، «زره پولادین در مقابل حمله دشمنان و بد دلی مستکبران»[۲۰]، «مایه قدرت و ابهت بین المللی ملت»[۲۱] و «میدان مهم همبستگی و نعمت بزرگ خداست»[۲۲].

بسیار روشن است که در چنین ساختاری و با این گونه شاخصه هایی می توان مدعی شد که «حضور مردم [پای صندوق های رأی] یعنی دفاع از جمهوری اسلامی؛ یعنی دفاع از قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی.»[۲۳]و مسلم است که «این [حضور مردمی] برای دشمنان ملت ایران مطلوب نیست.»[۲۴] در حقیقت «آن ها [دشمنان] می خواهند مردم در انتخابات شرکت نکنند تا این، نشانه رو گردانی مردم از نظام اسلامی باشد و نظام اسلامی به این وسیله ضعیف شود… آن ها می دانند که حضور پرشور مردم در انتخابات به مردم قدرت می دهد و آن ها دیگر نمی توانند نقشه هایشان را نسبت به ایران اجرا کنند.»[۲۵] با توجه به این نکات است که بُعد فریضه بودن و وجوب شرعی شرکت در انتخابات به خوبی نمایان می شود. چه اینکه تقویت جایگاه نظام اسلامی و در مقابل تضعیف موقعیت دشمنان و بددلان را در پی دارد. و اگراین گونه است چرا نباید گفت :«شرکت در میدان انجام وظیفه [انتخابات] بازنده ای ندارد، همه برنده اند.»[۲۶]

ب: مشارکت حداکثری در انتخابات

دومین دغدغه رهبری انقلاب در این حوزه را باید در نرخ مشارکت عمومی در عرصه های سیاسی و اجتماعی و به خصوص میدان انتخابات دنبال نمود.

در دیدگاه ایشان، صرف حضور مردم پای صندوق های رأی کفایت نخواهد کرد و آنچه در این مجال به عنوان یک راهبرد اساسی نظام اسلامی را بیمه می کند عبارت است از حضور حداکثری و نمایش شور و اشتیاق بی حد و حصر مردم برای رقم زدن انتخابی مسئولانه. از همین روست که ایشان در دیدار با دانشجویان بسیجی می فرمایند: «تلاش شما باید این باشد که مشارکت [در انتخابات] را به معنای حقیقی کلمه حداکثری کنید.»[۲۷] بسیار روشن است که حضور هر چه پررنگ تر مردم، علاوه بر آنکه تحکیم پایه های حکومت اسلامی را به بار می آورد، منجر به یأس و ناکامی دشمنان می شود از این روست که «اگر شرکت کنندگان در انتخابات کم باشند، اما فرد صالح با صدی نود آرا انتخاب شود، یا این که شرکت کنندگان زیاد باشند و فرد صالح، مثلا با پنجاه و پنج درصد آرا انتخاب شود، چنانچ