پاورپوینت کامل آخرین تابوی آمریکا ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آخرین تابوی آمریکا ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آخرین تابوی آمریکا ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آخرین تابوی آمریکا ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

ترجمه داوود فیضیش

اشاره:

ادوارد سعید، نظریه پرداز فلسطینی تبار مقیم آمریکا که چندی پیش در گذشت. وی استاد ادبیات انگلیسی در دانشگاه کلمبیا بود و به خاطر نگاشتن کتاب هایی چون «شرق شناسی»، «امپریالیسم و فرهنگ» و «اسلام در رسانه های غرب» نظریه پردازی به شمار می آمد که فرهنگ غرب و بخصوص استعمار فرهنگی غرب را مورد حمله قرار می داد.

سعید که از حیث فلسفی تا حدودی به نگره میشل فوکو نزدیک بود، در عرصه عمل سیاسی از مهمترین مدافعین مبارزات مردم فلسطین به شمار می آمد و در آثارش، تهاجم آمریکایی ها به مسلمانان و اعراب را نمونه ای از «گفتمان استیلا»یی می دانست که فوکو در افکار فلسفی خود، آن را تشریح کرده بود.

در مقاله پیش رو که یکی از آخرین نوشته های سعید است، نگارنده می کوشد وارونگی حقایق در رسانه های آمریکا به نفع اسرائیل را تشریح کند.

وقایع اخیر در فلسطین پیروزی قابل توجهی را برای صهیونیست ها در آمریکا به وجود آورده است.

گفتمان غالب سیاسی و رایج افکار عمومی به گونه ای بوده که در طول درگیری های اخیر اسرائیل را به صورت یک قربانی تصویر کرده است.

این گفتمان با عباراتی چون: «یهودی ستیزی»، «خروشی انتحاری برای نمایاندن خود بر صفحه های تلویزیون»، «قربانی کردن کودکان به عنوان شهیدان»، «تقرب دیرینه از یهودیان در کرانه باختری و غزه» و. .. شکل می گیرد.

صهیونیسم گرایی در رسانه های آمریکا آنقدر کامل است که حتی یک نقشه هم در تلویزیون به نمایش در نمی آید که به آمریکایی ها نشان دهد شبکه دژگونه شهرک های اسرائیلی، جاده ها و پادگانهایی که غزه و کرانه باختری را تکه تکه کرده اند چگونه مردم فلسطین را را تنگنا قرار می دهند.

سانسور جغرافیا در این جغرافیایی ترین مناقشه خلأیی تصویری ایجاد می کند و در این خلأ است که نوعی تقرب عمومی نسبت به فلسطینی ها در افکار عمومی آمریکایی ها شکل می گیرد.

جای تعجب نیست که بعد هم در اعلام آمار کشته ها و مجروحان به طور مرتب از ذکر ملیت آنها خودداری می شود و به طور عمد از تخریب خانه ها، مصادره اراضی، بازداشت های غیر قانونی و نیز ضرب و شتم و شکنجه فلسطینی ها هیچ سخنی به میان نمی آید.

پاک سازی قومی سال ۱۹۴۸ کشتارهای قبیه، کفرقاسم، صبرا و شتیلا، سرپیچی از قطعنامه های سازمان ملل و معاهدات ژنو، ده ها سال مراقبت نظامی و تبعیض روا شده بر علیه اعراب داخل اسرائیل – سرزمین های اشغال شده از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۷ – همگی موضوعات کاملاً فراموش شده ای در رسانه های آمریکایی به شمار می روند.

هنگامی که از آریل شارون سخن گفته می شود، کوچکترین اشاره ای به این مطلب که او یک جنایتکار جنگی است نمی شود.

برای رسانه های آمریکا ایهود باراک همیشه فقط یک دولتمرد است و هرگز از این واقعیت که او آدمکش بیروت و تونس است سخنی به میان نمی آید.

این وارونگی در حقایق تا بدان جا پیش رفته است که حتی در زمان کشتار فلسطینی ها در ۲۸ سپتامبر، تنها یکی دو مطلب، یکی در روزنامه لوس آنجلس، تایمز، و یکی هم در نیویورک تایمز در همدردی با فلسطینی ها منتشر شد.

اما در مقابل هر مطلب دیگری که در روزنامه های معروف، از جمله ستون های منظم توماس فریدمن و ویلیام سافایر و چارلز کراتامور در روزنامه نیویورک، منتشر شده اند، همگی لحنی کاملاً جانبدارانه از اسرائیل داشتند و فلسطینی ها و بنیادگرایی اسلامی و عرفات را محکوم کردند.

نویسندگان این هجمه تبلیغاتی بی رحمانه همگی از افسران و دیپلمات های سابق نظامی امریکایی، صاحب منصبان اسرائیلی، مدافعان اسرائیل و لابی کنندگان و مردان خط اول تل آویو هستند.

نظریه ناگفته این کوشش جمعی رسانه ها آن است که هیچ سخنی از فلسطینی ها یا اعراب ارزش شنیدن ندارد، صهیونیسم آمریکایی به بهترین صورت هرگونه بحث جدی پیرامون گذشته پر خشونت اسرائیل به یک تابلو تبدیل کرده اند و اگر این را آخرین تابوی کاملاً یک طرفه در زندگی عمومی آمریکا بنامیم، مبالغه نکرده ایم.

سقط جنین، همجنس بازی و حتی بودجه نظامی محرمانه می توانند با آزادی نسبی مورد بحث قرار گیرند حتی تصویر به آتش کشیده شدن پرچم ملی به نمایش در می آید. اما از سرکوب سیستماتیک پنجاه و چند ساله اسرائیل با فلسطینی ها سخنی به میان نمی آید.

تعصب گرایی آمریکایی

چه چیزی می تواند این شرایط را توضیح دهد؟ پاسخ آن در قدرت سازمان های صهیونیستی در ساختار سیاسی آمریکا نهفته است.

یک صهیونیست آمریکایی به نام جون پیترز ادعا می کند اساساً در فلسطین – میان مسلمانان و یهودیان مهاجر – جنگی اتفاق نیفتاده است و اضافه می کند که قبل از ۱۹۴۸ هیچ فلسطینی زندگی نمی کرده است.

ادعاهای او در کتابی با عنوان «از زمان های کهن» – چاپ ۱۹۸۴- آمده است