پاورپوینت کامل انتظار آمیخته با جان و روح آدمی ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انتظار آمیخته با جان و روح آدمی ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انتظار آمیخته با جان و روح آدمی ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل انتظار آمیخته با جان و روح آدمی ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

جشن میلاد، انعکاس تمنای دست یابی به چشمه زلال ایمان و رستگاریست. آرزوی دیدار تمامیت عدالت.

جشن میلاد، تکرار نام و یاد شهسواریست که می آید و در صبحگاهی همه آیه های تاریکی را از دامان زمین می زداید.

جشن میلاد ، ضرباهنگ اعتقاد شیعیان است در وقت غیبت خورشید امامت تا اعلام کند: انسان و زمین، به خود وانهاده
نسیت . باشد تا بیاید و جشن میلاد بندگی تام خداوندگار هستی را مرحم دلهای خسته منتظران کند.

ان شاءالله

در سالروز میلاد آن گوهر تابناک ، با خیلی از دوستان و مشتاقان که بر ما منت نهاده بودند در محل مؤسسه بگرد شمع و
گل و شیرینی درآمدیم و با یاد همه مشتاقان گلگون کفن دشت ایران اسلامی به سوز نشستیم و ابیات زیبای شاعران و
مداحان و کلام شیوای حجه الاسلام مهریزی را زیوربخش آن مجلس ساختیم. و سهم دوستداران موعود، مطلبی با عنوان
زیر که تقدیمشان می داریم.

قال امام الصادق(ع): «ان لنا دوله یجیی ء بهاالله اذا شاءثم قال: من سر ان یکون من اصحاب القائم(ع) فلینتظر ولیعمل
بالورع و محاسن الاخلاق و هو منتظر» (۱)

با تبریک سالروز ولادت مبارک امام زمان(ع) مطالبی پیرامون مساله انتظار خدمت عزیزان عرض می کنم.

به نظر می رسد برای تفسیر بحث انتظار که در منابع دینی ماآمده باید توجه داشته باشیم به زندگی خودمان تا دریابیم
که زندگی انسان همیشه توام با انتظار است. هر کسی در هر سنی و هر موقعیتی با انتظار زندگی می کند. صبح که از
خواب بیدار می شود منتظر شب است . شب که می خواهد بخوابد منتظر روز است. در دوران نوجوانی در انتظار جوانی
است. همین که ازدواج کرد منتظر تولد بچه است. به همین ترتیب همه لحظات زندگی ما سرشار از انتظار است. و این
انتظار به زندگی ما تزریق نشده بلکه در آن موجود است و چون بازندگی ما عجین است قاعدتا باید از آن تعریف روشنی
داشته باشیم.

به نظر می رسد که انتظار با سه رکن تحقق پیدا می کند . رکن اول نارضایتی یا قانع نبودن به وضع موجود است . رکن
دوم امید داشتن به آینده بهتر و رکن سوم حرکت و تلاش است . آن که در دوره دبیرستان تحصیل می کند و می خواهد به
دانشگاه برود یا از وضع موجود ناراضی است و یا به آن قانع نیست – که البته همیشه نارضایتی عامل نیست بلکه قانع
نبودن و بهتر و بیشتر خواستن مطرح است – قانع نیست که دیپلم داشته باشد و امید دارد که بتواند به دوره عالیتری از
تحصیل راه یابد. دیگر اینکه این توانایی را در خود می بیند پس حرکت و تلاش را ادامه می دهد و مقدماتش را فراهم
می کند. انتظار همین است و انتظار یعنی این سه رکنی که عرض کردم . تصور من این است که کار دین و دیانت تعمیق و
توسعه آن چیزی است که انسانها در زندگی دارند. به این معنی که دین کمتر چیزی را که در زندگی انسان نیست ایجاد
می کند و شاید اصلا نتوانیم پیدا کنیم چیزی را که خلاف این باشد. به عبارت دیگر دین تفسیر انسان را از حیات توسعه
می دهد و به او می فهماند که گمان نکن که زندگی تا اینجاست، نه ، زندگی وسیعتر است. و سپس به دریافت انسان عمق
می بخشد. یعنی; فکر نکن که زندگی در همین لایه رویی و صوری خلاصه شده است.

مثلا انسان در زندگی شکرگزار و سپاسگزار است. دین نمی آید که شکر کردن را به او بیاموزد بلکه دین این دریافت انسان
را توسعه می دهد و عمیقتر می کند. عبادت هم همین طور . اطاعت هم همین طور . در مساله انتظار هم دین یک چنین
کاری کرده است . انسانها با انتظار زندگی می کنند. دین ، این انتظار را که جوهره زندگی آدمی است وسعت می بخشد و
سپس آن را تعمیق می دهد. یعنی چیزی را که انسان دارد، کاملتر می کند.

ما خود منتظر بودیم . مثلا منتظر بودیم که پسرمان داماد شود. دخترمان عروس شود. خودمان رشد کنیم . همه رشد
کنند. همه عالم شوند . همه صالح شوند. اینها انتظار است اما در حیطه زندگی فردی. اما دین می آید و این انتظاری را که
در من است توسعه می دهد، یعنی که تو فقط منتظر بهبودی برای خود و اطرافیانت نباش! بلکه این انتظار را نسبت به
همه افراد داشته باش ! یعنی برای همه نگران باش ! اگر کامل نیستند برای همه امید به کمال داشته باش و برای کمال
همه حرکت کن! این توسعه دادن به وسیله دین است . اما، آنجا که تعمیق می بخشد این است که به انسان می گوید که
انتظارت فقط در حیطه مسائل زندگی ظاهری نباشد. تو انتظار ظهور حقیقت مطلق را داشته باش! تو انتظار تحقق
عدالت مطلق را داشته باش! بنابراین اگر می بینیم این همه روایت و جود دارد درباره انتظار که «منتظر فرج باشید!» (۲) یا
«افضل اهل هر زمان منتظران آن دورانند» (۳) و بسیاری دیگر از تعبیرات که از پیامبر(ص) به ما رسیده و در آنها اشاره به
امام زمان(ع) هم نشده است ، همین معنی کلی را به ما القا می کند (۴) که ما به بهبود زندگی انسانها امید داشته باشیم و
در آن زمینه تلاش کنیم. جانمایه و روح همه این روایتها اشاره به وجود مبارک امام زمان(ع) است، و گر نه این مبحث
پیش از دوران غیبت هم مطرح بوده و بسیاری از آن روایات انتظار را مطرح می کردند و در سخنان منقول از ائمه: هم
این تعابیر موجود است.

این تعبیرهای کلی در هر دوره ای قابل تحقق اند. اما مرحله عالی و کامل آن با ظهور منجی موعود محقق می شود و در هر
سال می توان در این انتظار ماند و نتایجش رادید. تاکید بر این است که مرحله عالی و کامل آن با امام عصر(ع) به انجام
می رسد. پس دین انتظار را ایجاد نکرده بلکه آن را توسعه بخشیده و تعمیق داده است. به عبارت دیگر دین با فطرت
انسانی مخالفت نمی کند، بلکه، فطرت انسانی را می پروراند و آن را در مسیر تکاملی قرار می دهد حال برگردیم به اینکه
ما برای انتظار در فطرت انسان سه وجه قائل شدیم:

۱- نارضایتی از وضع موجود یا قانع نبودن به آن

۲- امید داشتن به وضع مطلوب

۳- حرکت و تلاش برای رسیدن به وضع مطلوب

حال اگر بخواهیم این انگیزه ها را در ارتباط با ظهور حضرت در زندگی خود همراه کنیم، اول معرفت می خواهد دوم باور
و سوم حرکت.

نخست ما باید به یک آگاهی برسیم. آگاهی از اینکه این وضع خشنودکننده نیست یا قانع کننده نیست که این امر نیاز به
مقایسه دارد . یعنی انسان زندگی خود و همگنان خود را ببیند و آنها را مقایسه کند و برسد به اینکه این وضع قانع کننده
یا راضی کننده نیست. به این معنی که اگر به این آگاهی نرسیده باشد و برسد به اینکه چیزی کم ندارد، مشکلی ندارد، او
دیگر منتظر چه چیزی می تواند باشد!؟

بنابراین در مساله انتظار رکن اول کسب معرفت و آگاهی است . آگاهیی که از مقایسه حاصل می شود.

رکن دوم باور است . همانکه در همه ادیان وجود دارد . چه آنها که اهل کتابند و چه آنان که اهل کتاب نیستند . باور به
اینکه جهان به یک نهایت خوبی ختم خواهد شد. حال این عقیده را ما در دین خودمان اسلام و بطور خاص در مذهب
تشیع نسبت به یک فرد خاص داریم و معتقدیم که وضع بهتر با ظهور او بروز خواهد کرد برخی دیگر معتقدند که بالاخره
منجی و نجات دهنده ای خواهد آمد و عدالت را با همه ابعادش بدون هیچ ملاحظه ای در تمام صحنه های زندگی انسانها
پیاده خواهد کرد.

رکن سوم حرکت و تلاش است یعنی هر کس به میزان توانایی خود در این زمینه و برای تحقق آن وضع گام بردارد . از این
حرکت و تلاش در روایات ما به صورت سه دستور یا سه وظیفه یاد شده است . امام صادق(ع) می فرمایند:

«ان لنا دوله یجیی ء بهاالله اذا شاء…;من سر یکون من اصحاب القائم(ع) فلینتظر…»

«ما دولت و حکومتی داریم و خدا هر گاه بخواهد این دولت ظهور خواهد کرد و اگر کسی خوشحال و خشنود می شود که
از یاران مهدی(ع) باشد پس منتظر باشد.»

و سپس انتظار را تفسیر می کنند. انتظار یعنی چه؟

«ولیعمل بالورع و محاسن الاخلاق و هو منتظر» <