پاورپوینت کامل حماسه دینی در ادب پارسی(۲) ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حماسه دینی در ادب پارسی(۲) ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حماسه دینی در ادب پارسی(۲) ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حماسه دینی در ادب پارسی(۲) ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

اشاره:

در گنجینه گهربار، اما ناشناخته ادب پارسی، حماسه های منظوم دینی که به دلاوریهای مولای متقیان، علی، علیه السلام،
پرداخته اند، فراوان اند که بسیاری از آنها با نام عام «حمله حیدری » سروده و تدوین شده اند و در مجالس مذهبی، نقالی ها و
پرده خوانی ها و در خانه ها و پای کرسیها سالهای سال خوانده و شنیده شده اند.

در قسمت اول این مقاله به اجمال با برخی از کتابهایی که در تاریخ ادبیات ما به نام «حمله حیدری » مشهور شده اند، آشنا شدیم و
اینک به بررسی زندگی و شرح حال یکی از معروفترین سرایندگان «حمله حیدری » می پردازیم.

باذل

نخستین شاعری که «حمله حیدری » سرود و این نام را درباره منظومه های حماسی مربوط به حضرت علی، علیه السلام، به کار برد
«باذل » بود.

نام اصلی «باذل » میرزا محمد رفیع مشهدی شاهجهان آبادی است. نام او را رفیع، رفیع الدین و رفعت هم نوشته اند و در نسبش
هروی و خراسانی هم ذکر شده است. در تذکره ها آمده که به «رفیع خان » و یا «خان » مشهور بوده و در شعر به «باذل » (به معنای
بخشنده) تخلص می کرده است. برخی گفته اند که در خراسان به دنیا آمد و در روزگار شاهجهان (۱۰۳۷ تا ۱۰۶۷ ق) به هند آمد. اما
مطابق آنچه بیشتر مورخان نوشته اند، باذل در شاهجهان آباد (دهلی کنونی) به دنیا آمد و مثل بقیه افراد خانواده در دربار
پادشاهان گورکانی هند به خدمت مشغول شد. او مدتی در خدمت شاهزاده معزالدین (فرزند عالمگیر) بود. باذل پس از فوت
عالمگیر (۱۱۱۸ ق.) از خدمت عزل شد (تنها یک نفر نوشته که خودش از کار کناره گیری کرد و بقیه گفته اند که عزل شد). او به
دهلی بازگشت و عزلت اختیار کرد و به هیچ کار دیگری مشغول نشد. تا اینکه در سال ۱۱۲۳ ق. (و یا ۱۱۲۴ ق.) مصادف با ۱۷۱۱ م. در
همان شهر درگذشت.

آن گونه که در کتابها آمده باذل فردی اخلاق گرا، فاضل، مردم دوست و خیر بوده و بر مردم آسان می گرفته است.

معروفترین سروده باذل «حمله حیدری » است. گرچه آثار زیادی داشته که برخی از آنها باقی مانده است. برخی غزلهای او در
تذکره هایی که شرح حالش را نوشته اند آمده است. نمونه نثر او در یک نسخه خطی که در موزه ملی پاکستان موجود است.

حمله حیدری

«حمله حیدری » معروفترین سروده باذل است. چه بسا اگر این کتاب نبود امروز نامی از باذل به عنوان حکمران یا شاعر باقی
نمانده بود. او نخستین کسی است که به شیوه شاهنامه فردوسی به سرودن منظومه ای حماسی درباره جنگهای تاریخ اسلام
پرداخت و نام آن را «حمله حیدری » گذاشت. بعدها شاعران بسیاری این شیوه را با همین نام ادامه دادند.

البته قبل از باذل هم حماسه های دینی به زبان فارسی فراوان بودند. بیشترین آنها مربوط به دلاوریهای حمزه سیدالشهدا، محمد
بن حنفیه، مختار و ابومسلم خراسانی بود که شاعران پارسی گوی با حال و هوایی ایرانی و گاهی عرب ستیزانه، تاریخ و افسانه با هم
آمیخته بودند و حمزه نامه ها، مختارنامه ها و ابومسلم نامه های فراوانی پدید آورده بودند. این قصه ها بعضا با مخالفت علمای دینی
رو به رو می شد. پیش از باذل منظومه هایی درباره مولای متقیان هم سروده شده بود، مثل «خاورنامه » یا «خاوران نامه » توسط
محمدبن حسام خوسفی در سال ۸۳۰ ق. که کتابی افسانه ای، خیالی و غیر تاریخی است و یا «شاهنامه حیرتی » که در سال ۹۵۳ ق.
سروده شده و یا «غزونامه اسیری » سروده شده به سال ۹۶۷ ق. اما هیچکدام اقبال عمومی کتاب باذل را نیافتند. هنوز چند سالی
از مرگ باذل نگذشته بود که کتاب او شهرت فراوانی یافت و چندین شاعر در صدد تکمیل آن بر آمدند ; به زبانهای مختلف ترجمه
شد و در امام باره ها (حسینیه ها)ی هند و در تکیه ها، خانقاهها و پرده خوانی های ایران خوانده می شد.

باذل «حمله حیدری » را در قالب مثنوی و به تقلید از وزن شاهنامه در بحر متقارب سروده است. تعداد ابیات این کتاب را ۲۰۰۰۰،
۲۴۰۰۰، ۲۸۰۰۰، ۳۰۰۰۰، ۴۰۰۰۰، ۹۰۰۰۰ نوشته اند. رقم درست باید بین ۲۰ تا ۳۰ هزار بیت باشد; چرا که در تذکره هایی که در زمان باذل
نوشته شده چنین آمده و تذکره های بعدی احتمالا کتاب باذل را به اضافه تکمله ها و تتمه های آن مورد محاسبه قرار داده اند.
نسخه ای که در دست حقیر است حدود ۲۴۰۰۰ بیت دارد و دائره المعارف تشیع نیز این رقم را تایید کرده است.

باذل منظومه خود را براساس «معارج النبوه فی مدارج الفتوه » نوشته ملامعین الدین مسکین فراهی (تالیف ۹۰۷ ق.) نوشته است
که کتاب مستندی براساس احادیث به شمار می رود.

حمله حیدری از بعثت پیامبر آغاز می شود و تا پایان خلافت عثمان را در بر می گیرد و پس از آن با مرگ باذل ناتمام می ماند.

حمله حیدری باذل چنین شروع می شود:

به نام خداوند بسیاربخش

خردبخش و دین بخش و دیناربخش

همه کام دنیا و دین کردگار

از این هر سه نعمت نمود آشکار

که در قدرتش چشم و دل واکنی

در این آفرینش تماشا کنی

ببینی ز روی زمین تا سپهر

زهر ذره ای تا درخشنده مهر

زهر نقش کاید تو را در نظر

فزاید یقینش به دل بیشتر

زهر کارگیری شماری جدا

ببینی چه ها کرده منع خدا

مطالب کتاب به طور خلاصه به این شرح است: مقدمه، مدح پیامبر، صلی الله علیه وآله، مدح مولا، علیه السلام، مناجات و توبه،
بعثت، ماجراهای سالهای اول اسلام، معراج، هجرت، عروسی حضرت زهرا، علیهاالسلام، مامور شدن حضرت به قتل عبدالرحمن،
غزوه بدر، غزوه احد، نجات پیامبر در احد، غزوه حمدالاسد، غزوه احزاب، صلح حدیبیه، نامه پیامبر به پنج پادشاه، جنگ خیبر،
غزوه موته، فتح مکه، رفتن مولا به سوی بنی خزیمه، غزوه حنین، فتح طائف، حرکت به شام و جانشینی مولا در مدینه، فتح وادی
رمل، خاتم بخشیدن به سائل، نزول سوره برائت، بیمار شدن حسنین، علیهماالسلام، آمدن سائل به در خانه امیرالمؤمنین، آمدن
یتیم و اسیر و سوره هل اتی، مباهله، آیه تطهیر، رفتن مولا به یمن، آیه ولایت، آیه اول سوره عنکبوت، وصی نمودن مولا، ساقی نامه،
خم غدیر، خطبه غدیر، بیماری پیامبر، فوت پیامبر، صلی الله علیه وآله، وداع با پیامبر، نصیحت نامه مؤلف، دفن پیامبر،
صلی الله علیه وآله، سقیفه، خلافت ابوبکر، فدک، ماجرای مسجد و سقط جنین، قضیه امیرالمؤمنین با خالد، مرگ ابوبکر، خلافت
عمر، چند ماجرا از مولا، قتل عمر، شورا، خلافت عثمان، ماجرای اباذر، شکایت از عمار، تظلم ستمدیدگان نزد مولا، محاصره خانه
عثمان و قتل عثمان.

بیت پایانی که سروده باذل است چنین است:

بکن غور ز انصاف در این سخن

وزان پس تودانی بکن یا مکن

باذل در سبب نظم کتاب می گوید شبی درباره کارهای خود می اندیشیده که دچار الهام غیبی می شود:

به فکر غزل تا به کی خون خوری

چنین خون بیحاصلی چون خوری

چه حاصل تو را از غزل غیر این

که بر او کند سامعت آفرین

زهاتف شنیدم چو این گفت نغز

به سرآمد از ذوق در جوش مغز

دواندم به هر سوی پیک خیال

ندیدم یکی قصد بی قیل و قال

که بی آب روغن نیاید زماست

به غیر دروغی نبد هیچ راست

زدم رای با دل در این مدعا

به پاسخ دلم گفت «باذل » چرا

نبندی عروس سخن را حلی

ز نعت نبی و ز مدح علی

در آن داستان ه