پاورپوینت کامل غیبت صغری و وضعیت علمی و فرهنگی شیعه ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غیبت صغری و وضعیت علمی و فرهنگی شیعه ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غیبت صغری و وضعیت علمی و فرهنگی شیعه ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل غیبت صغری و وضعیت علمی و فرهنگی شیعه ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۷۹

جغرافیای انسانی شیعه در عصر غیبت

اشاره

در قسمت اول مقاله حاضر، سابقه بحث از غیبت در کلام معصومین (ع) زمینه های اجتماعی و سیاسی غیبت امام عصر (ع)، تاریخ
غیبت صغری و وضعیت سیاسی جامعه اسلامی در این عصر مورد بررسی قرار گرفت . در این قسمت، نویسنده جغرافیای انسانی
شیعه و ترکیب جمعیتی مهمترین شهرهای اسلامی در عصر غیبت صغری را به اجمال مرور خواهد کرد .

در دوران غیبت صغری شیعیان در شهرهای مختلفی در بلاد اسلامی می زیستند . تراکم جمعیتی شیعیان در برخی شهرها
به گونه ای بود که قشر غالب جمعیتی را تشکیل می دادند و به واسطه کثرت جمعیت شیعی و غلبه این مذهب، آن شهر به عنوان
شهری شیعه مذهب و یا دارای گرایش های شیعی، شناخته و معروف می شد، مانند شهرهای قم و کوفه . در بسیاری از شهرها
جمعیت شیعیان به صورت اقلیت وجود داشتند . در گزارش های تاریخی پراکنده ای که نقل شده به وجود شیعیان در شهرهای
مختلف اشاره شده است . این جا به طور مختصر پراکندگی شیعیان در سرزمین های اسلامی را در این عصر بررسی می کنیم .

قم:

این شهر مهمترین شهر شیعیان و پایگاه تشیع در ایران محسوب می شد . سابقه تشیع در شهر قم، که شهری اسلامی بود و به قولی
در زمان حجاج بن یوسف ثقفی در سال ۸۳ هجری احداث شده بود، به زمان مهاجرت عده ای از اشعریان کوفه به شهر قم می رسد .
در اواخر قرن اول هجری، گروهی از خاندان اشعری، که از دیرباز دارای گرایش های شیعی بودند، به شهر قم هجرت کردند و با
آمدن آنها اولین بارقه های تشیع در این شهر درخشید . (۱) تشیع قم از چنان شهرتی برخوردار بوده که در تمامی آثار جغرافی دانان
قرن چهارم و پس از آن، بدان اشاره شده است، بلخی در المسالک و الممالک نوشته است که «اهل قم همه مذهب تشیع دارند و
اصل ایشان بیشتر از عرب است » . (۲)

مقدسی نیز گفته است: «و اهل قم شیعه غالیه هستند» (۳)

آدام متز در تمدن اسلامی در قرن چهارم شهر قم را به عنوان یکی از شهرهای مهم شیعی ذکر کرده است . (۴)

روابط گسترده شیعیان قم با ائمه (ع) حاکی از این است که از نیمه قرن سوم هجری این شهر مهمترین مرکز تشیع در فلات ایران
بوده است .

روایات بسیاری از امام صادق (ع) و سایر ائمه (ع) در فضیلت قم و اهل آن بیان شده است که مبین همین موضوع است . در روایتی
امام صادق (ع) فرموده است: قم سرزمین و ما و سرزمین شیعیان ماست . (۵)

همچنین نقل شده است که امام عسکری (ع) برای مردم «قم » و مردم «آبه » نامه نوشته و برای آنها آرزوی هدایت الهی کردند . (۶)

در دوران امام عسکری (ع) مکاتبات و مراودات اهل قم با امام بسیار زیاد بود . معمولا گروه هایی به خدمت امام می رسیدند تا
مسائل خود را بپرسند و وجوهات خود را بپردازند . (۷)

تشیع یکپارچه مردم قم در تمام ممالک شناخته شده بود و دلیل عمده اش این بود که هیچ شهری در آن زمان وجود نداشت که
مردمش این چنین به طور کامل شیعه دوازده امامی باشند و از همین رو بود که این شهر پناهگاه و ماوای علویانی بود که از ظلم و
ستم حکام و امراء عباسیان گریزان بودند و به این شهر پناه می آوردند . نمونه بارز این امر آمدن فاطمه معصومه دختر موسی بن
جعفر (ع) و موسی مبرقع فرزند امام جواد (ع) به این شهر بود که مورد توجه خاص مردم این شهر قرار گرفتند . (۸) در کتاب تاریخ
قم شرح مفصلی از ساداتی که به قم عزیمت کرده و خاندان هایی به وجود آوردند ذکر شده است . مؤلف کتاب چنین به دست
می دهد که گویا سادات، شهر قم را حتی به طبرستان و ری نیز ترجیح می دادند .

کوفه:

این شهر از دیرباز به داشتن جمعیت شیعی معروف بود، سابقه تشیع شهر کوفه به دوران خلافت امام علی (ع) می رسد، اگرچه
طبق شواهدی گرایش های شیعی پیش از آن نیز در این شهر وجود داشت ولی دوران چند ساله اقامت امام در این شهر این امر را
تشدید کرد، به طوری که در پایان قرن اول هجری کوفه شهری شیعی تلقی می شد که محل تجمع سران شیعه در عراق و مرکز
مخالفت با امویان بود . در زمان امام صادق (ع) تشیع کوفه بسیار حایز اهمیت بود و امام (ع) برآن تاکید داشتند، دلیل این امر را
شاید بتوان رویارویی این شهر با شهر بصره که دارای تمایلات شدید عثمانی بود، دانست .

مراودات و مکاتبات کوفیان با ائمه (ع) گویای فعالیت و نشاط علمی و اجتماعی جامعه شیعی در این شهر است که انتقال امام
جواد (ع) در اواخر عمر به بغداد و امام هادی و امام عسکری (ع) به عراق در تقویت آن بی تاثیر نبود . در دوران غیبت صغری
اکثریت مردم کوفه شیعه مذهب بودند . «مقدسی » جغرافی نویس قرن چهارم تاکید می کند که: «برتری جمعیتی در کوفه با
شیعیان است به جز در محله کناسه که آنها سنی مذهبند» . (۹)

بغداد:

این شهر نیز از شهرهای شیعه نشین بود، مجاورت بغداد با کوفه که مرکز اصلی تشیع در عراق بود سبب شده بود تا گرایش های
شیعی در این شهر نیز شایع شود . در قرن سوم و چهارم، بخش عمده ای از مردم شهر بغداد شیعه بودند، مقدسی دراین باره
می گوید: «برتری جمعیتی در شهر بغداد با حنبلیان و شیعیان است » . (۱۰)

محله «کرخ » معروف ترین محله شیعه نشین بغداد بود، عثمان بن سعید عمروی اولین نائب امام (ع) پس از رحلت امام عسکری (ع)
به بغداد آمده و در این محله سکنی گزید . (۱۱) سایر نائبان چهارگانه نیز در بغداد سکنی داشتند . محله «باب الطاق » نیز از محلاتی
بود که شیعیان در آن اقامت داشتند .

یکی از خصوصیات شهر بغداد درگیری های دائمی میان شیعیان و سنیان این شهر بود که برخی اوقات با زد و خورد همراه بود . (۱۲)

دیگر ایالات مهم شیعه نشین:

خراسان از نواحی ای بود که جمعیت بسیاری از شیعیان را درخود جای داده بود، گرایش های شیعی از قدیم در نواحی خراسان
وجود داشت . حضور خراسانیان در قیام ابومسلم خراسانی و نهضت بنی عباس که با نام «الرضا لآل محمد» برپا شد، خود حاکی از
وجود گرایش های شدید شیعی در این نواحی است، همچنین در میان اصحاب ائمه (ع) و کسانی که از ایشان روایت کرده اند به نام
بسیاری از اهل خراسان برمی خوریم . (۱۳)

در میان شهرهای خراسان، مشهد و نیشابور به داشتن جمعیت شیعی بیشتر ممتاز بودند . چندتن از اصحاب بزرگ ائمه (ع) و
مؤلفان برجسته شیعه از این شهر برخاستند . خاندان «فضل بن شاذان » از معاریف شهر بودند . فضل بن شاذان خود از چهره های
ممتاز شیعه و از اصحاب امام هادی (ع) بود که کتاب پرارج ایضاح را نوشت . او همچنین کتابی در باب غیبت امام (ع) د