پاورپوینت کامل بررسی اسناد زیارت ناحیه مقدسه ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بررسی اسناد زیارت ناحیه مقدسه ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بررسی اسناد زیارت ناحیه مقدسه ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بررسی اسناد زیارت ناحیه مقدسه ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۶

زیارت ناحیه مقدسه، یکی از زیارات مشهور امام
حسین(ع) است. این زیارت در روز عاشورا و غیر آن
خوانده می شود و به اصطلاح، از زیارات مطلقه است.
این زیارات، آموزه هایی از عشق، معرفت، سوز، حماسه
و توسل زائر به شمار می رود که در عین مرثیه بودنش
مسؤلیت آفرین و حرکت ساز است. این زیارت، از
امام زمان(ع) صادر شده است و صحنه کربلا و حادثه
بزرگ عاشورا را به زیباترین وجه در مقابل چشمان
اشکبار و قلب داغدار شخص زائر مجسم می نماید و او
را در متن واقعه عاشورا قرار می دهد. و آنگاه که
سراسر وجود انسان را سرشار از عشق و معرفت کرد،
جانش را با تولّی و تبری مأنوس می سازد و سلام بر
حسین و یارانش، و بیزاری از یزید و یزیدیان تاریخ را
ورد قلب و زبانش می نماید.

این زیارت با سلام بر پیامبران الهی و اولیای دین،
ائمه اطهار(ع) آغاز می شود سپس، با سلام بر
امام حسین(ع) و یاران با وفایش ادامه می یابد. پس از
آن، به شرح کامل اوصاف و کردار امام حسین(ع) پیش
از قیام، زمینه های قیام حضرت، شرح شهادت و
مصایب آن حضرت، و عزادار شدن تمام عالم و
موجودات زمینی و آسمانی می پردازد. در پایان، با
توسل به ساحت قدس ائمه اطهار و دعا در پیشگاه
خداوند متعال، پایان می پذیرد.

مصادر زیارت ناحیه مقدسه

این زیارت مسلما از سوی امام معصوم(ع) صادر
گردیده، و در کتب متقدمان و علمای شیعه از زمانهای
دور تاکنون، ثبت و ضبط شده است. نخستین کسی که
از این زیارت در کتاب خویش نام برده، شیخ مفید
(م.۴۱۳ق.) است که آن را در کتاب مزار خویش جزء
اعمال روز عاشورا ثبت کرده است. اکنون، این کتاب در
دست نیست؛ ولی علامه مجلسی می نویسد:

قال الشیخ المفید ـ قدس الله روحه ـ فی کتاب
المزار ماهذا الفظه: زیاره أخری فی یوم عاشورا بروایه
اخری، إذا أردت زیارته بها فی هذا الیوم فقف علیه (ع)
و قل: السلام علی صفوه اللّه …۱
پس از مفید، شاگردش سیدمرتضی علم الهدی
(م.۴۳۶ ق.)، از آن در کتاب مصباح الزائر خویش ـ یا
المصباح۲ یاد کرد. این کتاب هم، اکنون موجود نیست و
تنها نشانه ای که از آن در دست داریم، عبارات سیدبن
طاووس در مصباح الزائر است، که می نویسد:

زیاره ثانیه بألفاظ شافیه یزاربها الحسین ـ
صلوات اللّه علیه ـ زاربها المرتضی علم الهدی ـ رضوان
الله علیه ـ قال: فإذا أردت الخروج فقل: أللّهمّ إلیک
توجهت…. ثم تدخل القبه الشریفه و تقف علی القبر
الشریف و قل: السلام علی آدم صفوه الله…۳.

علامه مجلسی هم در نقل این زیارت، به کتاب سید
مرتضی(ره) اشاره کرده است.۴

سومین کس، ابن المشهدی (م. ۵۹۵ ق.)، شاگرد
شاذان بن جبریل قمی، عبدالله بن جعفر دوریستی و
ورام بن ابی فراس، و استاد ابن نماحلّی و فخاربن معد
حائری است. ابن المشهدی درباره زیارت ناحیه در
کتاب المزار الکبیر، می نویسد:

زیاره أخری فی یوم عاشورا لأبی عبدالله الحسین ممّا
خرج من الناحیه إلی أحد الأبواب. قال: تقف علیه و
تقول: السلام علی آدم صفوه الله…۵.

چهارمین عالم شیعه که به نقل آن پرداخته، سیدبن
طاووس، رضی الدین علی بن موسی بن طاووس حسنی
بغدادی (م.۶۶۴ ق.)، است که این زیارت را در
مصباح الزائر نقل کرد۶ و پس از این دو کتاب بود که
زیارت ناحیه در کتابهای حدیثی و مزار متأخران نقل
گردید، و ترجمه ها و شرحهای متعدد بر آن نگاشته
شد. دراین باره، می توان به کتابهای ذیل اشاره کرد:

۱. محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۳۱۷ و
تحفه الزائر، ص۳۳۳، زیارت چهارم امام حسین(ع)؛

۲. محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۰، ص۳۳۵؛

۳. شیخ ابراهیم بن محسن کاشانی، الصحیفه
المهدیه، ص۲۰۳؛

۴. محدث قمی، نفس المهموم، ص۲۳۳ و ترجمه
کمره ای، ص۱۰۴؛

۵. میلانی، قادتنا کیف نعرفهم، ج۶، ص۱۱۵؛

۶. گروه نویسندگان (زیر نظر آیت الله بروجردی)،
جامع أحادیث الشیعه، ج۱۵، ص۴۰۵؛

۷. سید محمود، دهسرخی، رمزالمصیبه، ج۳، ص۱۰.

پس، این زیارت، سابقه ای هزار ساله دارد، و در
کتابها و گفتارهای عالمان شیعه مشهور بوده است.

صدور زیارت ناحیه

اصل صدور زیارت ناحیه از سوی امام معصوم(ع)،
در کتب قدما پذیرفته شده بود. علمای بزرگ شیعه آن
را به عنوان یک زیارت مأثور و حدیث مشهور، در
کتابهای خویش ذکر کرده اند. شیخ مفید (م.۴۱۳ق.) در
مزار خود، می نویسد:

زیاره أخری فی یوم عاشورا بروایه اخری.

از این جمله معلوم می شود که این روایت، مروی
بوده و از جمله احادیث صادره از معصوم به شمار
می رفته است۷.

سید مرتضی (م.۴۳۶ ق.) به هنگام زیارت امام
حسین(ع)، نخست این زیارت را می خواند و سپس
زیارت دیگر را قرائت می کرد. سیدبن طاووس در
مصباح الزائر می نویسد:

زاربها المرتضی علم الهدی ـ رضوان الله علیه.۸

و هم، در نسخه خطی کتاب المزار ـ از نویسنده ای
کهن و نامعلوم، که نسخه آن به شماره ۴۲۶ در
کتابخانه آیت الله مرعشی قم موجود است ـ نوشته
شده است:

زیاره أخری تختص بالحسین ـ صلوات الله علیه ـ و
هی مرویه بأسانید مختلفه و هی أوّل زیاره زاربها
المرتضی علم الهدی ـ رضوان الله علیه.۹

و معلوم است که تا زیارتی مروی از امام معصوم
(ع) نبوده باشد، فقیهی بزرگ و عالمی سترگ مانند سید
مرتضی، آن را بر زیارات دیگر ـ مانند زیارت عاشورا ـ
مقدم نمی داشته و نمی خوانده است.۱۰

ابن المشهدی (م.۵۹۵ق.) هم صریحا می نویسد:

زیاره أخری فی یوم عاشورا لأبی عبدالله الحسین ممّا
خرج من الناحیه إلی أحد الابواب۱۱.

از این جمله، به صراحت روشن می شود که زیارت
ناحیه، از سوی امام زمان(ع) صادر گردیده و به یکی از
نواب خاصه و ابواب اربعه داده شده است. پس از آن، از
طریق راویان بعدی به دست شیخ مفید رسیده و از
ایشان به سید مرتضی و راویان پس از وی، منتقل شده
است. از همین رو، اسناد این زیارت به امام زمان(ع) در
کتب متأخران، بدون هیچ شک و شبهه ای بوده است.

شیخ ابراهیم بن محسن کاشانی هم در الصحیفه
المهدیه می نویسد:

زیاره صدرت من الناحیه المقدسه إلی أحد النواب
الأربعه.۱۲

محدث قمی در نفس المهموم می نویسد:

فکان کما وصفه ابنه الإمام المهدی.۱۳

آیت الله سیدمحمد هادی میلانی هم می نویسد:

ونجد فی زیاره الإم المهدی ـ صلوات الله و سلامه علیه
ـ وصفا دقیقا لما جری علی جده الحسین (ع).۱۴

در کتاب حماسه حسینی استاد شهید مرتضی
مطهری هم بخشهایی از این زیارت نقل شده است.۱۵

اسناد زیارت ناحیه

این زیارت سند دارد؛ به طوری که با اسناد محکم،
به شیخ مفید، سیدمرتضی و ابن المشهدی می رسد.
احتمالاً با سند در کتاب مزار شیخ مفید و مصباح
سیدمرتضی روایت شده، اما با فقدان این دو کتاب، و
حذف اسناد زیارات در مزار ابن المشهدی ـ به دلیل
اختصار ـ سند این زیارت هم مفقود شده است. خود
ابن مشهدی در آغاز کتابش، تصریح می کند ک