پاورپوینت کامل باز هم نامه ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل باز هم نامه ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل باز هم نامه ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل باز هم نامه ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۷

دوباره سلام. دوباره اشک. دوباره مرگ را
نازکشیدن. دوباره…

کاش اینجا بودی. همین جا؛ زیر همین سقف. رو در
رو. مثل آن وقتها که پدربزرگ می نشست و در جنب و
جوش ما گم می شد.

اینجا هوا بارانی است. شاید باران… شاید برف…
شاید هیچ کدام. اگر برف باشد، بهتر است. باران، وقتی
به زمین می رسد، همه جا را فقط خیس می کند؛ همین.
برف اما رنگ و بوی زمین را عوض می کند. برف، جای
پای آدمها را نگه می دارد؛ زود آنها را فراموش نمی کند.

از برف و باران بگذریم. چه کار می کنی با تنهایی، با
غریبی، با بی وفایی های ما؟ راستی چرا دائم از این شهر
به آن شهر می روی؟ نگران نامه هایم نیستم که مبادا به
دستت نرسد؛ می دانم نامه هایی که نشانی شان توی
پاکت، بعد از سلام نوشته شده باشد، حتما ـ و خیلی
زود ـ چشمهای تو را زیارت خواهند کرد. اما دلم
می خواهد بدانم چرا یک جا نمی مانی؟ یک روز می گویند
مکه ای، یک روز خبر می آورند که در مدینه دیده
شده ای، یک روز کربلایی ها را ذوق زده می کنی. یک روز
بوی تو را که در مسجد کوچک و قدیمی محله جا مانده
بود، شناسایی می کنند. فکر می کردم فقط ما آرام
نداریم. گویا تو از ما ناآرامتری.

نمی خواهم گلایه کنم، چون اصلاً دل و دماغ این کار
را ندارم، ولی باور کن به ما خیلی سخت می گذرد.
سخت نیست بی تو در میان دشمنان تو بودن؟ سخت
نیست ناز هر نازیبایی را کشیدن و پای هر علف
هرزه ای، جوی عمر بستن!؟ سخت نیست تبدیل
عروسی ها به عزا، فقط به جرم این که جوانهای ما،
نشانی شادی را از غم گرفته اند و فقط به این اتّهام که در
راه مدرسه به گدای شهر سلام نگفته اند؛ سخت نیست
تنها راه گریه که از گلوی ما می گذشت، به فرمان بغض
بسته باشد؟ آخر چقدر تنهایی؟ چقدر دلتنگی؟ چقدر
جمعه های دلگیر؟ چقدر خندیدن به روی آنان که گریه
تو را نمی شناسند و عکس سیاه و سفید خود را در اشک
رنگین تو نمی بینند؟

دیروز برای خرید کفش به بازار رفتم