پاورپوینت کامل پژوهشی درباره زیارتهای جامعه ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پژوهشی درباره زیارتهای جامعه ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پژوهشی درباره زیارتهای جامعه ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پژوهشی درباره زیارتهای جامعه ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۶۸

اشاره:

در میان زیارتنامه های مأثور، زیارتهایی وجود
دارد که به زیارات جامعه مشهور است. این
زیارتنامه ها را بدان سبب جامعه خوانده اند که متن
آنها به گونه ای تنظیم و آموزش داده شده است که
می توان با خواندن یکی از آنها هر یک از امامان(ع) را از
دور یا نزدیک زیارت کرد. بنابراین، این گونه زیارتها
ویژه امام یا مکان یا زمانی خاص نیست.
زیارتنامه هایی که چنین خصوصیتی دارد بسیار
است. در این مقاله برخی از این زیارتنامه ها مورد
بررسی قرار می گیرد.

۱. درآمد

«زیارت» که واژه ای عربی است، مصدر «زار یزور» و
به معنای «برای همدمی و مؤانست یا حاجتی به خانه یا
دیدار کسی رفتن۱»، است و در فرهنگ و آیین مسلمانان
و به ویژه شیعیان، رفتن به مشاهد متبرک و بقعه ها۲ و
نیز اذکار، اوراد و دعاهایی را که به عنوان تشرف
باطنی برای پیامبران، امامان، امامزادگان و اولیا
خوانند «زیارت» گویند. بنابراین، در نظر فرد مسلمان،
«زیارت، برقرار کردن ارتباط قلبی است با حجت خدا، و
قرار دادن خویشتن خویش است در حوزه روحانیت و
فیض بخشی [پیامبر و] امام»۳.

امام علی بن موسی الرضا(ع) درباره زیارت فرموده
است:

هر امامی را پیمانی در گردن اولیا و شیعیانش است.
وفای به این پیمان وقتی تمام و کامل است که
قبرهایشان زیارت شود. پس کسی که امامان را
مشتاقانه زیارت کند و به آن چه مورد خواست و
رغبت آنان بوده تصدیق داشته باشد، امامانش در روز
رستاخیز شفیع او خواهند بود۴.

در نتیجه می توان ـ و بلکه باید ـ گفت: «زیارت،
تجدید پیمان با حجت خدا و استوار گرداندن رشته
مودت و اطاعت مأموم نسبت به امام است که پیشوای
فکری و علمی می باشد»۵. زیارت، آداب و ترتیبی دارد
که از جمله آن آداب، خواندن زیارتنامه ها و دعاها و بر
زبان راندن اذکار مخصوصی است که از ائمه(ع) بر
جای مانده است. عالمان امامیه این زیارتنامه ها و
دعاها را با عین الفاظ وتعبیرات امامان در مجموعه
متون حدیث یا در مؤلفاتی مستقل زیر عنوان المزار یا
کتاب المزار یا الزیارات ثبت و ضبط کرده اند۶.

۲. زیارتهای جامعه و وجه تسمیه آنه

در میان زیارتنامه های مأثور، زیارتهایی وجود
دارد که به «زیارات جامعه» مشهور است. این
زیارتنامه ها را بدان سبب «جامعه» خوانده اند که متن
آنها به گونه ای تنظیم و آموزش داده شده است که
می توان با خواندن یکی از آنها هر یک از امامان(ع) را از
دور یا نزدیک زیارت کرد. بنابراین، این گونه زیارتها
ویژه امام یا مکان یا زمانی خاص نیست۷.
زیارتنامه هایی که چنین خصوصیتی دارد بسیار است.
برخی از مؤلفان کتب ادعیه و زیارات، فقط به آوردن
یکی از این زیارتها اهتمام نشان داده اند۸. اما برخی
دیگر، چند فقره از آنها را در کتابهای خویش به ودیعت
نهاده اند. چنان که ابن بابویه قمی ملقب به «صدوق» دو
فقره؛۹ سید محسن امین چهار فقره؛۱۰ محدث قمی پنج
فقره۱۱ و مولی محمدباقر مجلسی در «باب الزیارات
الجامعه» به تعداد پیشوایان معصوم(ع) چهارده
فقره۱۲، از این زیارتها را نقل کرده است. مجلسی پس از
نقل آن زیارتها گوشزد می کند که زیارتهای جامعه
دیگری هم هست که به سبب موثق نبودن یا تکراری
بودن مضامین از آوردن آنها چشم پوشیدیم.۱۳

در این جا مناسب است با کمال ایجاز و با همان
ترتیبی که مجلسی دوم در بحارالانوار آورده است به
توصیف این زیارتها بپردازیم:

۲ـ۱. زیارت اول، که آن را در برابر زیارت «جامعه
کبیره»، زیارت «جامعه صغیره» می نامند، زیارتی است که
امام رضا(ع) آن را در پاسخ پرسش کسانی که درباره
چگونگی زیارت امام ابوالحسن موسی بن جعفر(ع)
پرسیده بودند به شیعیان آموخت و فرمود: در
مسجدهای پیرامون آرامگاه نماز گزارید و مجزی است
در همه جا، یعنی در زیارت هر یک از ائمه، بگویید:

السلام علی أولیاء اللّه و أصفیائه، السلام علی أمناء اللّه و
أحبّائه… .

این زیارت کوتاه با اسنادهای زیر نقل شده است:

الف) ابن بابویه از ابن ولید از صفار از علی بن حسان
از امام رضا(ع)۱۴.

ب) ابن قولویه از محمد بن حسین مت جوهری از
ابوجعفر محمد بن احمد اشعری قمی از هارون بن مسلم
از علی بن حسان از امام رضا(ع)۱۵.

ج) کلینی از محمد بن یحیی از اشعری از هارون بن
مسلم از علی بن حسان از امام رضا(ع)۱۶.

۲ـ۲. زیارت دوم، دارای متنی بلند و همان است که
به «زیارت جامعه کبیره» شهرت دارد این زیارت از امام
هادی(ع) نقل شده است. صدوق از دقّاق و سنانی و
ورّاق و مکتّب و آنان جملگی از محمد بن ابی عبداللّه
کوفی و ابوالحسین اسدی و آن دو به نوبه خود از محمد
بن اسماعیل برمکی از موسی بن عمران (یا عبداللّه )۱۷
نخعی حدیث کرده اند که گفت:

به علی بن محمد(ع) گفتم: ای زاده رسول خدا، به من
سخنی بلیغ و کامل بیاموز تا وقتی خواستم یکی از
شما را زیارت کنم آن را بر زبان رانم. پس آن امام
فرمود: چون به درگاه روضه رسیدی بایست و در
حالتی که باید با غسل باشی شهادتین بگو. آنگاه چون
داخل قبه شدی و قبر را دیدی بایست و سی مرتبه
اللّه اکبر بگو. پس از آن با سکینه (آرامش دل)۱۸ و وقار
(آرامش تن)۱۹ و با گامهای کوتاه و آهسته اندکی پیش
برو. بعد بایست و سی مرتبه [دیگر [اللّه اکبر بگو. پس
از آن به قبر نزدیک شو و چهل مرتبه اللّه اکبر بگو تا
صد مرتبه کامل شود. آنگاه بگو «السلام علیکم یا أهل
بیت النبوه و موضع الرساله…».۲۰

گویا سبب این تکبیرهای بسیار آن باشد که زایران
از تعبیرات و مضامین امثال این زیارت، به غلو گرفتار
نشوند یا از بزرگی حق غافل نمانند و از اصل استوار
«توحید» منحرف نشوند.۲۱

۲ـ۳. زیارت سوم، این زیارت با زیارت «جامعه کبیره»
در الفاظ اختلافاتی دارد و از آن مبسوط تر است و
معلوم نیست از زبان کدام یک از امامان(ع) نقل شده
است.۲۲ مجلسی دوم درباره این زیارت گوید:

چون من این زیارت را در اصلی مصحح و کهن که آن
را در آغاز کتاب خود «کتاب عتیق» نامیدم مبسوط تر و
با اختلافاتی در الفاظ آن دیدم، دوست دارم آن را نقل
کنم.۲۳

۲-۴. زیارت چهارم، این زیارتنامه که نسبتا کوتاه
است از زبان امام صادق(ع) برای زیارت امام حسین(ع)
و دیگر امامان نقل شده است. سند این زیارت چنین
است:

ابن قولویه از پدرش و گروهی از استادانش به واسطه
محمد عطار و نیز ابن قولویه از محمد بن حسین بن
متّ جوهری و آنان جملگی از اشعری از علی بن
حسان از عروه بن اسحاق ابن اخی شعیب عقرقوفی از
«کسی که آن را ذکر کرده» از امام ابی عبداللّه [= امام
صادق(ع)] حدیث کرده اند که گفت:

هرگاه به نزدیک قبر حسین بن علی(ع) آمدی، این
جملات را که در کنار آرامگاه هر امام دیگری نیز
مجزی است می توانی بگویی: «السلام علیک من اللّه ،
السلام علی محمد أمین اللّه علی رسله…»۲۴.

گفتنی است که در سند این زیارت دو اشکال به
چشم می خورد: یکی اینکه عروه بن اسحاق، امامی، اما
ناشناخته است.۲۵ دیگر اینکه راوی زیارت از امام
صادق(ع) نامش در سلسله سند مذکور نیست و در
نتیجه اسناد زیارت «مرسل» است.

۲ـ۵. زیارت پنجم، زیارتنامه ای بلند است که سید
بن طاووس و مؤلف المزار الکبیر روایت کرده و گفته اند:
این زیارت از ائمه(ع) روایت شده است. ولی معین
نکرده اند کدام یک از امامان(ع) آن را به شیعیان خود
تعلیم داده اند۲۶. آغاز این زیارت چنین است:

السلام علیکم ائمه المؤمنین و ساده المتقین… .

۲ـ۶. زیارت ششم، همان زیارت معروف «امین اللّه »
است. ابن طاووس با اسانیدی چند از جابرجعفی از امام
باقر(ع) روایت کرده است که:

پدرم علی بن الحسین(ع) به سوی مشهد
امیرالمؤمنین(ع) رفت و در کنار آرامگاه ایستاد. آنگاه
گریست و گفت:

«السلام علیک یا أمین اللّه فی أرضه…».

بنا به نقل ابن طاووس امام باقر(ع) فرموده است:

هر کس از شیعیان ما این زیارت را در کنار آرامگاه
امیر مؤمنان(ع) یا یکی از ائمه بخواند، آن را در
نامه ای از نور بالا برند و مهر محمد(ص) بر آن زنند و
آن را محفوظ دارند تا به قائم تسلیم کنند تا سرانجام با
بشارت و تحیت و کرامت صاحبش را ملاقات کند.۲۷

این روایت حاکی است که هم امیرالمؤمنین(ع) و هم
دیگر امامان(ع) را با این زیارتنامه می توان زیارت کرد.
پس این زیارت، هم از زیارتهای مطلق و هم از زیارتهای
مخصوص روز غدیر۲۸ و هم از زیارتهای جامعه
است.۲۹

درباره اهمیت این زیارت، مجلسی دوم گفته است:

این زیارت از نظر متن و سند بهترین زیارتهاست.
پس شایسته است مؤمنان در همه روضات مقدس ائمه
بر آن مواظبت و اهتمام داشته باشند.۳۰

۲ـ۷. زیارت هفتم، ابن طاووس گوید:

این زیارت از ابوالحسن ثالث [= امام هادی] روایت
شده است. در آغاز اذن ورود می گیری. سپس پای
راست را مقدم بر پای چپ گذاشته داخل می شوی و
می گویی: «بسم اللّه و باللّه و علی ملّه رسول اللّه …»۳۱.

مجلسی پس از نقل این زیارت اظهار داشته است:

به نظر می رسد آنچه سید ذکر کرده روایتی واحد [و
یکپارچه] نیست، بلکه او روایتها را با هم جمع و تألیف
کرده است.۳۲

۲ـ۸. زیارت هشتم، ابن طاوو