پاورپوینت کامل با گفتار نمی توان ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل با گفتار نمی توان ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل با گفتار نمی توان ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل با گفتار نمی توان ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

۵۰

مصاحبه با حجت الاسلام سیدمهدی حائری قزوینی

لطفا مختصری از زندگی و سوابق علمی و
فرهنگی خود را برای خوانندگان موعود بیان فرمایید.

در سال ۱۳۳۴ شمسی در کربلا متولد و از ده
سالگی به سلک اهل علم و طلبگی وارد شدم. در کربلا
خدمت استادان بزرگی که مقدمات و سطوح را تدریس
می کردند مثل مرحوم شیخ جعفر رشتی و دایی ام
مرحوم آسید محمد رضا حایری طبسی تلمذ کردم و
بعد در حدود سال ۴۹، ۵۰ شمسی درآن زمان که
ایرانیها را از عراق بیرون می کردند همراه مرحوم والد
به ایران آمدیم و در قزوین ساکن شدیم. در قزوین هم
خدمت اساتید بزرگی مثل مرحوم آیت اللّه صامت،
مرحوم آیت اللّه شریعتمداری و مرحوم آیت اللّه سید
عباس ابوترابی و حضرت آیت اللّه مظفری که الآن در
قید حیاتند و بعضی بزرگان دیگر دروس حوزوی را
ادامه دادم. بعد برای ادامه تحصیلات و شرکت در درس
خارج به قم آمدم و در درس اساتید و علمای بزرگی مثل
مرحوم آیت اللّه شیخ مرتضی حائری و مرحوم آیت اللّه
سید محمد روحانی تلمذ کردم و الآن هم در خدمت آیت
اللّه سید محمد علی ابطحی تحصیلات خودم را ادامه
می دهم. در خلال این مدت به منبر و نوشتن هم اشتغال
داشته ام.

فعالیتهای خود را در حوزه فرهنگ مهدوی از کی
شروع کردید؟

نوشتن درباره ایشان را از حدود سال ۵۹ شروع
کردم. یک شب چهارشنبه ای به مسجد جمکران مشرف
شده بودم. آنجا یک مرتبه به نظرم رسید که کتاب
«مکیال المکارم» به فارسی ترجمه نشده و خوب است
که مردمان فارسی زبان از این کتاب استفاده کنند و
بیشتر به وظایفشان راجع به امام زمان(ع) توجه داشته
باشند؛ مخصوصا دعا برای تعجیل در فرج حضرت.
در این باره با بعضی از دوستان که در آنجا بودند
مطرح کردم معلوم شد که آقای حاج مهدی جعفریان که
از اعضاء هیأت امنای مسجد جمکران بودند دنبال کسی
می گردند که این کتاب را ترجمه، بنده عرض کردم که
حاضرم منتهی باید کسی کار را پیگیری کند تا من
تشویق بشوم به انجام آن و سرعت عمل پیدا کنم لذا
قرار براین شد که بنده هفته به هفته مقداری از آن را
ترجمه کنم و تحویل بدهم تا ایشان اقدام به چاپ کنند.
این کار انجام شد تا بحمداللّه کتاب «مکیال المکارم» در
مدت یک سال، جمله کتاب اول ترجمه شد. جلد دوم هم
یک سال طول کشید که مستمر نبود چون کار به تدریج
انجام می شد تا در سال ۶۲ یا ۶۳ کتاب از چاپ خارج شد
و بحمداللّه این کتاب تا به حال چندبار تجدید چاپ شده و
مورد استقبال قرار گرفته است. کتاب دیگری بعد از آن
راجع به حضرت ترجمه کردم کتاب مرحوم علامه سید
هاشم بحرانی به نام «سیمای حضرت مهدی(ع) در
قرآن» که اسم عربی آن «المحجه فی ما نزل فی القائم
الحجه» می باشد که منتشر شده است.

چه عواملی را در ورود به چنین حیطه ای مؤثر
می دانید؟

مقدماتش همان اشتیاق به ظهور حضرت و توجه
دادن دیگران به این امر که مردم باید متوجه به امام
زمان ارواحنا له الفداء، بشوند و بدانند که تنها راه
نجاتشان ظهور حضرت بقیه اللّه ، سلام اللّه علیه، است و
حکومت حقه امام زمان(ع) طبق بشارتهایی که در همه
کتابهای آسمانی داده شده است و در کلمات اولیاء حق
و انبیا و ائمه(ع) تأکید داشته اند تنها راه نجات مردم به
دست امام زمان(ع) است. روزی که دنیا پر از عدل وداد
بشود روز ظهور آن حضرت است: یملأ اللّه الارض به
قسطا و عدلاً کما ملئت ظلما و جورا پس من طلبه باید در
این مسیر قدم بزرگی بردارم سعی کنم تمام زندگی ام
را در مسیر امام زمان(ع) قرار بدهم و در صدد و توجه
دادن مردم به ایشان باشم. لذا در منبرها از سالها قبل
ازترجمه این کتاب مقید هستم که حتما ابتدا و انتهای
منبر به نام حضرت باشد و برای تعجیل در فرج امام
زمان(ع) زیاد دعا بکنم و غیر از این که در خلال مباحث
هم مطالب زیادی راجع به امام زمان در منبرها برای
مردم عرض کنم. همان اشتیاق قبلی سبب شد که کار
نوشتن را هم دنبال کنم. دیدم توان نویسندگی هم دارم
و بعضی کتابهای دیگر را در صدد هستم که بنویسم یا
ترجمه کنم چه بهتر که کتابی راجع به حضرت بنویسم
یا ترجمه کنم. کار را دنبال کردم.

آیا در مورد حضرت فعالیتهای دیگری هم
داشته اید؟

به همین ترتیب که عرض کردم برای توجیه
جوانان در منبر و غیر منبر در گفتگوها و مذاکرات
شفاهی و راهنمایی ها که از بنده خواسته اند تذکراتی
داشته ام و نویسندگی و توسلات شخصی هم تبعا به
حضرت هست.

برای آینده چه برنامه هایی دارید؟

کارهایی دارم که آرزو دارم قبل از مردنم
سروسامانی پیداکند و منتشر بشود. یکی از کارها که
اشتیاق زیادی هم برای آن دارم، یکی شرحی است بر
زیارت آل یاسین که مواد خام این کار الآن آماده است
ولی تنظیم و ترتیب و پاکنویس کردن آن مانده است که
باید از صورت یادداشت برداریها بیرون آمده و به
صورت مکتوب و نوشته دربیاید و آرزویم هست که این
کتاب را به طبع برسانم. یکی دیگر هم کتابی است با نام
«منشور سعادت» که شرحی است بر دعای امام
زمان(عج): اللهم ارزقنا توفیق الطاعه و بعد المعصیه که
درباره آن هم یادداشتهایی دارم و امیدوارم خداوند به
بنده توفیقی عنایت کند که اینها را هم انجام دهم .

تا به حال شاهد چه برکاتی از ناحیه معصومین
در این مسیر بوده اید؟

برکات که در این کار بسیار است و عنایات امام
زمان، ارواحنا له الفداء، نسبت به هر کسی که درباره
امام زمان(ع) قدمی بردارد به موجب «هل جزاوالاحسان
الا الاحسان» که البته من کارهایم را خدمت محسوب
نمی کنم و کاری هم نکرده ام ولی، همین که در این مسیر
قرار می گیرم عنایت حضرت را حس می کنم که شامل
حالم هست و وضع روحی، فکری من وزبان گفتاری و
نوشتاری من حال و هوای دیگری پیدا می کند و
عنایتهای حضرت شامل حال بنده می شود. چیزهای
دیگری هم بوده که از گفتن اینها معذورم. بعضی از
موارد الطاف خاص حضرت شامل حال بنده بوده و
حضرت در موارد حساسی عنایت فرموده اند.

چرا برخی از طرح این مسائل در جامعه
می ترسند؟

هر ترس یک سلسله عواملی دارد. یکی از
مهم ترین عوامل آن جهل و نادانی است. کودکان یا افراد
ضعیف الفکر معمولاً از تاریکی و تنهایی می ترسند.
برخی از آنها را دیده ام که حتی در سنین بالا هم اگر یک
شب بخواهند تنها در منزلی باشند کاملاً وحشت
می کنند. آقایی می گفت اگر من در خانه تنها باشم شب
تا صبح خوابم نمی برد. این ترس از روی جهل و وهم
وخیال است نسبت به امام زمان، ارواحنا له الفداء، هم
یکی از مهم ترین عوامل این است که افرادی می ترسند
اسم حضرت برده بشود. همین جهل است؛ چون
تصویر نادرستی از امام زمان، ارواحنا له الفداء، در
ذهنشان ترسیم کرده اند و امام زمان(ع) را نمی شناسند
لذا از طرح نام ویادحضرت می ترسند مثل این که
متأسفانه در اذهان افراد این مطلب هست که حضرت
وقتی ظهور می کنند تمام برنامه و کارشان کشتن است
و تصفیه. لذا اینها می ترسند که نکند من یا کسان من هم
جزو کسانی باشیم که به دست حضرت کشته
می شوند. در صورتی که برنامه امام زمان(ع) کشتن
نیست بلکه برنامه مهم تر و اساس برنامه های ایشان
چنانکه در شرح زیارت آل یاسین هم بنده این مطلب را
مطرح کرده ام توجیه، راهنمایی و ارشاد و در گشودن
به روی مشتاقان است؛ لذا در سر لوحه کارهای امام
زمان(ع) بعد از سلام کلی سلام علی آل یس می خوانیم
السلام علیک یا داعی اللّه و ربانی آیاته یعنی سر لوحه
برنامه های امام زمان(ع) دعوت به خداست پس کسی که
مردم را دعوت می کند شمشیر در مقابل آنها نشان
نمی دهد باز در همین زیارت آل یس می خوانیم: و الغوث
والرحمه الواسعه وعدا غیر مکذوب پناه مردم امام
زمان(ع) است رحمت واسعه الهی امام زمان(ع) است که
ما در مورد دو نفر از ائمه(ع) خصوص رحمت واسعه
در روایات و زیارات مکرر داریم یکی آقا امام حسین(ع)
و دیگری آقا امام زمان(ع) هستند که حضرت بقیه اللّه ،
سلام اللّه علیه، رحمت واسعه الهی هستند بنابراین ترس
این افراد بی مورد است بر فرض که اینها در ذهنشان
این باشد که امام زمان(ع) آنها را می کشد در صورتی که
چنین نیست و اگر کسی در مسیر امام زمان(ع) قرار
بگیرد از کشتن خبری نیست و هر چه هست لطف و
عنایت حضرت است، حافظ می گوید:

طالع اگر مدد کند دامنش آورم به کف گر بکشد زهی طرب ور بکشد زهی شرف

که اگر هم بکشد او بکشد و اگر من مخل به وضع
امام زمان(ع) هستم، اگر نباشم بهتر است تا جامعه رو
به صلاح و درستی و انسانیت توجه داشته باشد و این
همه مفاسدی که ما در اجتماع می بینیم وجود دارد
ریشه کن بشود.

برای بحث کردن راجع به حضرت از کدام نقطه
شروع می کنید؟

مطالب متنوعی است و معمولاً شرایط زمان و
مستمعین را درنظر می گیرم تا آن مستمعین چه کسانی
باشند. گاهی در پای منبرهای بنده نوعا اهل علم و علما،
فضلا و طلاب هستند طبعا باید درچنین مجلسی مطالبی
گفته شود که هم در خور استفاده علما و فضلا باشد و
از برای آنها مطلب تازه و ممتازی باشد و هم جنبه وعظ
و پند و اندرز نداشته باشد ولی اگر مجلسی از طبقات
مختلف مردم تشکیل شده باشد بیشتر روی سخن با
مردم به اعتبار توجیه آنهاست. نسبت به شرایط ظهور
و آثار و برکات ام