پاورپوینت کامل غیبت، ظهور و رجعت (گفت وگو با علامه سیدمحمدحسین طباطبایی) ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غیبت، ظهور و رجعت (گفت وگو با علامه سیدمحمدحسین طباطبایی) ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غیبت، ظهور و رجعت (گفت وگو با علامه سیدمحمدحسین طباطبایی) ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل غیبت، ظهور و رجعت (گفت وگو با علامه سیدمحمدحسین طباطبایی) ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۷۲

اشاره:

متن حاضر حاصل پرسش و پاسخ هایی است که در زمینه مباحث مختلف مرتبط با موضوع
مهدویت، با علامه سید محمدحسین طباطبایی(ره) صورت گرفته و در کتاب در محضر علامه
طباطبایی گرد آمده است.

اثر اعتقاد به امام غائب

اعتقاد به امام غائب چه اثری در تفکر فلسفی و اخلاقی و بالاخره، تمام زندگانی معنوی
انسان دارد؟

پاسخ: شیعه در اثبات امام غائب «مهدی» علیه السلام و اعتقاد بوجودش تنها نیست،
بلکه از طریق اهل سنت نیز روایات بیشماری در این باب، موجود است، بطوری که به آسانی
می توان دعوی تواتر آنها را نمود.

حدیث «المهدی من ولدی» از کلمات جامع نبی اکرم، و یکی از روایات «قطعیه الصدور»
می باشد، که همه فرق و طبقات مسلمین، روایت کرده و پذیرفته اند، و در روایات زیادی
از طریق فریقین (خاصه و عامه) تصریح به اسم و اسم پدر او نیز شده، و به روشنی بیان
گردیده که او پسر امام یازدهم شیعه اثنی عشری می باشد.

منظور از این سخن این نیست که به اثبات عقیده ای از عقاید شیعه اثنی عشری پرداخته،
و مخالفین شیعه را به این اعتقاد مذهبی ملزم سازیم، بلکه منظور این است که اثری که
شیعه از تصور امام غائب و اعتقاد بوجود وی دریافت می کند، و استفاده معنوی که از
این راه عایدش می شود، پس از گذشتن دو قرن و نیم از هجرت پیغمبر اسلام(ص) شروع
نمی شود. بلکه پیغمبر اسلام با بیان صریح و اخبار قطعی خود، به «مهدی» موعود، پیش
از موسم ولادتش آن حالت معنوی را که با اعتقاد به «مهدی» در باطن یک نفر مسلمان
واقع بین جلوه گر می شود، در نفوس عموم اهل اسلام به وجود آورده، و در مسیر معنوی،
مورد استفاده شان قرار داده است.

و به عبارت دیگر، روشی که اسلام به منظور تأمین سعادت واقعی بشر، برای پیروان خود
تعیین کرده (یعنی روش ممزوج از اعتقاد و عمل) بنحوی است که بدون اعتقاد به ظهور
مهدی اثر واقعی کامل خود را نمی تواند ببخشد.

تصور ظهور مهدی، در ردیف تصور وقوع قیامت می باشد، و چنانکه اعتقاد به پاداش عمل،
یک نگهبان داخلی است که بهرکار نیکو امر و از هر کار بد نهی می کند، همچنین اعتقاد
به ظهور مهدی، نگهبان دیگری است که برای حفاظت حیات درونی پیروان واقع بین اسلام
گماشته شده است.

توضیح اینکه: ما با یک نظر کلی که به جهان آفرینش افکنیم، می بینیم، که هر نوعی از
انواع مختلف آفرینش، از نخستین روز پیدایش متوجه آخرین مقصد کمالی و هدف نوعی خود
بوده، و با نیروی مناسب وی که مجهز است، برای رسیدن به این هدف، بی آنکه کمترین
سستی و خستگی از خود بروز دهد، مشغول تلاش و تکاپو می باشد.

دانه گندمی که شکافته شده، و نوک سبزی بیرون می دهد، از همان وقت متوجه بوته گندم
کاملی است که پر از سنبلهای افشان می باشد.

و هسته درختی که شروع بروئیدن می کند، به سوی درخت کاملی، پراز میوه، عازم است.

نطفه حیوانی که می خواهد جنین شود، هدفی جز اینکه از نوع مناسب خود، یک حیوان کاملی
شود، ندارد، و به همین قیاس است موارد دیگر…

برخورد اسباب و علل مخالف و موافق، اگرچه بسیاری از این موجودات را، که چون قافلهای
پیوسته بسوی مقصد خود در حرکتند، از وصول به مقصد کمالی، مانع می شود، و در نتیجه،
بسیاری از آنها پیش از رسیدن به آرزوی تکوینی خود، از میان می روند.

ولی با این همه، هرگز نظام آفرینش، از رویه عمومی و دائمی خود دست برنداشته، و
پیوسته سرگرم سوق پدیده های نو، بسوی کمالاتشان می باشد و در نتیجه، پیوسته از هر
نوع، دسته ای به کمال و هدف تکوینی خود می رسند، و البته نوع انسانی از این حکم
عمومی و نظم همگانی مستثنی نیست.

بی تردید، انسان، نوعی از انواعع موجودات است که نمی تواند بتنهایی زندگی نماید، و
برای رسیدن به آرمان تکوینی خود، ناچار است در حال اجتماع و دسته جمعی بسر برده،
هدف وجود خود را به دست آورد.

مشاهده حال جامعه های بشری، نیز این معنی را تاکید می کند، زیرا هرجامعه، از
جامعه های بزرگ و کوچک انسانی، آرزویی جز این ندارد که در حال آرامش و صفا و ارتفاع
موانع، زندگی کرده و بهره انسانی را از زندگی خود بردارند.

و نیز روشن است که جامعه بشری، تاکنون نتوانسته به این آرزوی خود جامه عمل بپوشاند.
و از طرف دیگر نیز، دستگاه آفرینش، از رویه خود دست بردار نبوده و هم از دست
ساخته های خود، عاجز و زبون نخواهد شد.

این نظر عقلی بما نوید قطعی می دهد که عالم بشریت یک روز ایده آلی، در پیش دارد، که
سرتا پا سعادت و خوشبختی و کامیابی بوده و در وی همه خواسته های فطری انسانی که در
نهاد این نوع رسم شده برآورده خواهد شد.

و نیز می دانیم که انسانیت هرگز به یک چنین محیط پاک و نورانی نایل نخواهد شد، جز
در سایه واقع بینی و حق پرستی که در اثر آن، حس خودخواهی و سودپرستی، و رذایل دیگری
که موجب به هم خوردن آرامش جامعه، و اختلال زندگی فرد می باشد، از درون مردم رخت
بربسته، و جلوه های نهاد پاک یک انسان فطری و طبیعی دست نخورده، جایگزین آنها شوند.

نتیجه، بیان گذشته، این است که در سیر همین زندگی اجتماعی انسانی خودمان، روزی
فراخواهد رسید که سعادت کامل اجتماعی انسان را صدردصد تضمین کرده، و در آن روز،
عموم افراد، در سایه واقع بینی و حق پرستی، خوشبختی واقعی خود را به دست آورده، و
در مهد امن و امان مطلق و بی مزاحمت هرگونه ناملایمات فکری، بسر خواهند برد.

قرآن مجید، نیز همین نظر عقلی را تایید نموده، در جندین جا مژده چنین روزی را به
اهل حق و حقیقت می دهد، می گوید: چنانکه به انبیای سلف خبر دادیم، سرانجام دنیا
بکام اهل تقوی خواهد بود، روزی خواهد رسید که معبود دیگری جز خدای یگانه در محیط
بشریت خودنمایی نکند و جز دین و آیین حق در عالم انسانی حکومت ننماید و نشانی از
رذایل اجتماعی نماند.

سنت قطعیه، یعنی اخبار نبی اکرم و اهل بیت او نیز، همین معنی را مشروحاً بیان کرده،
و این دوره انسانی آغشته به سعادت را، روز ظهور و پس از ظهور «مهدی» معرفی
می نماید.

خلاصه اینکه، دعوت اسلامی، از همان روزهای نخستین پیدایش خود، گوش پیروان خود را از
راه کتاب و سنت (عقل هم که موافق بود) به این مطلب پر کرده و ذهنشان را با این معنی
آشنا می ساخت که:

روش اسلام (یعنی اجبات ندای وجدان و نهاد خدادادی که به متابعت حق، در اعتقاد و عمل
ترغیب می کند) متابعت یک حقیقت زنده، و یک نیروی شکست ناپذیر غیبی است، که پیوسته
جامعه بشری را به سوی سعادت رهبری می نماید، و حتماً روزی خواسته خود را فعلیت داده
و جامه عمل خواهد پوشانید.

هر فرد مسلمان باید این حقیقت را نصب العین خود قرار داده، و مانند روز روشن، در آن
تردید نکند که جامعه اسلامی که او در آن زندگی می کند، چنانکه در باطن جز نورانیت و
طهارت صفتی ندارد، روزی خواهد رسید که در ظاهر نیز چنین شده و تبدیل به یک جامعه
بهشتی گردد و هر عیب و نقیصه ای که فعلا دارد، هر پلیدی و تیرگی که در گوشه و کنارش
یافت می شود، تدریجاً یا دفعتا، از بین رفته و روزی تبدیل به نورانیت و طهارت خالص
و سعادت و روحانیت م