پاورپوینت کامل روشن شدن زمین به نور امام (ع) ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روشن شدن زمین به نور امام (ع) ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روشن شدن زمین به نور امام (ع) ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روشن شدن زمین به نور امام (ع) ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

مردی خدمت امام حسن مجتبی(ع) رسیده و هدیه ای به ایشان تقدیم نمود. حضرت امام
حسن(ع) به او فرمودند:

کدام را بیشتر دوست می داری؟ این که بیست برابر هدیه ات را به تو بازگردانم،
بیست هزار درهم، یا دری از علم بر روی تو باز کنم تا بدان علم، بر فلان ناصبی که در
شهر و دیارت ساکن است، غلبه نموده و ضعفای شهرت را از شرش نجات دهی؟ اگر خوب انتخاب
کردی، هر دو را به تو می دهم والّا همان را که انتخاب کرده ای به تو خواهم داد.

آن مرد پرسید: «ای پسر رسول خدا(ص)، آیا غلبه کردن بر آن ناصبی و نجات ضعفای شیعه
از شرّ او به اندازه بیست هزار درهم ارزش دارد؟!»

خدای متعال در قرآن کریم می فرماید:

و من أحیاها فکأنّما أحیا النّاس جمیعاً.۱

و هر کس نفسی را حیات بخشد، مثل آن است که همه مردم را حیات بخشیده است.

مردی خدمت امام حسن مجتبی(ع) رسیده و هدیه ای به ایشان تقدیم نمود. حضرت امام
حسن(ع) به او فرمودند:

کدام را بیشتر دوست می داری؟ این که بیست برابر هدیه ات را به تو بازگردانم،
بیست هزار درهم، یا دری از علم بر روی تو باز کنم تا بدان علم، بر فلان ناصبی که در
شهر و دیارت ساکن است، غلبه نموده و ضعفای شهرت را از شرش نجات دهی؟ اگر خوب انتخاب
کردی، هر دو را به تو می دهم والّا همان را که انتخاب کرده ای به تو خواهم داد.

آن مرد پرسید: «ای پسر رسول خدا(ص)، آیا غلبه کردن بر آن ناصبی و نجات ضعفای شیعه
از شرّ او به اندازه بیست هزار درهم ارزش دارد؟!»

حضرت(ع) پاسخ فرمود: «بلکه بیش از بیست هزار هزار مرتبه از تمام دنیا می ارزد.»

مرد گفت: «یابن رسول الله پس چگونه می توانم آن که ارزش کمتری دارد را انتخاب کنم؟
بلکه ارزشمندتر را انتخاب می کنم، یعنی آموختن علمی که با آن بر دشمن خدا پیروز شده
و از دوستانش حمایت کنم.»

امام حسن مجتبی(ع) فرمودند: «خوب انتخاب کردی.» آن گاه، هم آن علم را به او آموخت و
هم بیست هزار درهم را به او بخشید. آن مرد نیز به دیار خود بازگشت و آن ناصبی را
محکوم کرد. هنگامی که آن مرد دوباره به محضر امام رسید، امام حسن(ع) به او فرمود:

ای بنده خدا، کسی مثل تو سود نبرد و هیچ کس همانند تو برای خودش دوستی نخرید؛ اولاً
محبت خدا، ثانیاً محبت محمد(ص) و علی(ع)، ثالثاً محبت خاندان پیامبر(ص)، رابعاً
محبت ملائکه مقرب پروردگار و خامساً محبت برادران مؤمنت را کسب کردی. و به تعداد هر
مؤمن و کافری چیزی به دست آوردی که هزار مرتبه از دنیا ارزشمندتر است، پس گوارایت
باد.۲

این است بهای حیات بخشیدن به نفوس و جان ها در مفهوم قرآنی. اما مهم این است که
بدانیم با چه چیزی دل ها زنده می شود تا جان و دل خود و دیگران را بدان حیات بخشیم؟
دل های مردم با جهاد در مقابل خواسته های نفسانی، آماده دریافت فیض و عطای الهی
می گردد. و مهم ترین واجبات شما طبقه علما و فضلا این است که از این فرصت در جهت
زنده کردن دل های مردم استفاده کنید. و از اهمّ مصادیق زنده کردن دل ها، شناساندن
عقاید اسلام به خصوص امام زمان(ع) به مردم است. و دلیل این مطلب حدیث صحیحی است که
از رسول خدا(ص) به ما رسیده است:

من مات ولم یعرف إمام زمانه مات میتهً جاهلیّهً.۳

هر کس بمیرد در حالی که امام زمانش را نشناخته باشد، به مرگ جاهلیت مرده است.

بنابراین احیای نفوس در این عصر، شناخت امام عصر(ع) و شناساندن آن به مردم و ایجاد
ارتباط بین یتیمان آل محمد(ص) و این پدر محجوب و غایب از نظر است؛ زیرا که ارتباط
با خدای متعال جز از طریق ارتباط با اهل بیت(ع) محقق نمی شود. و ارتباط با وجود
دهنده، جز از طریق ارتباط با واسطه وجود تحقق نمی یابد و هنگامی که می خواهیم شخصیت
ایشان را بشناسیم، عقول ما از کار می افتد و راه به جایی نمی برد و چگونه این طور
نباشد در حالی که امام رضا(ع) در وصف ایشان می فرماید:

بأبی و أمّی سمیّ جدّی، شبیهی و شبیه موسی بن عمران، علیه جیوب۴ النّور تتوقّد
بشعاع ضیاء القدس.۵

پدر و مادرم به فدایش، نام جدّ مرا دارد، شبیه من و شبیه موسی بن عمران است، بر او
جامه ها (نوارهایی) از نور است که از فروغ روشنایی قدس می درخشد.

این ها اوصافی است که عقل را به حیرت و شگفتی می اندازد. کما این که در وصف حضرت
مسیح(ع) این تعبیر به کار رفته است:

علیه جلابیب۶ النّور؛

بر تن او لباس هایی از نور است.

آن جا که امام رضا(ع) در مناظره با علمای مسیحی خطاب به جاثلیق فرمودند:

ای نصرانی! آیا کتاب اشعیای نبی(ع) را خوانده ای؟

پاسخ گفت: «حرف به حرف آن را می دانم.»

آن گاه به آن دو مسیحی فرمود:

آیا این سخن وی را به یاد دارید که: ای قوم من سیمای سوار بر الاغی را می بینم که
جلباب هایی از نور پوشیده و سیمای شترسواری را نیز می بینم که نورش همچون نور ماه
است.

آن دو مسیحی پاسخ دادند: «بلی اشعیا(ع) همین را گفته است.»

امام رضا(ع) فرمودند:

ای نصرانی آیا این سخن حضرت عیسی(ع) را نیز در انجیل خوانده ای که گفته: من به سوی
پروردگارتان و پروردگار خویش می روم و با رقلیط (احمد) خواهم آمد و اوست که به حق
برایم شهادت می دهد همان طور که من شهادت دادم….۷

لکن وصف امام مهدی(ع) بلیغ تر از آن است:

علیه جیوب النور تتوقّد بشعاع ضیاء القدس!

با این وجود نمی توانیم به حقیقت جلابیب نور بر عیسی(ع) و جیوب نور بر امام مهدی(ع)
پی ببریم.

احادیث اهل بیت(ع) گوهرهای پنهانی هستند و تاکنون به این گنج های معرفت خدای تعالی
و معرفت وسایط فیض ایشان(ع) دست نیافته ایم؛ زیرا نیل به این گنج ها امری دشوار است
که با بحث و تعمق فکری همانند سایر علوم، حاصل نمی شود بلکه عطای الهی است که به هر
کدام از بندگانش که بخواهد، می بخشد.

به راستی که شناخت ولی الله الاعظم(عج) احتیاج به این دارد که خواصّ علمای باتقوا
به این کار کمر همت ببندند، کسانی که سال های طولانی مشغول معالجه مشکلات و مسائل
فکری بوده اند و عبارت های معصومین(ع) را که در دعاها و زیارت ها آمده، مورد مطالعه
و دقت قرار داده اند و گنج های معارف آن را استخراج کرده اند. چه بسا فراوان این
عبارت دعای ندبه را خوانده باشیم:

بنفسی أنت من عقید عزٍّ لایسامی.

جانم به فدای عزتمندی که همطرازی ندارد.

اما چقدر برای فهم معنای آن فکر کرده ایم؟ بسیار اندک. پس معنای «عقید عزٍّ» چیست؟
و از چه درخت [عزّت] بلند و پرشاخه ای جدا شده و بلندای این شاخه تا کجا رسیده به
طوری که «لایسامی» کسی به بلندای آن نمی رسد.

بیان فعل به صیغه مطلق و مجهول نشانگر این است که ممکن نیست فضل و شرف و منقبتی به
پای مقام شریف حضرت مهدی(ع) برسد.

امام مهدی(ع) با بقیه ائمه معصومین(ع) در برخی صفات مشترکند اما علاوه بر آن دارای
صفاتی مختص به خود نیز می باشند. از جمله این سخن خدای متعال که می فرماید:

و أشرقت الأرض بنور ربّها و وضع الکتاب و جیء بالنّبیّین و الشّهداء و قضی بیّنهم
بالحق و هم لایظلمون.۸

و زمین به نور پروردگارش روشن شود و نامه اعمال را در میان بگذارند و پیامبران و
گواهان را بیاورند و در میان آن ها به حق داوری شود و بر کسی ستم نخواهد شد.

ظاهر این آیه بیان صحنه ای از روز قیامت است، اما آیا منظور آیه این است که زمین
قبل از وقوع قیامت با این نور ربانی روشن می شود و یا آیه می خواهد معنای دیگری را
برساند؟

شیخ مفید در الإرشاد و هم چنین شیخ طوسی، شیخ صدوق، فضل بن شاذان نیشابوری و علی بن
ابراهیم قمی روایاتی در تفسیر این آیه ذکر کرده اند. از آن جمله است این روایت که
علی بن ابراهیم قمی(ره) نقل کرده است:

مفضل بن عمر می گوید: شنیدم که امام صادق(ع) در تفسیر آیه: «و أشرقت الأرض بنور
ربّها» می فرماید: و پروردگار زمین، یعنی امام زمین [زمین به نور امامش روشن
می شود.] سپس به ایشان عرض کردم: هنگامی که قیام نماید چه می شود؟

فرمودند: در آن هنگام مردم از نور خورشید و روشنایی ماه بی نیاز می گردند و به نور
امام اکتفا می کنند.۹

هم اکنون زمین با نور خورشید روشن می شود، اما قبل از برپایی قیامت، روزی فراخواهد
رسید که پروردگار عالم زمین را با نور ولیّ و حجت خودش روشن خواهد نمود.

این تعبیر امام صادق(ع) که در آن هنگام مردم از نور خورشید و روشنایی ماه بی نیاز
شده و به نور امام اکتفا می کنند؛ چه تعبیر حقیقی باشد چه رمزی و اشاره ای، پرده از
حقیقتی عظیم برمی دارد و آن این است که امام مهدی(ع) آن سرّ بزرگ ربانی هستند که
وقتی از عالم غیب پا به عالم شهود می گذارند، اشعه بدن شریفش و جیوب نوری که خداوند
تنها به ایشان اختصاص داده، جایگزین نور خورشید و روشنایی ماه می گردد، همان طورکه
اشعه نفس مبارک ایشان نیز بر نفوس بشر تابیده و معادن انسانیت را از قوه به فعلیت
می رساند؛ چرا که مردم به فرموده رسول خدا(ص) معادنی هستند همانند معادن طلا و
نقره. با این اوصاف ما چگونه قادر به شناخت چنین شخصیتی هستیم؟

پیامبر اکرم(ص) دو زره داشتند که آن دو از جمله میراث های نبوت، نزد ائمه(ع) بود.
یکی ازآن دو زره علامت امامت عام بود. و ائمه(ع) وقتی آن را می پوشیدند، هم اندازه
قامت آن ها بود، چرا که از نشانه های امامت این است که زره رسول الله(ص) متناسب
قامت امام است. همان طور که امام باقر(ع) فرمودند:

امام دارای ده علامت است