پاورپوینت کامل یاران دو انقلاب ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یاران دو انقلاب ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یاران دو انقلاب ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یاران دو انقلاب ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

۵۲

عاشورا، عظیم ترین، حماسی ترین و ناب ترین انقلاب در تاریخ اسلام است و انقلاب عصر
ظهور، کامل ترین و آخرین انقلاب در تاریخ انسان.

انقلاب دوم ـ عصر ظهور ـ تداوم انقلاب عاشورا است؛ انقلابی ستم ستیز، عدالت خواه،
آزادی بخش، انقلابی برای نشر معروف، زدودن لایه های جاهلیت و معرفی اسلام در شکلی
نو، شفاف و شسته از غبارهای تحریف و انحراف و فریب. امام باقر(ع) در توصیف قیام
امام موعود(ع) گفته است:

حضرت امام مهدی(ع) هر آن چه را پیش از او بوده، فرو می ریزد؛ آن گونه که پیامبر خدا
امور جاهلیت را در هم ریخت و اسلامی تازه را آغاز خواهد کرد. ۱

اگر انقلاب موعود، پیوند و هم سانی و یگانگی با انقلاب کربلا می یابد و چشمه سار
زلال این خیزش، از آن سرزمین عطش زده سیراب می شود، بی تردید شباهتی میان همه عناصر
این دو انقلاب می توان یافت. در «دعای ندبه»، مهدی موعود(ع) «طالب خون کشته شده
کربلا» معرفی می شود. در «حدیث معراج»، خداوند پس از بیان شهادت امام حسین(ع) به
پیامبر(ص) فرمود:

آن گاه از نسل او [امام حسین(ع)] مردی را برمی انگیزم، که انتقام خون او بازستاند.
زمین را از عدالت و قسط سرشار سازد. ترس و رعب در قلب ستم گران هم پای او پیش رود و
آن گونه بیدادگران را بکشد، که برخی در او شک و تردید کنند.۲

ویژگی های مشترک یاران دو حادثه

۱. بصیرت و بینش

بینش، نگاه همه جانبه، دقیق و عمیق است؛ نگاهی که از لایه های بیرونی بگذرد، به
درون راه یابد، آن سوی حادثه ها را بکاود و به فرآیند متناسب برسد.

بصیرت در عرصه زندگی اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، آن چنان عنصر مهم و تعیین کننده ای
است که امیرالمؤمنین علی(ع) آن را سلاح کارای خویش در هنگامه هجوم دشمن و خیزش خطر
دانسته است.

آگاه باشید که شیطان سواره و پیاده اش را فراخوانده و بر شما تاخته. همانا ـ در
چنین موقعیتی ـ بصیرت و بینش من با من است. ۳

در بیان قرآن، گروهی، فاقد بینش و بصیرتند:

و إن تدعوهم إلی الهدی لایسمعوا و تراهم ینظرون إلیک و هم لایبصرون.۴

اگر آن ها را به هدایت فراخوانید، سخنانتان را نمی شنوند و آن ها را می بینی [که با
چشم های مصنوعی شان] به تو می نگرند، اما در حقیقت نمی بینند.

نگاه های دوخته اما تهی از روشنی، چشم هایی که خیره می نگرند اما به شناخت و دیدن
نمی رسند، چنین کسانی در تاریکی می مانند و به سیاهی و تباهی تن می دهند.

این ها کسانی اند که با رسیدن به قدرت و موقعیت، نگاه حق بین شان بسته می شود.
داشته ها، فرصت تماشای حق را از آن ها می گیرد. خودبین و کوته بین می شوند و غرور
آن چه دارند، آنان را از تماشای آینده و اندیشیدن به فردا باز می دارد.

اما گروهی هستند که طبق فرموده امام علی(ع): «بینش و بصیرت آن ها، بر شمشیرشان
حکومت می کند.»۵ موقعیت و قدرت، به پرتگاه غرورشان نمی کشاند و شمشیر، تدبیرشان را
نمی شکند.

کربلا، قصه مردان و زنانی است که بصیرتشان، چراغ راهشان و بینش ژرف و زلالشان، کشتی
عبور آنان از طوفان های درون و بیرون است. وقتی امام عاشورا، دشواری نبرد را گوشزد
کرد و به تیغ های تیز و شمشیرهای قساوت اشاره نمود، یاران عاشق صادق گفتند:

ما بر نیت ها و بصیرت هایمان هستیم.۶

یعنی انگیزه های تردیدناپذیر و بصیرت های ژرف ما را به کربلا آورده است و خطر،
شمشیر و مرگ، سستی و تزلزل در اراده هایمان نمی آفریند.

همین ویژگی، در جان و روح صحابه حضرت امام مهدی(ع) نیز جریان دارد. آنان آگاهانه با
امام خویش همراه و هم گام می شوند و در لحظه های هول و خطر، عاشقانه و صادقانه به
میدان می آیند و خندان و شکوفا، چون صحابه کربلا، از حریم دین دفاع می کنند.

«رشید هجری»، صحابه بزرگ امیرمؤمنان علی(ع) در پاسخ دخترش که از او پرسید: «پدر!
چرا این قدر در ادای تکلیف کوشش می کنی؟» گفت: «دخترکم! در آینده، مردمانی می آیند
که بصیرت آنان در امر دین خود، از این کوششی که ما می کنیم، افضل و برتر خواهد
بود.»۷

چه توصیف شگفتی!

صحابه عاشورا، جانی پیراسته و عاشق، و نگاهی حقیقت بین و روشن دارند.

از همین رو، تسلیم محض و پیروان سرسپرده سرنوشت خون باری اند که در انتظارشان نشسته
است، امام عاشورا، حتی در شب عاشورا، درها را می گشاید، تا جان های متزلزل و دل های
مذبذب و مردّد بروند.

در منزل زباله ـ یکی از منازل مسیر مکه به عراق ـ

وقتی خبر شهادت سفیر فداکارش، «عبدالله پسر یقطر» به گوش امام رسید، همگان را جمع
کرد و نامه ای را که در آن خبر شهادت عبدالله بود، در دست گرفت و فرمود:

همانا خبری دردناک رسیده است. مسلم پسر عقیل و هانی پسر عروه و عبدالله پسر یقطر به
شهادت رسیده اند. یاران بی وفا ما را خوار ساختند. هر کدام از شما قصد برگشتن دارد،
برگردد که ما رشته بیعت از گردن او برداشتیم. ۸

امام، در تمام راه به پالایش یاران می پردازد، تا تنها عاشقان و عارفان بمانند؛
آنان که در راه تحقق آرمان های الهی، عاشقانه گام بردارند و با معرفت امام، چون و
چرا و تردید نشناسند.

در کربلا، آخرین پرسش یاران ـ آن گاه که خونین تن و پاره پاره افتاده اند ـ این
بود:

ای فرزند رسول خدا! آیا به عهد خویش وفا کردیم؟ امام پاسخ می دهد: آری، شما پیش از
من به بهشت رسیده اید. از محبت سرشار؛ در نهایت تشنگی، در محاصره تیغ ها، در فضایی
که مرگ خیز و آتش ریز است، حماسه های شورانگیز می آفرینند و بی هراس از خطر، به
مبارزه می ایستند.

این ویژگی نیز در صحابه امام موعود(ع) دیده می شود. امام علی(ع) در توصیف صحابه
حضرت امام مهدی(ع) می فرماید:

آگاه باشید! هر آن کس از ما که فتنه های آینده را دریابد، با چراغی روشن گر در آن
گام می نهد و بر همان سیره و روش پیامبر و امامان رفتار می کند تا گره ها را
بگشاید، بردگان و ملت های اسیر را آزاد سازد، جمعیت های گمراه و ستم گر را پراکنده
و حق جویان پراکنده را جمع آوری می کند. اثر قدمش را نمی شناسند، اگر چه دریافتن
اثر و نشانه ها تلاش فراوان کنند. سپس گروهی برای درهم کوبیدن فتنه ها آماده
می گردند و چونان شمشیرها صیقل می خورند، دیده هایشان با قرآن روشنایی گیرد، در
گوش هایشان تفسیر قرآن طنین افکند و در صبح گاهان و شام گاهان جام های حکمت
سرمی کشند.۹

آنان که از چشمه سار قرآن سیراب می شوند، دشمن شناس و پایدار در عرصه جهاد و
ایثارند. در کربلا، امام یک شب امان و مهلت می طلبد و می گوید: ما شیفتگان عبادت و
زمزمه قرآنیم. و شب عاشورا، فضا عطرآمیز از نسیم نفس های قرآنی و دلاویز از
زمزمه های عاشقانه و عرفانی می شود. هر کس با عاشورا آشنا بوده و بی تاب ظهور و
حضور در جمع یاران حضرت امام مهدی(ع) است، با حکمت و معرفت قرآنی همدم می گردد که
«بی معرفت» قرآنی، نه عاشورا می شد و نه حکومت مهدوی، محقق می شود.

نکته لطیف و مشترک در میان صحابه دو انقلاب، عشق ورزی به قرآن است.

در وصف شب عاشورا گفته اند:

زمزمه آنان در خیمه ها، چون زمزمه زنبور در کندوی عسل بود.۱۰

در وصف یاران امام موعود نیز گفته شده که چشم روشنی آن ها، «تنزیل» و نغمه دلپذیر و
گوش نواز زندگی شان تفسیر قرآن است.۱۱

آیا جز این است که تلاوت قرآن، آرامش می بخشد و جان را از طمأنینه لبریز می سازد؟
در پرتو همین آرامش، می توان طوفان ها و بحران ها را شکست و به ساحل امنیت و آسایش
رسید.

۲. عشق ورزان به امامت و ولایت

یاران عاشورا، بی بهانه اند. بر سر جان چانه نمی زنند و در