پاورپوینت کامل معرفی میراث مکتوب مهدوی ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معرفی میراث مکتوب مهدوی ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معرفی میراث مکتوب مهدوی ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معرفی میراث مکتوب مهدوی ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

۶۰

«دارالسلام» اصطلاحی است قرآنی، به معنای سرای صلح، امن و سلامت، که دو بار در قرآن
کریم به کار رفته است:

لهم دار السّلام عند ربّهم و هو ولیّهم بما کانوا یعملون.۱

برای آنان نزد پروردگارشان دارالسلام (برای سلامت، بهشت) محفوظ است و او به خاطر
کار و کردارشان، دوستدار آنان است.

هم چنین:

واللّه یدعوا الی دارالسّلام و یهدی من یشاء إلی صراطٍ مستقیم

خداوند به سوی دارالسلام می خواند و هر کس را که بخواهد به راه راست هدایت می کند۲

مفسران شیعه و اهل سنّت، دارالسّلام را به معنای بهشت گرفته اند که جهت آگاهی
می توان به تفاسیر علی بن ابراهیم قمی، مجمع البیان و طبری در ذیل آیه های مذکور
مراجعه کرده حافظه شاعر عارف ایرانی نیز دارالسلام را به معنای «بهشت» گرفته است.

زاهد غرور داشت، سلامت نبرد راه

رِند از رهِ نیاز به دارالسّلام رفت

کتاب دارالسّلام که در این مجال و مقال در مقام معرفی آن هستیم از آثار ارزشمند و
میراث گران قدری است. که در حوزه مهدویّت، درباره امام عصر(ع)، وظیفه منتظران و
غیبت صغری و کبری و مسائل مرتبط با آن به قلم فقیهی برجسته و عالمی وارسته از سر
ارادت و خلوص نیّت به نگارش درآمده است.مؤلّف آن مرحوم «علامه محمود میثمی عراقی»
فرزند جعفر بن باقر بن قاسم از نوادگان «میثم تمار» صحابی معروف امیرمؤمنان علی(ع)
است و پیداست که محبّت به علی و فرزندانش را از نیای بزرگوار خود به ارث برده است.

میثمی عراقی بنا به اشاراتی که خود در کتاب دارالسلام دارد، از دانش آموختگان و
شاگردان استاد اعظم و شیخ معظّم مرحوم «مرتضی انصاری» در حوزه کهن و دیرینه نجف
اشرف بوده و سالیانی در جوار امیرمؤمنان و پیشوای پارسیان از سرچشمه کوثرکرامت
علوی(ع) جرعه ها و جام ها برگرفته است. نام کامل این کتاب دارالسّلام، علی ذکر من
فاز بسلام الامام(ع)» می باشد که چاپ اول این کتاب با هیأت جدید در زمستان ۱۳۸۰ با
ویرایش و تحقیق «سیّد ابوالحسن حسینی» انجام شده و در حجمی حدود هزار صفحه به سامان
رسیده و «ایران نگین» آن را منتشر کرده است.

سبب تألیف و نام گذاری کتاب

مرحوم مؤلّف، علّت تألیف کتاب را خیلی کوتاه و گذرا چنین آورده است: «این حقیر سر
تا پا تقصیر بر خود واجب داشتم که مختصرکتابی، که مشتمل باشد بر امور متعلّقه به آن
جناب ـ امام عصر(ع) ـ و ذکر کسانی که در بیداری یا خواب به شرف دریافت حضور آن
بزرگوار فایز و شرفیاب شده اند، و ذکر بعضی امور واقعه در عصر او، به لغت فارسیّه
نوشته تا آن که باعث تذکر غافلان، ارشاد گمراهان و روشنایی چشم زنده دلان… گردد و
چون عهده مقصود در آن، ذکر اشخاصی بود که فایز به لقای آن امام عالی مقام(ع)
شده اند، مناسب آمد که موسوم باشد به: دارالسلام، المشتمل علی ذکر من فاز بسلام
الامام(ع).۳

آثار مؤلف

محقّق محترم کتاب هیچ اطلاعاتی پیرامون مؤلف، آثار و استادان او و اساساً این که
آیا کتاب نسخه خطی یا چاپی بوده در مقدمه کتاب نیاورده اما خود مؤلف، اطلاعات مجملی
درباره خود به مناسبت و مقتضای کلام آورده است، از جمله این که وی در اوایل شباب ـ
مقارن ۱۲۶۳ ق ـ در شهر «بروجرد» در مدرسه «شاه زاده» به تحصیل اشتغال داشته است.۴ و
حاشیه ملا عبدالله و مختصرتلخیص را نزد «آخوند ملاّ علی کزازی سنجانی» فرا گرفته
است.۵

مرحوم میثمی عراقی چنان که خود خاطرنشان کرده اند: «برای توفیق در تالیف و تصنیف به
مدینه علم، حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) متوسل می شوند و سرانجام در رؤیایی شیرین و
دلنشین به زیارت حضرتش نائل و فایز می شود و به دنبال آن دروازه توفیقات بر وی
گشوده می گردد و موفّق می شود آثاری در علوم مختلف از جمله «فقه و اصول» و «فضائل و
مناقب» بنگارد و در اولین گام مشکوه النیّرین را در مناقب و مصائب معصومین(ع) تألیف
می کند.

علامه میثمی عراقی در دارالسّلام از این موضوع این گونه یاد می کند: «پس از پایان
تحصیلات اراده کردم که در مقام تصنیف و تألیف برآیم و آثاری برای تذکّر خود و
انتفاع برادران [ایمانی] به قید تحریر درآورم. در اوّلین قدم چنان دیدم که در اول
امر، تحفه ای لایق موالی خود که بزرگان دین می باشند، فراهم آورم تا شاید با کسب
توجه و شفاعت ایشان موفّق به این امر شوم. لهذاکتاب مشکوهالنیرّین را که در مناقب و
مصائب معصومین(ع) است و بیست هزار بیت( = سطر) کتابت می شود، تألیف کردم.»۶

مؤلف پس از بیان رؤیای خود، آثار خود را این گونه نام می برد: «… پس توفیق یافته،
کتاب های جوامع و قوامع را در اصول، و کتاب لوامع را در فقه نوشتم. همچنین در فقه،
کتاب خزاین را شروع کردم که ‍[بخش] «طهارت» و [جلد دوم آن] بیرون آمد. و بعد از آن
از نجف خارج شدم و تاکنون تقریباً ۶ سال می شود که اسباب، متفّرق شده و دیگر به سبب
بی کتابی و بی اسابی نتوانستم چیزی از آن را بنویسم. و به سبب آن که کلاً از این
کار باز نمانم، تألیف این کتاب ـ دارالسلام ـ را اختیار کردم…»۷

آنچه از مطالعه کتاب دستگیر خواننده می شود این است که نیّت مؤلف از آغاز، نقل
تشرّفات، مکاشفات کسانی بوده که در خواب یا بیداری به حضور آن آفتاب عالم تاب نائل
آمده اند. در این کتاب داستان ها و شرف یابی هایی یافت می شود که برای اولین بار
نقل گردیده است. تشرّفات متعددی که مؤلف از افراد موثّق و اشخاص معتمد شنیده و
گردآوری کرده که اگر همّت و خلوص نیّت آن بزرگوار نمی بود، بسیاری از آن ها در اثر
گذشت زمان به فراموشی سپرده می شد. نکته دیگر آن که مؤلّف در نقل مکاشفات و تشرّفات
تنها به شنیده ها و گفته ها بسنده نکرده و تا جایی که برای وی مقدور بوده، اصل
واقعه را یا خود از زبان آن نیک بخت شنیده یا کتباً از وی درخواست کرده یا کسانی را
فرستاده و صورت مکتوب آن رویداد را جهت استفاده از کتاب طلبیده است. برای نمونه نقل
می کند: روزی شخصی از فضلا؛ سخن در ذکر اشخاصی که در غیبت کبری به این کرامت عظمی ـ
دیدار امام عصر(ع) ـ فایز شده اند به میان آورد و بیان داشت که در این باب جناب
«قندهاری» حکایتی دارد. حقیر چون طالب درج این مطالب بودم، [شخصی] را فرستاده، صورت
واقعه را به خط خود آن جناب درخواست کردم…»۸ این ویژگی ، بر اتقان و استحکام کتاب
می افزاید.علامه میثمی، دارالسلام را در ۶ بخش، و هر بخش را در چند فصل سامان داده
است که گزارش کوتاهی از مطالب و مسائل مطرح شده، جهت استحضار و اطلاع خوانندگان
می آید.مؤلّف، اساساً نیمه اوّل کتاب را به مسائل نظری، بحث ها، ایراد شبهات و
پاسخ گویی به آن ها اختصاص داده است و نیمه های دوم را به تشرّفات. بخش اوّل کتاب
«اثبات وجود امام معصوم در این عصر» را در بر می گیرد که نویسنده با تکیه بر «قاعده
لطف» مطلب را چنین تقریر می کند:

وجود امام معصوم، در هر عصری که نبی نباشد، لطف است و بر لطف بر خدا واجب [است].پس
نصب امام معصوم واجب است.

آن گاه پیرامون قاعده مزبور توضیحاتی را داده، سپس به شبهات آورده شده، پاسخ
می گوید. علامه میثمی عراقی، در ادامه به حدیث «خالی نبودن زمین از حج‍ّت» استناد
می کند و روایاتی را در این باب نقل می کند و در پایان بحث، به حدیث «من مات و لم
یعرف…» پرداخته، بیان می کند:

اگر وجود امام معصوم واجب نبود، وجوب معرفت او چه معنا داشت؟ پس معرفتِ امام، بدون
وجوب او نشاید و وجود او لطف باشد».۹

فقیه مؤلّف، در بخش دوم کتاب آوردن نُصُوصی از پیشوایان دین در این خصوص که آن امام
معصوم، به اجماع همه معصومین، خدمت مهدی(ع) می باشد بحث را از شیوه های عقلی و
کلامی کاملاً نقلی و روایتی می کند و با آوردن سخنان و بیاناتی ازخاتم پیامبران (ص)
تا امام حسن عسکری(ع) کلام خود را مستند کرده و قوّت می بخشد. تکیه مؤلف در این بخش
عمدتاً بردو کتاب بحارالانوار و کمال الدین اثر شیخ صدوق(ره) است.

میثمی عراقی در بخش سوم دارالسلام به سنت «وقوع غیبت در امت های پیشین» پرداخته،
اشاره می کند:

آیات و اخبار بسیاری دلالت دارند بر این که هر چیزی که در امت ها بی سابقه واقع
گردیده، [ناگزیر] باید در این ام‍ّت، جاری و واقع گردد. و شکّ و شبهه ای نیست در
وقوع غیبت در امّت های بی سابقه ازبرای انبیا و اوصیا و غیر ایشان. پس در این امّت
هم باید از برای نبی و وصی، مانند آن [جریان] واقع شود.۱۰

بخش چهارم کتاب به «شبهات خصم عنود و دفع آن ها» اختصاص یافته، در این بخش مقولاتی
از قبیل «طول عمر و استبعاد غیبت آن حضرت، بررسی شده و مؤلّف در حدّ توان، شبهات را
پاسخ گفته است.

بخش پنجم، که مفصّل ترین و مبسوط ترین بخش کتاب است، بحث هایی در باب «غیبت کبری»،
«علامات ظهور» و «بیان خروج» و هم چنین افرادی که در خواب یا بیداری به محضر جان
جانان مشرّف شده اند را در بر دارد و سرانجام بخش ششم که آخرین بخش کتاب است، در
بیان «نوادری از وقایع، حکایات، معجزات، کرامات و رؤیاها است که مؤلّف از آن ها
اطلاع یافته و مشتمل بر کشف از عالم مثال و بعضی خواب های بیداری آفرین و معجزات
قاهره و کرامات باهره است.۱۱

مؤلف این بخش را با ذکر رؤیای صادقه ای از خود و دیگر افراد موثّق و بعضاً از دیگر
کتب پیشینیان به پ