پاورپوینت کامل خاطرات یک جاسوس-۴ ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خاطرات یک جاسوس-۴ ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خاطرات یک جاسوس-۴ ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خاطرات یک جاسوس-۴ ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

در بحبوحه این ایام، نامه ای از لندن رسید که مرا بی درنگ، به مسافرت به شهرهای
مقدس کربلا و نجف ـ قبله آمال شیعیان و مرکز علم و روحانیت ـ مجبور می کرد. قبلاً
به عنوان مقدمه، اشاره ای هر چند کوتاه به سابقه تاریخی این دو شهر مقدس می کنم.

اهمیت شهر نجف با دفن حضرت علی(ع) ـ نخستین امام شیعه و چهارمین خلیفه مسلمین ـ
آغاز می شود، و از آن تاریخ پیوسته رو به آبادی و گسترش نهاده است. هنگام شهادت
علی(ع) نجف سرزمینی در ۶ کیلومتری مرکز خلافت یعنی کوفه بوده، و پیاده یک ساعته این
مسافت را می توان پیمود. پس از شهادت حضرت علی(ع)، دو فرزندش حسن و حسین(ع)، جسد او
را پنهانی به این نقطه دوردست که اکنون نجف نام دارد آوردند و شبانه دفن کردند.
اکنون نجف یکی از بزرگ ترین شهرهای بین النهرین و به مراتب از کوفه آبادتر است. در
این جا حوزه علمیه تشیع قرار دارد، و علمای بسیاری از سراسر بلاد اسلام، در شهر نجف
رحل اقامت افکنده اند. بازارها، مدارس و خانه های آن، همه ساله افزایش می یابد.
علمای شیعه از احترام ویژه ای برخوردارند. خلیفه عثمانی که در استانبول اقامت دارد،
بنا بر دلایل زیر

پاس خاطر ایشان را همیشه نگه می دارد:

۱. پادشاه ایران پیرو مذهب شیعه است و احترام امپراتور عثمانی از علمای نجف، سبب
تحکیم علایق و روابط دوستانه ایران و ترکیه خواه بود. و در نتیجه از برافروختن آتش
جنگ، بین دو کشور جلوگیری خواهد نمود.

۲. عشایر بسیاری در اطراف نجف زندگی می کنند که همگی مسلح و پیروان متعصب علما و
مراجع شیعه اند. اینان با وجودی که اسلحه و آموزش نظامی ندارند و با زندگی عشیره ای
خو گرفته اند، معذلک اهانت به علما را تحمل نمی کنند، و در صورتی که از سوی
عثمانی ها نسبت به علما بی احترامی شود، همگی به ضدعثمانی های سنی مذهب متحد خواهند
شد و سر به شورش برخواهند داشت. از این رو، عاقلانه نخواهد بود که خلافت استانبول
خود را با چنین مخاطره ای روبه رو سازد.

۳. علمای شیعه در سراسر عالم تشیع مرجعیت تام دارند؛ در سرزمین های هند، آفریقا و
نقاط دیگر، اگر کوچک ترین بی حرمتی از سوی عثمانی ها به ایشان صورت گیرد، جهان تشیع
متشنج خواه شد که قهراً به سود حکومت ترکیه نخواهد بود.

کربلا، دومین شهر مقدس شیعیان است. این شهر نیز پس از شهادت حسین(ع) ـ فرزند علی بن
ابی طالب(ع) ـ

و فاطمه زهرا موقعیت آبادانی می یابد. مردم عراق از حسین دعوت می کنند که برای تصدی
امر خلافت مسلمین از حجاز به کوفه سفر کند. اما، همین که او به همراه خاندانش، به
سرزمین کربلا دوازده فرسنگی کوفه می رسد، مردم عراق تغییر عقیده می دهند و از او
روی می گردانند و به فرمان یزید، برای پیکار با امام آماده می شوند. «یزیدبن
معاویه» خلیفه اموی بود که در شام فرمان روایی داشت. سپاه اموی با حسین و خاندانش
نبرد می کند، و سرانجام همگی رابه قتل می رسانند، این ناجوان مردی مردم عراق و
پلیدی و قساوت سپاه یزید، یکی از لکه های ننگین تاریخ اسلام است. از آن تاریخ،
شیعیان جهان کربلا را مرکز زیارت و عبادت، و نقطه علاقه و توجه روحانی خود قرار
می دهند، و از هر سو، پیوسته بدان جا می شتابند. گاهی در کربلا آن چنان ازدحام
می شود که در مسیحیت هرگز چنین اجتماعی سابقه نداشته است. در شهر کربلا هم علما و
مراجع شیعه به ترویج مبانی دین اسلام، اشتغال دارند. مدارس آن جا نیز مملو از طلاب
علوم دینی است. کربلا و نجف، در حقیقت مکمل یکدیگرند. نهرهای فرات و دجله که دو
رودخانه بزرگ عراق هستند و از کوه هایی در ترکیه سرچشمه می گیرند، سرزمین حاصل خیز
بین النهرین را مستعد انواع کشت و زرع می سازند و مردم آن جا از رفاه بهره مندند.

هنگام بازگشت به لندن، به وزارت مستعمرات پیشنهاد کردم تا مصب دجله و فرات را برای
مطیع ساختن حکومت عراق، تغییر دهد تا در مواقع فتنه و شورش مسیر این رودخانه را
تغییر دهند و مردم ناگزیر، به هدف های استعماری انگلیس تسلیم شوند.

من، در کسوت یک بازرگان از مردم بربر، به نجف رفتم. در این شهر با علمای شیعه آشنا
شدم، و مراوده با آنان را توسعه دادم. در مجالس درس و مباحثه حاضر می شدم، و چه
بسیار که فضای آن محافل، مرا در خود می گرفت و از آن مهم تر، در غالب آن حوزه ها،
صفای دل و پاکی ضمیر حکومت می کرد. عالمان شیعه را بسیار پاک دامن و پرهیزکار
یافتم، اما متأسفانه روح تجددخواهی و هماهنگی با تحولات زمان در آن ها مشهود نبود و
تحولات عالم، هیچ تغییری در افکارشان پدید نیاورده بود.

۱. علما و مراجع نجف شدیداً با سلطه عثمانی ها مخالفت می ورزیدند؛ نه بدان سبب که
آنان شیعه بودند و عثمانی ها سنی، بلکه به خاطر ناراحتی از تسلط ستم گرانه حکام
عثمانی، و به امید دست یافتن به آزادی. با این همه، اندیشه و هدف روشنی برای رهایی
جستن از بندهای اسارت نداشتند.

۲. آنان تمام اوقات خود را صرف درس و بحث در علوم دینی می کردند، و مانند کشیش های
قرون وسطی به دانش های جدید چندان علاقه ای نداشتند، و اگر چیزی می دانستند به
میزان کمی بود که سودی در بر نداشت.

۳. آنان کوچک ترین اطلاعی از جریان های سیاسی جهان نداشتند و اصولاً اندیشه در
این گونه مسائل را عبث و بیهوده می پنداشتند.

من با خود می گفتم: چه تیره روزند اینان! جهان بیدار شده است، ولی اینان هنوز از
خواب سنگین خود بیدار نشده اند؛ باشد که به زودی سیل بنیان کنی آنان را از خواب
نوشین بیدار کند. من با بعضی از علما، در باب لزوم جنبشی علیه خلافت عثمانی
مذاکراتی کردم. اما هیچ گونه واکنشی از خود، نشان نمی دادند، و مثل این که اصولاً
گوش شنوایی برای شنیدن این مسایل ندارند. بعضی مرا به باد ریشخند می گرفتند و سخنم
را تعبیر بدان می کردند که می خواهم اوضاع جهان را دگرگون سازم و نظم عالم را بر هم
زنم. این علما به خلافت، چون امری محتوم و مقدر، می نگریستند. و بر این باور بودند
که هیچ اقدامی علیه آل عثمان نباید کرد، مگر پس از ظهور «مهدی موعود(ع)» که به
پندار شیعه دوازدهمین امام است و به سال ۲۵۵، در کودکی ناپدید شده و هم چنان زنده
است، و در آخرالزمان ظهور می کند، و دنیا را پس از آن که از ستم و فساد پر شده، پر
از عدل و داد خواهد کرد.

من از این که گروهی از برگزیدگان و اندیشمندان اسلام، به چنین پندار بیهوده ای دل
بسته اند، متحیر بودم. عیناً مانند عقیده ای که مسیحیان قشری به بازگشت مسیح، برای
برقراری عدالت، در جهان دارند. به یکی از علما گفتم: «آیا عقیده ندارید که باید از
هم اکنون، علیه بیدادگری مبارزه کرد و عدالت را در جهان برقرار ساخت. هم چنان که
پیامبر اکرم(ص)، با ستمگران مبارزه می کرد؟» گفت: «پیامبر را خداوند مأمور کرده
بود، و از این رو، توانایی چنین کاری را در خود می دید». گفتم: «مگر در قرآن
نمی خوانیم: اگر خدا را یاری کنید، یاریتان خواهد کرد.۱ شما نیز از سوی خدا مأمورید
که با شمشیر علیه ستمگران قیام کنید، و مردم را بر ضد آنان بشورانید». سرانجام گفت:
«گویا شما مردی تجارت پیشه اید، ورود در این موضوعات مستلزم دانستن علومی است که
فهم شما بدان قد نمی دهد».

باری به نجف برگردیم و از مرقد امیرمؤمنان سخن گوییم. آرام گاهی باشکوه و عظمت است،
و مزین به انواع تزئینات زیبا، و حرمی با تالارهای مجلل، و گنبدی بزرگ از طلای ناب،
با دو مناره بلند از طلا. شیعیان همه روزه، گروه گروه، به زیارت مرقد علی
می شتابند، و در نماز جماعت آن جا شرکت می کنند. با اشتیاق و از سر ارادت و اخلاص
ضریح مبارک را می بوسند و در آستانه درهای ورودی بر زمین می افتند، و با احترام بر
درگاه آن بوسه می زنند. سپس بر امام درود می فرستند و اذن دخول می خواهند و ضریح
مطهر را می بوسند. در اطراف حرم، صحن بزرگی است با حجرات بسیار که اقامت گاه علمای
دین و زائران مشهد علوی است.

در شهر کربلا، دو آرام گاه مشهور وجود دارد که هر دو با اندک تفاوتی، به شیوه و سبک
آرام گاه حضرت علی(ع) در نجف ساخته شده اند. نخست حرم حسین(ع) و دوم حرم حضرت عباس
برادرش، که هر دو در کربلا شهید شدند. زائران کربلا نیز مانند نجف، همه روزه در حرم
مطهر ازدحا