پاورپوینت کامل مجامع مخفی شورای روابط خارجی CFR 71 اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مجامع مخفی شورای روابط خارجی CFR 71 اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مجامع مخفی شورای روابط خارجی CFR 71 اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مجامع مخفی شورای روابط خارجی CFR 71 اسلاید در PowerPoint :

در ماه سپتامبر سال ۱۹۶۱ م. نشریه «کریسچین ساینس مانیتور» مقاله ای به چاپ رسید که چنین شروع می شد:در خیابان شصت و هشتم واقع در بخش غربی خیابان پارک [در شهر نیویورک]، دو ساختمان زیبا روبه روی هم در دو طرف خیابان قرار گرفته اند. یکی از آنها مقرّ سفارت «شوروی» در سازمان ملل است. .. درست مقابل آن، در ضلع جنوب غربی خیابان هم مقرّ «شورای روابط خارجی» قرار دارد که احتمالاً یکی از پر نفوذترین سازمان های نیمه علنی در زمینه سیاست خارجی است.

شورای روابط خارجی CFR

در ماه سپتامبر سال ۱۹۶۱ م. نشریه «کریسچین ساینس مانیتور» مقاله ای به چاپ رسید که چنین شروع می شد:

در خیابان شصت و هشتم واقع در بخش غربی خیابان پارک [در شهر نیویورک]، دو ساختمان زیبا روبه روی هم در دو طرف خیابان قرار گرفته اند. یکی از آنها مقرّ سفارت «شوروی» در سازمان ملل است. .. درست مقابل آن، در ضلع جنوب غربی خیابان هم مقرّ «شورای روابط خارجی» قرار دارد که احتمالاً یکی از پر نفوذترین سازمان های نیمه علنی در زمینه سیاست خارجی است.

بی گمان CFR یکی از مقرّهای نخبگان یا همان گروه محارم قابل شناسایی است. این شورا در سال های میانی دو جنگ جهانی اوّل و دوم شکل گرفت.امروزه بیش از ۳۳۰۰ نفر در این شورا عضویت دارند. راه یابی به شورا بسیار دشوار و پیچیده است. نامزد ورود به شورا را باید یکی از اعضا معرفی کند، یک عضو دیگر حمایت کند، بعد مورد تأیید کمیته عضویت قرار بگیرد، یک کمیته حرفه ای روی آن نظر بدهد و سرانجام مورد تأیید هیئت مدیره قرار بگیرد.

«شورای روابط خارجی»۱ به اسم تشکیلات،۲ حکومت نامرئی و حتّی وزارت امور خارجه راکفلر معروف شده است. این سازمان نیمه سرّی، بدون شک به صورت پر نفوذترین گروه سیاسی در آمریکا درآمده است.۳

اعضای اصلی شورای روابط خارجی متشکل از حدود ۱۵۰۰ نفر از نخبه ترین سران حکومت، بنیادها، بانک داران، دانشگاهیان و سران رسانه های عمومی هستند. جماعتی که از زمان فرانکلین روزولت تاکنون کلّیه پست های مهم در کلّیه دولت های «ایالات متّحده آمریکا» را در اختیار دارند.

به رغم جایگاه مهمّ تصمیم گیری، نفوذ و قدرت CFR در سیاست خارجی آمریکا و غرب، درباره اش کمتر سخن به میان آمده است.

بی گمان CFR یکی از مقرّهای نخبگان یا همان گروه محارم قابل شناسایی است. این شورا در سال های میانی دو جنگ جهانی اوّل و دوم شکل گرفت.

امروزه بیش از ۳۳۰۰ نفر در این شورا عضویت دارند. راه یابی به شورا بسیار دشوار و پیچیده است. نامزد ورود به شورا را باید یکی از اعضا معرفی کند، یک عضو دیگر حمایت کند، بعد مورد تأیید کمیته عضویت قرار بگیرد، یک کمیته حرفه ای روی آن نظر بدهد و سرانجام مورد تأیید هیئت مدیره قرار بگیرد.

شورا برای اینکه خود را با اوضاع روز بیشتر منطبق سازد، در اوایل دهه ۷۰ چند نفر سیاهپوست و جمعی از زنان را به عضویت خود پذیرفت. ..

لورنس اچ.شوپ، نویسنده کتاب پر فروش «تراست مغزهای امپراتوری»، درباره تشکیل این شورا می گوید:

در تاریخ سی ام ماه مه ۱۹۱۹ م. یک گروه از بریتانیایی ها و آمریکایی ها در هتل «ماژستیک پاریس» موافقت کردند که یک سازمان انگلیسی، آمریکایی را تشکیل دهند. این سازمان به طور رسمی «انیستیتو امور بین المللی» نامیده شد و قرار بود شعبه هایی در پادشاهی انگلستان و ایالات متّحده داشته باشد. ..

هدف اوّلیه گروه ها، تلاش برای متّحد کردن دنیای انگلیسی زبان بود، مطابق با الگویی که سیسیل رودس و ویلیام تی. استد۴ تعیین کرده بودند. پول لازم برای کار سازمانی نیز از جانب تراست رودس تأمین می شد. رودس یک امپریالیست فوق العادّه ثروتمند بود که میلش به قدرت، در جملاتی که زمانی خطاب به یک دوست گفته بود، تصویر شده است:

تقریباً سراسر جهان تقسیم شده و آنچه از آن باقی مانده است نیز در حال تقسیم، تسخیر یا مستعمره شدن می باشد. به ستارگانی فکر کن که شب هنگام در بالای سر خود می بینیم؛ این دنیاهای وسیعی که ما هرگز نمی توانیم به آنها دست یابیم. من اگر می توانستم، سیارات را نیز به اموال خود ضمیمه می کردم. من اغلب در این باره فکر می کنم.

رودس می گفت که آرزوی زندگی اش «گسترش امپراتوری بریتانیا، در آوردن سراسر جهان نامتمدّن تحت حکومت آن، دست یابی مجدّد به ایالات متّحده و تشکیل یک امپراتوری واحد از نژاد انگلوساکسون» است. برای دست یابی به چنین هدف عظیمی، رودس در سال ۱۸۹۱ م. به فکر بنیان گذاری یک سازمان سراسری جهانی به منظور حفظ و گسترش امپراتوری بریتانیا افتاد. بنابراین هدف اوّلیه از تشکیل گروه های میزدگرد، تأسیس یک «اتّحادیه متشکل» در سراسر امپراتوری بریتانیا، با یک حکومت امپراتوری واحد و تلاش برای ملحق کردن سایر کشورها به یک امپراتوری بود.

گروه های میزگرد به واسطه دیدارها و مکاتبه ها، با یکدیگر در تماس بودند و در آغاز سال ۱۹۱۰ م. شروع به چاپ مجلّه «میزگرد» با نویسندگان و حتّی هیئت تحریریه ناشناس کردند.۵

شورای روابط خارجی (CFR)، به عنوان مرکزی که دو بخش خصوصی و دولتی مؤثّر در سیاست خارجی ایالات متّحده را به هم پیوند می زند، از پایگاه پر قدرتی در طبقه سرمایه دار ایالات متّحده برخوردار است؛ در واقع الیگارشی مالی «نیویورک» را در خود جای داده است. به نظر می رسد هدفِ ایده آل از تشکیل شورا، حفظ اتّفاق نظر و سلطه طبقه سرمایه دار در حیطه امور خارجی بوده است.۶

پایه های این شورا در سی ام مه ۱۹۱۹ م. در یک هتل (ماژستیک) در شهر پاریس و با حضور اعضای انگلیسی و آمریکایی گروه میزگرد ریخته شد.

نویسنده کتاب «هیچ کس جرئت نمی کند» تأسیس این تشکیلات را این گونه توصیف می کند:

پس از متارکه جنگ در ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ م. ویلسون و سرهنگ هاوس، سخنگوی محارم به اروپا رفتند؛ با این امید که در قالب جامعه ملل یک حکومت جهانی تأسیس کنند. .. هدف سرهنگ (در واقع محارم) این بود که از احزاب دمکرات و جمهوری خواه به عنوان ابزارهایی جهت پیشبرد برنامه های مربوط به تأسیس یک حکومت جهانی بهره برداری کند.

در سال ۱۹۱۹ م. سرهنگ هاوس با اعضای یک «انجمن سرّی» موسوم به «میزگرد»۷ در پاریس ملاقات نمود تا سازمانی را تأسیس نماید که وظیفه آن تبلیغ درباره شکوه و عظمت حکومت جهانی۸ در میان مردم آمریکا، «انگلیس» و اروپای غربی باشد. البتّه قرار بر این شد که کلّیه جملات تبلیغاتی پیرامون «صلح» به عنوان یک محور اصلی انجام گیرد و طبیعتاً به هیچ وجه نمی بایست از نیت اصلی محارم برای برقراری دیکتاتوری جهانی حرفی به میان آید.

تشکیلات میزگرد ـ که اینک زمینه های تأسیس شورای روابط خارجی را فراهم می آورد ـ ماحصل یک عمر رؤیای یک سلطان طلا و الماس، به نام سیسیل رودس۹ برای تحقّق یک «نظم جدید جهانی»۱۰ است و برای نخستین بار در انگلیس پایه گذاری شد.۱۱

گروه میزگرد، از سال ۱۹۱۴ م. یعنی پس از اتمام جنگ، همه تلاش خود را صرف گسترش سازمان مخفی خود در نواحی مختلف کرده بود؛ در حالی که این گروه، خود در عالی ترین سطوح دولت انگلیس فعّالیت داشت. پرفسور کویگلی در این باره می نویسد:

در پایان جنگ سال ۱۹۱۴ م. مسلّم گردید که لازم است سازمانی با یک چنین نظامی [گروه میزگرد] وسیعاً گسترش یابد. انجام این وظیفه مهم به لرد کورتیس سپرده شد. وی در انگلستان و هر یک از سرزمین ها و ممالک تحت سلطه انگلیس یک «سازمان جبهه» به صورت وابسته به گروه میزگرد موجود تأسیس نمود. این سازمان جبهه که «مؤسّسه سلطنتی امور بین المللی» خوانده می شد، در هر ناحیه، افراد مخفی گروه میزگرد را به عنوان عناصر اصلی در بر می گرفت. سازمان جبهه در شهر نیویورک به «شورای روابط خارجی» معروف بود که با همکاری گروه میزگرد آمریکا مجموعاً جبهه مؤسّسات انتفاعی ج.پی.مورگان و شرکا به حساب می آمد.

«بیست و پنجمین گزارش سالانه» شورای روابط خارجی در خصوص پی ریزی این شورا در پاریس چنین می گوید:

… مؤسّسه امور بین المللی که در سال ۱۹۱۹ م. در پاریس پی ریزی گردید، ابتدا متشکل از دو شعبه بود؛ یکی در بریتانیای کبیر و یکی هم در ایالات متّحده. ..۱۲

این نقشه را بعدها تغییر دادند تا نوعی استقلال ظاهری به شعب بدهند؛ زیرا:

… عاقلانه به نظر نمی رسد که یک مؤسّسه با چند شعبه دایر گردد. باید ترتیبی داده می شد که شورای روابط خارجی در آمریکا و مؤسّسه سلطنتی امور بین المللی در بریتانیا هر کدام به صورت یک هیئت مستقل جلوه کنند تا مبادا مردم آمریکا بفهمند که شورای روابط خارجی در واقع شاخه فرعی گروه میزگرد است و در نتیجه با یک خشم وطن پرستانه، واکنش شدیدی از خود نشان بدهند.۱۳

گروه میزگرد، تأمین مالی آدولف هیتلر را عهده دار بود تا جنگ جهانی، فکر تأسیس حکومت جهانی را سرعت بخشد. در جهان حالی که گروه میزگرد در «اروپا» سرگرم کار خود بود، شورای روابط خارجی در تمامی ارکان وزارت امور خارجه ایالات متّحده نفوذ می کرد تا کنترل کامل آن را به دست گیرد.

ظرف همه سال های گذشته، عموم وزرای امور خارجه (به جز چند نفر) همگی از اعضای شورای روابط خارجه بودند. در حال حاضر، شورای روابط خارجی سخت سرگرم فعّالیت برای تحقّق هدف نهایی خود [و در واقع هدف نهایی گروه میزگرد] یعنی برقراری یک حکومت واحد بر سرتاسر جهان است، حکومتی که تحت کنترل محارم و هم دستانشان خواهند بود.۱۴

این شورا همواره نمایندگان مؤسّسات و شرکت های مهم زیر را در جمع خود حاضر دارد:

۱. مؤسّسات بانک های بین المللی (نظیر کوهن، لوب و شرکا، چیس مانهاتان، مورگان گارانتی و. ..)؛

۲. عوامل شرکت های سهامی (نظیر آی.بی. ام، زیراکس، پان آمریکن، جنرال الکتریک و. ..)؛

۳. شرکت های سهامی ارتباطات (نظیر سازمان تلویزیونی N.B.C، C.B.S، مجلّه تایم، روزنامه نیویورک تایمز، واشینگتن پست، لس آنجلس تایمز، انتشارات مک گراهیل، مک میلان، برادران هارپر و. ..).

دو نمودار زیر جایگاه دو حزب دمکرات و جمهوری خواه را نسبت به شورای روابط خارجی و همچنین ارتباط این شورا را با سایر نهادها و همچنین مؤسّسه سلطنتی امور بین المللی و گروه میزگرد معلوم می سازد.

کنترل احزاب سیاسی آمریکا

شورای روابط خارجی با مستحکم ساختن جایگاه خود به عنوان یک نهاد و با در اختیار داشتن یک محلّ وسیع برای گردهمایی، یک کادر اداری، نشریه، یک برنامه مطالعه و پژوهش و برپایی یک «مباحثه دائمی در مورد امور بین المللی»، نقش عمده ای را در تاریخ سیاست خارجی آمریکا ایفا کرده است.

تشکیل گروه های مطالعاتی،

دیدار با رهبران عالی رتبه خارجی به منظور ایراد سخنرانی و مباحثه در مورد روابط خارجی حال و آینده،

ارائه خدمات به شرکت ها،

تنها بخشی از فعّالیت های شورا را شامل می شود.

تعداد مشتریان دریافت کننده خدمات از ۲۵ شرکت در سال ۱۹۵۳ م.

به ۱۵۷ شرکت در سال ۱۹۷۲ م. رسید.

همان طوری که انتظار می رفت، بزرگ ترین شرکت های چند ملّیتی، از جمله غول هایی مانند «جنرال موتورز»، «اکزون»، «موزد»، «موبیل»، «تکزاکو»، «کمپانی فولاد ایالات متّحده»، «آرامکو»، «جنرال الکتریک»، «گلف اویل»، «چیس مانهاتان بانک»،. .. و بسیاری دیگر در ط