پاورپوینت کامل کدامین اربعین؟ ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کدامین اربعین؟ ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کدامین اربعین؟ ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کدامین اربعین؟ ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

یکی از مهم ترین راه های مبارزه با تحریف و دروغ پردازی در بیان واقعه کربلا، تبیین و تحلیل صحیح و فنّی این حادثه است و تنها در صورت روشن شدن مرز بین دروغ و واقعیت است که بحث های آموزنده اخلاقی و تربیتیِ آن، معنا پیدا می کند. بررسی دقیق این مسئله، مستلزم ارائه نگرشی صحیح از مدّت اقامت آل الله(ع) در «کوفه» و «شام»، ترسیم مسیر حرکت از کوفه به شام و از آنجا به «مدینه»، زمان و چگونگی دفن سر مقدّس سیّدالشّهدا(ع)، تعیین تاریخ و چگونگی زیارت شهدای «کربلا» توسط جابربن عبدالله انصاری و. .. است.

ریشه اختلافات در چیست؟

اساس و ریشه اختلاف های موجود در بیان حادثه کربلا را باید در عظمت بی مانند واقعه و در نتیجه، مبهوت ماندن گزارشگران نخستین، سعی دشمن در سانسور و تحریف، کمبود وسایل اطّلاع رسانی دقیق و صحیح در آن زمان، بی دقّتی و اشتباه های راویان و نویسندگان و. .. جست وجو کرد.

روش بررسی گزارش های تاریخی

باید در بررسی روایت های تاریخی، این نکات را در نظر داشت:

همه منابع نخستین در اختیار نویسندگان کتاب هایی، همچون «ارشاد» و. .. نبوده است.
چه بسا اگر به متنی هم دسترسی داشته اند، هنگام نگارش از مراجعه به آن غفلت ورزیده اند.
مرحوم مفید در ارشاد و نیز دیگران، از شیوه گزینشی استفاده کرده اند؛ یعنی روایت هایی را برگزیده اند که هم آنها را مهم می دانسته اند و هم از راوی یا راویان نخستین، سند داشته اند؛ پس صرف نیامدن یک گزارش در کتاب هایی، مثل ارشاد و. .. دلیل بر سستی آن گزارش نخواهد بود.

پیام رسانی در گذشته های دور

حال می بایست برای فهم صحیحی از سرعت حرکت کاروان، به معرفی مفهومی، به نام برید پرداخت. یکی از راه های پیام رسانی در صدر اسلام، استفاده از اسب سوارانی چالاک و تیزپا به نام برید بوده است.

برید و چاپار سرعت خیره کننده و شگفت آوری داشته، به گونه ای که گفته اند، هیچ جنبنده ای از آن سریع تر حرکت نمی کرده تا آنجا که دُرنا نیز نمی تواند به سرعت چاپارها حرکت کند و اگر این، گفته ای اغراق آمیز باشد، مسلّم است که کسی نمی تواند به سرعت چاپارها مسافرت کند.

نمونه هایی از سرعت سیر در مسافرت های گذشته

کاروان های همراه مسافر و بار، حتّی با مرکب های غیربرید، مسیرهای طولانی تری را در یک روز طیّ می کرده اند.

بسیاری از مورّخان نوشته اند: «حضرت سیّدالشّهدا(ع)، به همراه اهل بیت(ع) و یارانش، روز یکشنبه ۲۸ رجب سال شصت هجری، از مدینه خارج و در شب جمعه، سوم شعبان، وارد مکّه شدند.»۱ همین طور گفته اند: «فاصله این دو شهر، هشتاد و شش فرسنگ بوده»۲ و نیز نوشته اند: «بین این دو مکان مبارک، ده منزل قرار داشته است.»۳ آن گونه که از سفرنامه رفعت پاشا برمی آید، او این راه را در چهارده روز پیموده است.۴ روشن است طی کردن مسیری که به صورت معمولی، حدّاقل ده روز وقت می طلبد، در مدّت چهار یا پنج روز، به دلیل در امان ماندن از یزیدیان و فرار از بیعت بوده است.

نویسنده، در ادامه برای تقطیع زمان ها و دست یابی منطقی به زمان چهل روزه بعد از دهم محرّم ۶۱ هجری تا بیستم صفر، به تقطیع فواصل مکانی می پردازد. به این صورت که:

مدّت سفر از کربلا تا کوفه؛
مدّت اقامت در کوفه؛
مدّت سفر از کوفه تا «دمشق(شام)»؛
مدّت توقف در دمشق؛
مدّت سفر از دمشق تا کربلا؛
مدّت سفر از کربلا تا کوفه.

اهل بیت(ع) را بعد ازظهر روز یازدهم محرّم، از کربلا به سمت کوفه حرکت دادند.۵ مرحوم مفید می فرماید: «فردای روزی که سر مقدّس را به کوفه وارد کردند، کاروان اهل بیت(ع) به آن شهر رسیدند.»۶

کاروان هنگامی که به دروازه کوفه رسید، دروازه شهررا بسته دید.

اکنون به سخنان شیخ مفید برمی گردیم که فرمود: «فردای روز ورود سر مبارک به کوفه، اسیران را وارد کوفه نموده و در مجلس ابن زیاد حاضر ساختند.» بنابراین تاریخ ورود آل الله(ع) به شهر کوفه، روز دوازدهم بوده است.

مدّت توقّف آل الله(ع) در شهر کوفه

پیش تر اثبات کردیم که روز ورود اسیران به کوفه، روز دوازدهم محرّم بوده است و در وضعیتی که با توجّه به زندانی بودن آل الله(ع) و ندامت مردم کوفه، هر آن احتمال برپایی انقلاب و شورشی مردمی می رود، بسیار طبیعی است که ابن زیاد برای حرکت دادن اسیران و سرهای شهیدان عجله داشته باشد. حال اگر این حقیقت را اضافه کنید به اینکه هیچ مدرک معتبری نداریم که اهل بیت(ع) را حدّاکثر بعد از بیستم محرّم هم در کوفه نگاه داشته باشند، پس باید زمان خروج آل الله(ع) را بین هجدهم۷ تا حدّاکثر بیستم۸ محرّم دانست.

مدّت سفر از کوفه تا دمشق(شام)

قبل از پرداختن به مدّت زمان سیر کوفه تا شام، به بیان شیخ مفید۹ مبنی بر اینکه سرهای شهدا زودتر از کاروان به شام فرستاده شده است، پاسخ داده می شود. وی می گوید: با مراجعه به تاریخ درمی یابیم که در مسیر کوفه به دمشق، سرهای شهیدان همراه با کاروان اسیران حرکت داده می شده؛ بلکه از برخی منابع معتبر برداشت می شود که از همان هنگام حرکت از کوفه نیز به همراه هم بوده اند.۱۰

در مورد نوع مرکب کاروان دو نظریّه مطرح است. دیدگاه نخست، نظر مرحوم عمادالدّین طبری۱۱ است که کاروان اهل بیت(ع) با چارپایان خود، کوفه تا شام را سفر کردند و دیدگاه دوم که به نظر صحیح تر است، نظر مرحوم آیت الله قاضی است که مرکب آنها را همان مرکب برید می داند.۱۲ روشن است که کوفیان فاتح! می خواستند هرچه زودتر به دمشق برسند و این خبر مسرّت آور! را به یزید پلید برسانند؛ به علاوه، چون احتمال شورش هم داده می شد، از این رو باید اسیران را بر مرکب هایی سوار می کردند که بتوانند در موقع لزوم، از معرکه فرار کنند.

درباره مسیرکاروان باید گفت: در هیچ مدرک معتبری، مسیر دقیق حرکت قافله اسیران تبیین و ترسیم نشده است، امّا باید این نکات مهم را نیز از نظر دور نداشت:

سرهای مقدّس شهیدان، همسفر اسیران بوده است و در برخی از شهرها، مکان هایی به نام «مشهد رأس الحسین(ع)» مشاهده می شود و این تسمیه از آن روست که در مسیر حرکت، مدّتی سر مقدّس در آنجا قرار داشته و چه بسا، کرامتی از آن ظاهر شده است. در نتیجه باید اعتراف کنیم که قافله اسیران نیز از این شهرها عبور کرده اند.

با در نظر گرفتن مخالفت هایی که با حکومت یزید شروع شده بود، تغییر مسیر دادن و گاهی از بیراهه رفتن، قابل توجیه است.

ما هرگز نمی توانیم با گزارش هایی که مبتنی بر توقّف کاروان در بین راه، بیش از آنچه برای استراحت نیاز بوده، موافقت کنیم، زیرا؛

در هیچ منبع کاملاً معتبری، به آن اشاره نشده است؛
عجله دشمن برای رسیدن به دمشق، بسیار طبیعی و قابل توجیه است؛
مهم تر اینکه؛ باید حرکت قافله را به گونه ای ترسیم کرد که آنها روز اوّل صفر در دمشق حاضر باشند.

مدّت توقّف در دمشق

محبوس بودن اهل بیت(ع) برای مدّتی در خرابه یا زندانی که آنان را از سرما و گرما محفوظ نمی داشت، مسلّم است.۱۳

آنگاه که یزید پلید از شعله ور شدن آتش خشم مردم و تزلزل ارکان حکومت نامشروعش هراسان شد، دستور داد اهل بیت(ع) را از زندان آزاد کنند و در بخشی از کاخ خود استقرار دهند.۱۴

تمام مدّت اقامت آن بزرگواران در شهر دمشق، شش یا هفت روز بیشتر نبوده است و آنان حدّاکثر هشتم صفر، آنجا را ترک کرده اند.

جابر اوّلین زائر حسینی

اصل تحقّق زیارت جابر مسلّم است؛ برخلاف سیّدبن طاووس که می فرماید: «چگونه ممکن است جابر پس از گذشتن مدّتی که خبر شهادت به مدینه رسیده است، از آنجا حرکت کند و این مسیر طولانی را طی کند و در روز اربعین در کربلا باشد؟»۱۵

در پاسخ به این استبعاد سیّد باید گفت:

اولاً: جناب جابر از دوستداران مخلص اهل بیت(ع) بوده و طبیعی است در همان روزهای نخستین، با توجّه به گزارش های غیررسمی (که به آن اشاره کردیم) جزو گروهی باشد که از ماجرا آگاه شده و بار سفر را بسته باشد. در این صورت، زمان برای رسیدن به کربلا، بسیار زیاد است؛

ثانیاً: گفتیم پیک رسمی دستور داشت خود را سریع به مدینه برساند، پس حتّی اگر جابر پس از انتشار خبر به صورت رسمی هم حرکت کرده باشد، باز به خوبی می توانست به کربلا برسد؛

ثالثاً: حتّی اگر بر فرض بپذیریم پیک، بیست و چهار روز پس از شهادت، به مدینه رسید و بر فرض، بپذیریم که جابر تا آن موقع حرکت نکرده باشد، باز پیمودن مسیر حدود بیست مرحله ای، در حدود چهارده روز، در آن زمان، امری مرسوم بوده و ابداً بعید نیست.

نکته مهم این است که باید راز زیارت اربعین را تأکید امام سجّاد(ع) و کاروان اهل بیت(ع) بر آن دانسته نه تأسّی به اوّلین زائرحسینی که جابر باشد.

مدّت سفر از دمشق تا کربلا

کاروان اهل بیت(ع) پس از توقّف حدّاکثر هفت روزه در دمشق و آزاد شدن از قید اسارت، به همراهی نعمان بن بشیر به سوی مدینه الرّسول(ص) حرکت کردند.۱۶

طول مسیر دمشق مدینه

با نگاهی به نقشه پی می بریم که راه مستقیم شام (سوریه) به حجاز (عربستان)، هرگز از «عراق» عبور نمی کند و این دو مسیر قدر مشترکی ندارند که با دورا