پاورپوینت کامل سرنوشت سامری ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سرنوشت سامری ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سرنوشت سامری ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سرنوشت سامری ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

۲۹

سامری، شخصیتی بت پرست به نام موسی بن ظفر از سرزمین «عراق» بود که در دوران نبوّت حضرت موسی (ع) به «مصر» آمد و به آن حضرت ایمان آورد. ۱ سامری، خاله زاده موسی (ع) و شاگردش بود. ۲ مفسّران گفته اند: سامری هنگام نزول وحی بر موسی (ع)، جبرئیل را دید. او یکی از نخبگان «بنی اسرائیل» بود. هنگامی که جبرئیل پس از غرق شدن فرعون و لشکریان او بر اسب بهشتی سوار بود، سامری مقداری از خاک جای پای جبرئیل را برای تبرّک برداشت. از خواصّ آن خاک این بود که به هر چیزی نزدیک می شد، روح در آن، دمیده می شد و حرکت می کرد. ۳

گوساله سامری یا گوساله هارون، گوساله ای از طلا بوده است که سامری (به روایت قرآن) یا هارون (به روایت تورات)، آنگاه که موسی (ع) به کوه «طور» رفته بود، از زر ساخت و بنی اسرائیل را به پرستش آن دعوت کرد. ۴ درخواست بنی اسرائیل از حضرت موسی (ع) برای کتاب و شریعت باعث شد تا حضرت موسی (ع) سی روز برای عبادت به کوه طور برود. موسی (ع)، هارون (ع) برادرش را در میان قوم، به جانشینی گذاشت تا به فرمان او زندگی کنند و به «طور سینا» رفت. به فرمان خداوند، وعده سی روزه او به چهل روز کشید. ۵ در این هنگام، سامری، بنی اسرائیل را گرد خود آورد و گفت: موسی با هفتاد تن از میان شما بیرون رفته است و همه هلاک شدند. اکنون می خواهم خدای موسی (ع) را به شما بنمایانم.

سامری، منسوب به «سامر» یا «سامره» است. در حال حاضر، نام محلّی در «فلسطین» است که به نظر می رسد اسم قوم یا طایفه ای باشد که در گذشته در آنجا می زیستند. برخی بر این باورند که هم فکران با فرزندان سامری، بعدها در منطقه «سامره فلسطین» ساکن شدند و نام این محل یا طایفه، به اعتبار سکونت هم فکران یا فرزندان او بوده است. سامری، از اصحاب حضرت موسی (ع) و دارای دانشی شگفت و علمی برتر بود. وی، از دانش شهودی و ریاضت بهره برده بود و دستی بر علوم و دانش های غریبه داشت.

اصل ماجرا را از زبان «قرآن کریم» بخوانیم. خداوند متعال در «سوره طه»، آیات ۸۵ تا ۹۹ تفصیلًا به عملکرد سامری می پردازد. خداوند به موسی (ع) فرمود: «قالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَک مِنْ بَعْدِک وَ أَضَلَّهُمُ السَّامِرِی؛ ۶ ما قوم تو را [پس از آمدن تو] آزمایش کردیم و سامری آنها را به گمراهی کشید. » زمینه های بازگشت در برخی از افراد بنی اسرائیل وجود داشت و آنچه باعث مخفی ماندن این تمایل شده بود، حوادثی بود که از هنگامه خروج از «مصر» تا به این موقعیت، پی در پی سر راه بنی اسرائیل قرار می گرفت. از این رو، تنها فتنه و آزمایشی خاص می توانست پرده از نهاد آنها بردارد. واقعه سفر حضرت موسی (ع) به طور، مجال امتحان بزرگ را فراهم آورد. سامری دست به کار شد و به فرموده قرآن: «فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَداً لَهُ خُوارٌ فَقالُوا هذا إِلهُکمْ وَ إِلهُ مُوسی فَنَسِی؛ ۷ پس برای آنان گوساله ای بیرون آورد، پیکری بی روح که صدای گوساله داشت [سامری و پیروانش ] گفتند: این معبود شما و معبود موسی است که [آن را] فراموش کرده است. »

در تفسیر این آیه، در کتاب «تفسیر راهنما» آمده است:

۱- سامری، از زیور آلات به دور ریخته شده بنی اسرائیل [یا به تعبیر برخی تفاسیر، زیورآلاتی که از فرعونیان نزد بنی اسرائیل مانده بود] ۸ تندیسی به شکل گوساله نر ساخت و آن را ارائه کرد. «عِجل» یعنی گوساله نر، توصیف «عِجْلًا جَسَداً» بیانگر این نکته است که گوساله به شکل تندیس بوده است، نه اینکه گوساله واقعی باشد؛

۲- ساخت گوساله زرّین به دست سامری، پنهان و به دور از چشم بنی اسرائیل صورت گرفت. «أخرِج» تنها ناظر به مرحله عرضه گوساله بر بنی اسرائیل است و مسکوت ماندن مراحل قبل از آن (ساخت گوساله)، نشانگر مستور بودن آن مراحل از انظار عمومی است؛

۳- تندیس گوساله زرّین سامری، نعره ای همانند بانگ گوساله داشت. «خُوار» یعنی صدای بلند گاو و گوساله (لسان العرب). از آنجا که تندیس ساخته شده سامری به شکل گوساله بود، پیداست که صدای آن نیز همانند صدای گوساله بوده است؛

۴- سامری، فردی ماهر در فنّ مجسّمه سازی و آشنا به نقاط ضعف فکری بنی اسرائیل بود. تعبیر «گوساله ای درآورد»، حاکی از شدّت شباهت مجسّمه گوساله، به شکل حقیقی آن است؛

۵- شنیده شدن صدای گوساله از تندیس دست ساز سامری، مایه فریفتگی بنی اسرائیل و باور به معبود بودن آن شد. ذکر هر یک از اوصاف گوساله، نشانگر دخالت آن در گرایش بنی اسرائیل است؛

۶- سامری، تندیس گوساله زرّین را به عنوان «اله» بنی اسرائیل و موسی (ع) معرّفی کرد؛

۷- گروهی از بنی اسرائیل در معرّفی کردن گوساله زرّین، به عنوان معبود با سامری همراهی و همکاری داشتند؛ فعل جمع «قالوا» می رساند که عدّه ای در اطراف سامری، مجتمع گشته و مرام او را ترویج می کردند یا اینکه از گذشته، با او همکاری و هم فکری داشتند و در زمان نمایش دادن گوساله، به ترویج عقیده باطل خود پرداختند؛

۸- بنی اسرائیل، دارای زمینه مساعد فکری برای پذیرش گوساله طلایی، به عنوان معبود بودند. انتخاب شکل گوساله برای القای بت پرستی و ارتداد سریع بنی اسرائیل، به خصوص پس از مشاهدات معجزات موسی (ع) گویای برداشت یاد شده است؛

۹- سامری و پیروان او، به دروغ مدّعی فراموش شدن معرّفی گوساله به عنوان معبود، از جانب موسی (ع) شدند؛

۱۰- سامری و طرفداران و مبلّغان او، پرستش گوساله را از جمله عقاید موسی (ع) وانمود کردند؛

۱۱- لزوم هوشیاری در برابر جعل و منتسب سازی عقاید انحرافی و ساختگی به پیامبران و مکتب آنان؛

۱۲- بهره گیری از شخصیت های محبوب جامعه و وابسته نشان دادن افکار و رفتار خویش به آنان، از ترفندهای رهبران ضلالت است؛

۱۳- سامری، فردی ناسپاس در برابر نعمت های خداوند و بی توجّه به الطاف و کمک های ویژه او بود؛ چنانچه ضمیر فاعلی «نَسی» به سامری برگردد، مراد از فراموشی سامری، بی توجّهی او به عنایات الهی و نجات از فرعونیان و نزول «مَنّ والسّلوی» و تطایر آن خواهد بود؛

۱۴- موسی (ع) در دیدگاه و تبلیغات سامریان، رهبری فراموش کار حتّی در اصولی ترین مسائل اعتقادی معرّفی شده است. ۹ آنچه که در بسیاری از تفاسیر، درباره ساخته شدن گوساله توسط سامری و صدایی که از دهان گوساله خارج می شد، آمده است، حکایت از آن دارد که نویسندگان محترم از چند نکته غفلت ورزیده اند.

در این باره (صدای گوساله) چند قول بیان شده است:

۱- هنر و علم سامری نسبت به صنعت، باعث ایجاد آن صدا شده، بدین توضیح که: جمعی از مفسّران بر این عقیده اند که سامری با اطّلاعات خاصّی که در زمینه تولید صدا به کمک باد و اشیاء داشت، لوله های مخصوص در درون سینه گوساله طلایی کار گذاشته بود که در اثر ورود هوا از پشت گوساله و خروج آن به صورت فشرده از آن لوله ها (انتهای آنها در دهان گوساله طلایی واقع شده بود)، صدایی شبیه به صدای گاو بیرون می آمد. ۱۰

۲- قول دوم آنکه؛ نحوه قرار دادن دهان گوساله در جهت وزش باد، باعث ایجاد صدا می شده است. بدین بیان که، بعضی دیگر از مفسّران معتقدند، سامری گوساله را آن چنان در مسیر و جهت وزش باد قرار داده بود که بر اثر وزش باد به دهان گوساله که به شکل خاصّی ساخته شده بود، صدایی شبیه به صدای گوساله به گوش می رسید. ۱۱

۳- قول سوم آنکه خداوند متعال آن صدا را از آن گوساله خارج کرد، بدین توضیح که در حدیثی از امام باقر (ع) نقل شده است که: «حضرت موسی (ع) به خداوند متعال عرضه داشت، بارخدایا سامری گوساله را ساخت، صدای آن از چه کسی بود؟ خدای عزَّوجلّ در جواب از طریق وحی به او خطاب کرد: ای موسی! آن آزمایش و فتنه من بود و در آن باره زیاد جست وجو مکن. » ۱۲ در روایتی دیگر از راشدبن سعد آمده است، موسی (ع) به پروردگار عرضه داشت: «بار پروردگارا! چه کسی روح در آن گوساله قرار داد؟ خداوند متعال جواب فرمود: «من. » موسی (ع) عرضه داشت: خدایا پس تو خودت گمراه کردی؟ خداوند عزَّوجلَّ در پاسخ فرمود: «ای موسی! ای سرآمد انبیا! ای پدر حاکمان! من چون این گمراهی را در دل هایشان دیدم، راه رسیدن به آن را برایشان آسان کردم. » ۱۳

۴- قول چهارم آنکه سامری به قدر مشتی از خاک پای فرستاده خداوند (جبرئیل امین) را در پیکر گوساله ریخت و آن، موجب جان گرفتن و صدا کردن گوساله شد. در برخی روایات آمده است: «حضرت موسی (ع) به سامری گفت: چگونه چنین کاری را انجام دادی؟ سامری در پاسخ جواب داد: به چیزی که دیگران به آن پی نبردند، پی بردم. » برخی مفسّران طبق این روایت گفته اند: سامری حضرت جبرئیل (ع) را هنگامی که برای غرق کردن فرعون و لشکریانش نازل شده بود، سوار بر اسبی بهشتی دید، به هر حال، سامری در این هنگام، از موقعیت استفاده کرده و قدری از خاک زیر پای خود جبرئیل (ع) یا خاک زیرپای اسب او (بنابر تفسیر دوم) برداشته و نزد خود نگاه داشته بود. از خاصیت های این خاک این بوده که بر هر چیزی ریخته می شد، جان می گرفت و زنده می شد. سامری هم چون از این مطلب آگاه بود، آن مقدار خاک را که نزد خود داشت، بعد از ساختن گوساله، در آن ریخت و این باعث جان گرفتن و صدا کردن گوساله شد. ۱۴

با احترام به اقوال همه مفسّران عالی مقام، به این مجموعه اضافه می کنم:

اوّلًا: «بنی اسرائیل» سال های دراز در کنار مصریان و فرعونیان شاهد سحر ساحران و جادوی کاهنان معابد بودند و اعمال خارق العادّه و اعجاب برانگیز (شبیه به معجزه و کرامت رحمانی انبیا و اولیای الهی) را تجربه کرده بودند؛ یعنی همه آنچه که در طول همه قرون، ساحران و کاهنان، به مدد شیاطین برای رهزنی عقل و چشم مردم و جلب قلوبشان، از آن بهره می جستند. در چنین وضعی، سامری با ساختن یک مجسّمه طلایی و نصب چند لوله در شکم گوساله و قرار دادن آن در معرض باد، نمی توانسته است چشم و دل ده ها هزار نفر را خیره کرده و آنان را در برابر گوساله به سجده بیفکند.

ثانیاً؛ بنی اسرائیل، از آغاز آشنایی با حضرت موسی (ع) و پس از گذار از دریا، معجزات شگفت آور متعدّدی را مشاهده کرده بودند که این همه، مجال فریب سامری را از بین می برد؛ مگر آنکه، سامری عمل خارق العادّه ای شبیه اعجاز موسی (ع) را به آنها، نموده باشد.

ثالثاً، در هیچیک از منابع، حتّی تورات از وزش باد و قرار دادن گوساله در معرض باد سخن به میان نیامده است؛ ضمن آنکه مردم، شاهد تندیس گوساله بودند و نه گوساله ای واقعی و آن صدا و هیئت خارق العادّه را از یک تندیس تجربه می کردند. توصیف «عجلًا جسداً» مبین آن است که گوساله بی جان و مجسّمه بوده و از دهان این تندیس، صدای «خُوار» خارج می شده است.

رابعاً؛ به استناد آیه مبارکه: «قالَ بَصُرْتُ بِما لَمْ یبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَهً مِنْ أَثَرِ الرَّسُولِ؛ ۱۵ گفت: من چیزی که آنها ندیدند، دیدم و از جای پای فرشته مرسل، کفی برگرفتم و آن را در قالب گوساله انداختم که ضمیرم برای من چنین جلوه گر ساخت. »

سامری می گوید: وقتی وارد دریا شدیم چیزی را مشاهده کردم که