پاورپوینت کامل دستورالعمل و مقرّرات حمایت از کودکان در فضای مجازی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دستورالعمل و مقرّرات حمایت از کودکان در فضای مجازی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دستورالعمل و مقرّرات حمایت از کودکان در فضای مجازی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل دستورالعمل و مقرّرات حمایت از کودکان در فضای مجازی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۳۹

تهیه و تنظیم: دکتر سلمان کونانی

مقدّمه

دنیای معاصر، عصر و زمان تسلّط و تکامل تکنولوژی های ارتباطی و پیوند عمیق دنیای مجازی با تعاملات و واقعیات دنیای طبیعی و سنّتی است. انسان عصر پسامدرنیته نمی تواند و نباید تکنولوژی، فناوری و فضای مجازی را انکار کند؛ لیکن بهره وری و ارتباط با این نعمت های بزرگ خدادادی، مستلزم برنامه ریزی و سیاست گذاری متناسب با سن، جنس، فرهنگ و سطح سواد و دانش و موقعیت کاربران خردسال و بزرگسال و زنان و مردان می باشد. اینترنت بخش محدودی از فضای مجازی است، دسترسی به آن باید تابع قانون و ضوابط مشخّص بوده و برای حمایت از امنیت و حریم خصوصی کاربران، واجد رویه های افتراقی و منسجم و منطبق با فرهنگ بومی و دینی کشور باشد.

کودکان و نوجوانان، بخشی عظیم از جمعیت کاربران و فعّالان فضای مجازی را تشکیل می دهند که اگر نحوه دسترسی آنها به ابزارهایی، چون تلفن های هوشمند و سایر ابزارهای فناوری های ارتباطی نوین و به طور کلّی، اینترنت، مدیریت و کنترل نشود، شخصیت تلقین پذیر و آسیب پذیر آنها بیش از پیش، مورد تهاجم مضار و آسیب های ناشی از این واقعیات مادّی و مجازی قرار گرفته و حتّی ممکن است بزه دیده و قربانی شوند یا ناخواسته به ورطه بزهکاری و قانون گرایش یابند. بنابراین، دستورالعمل حاضر با عطف توجّه به واقعیت کتمان ناپذیر، امکان بروز نتایجی نامطلوب و آسیب های گسترده و بحران آفرین در حین دسترسی کودکان به تکنولوژی های ارتباطی نوین و خصوصاً تلفن های هوشمند و اینترنت، سعی دارد در چارچوب موازین و مسلّمات حقوق بین المللی کودکان و نیز توجّه به شرایط و ویژگی های روانشناختی و جامعه شناختی منحصر به فرد آنها، بستری برای پی ریزی یک نقشه عملیاتی و اجرایی با هدف تنظیم فرآیند دسترسی کودکان به فضای مجازی فراهم آورد و در چارچوب ارزش ها و باورهای ملّی و دینی حاکم بر فرهنگ عمومی کشور، الگویی بومی و کارآمد برای طرّاحی سامانه حیات و رفتار سایبری و الکترونیک عاری از آسیب، معرفی نماید. لذا دستورالعمل حاضر، عملًا حاوی چارچوب حقوقی، اجتماعی و فرهنگی لازم و بایسته در صیانت از کودکان در فضای مجازی است و می تواند متمّم و مکمّل نظام قانونی موجود در کشور، در حوزه حمایت فراگیر از کودکان و نوجوانان باشد.

فصل اوّل) مفاهیم و مبانی

مادّه ۱) کودک به هر فردی اطلاق می شود که به سنّ هجده سال تمام نرسیده باشد.

مادّه ۲) نصاب سنّ هجده سال برای توصیف مفهوم کودک، مغایر با مقرّرات حقوق جزایی مندرج در قانون مجازات اسلامی و سایر قوانین مربوطه نیست و این سن، به منظور روشن ساختن محدوده سنّی لازم برای اعمال حمایت های قانونی از کودکان مورد حمایت در جامعه، تعیین شده است.

مادّه۳) نصاب سنّی کودکان به گروه های سه گانه زیر تقسیم شده و احکام و ضوابط حاکم بر هر کدام متفاوت است:

الف) کودکان تا دوازده سال؛

ب) کودکان بین دوازده تا پانزده سال؛

ج) کودکان بیش از پانزده سال و تا هجده سال.

مادّه ۴) مفاهیم به کار رفته در این دستورالعمل، به شرح زیر توصیف و تعریف می شوند:

الف) فضای مجازی: بستر و عرصه شناور شبکه جهانی، ترکیب یافته از مجموعه ای از زیرساخت های فنّی، رایانه ای، الکترونیک و مخابراتی است که در گستره جهانی، فرصتی برای طرّاحی یک سبک جدید از حیات و تعاملات انسانی مهیا ساخته است.

ب) رایانه: ابزاری دیداری، شنیداری و محاسباتی است که متشکل از مجموعه ای از سخت افزارها و نظم افزارهاست که قابلیت ضبط و ثبت و انتشار حجم وسیعی از داده ها و اطّلاعات را داشته و می تواند به نحو توأمان کارکردها و فرصت های بهره وری متنوّعی را در اختیار بهره وران از آن، قرار دهد.

پ) برنامه رایانه ای: دستور و الگویی است که رایانه با خوانِش و پردازش آن بر روی صفحه نمایشگر خود، یک خروجی اطّلاعاتی جدید که حاوی داده های گوناگون است، ارائه و تحویل می دهد.

ت) بدافزار: به کلّیه روش ها، ابزارها و برنامه هایی اطلاق می شود که با هدف تخریب یا ایجاد اختلال در روند برنامه های رایانه ای و فعّالیت ها و ارتباطات در فضای مجازی، یک حمله و تهاجم سایبری را رقم می زنند و شامل انواعی، چون ویروس، کرم، اسپَم و پیام ناخواسته، بوکش ها و جاسوسان رایانه ای و تارتن ها و عنکبوت ها می باشند.

ث) اینترنت: مجموعه ای از شبکه هاست که قابلیت تبادل، نمایش و انتقال داده ها و اطّلاعات وسیع را در حجم انبوه، دارا بوده و فرصتی برای ارتباطات مجازی نوین در اقصی نقاط جهان فراهم آورده است.

ج) موبایل هوشمند: رایانه ای نوین است که می تواند علاوه بر قابلیت های سنّتی رایانه ای، از امتیاز و توانمندی مخابراتی نیز برخوردار باشد و فرصتی برای ارتباط تلفنی توأم با فرصت هایی، چون موقعیت یابی و نمایش تصاویر کاربران نیز فراهم آورد.

فصل دوم) تأسیس و تشکیلات کمیته نظارت بر امنیت کودکان در فضای مجازی

مادّه ۵) به منظور صیانت و حمایت همه جانبه و کارآمد از حضور و فعّالیت کودکان در فضای مجازی باید در چارچوب موازین و ارزش های نظام اسلامی جامعه «ایران» و با همکاری و همراهی معاونت پیشگیری از وقوع جرم و آسیب های اجتماعی قوّه قضائیه و شورای عالی فضای مجازی کشور، کمیته ای ویژه به منظور نظارت بر حسن اجرای ضوابط قانونی حاکم بر حمایت کیفری، قضایی و اجتماعی فراگیر از کودکان در فضای مجازی تشکیل شود. این کمیته باید در حوزه قضائی هر استانی در کشور، دارای یک دفتر نمایندگی فعّال باشد.

مادّه ۶) کمیته نظارت، عهده دار رسالت ها و وظایف زیر است:

الف) تهیه و تنظیم رهنمودهای ارشادی برای کودکان و خانواده ها در حوزه استفاده از قابلیت های فضای مجازی متناسب با تحوّلات فناوری ارتباطات؛

ب) شناسایی و اعلان همگانی کانون های سایبری بزه خیز و آسیب زا؛

پ) کنترل تصمیمات مراجع قضایی در حوزه واکنش به بزهکاری احتمالی و بزه دیدگی کودکان و نوجوانان، نظارت بر فرآیند اجرای آنها و در صورت لزوم، اعتراض و واکنش فراگیر و رسانه ای نسبت به ضعف ها و کاستی های احتمالی آنها؛

ت) تنظیم الگوی اینترنت خانواده؛

ث) تنظیم برنامه طلب مساعدت و کمک از مراجع قضایی صالح، به منظور حمایت بهتر و بیشتر از کودکان؛

ج) شناسایی و اعلان شرایط و موقعیت های مخاطره آمیز برای حضور کودکان در فضای مجازی؛

مادّه ۷) کمیته نظارت متشکل از افراد زیر است:

– یک نفر قاضی آشنا به امور کودکان به انتخاب رئیس قوّه قضائیه،

– دو نفر مشاور امور کودکان و آسیب های اجتماعی فراروی آنها،

– یک نفر معلّم با تجربه،

– یک نفر روانشناس بالینی،

– یک نفر روان درمانگر،

– یک نفر خانواده درمانگر،

– دو نفر کارشناس و متخصّص امور نرم افزاری و سخت افزاری فضای مجازی،

– یک نفر حقوق دان در حوزه فضای مجازی،

– یک نفر جرم شناس فضای مجازی،

– یک نفر جامعه شناس و آسیب شناس در حوزه فضای مجازی،

– یک نفر روزنامه نگار،

– یک نفر مربّی پرورشی و امور دینی،

– رئیس کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان،

– یک نفر از ستاد مدیریت بحران،

– یک نفر نماینده وزارت ورزش و جوانان،

– یک نفر نماینده وزارت آموزش و پرورش،

– یک نفر نماینده وزارت ارتباطات،

– یک نفر نماینده سازمان بهزیستی،

– ناظر و نماینده شورای عالی فضای مجازی.

مادّه ۸) ریاست کمیته نظارت از سوی شورای عالی فضای مجازی و برای مدّت دو سال انتخاب خواهد شد. انتخاب مجدّد رئیس کمیته فقط برای یک دوره متوالی دیگر بلامانع است.

مادّه ۹) مصوّبات کمیته نظارت با اکثریت، عددی لازم الاجرا خواهد بود. در صورت تساوی آراء، رأی ریاست کمیته، مناط اعتبار است.

مادّه ۱۰) رئیس کمیته نظارت، دارای دو نفر معاون به انتخاب خود خواهد بود که در غیاب وی، برگزاری جلسات و مدیریت آنها بر عهده ایشان خواهد بود.

مادّه ۱۱) جلسات کمیته نظارت، حدّاقل با حضور دو سوم اعضا، رسمیت خواهد یافت.

مادّه ۱۲) کمیته نظارت مکلّف است سالانه یک اجلاس سراسری با موضوع اعلان فعّالیت های صورت گرفته و نیز برجسته سازی مشکلات و آسیب های احتمالی فرارو برگزار نماید.

مادّه ۱۳) کمیته نظارت باید یک صندوق مالی به منظور جلب مساعدت ها و کمک های مالی مردم و سایر بخش های اجتماع تأسیس نموده و در چارچوب موازین قانونی موجود، نسبت به معرفی و تثبیت موقعیت و فعّالیت آن با کسب مجوّزهای قانونی لازم اقدام نماید.

مادّه ۱۴) کمیته نظارت باید محلّی مستقل برای تشکیل جلسات خود تعیین و اعلان نماید.

مادّه ۱۵) شورای عالی فضای مجازی مرجع تعیین بودجه ها و هزینه ها و صلاحیت های عمومی در راستای عملیاتی سازی رسالت و اهداف کمیته نظارت بوده و بر منابع مالی و اقدامات اجرایی آن، نظارت عالیه مستقیم دارد.

فصل سوم) ممنوعیت های ورود به اینترنت و دسترسی به موبایل های هوشمند

مادّه ۱۶) دسترسی کودکان کمتر از دوازده (۱۲) سال به شبکه اینترنت عمومی و فراگیر و نیز موبایل های هوشمند ممنوع می باشد.

مادّه ۱۷) والدین، مدیران و مسئولان مدارس هوشمند موظّف و مسئولند ضمن آموزش مخاطرات و آسیب های فضای مجازی به کودکان و دانش آموزان، ممنوعیت های لازم و مقرر شده در حوزه عدم دسترسی آنها به فضای مجازی و ابزارهای تکنولوژیک هوشمند را رعایت نمایند. تخلّف از چنین مقرّراتی، موجب مسئولیت مدنی و کیفری خواهد بود.

مادّه ۱۸) ممنوعیت دسترسی به اینترنت، تلفن ها و سایر ابزارهای هوشمند مشابه برای کودکان کمتر از ۱۲ سال، هیچ ملازمه ای با آموزش هدفمند موجودیت فناوری های ارتباطی ندارد و حتّی در متن کتب آموزشی دوره دبستان می توان به منظور ایجاد زمینه های فکری و دانشی در میان کودکان در حوزه آشنایی با ماهیت و مسائل دنیای مجازی، مطالب و مباحثی مورد نظر و اعمال قرار داد.

تبصره: کمیته نظارت مکلّف است با همکاری وزارت آموزش و پرورش، یک منشور اجرایی برای نحوه ارائه آموزش و انتقال دانش در حوزه فضای مجازی به کودکان دوره دبستان تهیه نموده و به عنوان «پیک دانش نوین» در اختیار آنها بگذارد.

مادّه ۱۹) آموزش و تحصیل در دوره دبستان باید کاملًا غیرهوشمند باشد.

تبصره: مدارس و آموزشگاه های ویژه کودکان کمتر از ۱۲ سال می توانند برای ارتباط بیشتر و بهتر با سایر ارگان ها و والدین دانش آموزان در چارچوب مقرّرات شبکه ملّی اطّلاعات بستری برای ارتباط و همکاری سایبری و کنترل از راه دور برنامه های مدارس و آموزشگاه ها و مسائل مرتبط با کودکان فراهم آورند. دسترسی خود کودکان به این سامانه ارتباطی کاملًا ممنوع است.

مادّه ۲۰) بازی های کامپیوتری که برای اطفال کمتر از ۱۲ سال، تهیه و توزیع می شوند، باید از کمیته نظارت، مجوّز فعّالیت و توزیع اخذ نمایند.

مادّه ۲۱) خریداری بازی های کامپیوتری ممنوعه برای کودکان کمتر از ۱۲ سال توسط والدین آنها ممنوع و موجب مسئولیت و تعقیب است.

مادّه ۲۲) تبلیغات سایبری ویژه برای کودکان کمتر از ۱۲ سال توسط تمامی سازمان ها و نهادهای دولتی و خصوصی و والدین و سرپرستان قانونی آنها در هر حال ممنوع است.

فصل چهارم) قواعد و ضوابط حضور کودکان بیش از دوازده (۱۲) سال در فضای مجازی

مبحث نخست) قواعد و ضوابط حاکم بر کودکان بیش از دوازده (۱۲) سال تا پانزده (۱۵) سال:

مادّه ۲۳) دسترسی به اینترنت و ابزارهایی، نظیر تلفن ها و تبلت های هوشمند برای کودکان بیش از ۱۲ سال و تا ۱۵ سال در چارچوب شرایط قانونی عمومی و به طور کنترل شده و محدود جایز است.

مادّه ۲۴) گفتمان و سیاست مدارس هوشمند در دوره تحصیلی راهنمایی و بالاتر قابل اجرا بوده و مدارس می توانند وسایل و فرصت های لازم را برای دسترسی به فضای مجازی فراهم آورند.

مادّه ۲۵) حدّاکثر زمان استفاده از اینترنت به طور ممتد و پیوسته پانزده (۱۵) دقیقه بوده و به طور روزانه، حدّاکثر چهل و پنج دقیقه می باشد؛

مادّه ۲۶) کودکان برای استفاده از اینترنت باید دارای شناسه عبور ویژه و انحصاری باشند. لذا دسترسی به اینترنت کنترل نشده و فراگیر برای آنها ممنوع بوده و موجب مسئولیت مدنی و کیفری متخلّفان خواهد بود.

مادّه ۲۷) والدین باید برای استفاده از اینترنت در خانواده، شناسه های عبور ویژه و افتراقی و متناسب با شرایط سنّی اعضا اخذ نمایند. بهره وری از اینترنت در خانواده به وسیله شناسه عبور متعلّق به سایر اعضا و والدین ممنوع بوده و موجب مسئولیت متخلّف خواهد بود.

مادّه ۲۸) سرویس ها، خدمات، برنامه و فرصت های قابل ارائه و مجاز برای کودکان به شرح زیر می باشند:

الف) ارسال و دریافت ایمیل،

ب) عضویت در گروه ها و اتاق های گفت وگوی ثبت شده و تحت نظارت،

پ) جست وجوی مطالب علمی و آموزشی در فضای سایت های طبقه بندی شده و ویژه،

ت) برقراری تماس و ارتباطهای کنترل شده،

ث) بهره وری از قابلیت های مخابراتی، پستی و پیام رسان.

تبصره ۱: تبلیغات تجاری و فعّالیت های اقتصادی مستقل برای کودکان مطلقاً ممنوع است.

تبصره ۲: کودکان حقّ دسترسی به شبکه های اجتماعی فراگیر و همگانی را ندارند.

مادّه ۲۹) هوشمند بودن مدارس، هیچ ملازمه ای با لزوم دسترسی کودکان به موبایل های هوشمند ندارد و همراه داشتن تلفن همراه در مدارس، در هر حال ممنوع می باشد.

مبحث دوم) قواعد و ضوابط حاکم بر کودکان بیش از پانزده (۱۵) سال تا هیجده (۱۸) سال:

مادّه ۳۰) هوشمند شدن دبیرستان ها و هنرستان ها در چارچوب شرایط قانونی، جایز بوده و دانش آموزان در مقطع متوسطه و بالاتر می توانند به نحو کنترل شده و در خارج از محیط مدرسه، از تلفن های همراه هوشمند نیز استفاده کرده و به اینترنت دسترسی داشته باشند.

مادّه ۳۱) همراه داشتن تلفن همراه اعمّ از هوشمند و غیرهوشمند به مدرسه در هر حال ممنوع است.

مادّه ۳۲) کودکان و دانش آموزان حقّ استفاده از شناسه عبور متعلّق به سایر اعضای خانواده را برای ورود به اینترنت در فضای خانواده را ندارند.

مادّه ۳۳) دسترسی به اینترنت در سایر مناطق و فضاهای نظام شهری و جامعه برای کودکان، همواره از طریق شناسه عبور ویژه مقدور می باشد.

مادّه ۳۴) کودکان و دانش آموزان علاوه بر برخورداری از حقوق و فرصت های مندرج در مادّه ۲۸، می توانند به نحو کنترل شده ای، در شبکه های اجتماعی عضو شده و با نظارت والدین و سرپرستان قانونی خود، برخی از حوایج خود را که مستلزم پرداخت های الکترونیک و اینترنتی می باشند، رفع نمایند.

مادّه ۳۵) کودکان به نحو کنترل شده و در چارچوب مصوّبات کمیته نظارت و مقرّرات موجود نظیر قانون تجارت الکترونیک مصوّب ۱۳۸۲ ه. ش. می توانند به واسطه حضور در فضای مجازی برخی از امور مالی خود را در سطوحی، نظیر خریدهای اینترنتی از بازارها و فروشندگان داخلی انجام دهند؛ امّا در هر حال، تجارت و تبلیغات تجاری گسترده برای آنها ممنوع است.

فصل پنجم) حدّاقل آموزش های استاندارد برای کودکان آنلاین

مادّه ۳۶) کودکانی که قانوناً حقّ دسترسی به اینترنت و ابزارهای الکترونیک هوشمند، نظیر موبایل را دارند، باید در مدرسه، فضاهای عمومی اجتماع و خانواده، تحت نظام آموزش اطّلاعات و واقعیات فضای مجازی قرار گیرند.

مادّه ۳۷) مدارس هوشمند باید یک واحد درسی آموزشی و پرورشی با عنوان «دانش سایبری» در برنامه های درسی دانش آموزان گنجانیده و به این منظور، معلّمان و کارشناسان ویژه و خبره ای را استخدام نمایند. اجازه استفاده از رایانه و اینترنت توسط دانش آموزان قبل از ارائه خدمات و آموزش های لازم به آنها ممنوع می باشد.

مادّه ۳۸) شرط اعطای اینترنت خانواده به هر خانواده ای، ارائه تصدیق نامه و گواهی شرکت در کلاس های آموزشی برای والدین و کودکان، متناسب با برنامه ها و سرفصل های مصوب کمیته نظارت بر امنیت کودکان در فضای مجازی می باشد.

مادّه ۳۹) وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت آموزش و پرورش و وزارت ارتباطات موظّفند با اعطای مجوّزهای لازم، فرصتی برای تأسیس آموزشگاه های غیرانتفاعی فعّال در امور رایانه ای و اینترنتی فراهم آورند تا عموم شهروندان بتوانند برای ارتقای سطح سواد و دانش رسانه ای خود از کلاس ها و برنامه های آنها استفاده نموده و گواهی نامه های لازمه را کسب نمایند.

مادّه ۴۰) برنامه آموزش هدفمند و مطلوب باید دارای تمامی مشخّصه های زیر باشد:

الف) جنبه علمی، آموزشی و فرهنگی دارد؛

ب) تابع اصول و ارزش های دینی و اخلاقی جاری و رایج در جامعه است؛

پ) از سطح مبتدی تا پیشرفته دارای سیاست گذاری است؛

ت) متناسب با اسلوب علمی، دارای جنبه های تفریحی و بازی است؛

ث) چهره و ساختار طبقه بندی شده و افتراقی دارد؛

ج) به شرایط والدین و نوع مدارس و مقاطع تحصیلی توجّه دارد؛

چ) برای والدین بی سواد یا کم سواد و ناآشنا با دنیای مجازی دارای راهکارهای آموزشی ویژه و زود بازده است؛

ح) به شرایط معلولان و ناتوانان ذهنی و حرکتی توجّه دارد؛

خ) دارای سیستم خودکنترلی و خودگزارشی است؛

مادّه ۴۱) بهزیستی و سایر نهادهای ذی ربط برای کودکان بی سرپرست و بدسرپرست، باید نظام تأمین مالی و اجتماعی ویژه ای را تنظیم نموده و موجبات حضور مستمر و مطلوب آنها را در کلاس ها و برنامه های آموزشی مقدّماتی فراهم آورند.

مادّه ۴۲) کودکان باید با خطرات و آسیب های دنیای مجازی آشنا شده و راهکارهای فردی مقابله با آنها را نیز فراگیرند.

مادّه ۴۳) باید به کودکان آموخت که لزوماً داده ها و اطّلاعات موجود در فضای مجازی، درست و قانونی نمی باشند و قبل از راستی آزمایی نباید به آنها اعتماد کرد.

مادّه ۴۴) باید به کودکان آموخت هر پیام و موضوعی که در فضای مجازی به اشتراک گذاشته می شود، مستلزم و محتاج به پاسخگویی نیست؛

مادّه ۴۵) لازم است کودکان به ابزارهای سنجش سطح و دامنه دروغ گویی ها و تبلیغات کذب سایبری مجهّز شوند.

مادّه ۴۶) باید به کودکان آموخت آگاهانه از حریم خصوصی خود در فضای مجازی صیانت نمایند.

مادّه ۴۷) مفهوم و حدّ و مرز دوستی های مجازی را باید به کودکان آموخت.

مادّه ۴۸) کودکان باید بیاموزند که به قدر لازم و محدود از فضای مجازی استفاده کنند و لذا بایستی برای پیشگیری از رخداد پدیده اعتیاد سایبری برنامه و سیاست گذاری همه جانبه داشت.

مادّه ۴۹) بایستی با نقد و بررسی بازی های رایانه ای و آنلاین که اهداف سویی را دنبال می کنند، مجالی برای عدول و پرهیز کودکان از آنها فراهم آورد.

مادّه ۵۰) باید با انتشار کنترل شده اخبار جنایی مرتبط با خطرات و جرایم ارتکابی در فضای مجازی به قدر لازم، حسّ ترس از جرم و لزوم تلاش برای صیانت از خود را به کودکان انتقال داد.

مادّه ۵۱) لازم است در محیط مدارس، در سطح محلّات، در مناطق مختلف نظام شهری و حتّی در سطح کشوری و سراسری، مبادرت به برگزاری مسابقات و آزمون های همگانی و منطقه ای با موضوع ماهیت و محتوای دنیای مجازی و ابزارها و فرصت ها و تهدیدهای ناشی از آن نمود و بدین وسیله فرصتی برای تقویت و ارتقای سطح دانش سایبری و رسانه ای کودکان فراهم آورد.

مادّه ۵۲) لازم است آزمون ها و آزمایش هایی به منظور شناسایی و کشف استعدادهای ذاتی کودکان در بهره وری از فضای مجازی در سطوح خرد و کلان در کشور به عمل آمده و به این وسیله، هم بسیاری از زمینه های احتمالی انحراف را مهار نمود و هم فرصتی برای پرورش و ارتقای مهندسی شده دانش نسل جوان در کشور فراهم آورد. طرّاحی و