پاورپوینت کامل ویژگیهای حرم ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ویژگیهای حرم ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ویژگیهای حرم ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ویژگیهای حرم ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۴۵

از آنجا که حج یکی از پایه های استوار اسلام است و هر گوشه آن دارای آثار و
اسرار و احکام ویژه ای است؛
چه افعالی که در حجّ انجام می گیرد
و چه مکانهایی که حج را در آنها
بجامی آورند، همه دارای اسرار و احکام خاصّی است که باید آنها را از ثقل اکبر و یا ثقل
اصغر گرفت و ما اینک در این مختصر، فقط به بررسی ویژگیهای خاصّ حرم مکّه
می پردازیم:

محدوده حرم:

سزاوار است پیش از پرداختن به بحثِ «ویژگی های حرم»، محدوده حرم را
مشخّص و روشن سازیم:

به سرزمین مکّه «حرم» می گویند. محدوده حرم در بعضی از جاها تا خارج از مکّه
نیز امتداد دارد که با علائمی مشخّص شده است.

امام باقر علیه السلام محدوده حرم را، به مقدار یک منزل در یک منزل شناسانده است؛
«حرّم اللّه حرمه بریدا فی برید».(۱)

علّت محدود بودن حرم به این مقدار:

روایتی است در کتاب «من لا یحضره الفقیه» که می گوید: «محدوده حرم همین مقدار
است، نه کمتر و نه بیشتر؛ زیرا خداوند برای آدم یاقوت سرخی فرستاد و آن را در جای بیت
قرار داد و آدم پیرامون آن طواف می کرد. نور آن یاقوت تا جایی که امتداد داشت علامت گذاری
شد ـ وخداوند این مقدار را به عنوان حرم قرار داد.»(۲)

آری مکانی را که خداوند متعال به عنوان حرم قرار داده است، باید دارای خصائص
ویژه ای باشد که آن سرزمین مقدّس را از دیگر سرزمینها ممتاز گرداند.

آداب تشرّف به حرم

الف: ورود به حرم با احرام

برای وارد شدن به حرم، تشریفات خاصّ و آداب ویژه ای است که بدون رعایت
آنها، ورود به حرم ممنوع است. بنابراین، هرکس که بخواهد وارد این سرزمین مقدس
شود، باید با احرام باشد و تلبیه بگوید و آدابی را که در مناسک بیان شده است رعایت
کند. خداوند به خاطر حرمت حرم، احرام را واجب کرد.

امام صادق علیه السلام می فرماید: «حرمت مسجد به خاطر کعبه و حرمت حرم به خاطر
مسجدالحرام است و احرام به خاطر حرمت حرم واجب شد.»(۳)

گفتنی است: پوشیدن لباس احرام برای ورود به حرم، اختصاص به موسم حج
ندارد بلکه در هر زمانی اگر کسی بخواهد وارد حرم شود، باید با احرام باشد و تلبیه
بگوید و این خصوصیت، ویژه این سرزمین است.

ب: ورود به حرم با طهارت:

از آداب و مستحبات داخل شدن به حرم آن است که زائر بیت اللّه ؛ چه قبل از ورود
به حرم و چه بعد از آن، غسل کند و با بدن مطهّر و پاک قدم در حرم بگذارد.

امام صادق علیه السلام فرمود: «وقتی خداوند به ابراهیم علیه السلام امر کرد که حج انجام دهد، ابراهیم
در حالی که اسماعیل همراه او بود، حج گزارد. ابراهیم و اسماعیل روی شتر سرخی حج گزاردند
و جبرئیل هم با آنها بود تا اینکه به حرم رسیدند، جبرئیل به ابراهیم گفت: ای ابراهیم، فرود آیید
و غسل کنید پیش از آنکه وارد حرم شوید. پس آنها هم فرود آمدند و غسل کردند.»(۴)

خداوند به ابراهیم و اسماعیل دستور داد که خانه اش را برای طواف کنندگان و
معتکفان و رکوع کنندگان و سجود کنندگان پاک و مطهّر کنند(۵) پس زائری که قصد ورود به
چنین خانه ای را دارد و می خواهد طواف انجام دهد با بدن پاک و مطهّر باشد.

حتّی در بعضی از روایات، به خوش بویی دهان به هنگام ورود به حرم سفارش
شده است. امام صادق علیه السلام فرموده اند: وقتی می خواهید وارد حرم شوید، از گیاه اذخر
(که گیاهی است خوشبو) بجوید و امّ فروه را نیز به این کار سفارش می کرد.(۶)

مرحوم کلینی در ذیل این روایت می گوید: من از بعضی از اصحاب علّت این کار را
پرسیدم. آنها پاسخ دادند که این عمل مستحبّ است، زیرا دهان به وسیله آن گیاه،
خوشبو می شود و با دهان خوشبو حجرالأسود را می بوسد.(۷)

آری وقتی از حجرالأسود در روایات، به عنوان «یمین اللّه » نام برده شده و جایی
است که پیامبر صلی الله علیه و آله بر آن بوسه زد، سزاست که زائر خانه خدا نیز که با بوسیدن و دست
کشیدن به آن، با خداوند بیعت می کند با دهان خوشبو باشد.

ج: ورود به حرم بدون کفش

منطقه حرم در نزد خداوند مورد احترام است، پس باید کسانی که می خواهند وارد
این مکان مقدّس شوند، رعایت ادب را بکنند. در روایت آمده است که امام صادق علیه السلام
هرگاه می خواست وارد حرم شود، نعلین هایش را از پای در می آورد و با پای برهنه وارد
می شد. ابان بن تغلب گوید: میان راه مکّه و مدینه، همراه امام جعفر صادق علیه السلام بودیم،
وقتی به حرم رسیدیم، حضرت پایین آمد و غسل کرد و نعلین هایش را درآورد و در
دست گرفت و با پای برهنه وارد حرم شد. من هم همان را کردم که امام علیه السلام انجام داد.
آنگاه فرمود: ای ابان، هرکس چین کاری را که من انجام دادم به خاطر تواضع خدا انجام
دهد، خداوند صد هزار گناه از او محو می کند و برای او صد هزار حسنه می نویسد و صد
هزار درجه به او عطا می کند و صد هزار حاجت او را برمی آورد.(۸)

این کار امام علیه السلام گویای آن است که این سرزمین بسیار مقدّس است و این احترام به
لحاظ ظاهری این مکان نیست، چون این سرزمین از جهت ظاهری با سرزمین های دیگر
تفاوتی ندارد، اینجا سرزمینی است که امام علیه السلام خود را بیشتر در محضر خدا می بیند؛ چرا
که شرافت و تقدّس ویژه ای دارد.

بعضی از مکانها، مانند کعبه مشرفه، مسجد الحرام، مسجد النبی صلی الله علیه و آله از منزلت
خاصّی برخوردارند، مثل بعضی زمانها و ایام که واقعه مهمّی در آن رخ داده و بدان جهت
شرافت پیدا می کند. اینجاست که خداوند خطاب به موسی می فرماید:

إِنِّی أَنَا رَبُّکَ فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوَادِی الْمُقَدَّسِ طُویً.(۹)

«من پروردگار تو هستم، پس نعلین خود را ازپای در آور؛ زیرا اکنون در وادی مقدّس قدم
نهاده ای!»

د: دعای مخصوص ورود به حرم

مستحب است زائر هنگام ورود به حرم، این دعا را بخواند:

«أللّهمّ إنّک قُلتَ فی کتابِکَ وقولک الحقُّ: وَأَذِّنْ فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ یَأْتُوکَ رِجَالاً وَعَلَی
کُلِّ ضَامِرٍ یَأْتِینَ مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ. اَللّهمّ إنّی أرجُوا أن أکونَ مِمَّن أجاب دَعوَتَکَ وقد
جئتُ من شُقّه بعیدهٍ وفجٍّ عمیقٍ سامعا لندائک ومُسْتَجیبا لک مُطیعا لأمرک وکلُّ ذلک
بفضلک علیّ واحسانک إلیّ فَلَکَ الحمدُ علی ما وفّقتنی له أبتغی بذلک الزُلفه عندک
والقربه إلیک والمنزله لدیک والمغفره لذنوبی والتوبه علیّ منها بمنّک.اَللّهمّ صَلِّ عَلی
مُحمّد وآلِ محمّد وحرّم بدنیعلی النّار وآمنّیمِنْ عذابک وعِقابک برحمتک یاأرحمَ
الرّاحمین».(۱۰)

سرّ ورود به حرم:

حج مانند تمام عبادات، ظاهری دارد و باطنی، و نیز دارای اسراری است. همان
طور که ظاهر اعمال و احکام آن را از وحی می گیریم، اسرار آن را نیز باید از زبان وحی
دریافت کنیم.

امام سجاد علیه السلام آنگاه که از حج برمی گردد و با شبلی مواجه می شود، از وی
می پرسید: آیا حج گزاردی؟ شبلی پاسخ می دهد: آری. امام علیه السلام از اعمالی که انجام داده
سؤالهایی مطرح می کند و می پرسد: آیا اعمالت را همراه با آگاهی نسبت به اسرار آن
انجام دادی یا نه؟ تا اینکه به این سؤال می رسد که آیا داخل حرم شدی و آیا کعبه را
دیدی و نماز خواندی؟ شبلی در جواب می گوید: بله، امام علیه السلام سؤال می کند: موقعی که
داخل حرم شدی آیا نیّت کردی که بر خودت حرام کنی غیبت و بدگویی از مسلمان را؟
شبلی پاسخ می دهد: خیر، امام علیه السلام می پرسد: آیا آنگاه که به مکّه رسیدی، نیت کردی که
خدا را قصد کنی؟ شبلی پاسخ می دهد: خیر.

امام زین العابدین علیه السلام فرمود: پس تو وارد حرم نشده، کعبه را ندیده ای و نماز هم
نخوانده ای!(۱۱)

لزوم حفظ حرمت حرم:

حال که این سعادت نصیب زائر بیت اللّه گشته و وارد سرزمین مقدّس و مبارک حرم
شده است، باید از هر آنچه که مرضیّ خدا نیست و خدا از او نهی کرده، اجتناب کند و در
این مکان از ظلم و تعدی به حقوق بندگان خدا بپرهیزد. خداوند در قرآن کریم از مطلق
ظلم، در حقّ بندگانش نهی کرده است و این ظلم اختصاص به یک فعل ندارد. در روایات
حتّی زدن خادم در حرم به عنوان ظلم معرّفی شده است.(۱۲) یا مثلاً سرقت در شمار ظلم
آمده است.(۱۳) خداوند همچنین به کسانی که در حرم ظلم به دیگران را روا می دارند
هشدار داده و آنان را به عذابی که درانتظارشان است، آگاه می سازد؛ …وَمَنْ یُرِدْ فِیهِ
بِإِلْحَادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ؛(۱۴) «کسانی که در آنجا اراده الحاد و تعدّی کرده و به خلق
ظلم و ستم کنند همه را عذاب دردناک می چشانیم.»

امام رضا علیه السلام می فرماید: اگر کسی یک نفر را در حرم به قتل رساند، حد بر قاتل اجرا
می شود، به خاطر اینکه او حرمت حرم را رعایت نکرده است و خداوند فرمود: فَمَنْ
اعْتَدَی عَلَیْکُمْ فَاعْتَدُوا عَلَیْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَی عَلَیْکُمْ؛(۱۵) «هر کس به جور و ستمکاری، به
شما دست درازی کند، او را با مقاومت از پای درآورید به قدر ستمی که به شما رسیده است.»

خداوند همچنین فرمود: فَلاَ عُدْوَانَ إِلاَّ عَلَی الظَّالِمِینَ؛(۱۶) «ستم به جز با ستمکاران
روا نیست.»(۱۷)

حرم محلّ امن است:

از پاورپوینت کامل ویژگیهای حرم ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint آن است که خداوند آن را محلّ امن قرار داد و این هم دراثر دعای
حضرت ابراهیم علیه السلام است که از خداوند خواست مکّه را شهر امن قرار دهد، در آنجا که
فرمود: رَبِّ اجْعَلْ هذا بَلَدا آمِنا.(۱۸) خداوند هم دعای او را مستجاب کرد وفرمود:
وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ * وَطُورِ سِینِینَ * وَهَذَا الْبَلَدِ الاْءَمِینِ(۱۹) و به عنوان حکم تشریعی
امنیت را برای مکّه قرار داد.

این سرزمین، هم باید محلّ امن باشد برای کسانی که در آنجا زندگی می کنند و هم
برای کسانی که از خارج می آیند و این دو مطلب از آیات کاملاً روشن است، لذا خداوند
این سرزمین را برای اهل آنجا نه تنها محلّ امن قرار داد، بلکه خطر اقتصادی و گرسنگی
را هم از آنها برطرف ساخت: الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ؛(۲۰) «به آنها
هنگام گرسنگی طعام داد و از ترس آنها را ایمن ساخت.»

در جای دیگر می فرماید: أَوَلَمْ نُمَکِّنْ لَهُمْ حَرَما آمِنا یُجْبَی إِلَیْهِ ثَمَرَاتُ کُلِّ
شَیْءٍ؛(۲۱) «آیا ما حرم مکّه را برای ایشان محلّ آسایش و ایمنی قرار ندادیم، تا به این محل انواع
نعمت و ثمرات که ما روزی کردیم از هر طرف بیاورند؟»

أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا حَرَما آمِنا؛(۲۲) «آیا ندیدند که ما آن شهر را حرم امن و امان قرار
دادیم؟»

گفتیم که این سرزمین برای کسانی که از خارج این حرم می آیند نیز محلّ امن است
و کسانی که وارد این مکان می شوند نباید احساس نا امنی کنند و کسی هم حق ندارد
کاری کند که باعث نا امنی در حرم شود؛ وَمَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِنا.(۲۳)

حتّی در روایت است: کسانی که در خارجِ حرم مرتکب جنایتی شوند و بعد به حرم
پناهنده گردند، تا وقتی که در حرم هستند حد بر آنها جاری نمی شود لیکن برای چنین
افرادی محدودیت هایی اعمال می شود تا ناگزیر از حرم بیرون آید و بعد در خارج حرم
حد بر او جاری شود.(۲۴)

از این روایت استفاده می شود که حرم حتّی برای جانی، اگر از حرم به عنوان
پناهگاه و محلّ امن استفاده کند جایگاه امن است و تا آنگاه که خود از آن خارج نشده،
کسی حق ندارد حد بر او جاری کند.

امام رضا علیه السلام می فرماید: اگر تو حقّی بر عهده کسی داشتی و او را در مکّه یا در حرم
یافتی، حقّ خود را از او مطالبه نکن و نیز بر وی سلام نکن تا او نترسد.(۲۵)

آری، اگر چه این شخص بدهکار، حرم را به عنوان پناهگاه اختیار نکرده، لیکن
چون حرم محلّ امن است، نباید کاری کرد که او احساس نا امنی کند.

حرم، محلّ امن برای حیوانات

حرم الهی نه تنها جای امن است برای بندگان خدا که حیوانات نیز در آنجا امنیت
دارند و هیچ کس حق ندارد حیوانات وحشی و پرندگان را که در حرم مأوی گرفته اند
شکار کند. گفتنی است این حرمتِ شکار، اختصاص به محرم ندارد بلکه شامل غیر
محرم در حرم نیز می شود. و این ممنوعیت شکار، امتحان الهی است. بدیهی است انسان
تا زمانی که لباس احرام نپوشیده و داخل حرم نشده، شکار حیوانات بر او حلال است.
امّا الآن که محرم شده، شکار بر اوحرام گردیده است. و از سویی شکار حیوانات به
سادگی میسّر است امّا خداوند شکار را تحریم کرده و این نیست مگر آزمایش الهی.

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَیَبْلُوَنَّکُمْ اللّه ُ بِشَیْ ءٍ مِنْ الصَّیْدِ تَنَالُهُ أَیْدِیکُمْ وَرِمَاحُکُمْ لِیَعْلَمَ اللّه ُ مَنْ
یَخَافُهُ بِالْغَیْبِ فَمَنْ اعْتَدَی بَعْدَ ذَلِکَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِیمٌ.(۲۶)

«ای اهل ایمان، خدا شما را به چیزی از صید می آزماید که در دسترس شما و تیرهای شما
آیند تا بداند که چه کسی از خدا در باطن می ترسد. پس هر که بعد از این، از حدود الهی
تجاوز کند، او را عذاب سخت و دردناک خواهد بود.»

حرم قبل از اسلام نیز محلّ امن بوده است

زندگی اعراب قبل از اسلام، همواره با جنگ و خونریزی و غارت همراه بوده
است، لیکن با این حال، همین افراد برای حرم احترام قائل بودند و به ساکنان حرم حمله
نمی کردند و اموالشان را به غارت نمی بردند. مطلب ذیل نشانی است از این حقیقت:

پیامبر صلی الله علیه و آله آنگاه که مردم مکّه را به اسلام دعوت کرد، آنها در جواب آن حضرت
گفتند: ما می دانیم که تو بر حقّی، امّا اگر ایمان بیاوریم، می ترسیم که آنها ما را از
سرزمینمان بیرون برانند. خداوند در پاسخ آنان می فرماید: «ما این سرزمین را محلّ امن
قرار دادیم.»

وَقَالُوا إِنْ نَتَّبِعْ الْهُدَی مَعَکَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنَا أَوَلَمْ نُمَکِّنْ لَهُمْ حَرَما آمِنا.(۲۷)

«گفتند اگر ما با تو اسلام را، که طریق هدایت است، پیروی کنیم ما را از سرزمین خود به
زودی بیرون می کنند، آیا ما حرم مکّه را برایشان محلّ آسایش و ایمنی قرار ندادیم؟»

أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا حَرَما آمِنا وَیُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ(۲۸)

«آیا کفران ندیدند که ما آن شهر را حرم امن و امان قرار دادیم در صورتی که در اطرافشان
مردم ضعیف را به قتل و غارت می ربایند.»

از این دو آیه برمی آید که این سرزمین قبل از اسلام نیز مورد احترام و محلّ امن
بوده، گرچه در اطراف آن اعراب مورد قتل و غارت بودند.

حرم متعلّق به همه است:

در بهره مندی از حرم، هیچ کس بردیگری اولویت ندارد و کسی حق ندارد دیگران
را در استفاده کردن از این سرزمین منع کند و خود را صاحب این مکان بداند؛ سَوَاءً
الْعَاکِفُ فِیهِ وَالْبَادِ….(۲۹)

امیر مؤمنان علیه السلام به والی خود در مکّه می نویسد: «مردم مکّه را وادار کن از کسانی که
در مکّه سکونت می کنند اجاره بها دریافت نکنند.» حضرت آنگاه استشهاد می کند به این آیه
از قرآن که: سَوَاءً الْعَاکِفُ فِیهِ وَالْبَادِ…. وآنگاه می فرماید: مراد از «عاکف» مقیمان
مکّه اند و مراد از «بادی» کسی است که اهل مکّه نیست و برای انجام حجّ به آنجا
می آید.(۳۰)

و از امام صادق علیه السلام در مورد آیه سَوَاءً الْعَاکِفُ فِیهِ وَالْبَادِ… پرسیدند. حضرت
فرمود: «سزاوار نیست که خانه های مکّه در داشته باشند تا حاجی بتواند وارد خانه های
مکّه شود
و مناسک خود را انجام دهد و اولین کسی
که برای خانه های مکّه در گذاشت معاویه
بود.(۳۱)

امام صادق علیه السلام همچنین می فرماید: علی علیه السلام اجاره دادن برای خانه های مکّه را
مکروه دانسته و استشهاد به آیه سَوَاءً الْعَاکِفُ فِیهِ وَالْبَادِ… نموده است.(۳۲)

مرحوم مجلسی به نقل از تفسیر علی بن ابراهیم در ذیل آیه سَوَاءً الْعَاکِفُ فِیهِ
وَالْبَادِ… آورده است که: اهل مکّه و کسانی که از جاهای مختلف به این جا می آیند،
مساوی هستند و کسی نباید مانع ورود افراد در حرم شود.(۳۳)

پس حرم و امکانات آن، از آنِ همه است و همه مردم می توانند از امکانات حرم
برای انجام مناسک و اعمال حج خود استفاده کنند و کسی هم نباید برای آنها مزاحمت
ایجاد کند، به بهانه اینکه ما نسبت به این سرزمین اولویت داریم!

شرافت مکّه به وجود پیامبر صلی الله علیه و آله است:

از مسائلی که در ارتباط با مکّه مطرح است، این است که شرافت و قداست مکّه به
خاطر وجود مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله است. اینکه پیامبر صلی الله علیه و آله در آنجا به دنیا آمد و در آنجا اقامت
داشت و مردم را به توحید و یگانگی دعوت کرد و خداوند به خاطر وجود آن حضرت که
در شهر مکّه است، به این شهر قسم می خورد و می فرماید: لاَ أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ وَأَنْتَ
حِلٌّ بِهذَا الْبَلَدِ.(۳۴)

بدیهی است که اگر پیامبر صلی الله علیه و آله در این شهر نباشد، مکّه یک سرزمین معمولی و کعبه
یک خانه عادی است و ممکن است رفته رفته به صورت بتکده ای کامل در آید و مرکز
بت پرستی شود و در اسارت بت پرستان و شهوترانان واقع گردد. تا جایی که کلیددار
کعبه «ابوغبشان» سرقفلی تولیت کعبه را در شب نشینی مستانه طائف به دو مشک شراب
می فروشد و سرپرستی کعبه بین مستان با بهای شراب سرمستان طائف خرید و فروش
می شود.(۳۵)

از «حرم» به «مسجد الحرام» تعبیر شده

بعضی از مفسّران و فقیهان، از بعضی آیات، که در آن «مسجد الحرام» آمده است،
استفاده کرده اند که مراد از مسجد الحرام حرم است و این نشان از عظمت حرم است که
خداوند بر آن مسجد الحرام اطلاق نموده است؛ از جمله آیات، آیه های زیر است:

إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَیَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللّه ِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ الَّذِی جَعَلْنَاهُ لِلنَّاسِ سَوَاءً
الْعَاکِفُ فِیهِ وَالْبَادِ.(۳۶)

«آنان که به خدا کافر شده و مردم را از راه خدا باز می دارند و نیز از مسجدالحرامی که ما
حرمت احکامش را برای اهل آن شهر و بادیه نشینان یکسان قرار دادیم.»

سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَی بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنْ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الاْءَقْصَی الَّذِی بَارَکْنَا
حَوْلَهُ.(۳۷)

«پاک و منزه است خدایی که در شبی بنده خود (محمّد) را از مسجد الحرام به مسجد اقصا
فرستاد، مسجدی که پیرامونش را مبارک و پر نعمت ساخت.»

صاحب مجمع البیان، در ذیل این آیه می نویسد: «مراد از مسجدالحرام در این آیه،
مکّه و حرم است؛ زیرا محلّی که پیامبر صلی الله علیه و آله از آنجا به معراج رفت، خانه امّ هانی بوده،
پس همه حرم مسجدالحرام است.»(۳۸)

شیخ طوسی نیز در کتاب خلاف از این دو آیه استفاده کرده که مراد از مسجد
الحرام، حرم است.(۳۹)

بنابراین، در این دو آیه، بر حرم مسجدالحرام اطلاق شده که نشانگر شرافت و
تقدّس این سرزمین است.

اسناد ربّ به حرم

از نشانه های عظمتِ حرم و حرمت مکّه آن است که خداوند خود را به عنوان
پروردگار مکّه معرفی کرده است.

إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَذِهِ الْبَلْدَهِ الَّذِی حَرَّمَهَا وَلَهُ کُلُّ شَیْءٍ وَأُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنْ
الْمُسْلِمِینَ.(۴۰)

«من مأمورم که فقط خدای این شهر، مکّه معظّمه، را که بیت الحرامش قرار داده پرستش کنم،
که خدا مالک هر چیز عالم است و من مأمورم که از تسلیم شدگان فرمان او باشم.»

در این آیه کلمه «ربّ» به «بلده» (مکّه) اضافه و اسناد داده شده که این شرافت مکّه
و حرم است.

کراهت اقامت در مکّه و علّت آن

از مسائلی که درباره مکّه مطرح است، کراهتِ سکونت در این شهر می باشد. البته
چنین نیست که زندگی در آن مکان مقدّس خودبخود کراهت داشته باشد، بلکه به معنای
آن است که چون مکّه و حرم مقدّس است، ممکن است نسبت به آنجا بی احترامی شود
و در اثر آن گرفتار عذاب الهی گردد؛ وَمَنْ یُرِدْ