پاورپوینت کامل علیّ بن جعفر(علیه السلام) پاسدار حریم ولایت ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علیّ بن جعفر(علیه السلام) پاسدار حریم ولایت ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علیّ بن جعفر(علیه السلام) پاسدار حریم ولایت ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علیّ بن جعفر(علیه السلام) پاسدار حریم ولایت ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۲۶

آنچه در پیشرو دارید، نقد و نظری است گذرا بر این باورِ تعصبآلود برخی فرقههای
اسلامی که: «بنای برقبور و زیارت درگذشتگان شرک است!» و بر این اساس، تخریب قبور و
بناهای ساخته شده بر روی آنها را، شرک ستیزی قلمداد میکنند و حتی گاه به آن هم
بسنده نکرده، پس از تخریب، اقدام به نبش قبور و نقل جنازهها و یا بقایای آنها به
مناطق تحت کنترل میکنند; چنانکه چندی پیش در تخریب مسجد، آرامگاه و کتابخانه
علیعریضی فرزند برومند امام صادق(علیه السلام)، شاهد آن بودیم.

اسلام و شرک ستیزی

شرک، پدیدهای است که به فرموده قرآن کریم، فلسفه بعثت و رسالت تمام پیامبران،
مبارزه و ستیز با آن و دعوت به توحید بوده است.

تاریخ زندگی تمام فرستادگان خدا و پیروان آنان، گویای این حقیقت است که درگیریها و
مخالفتهای این برگزیدگان با مشرکان، همواره بر سر همین مسأله; یعنی دعوت به توحید
و ستیز با شرک بوده است.

تحمل آزارها و شکنجههای کفار و مشرکین از سوی پیامبر(صلی الله علیه وآله) و یارانش
در مکه ـکه منجر به هجرت مهاجران گردیدـ در همین راستا است.

اگر مهاجران و انصار پرچم توحید را در ۲۶ غزوه و ۳۶ سرّیه بدوش کشیدند، برای تحقق
همین شعار و شعور بود. آنان هستی خویش را هزینه کردند تا شرک را از سرتاسر
جزیرهالعرب بزدایند و برای رسیدن به هدف هرجا که رسیدند، بتخانهها را ویران و
مساجد را برپا نمودند و با هرچه که رایحه شرک از آن استشمام میشد، به سختی
جنگیدند.

آنان انگیزه خویش از عملیاتی نظامی را اینگونه توضیح میدادند که: ما برای آزاد
سازی بندگان از بندگی و بردگی انسانها و دعوت ایشان به بندگی خداوند بپاخاستهایم.

و بدین ترتیب، بدیهی است اصحاب رسولالله(صلی الله علیه وآله) که سالیان سخت
مبارزههای کلامی و نظامی را با

مشرکان عصر خویش پشت سرگذاشتند، خود از نخستین گرایشیافتگان به توحید و از مخالفان
شرک جاهلی بودند و بهتر از هرکسی، از مفهوم شرک و توحید آگاهی داشتند. پس برخورد
آنان با نمادها و مظاهر و مصادیق شرک، میتواند راهکار و مایه تأسّی عصرها و
نسلهای بعد باشد. آنان هیچگاه وجود گنبد وبارگاه بر روی قبور و آرامگاههای
انبیا و اولیای الهی را، در سیره و سخن، کاری شرکآلود و سزاوار تخریب تلقّی
نکردهاند.

چنانکه مسلمانان، پیکر مطهّر پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) را در خانه خودش به
خاک سپردند و اگر چنین کاری شرک بود، آن حضرت را در فضایی باز دفن میکردند.

و نیز نوشتههای تاریخنگاران و سفرنامهنویسان، گواه از وجود بنا بر فراز قبور
ائمه بقیع(علیهم السلام) و برخی از صحابه; مانند عباس و عثمان و… بوده و هیچیک
از صحابه، تابعین و تابعینِ تابعین و طبقات بعدی و فقهای مدینه و… نه تنها در
مورد عدم مشروعیت آن سخنی به میان نیاوردهاند، که پیوسته به زیارت آنان
میرفتهاند.

و اصلاً حکم بنای بر قبور، که اباحه، یا کراهت، یا استحباب و… باشد، مسألهای است
که به حوزه فقه و احکام شرعی مربوط میگردد نه حوزه اعتقادی، تا درباره آن از توحید
و شرک سخن گفته شود! پس چگونه میشود که مسلمانی آگاه، با استفاده ابزاری از مسائل
اعتقادی، آن را وسیله تکفیر و شرک دیگران قرار دهد. بلکه همانگونه که اشاره شد،
اختلاف در این باره، مانند اختلاف دیدگاه در دیگر مسائل فقهی است که میان

مذاهب اسلامی وجود دارد و ساختن مسجد و نمازگاه بر قبور آنان نیز از این مسأله
مستثنا نمیباشد.(۱)

قرآن کریم و بنای بر قبور

قرآن کریم در داستان اصحاب کهف، سخن دو گروه از مردم را، که قبور آنان را مشاهده
کردند و در مورد شیوه زنده نگهداشتن یاد و خاطره آنان اختلاف نظر نمودند، اینگونه
آورده است:

«…برخی گفتند بر روی قبورشان ساختمان یادبودی بنا کنند تا در خاطرهها ماندگار
باشند و بعضی پیشنهاد کردند که مسجدی بر فراز آن بسازند; قالَ الَّذِینَ غَلَبُوا
عَلی أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیْهِمْ مَسْجِد.(۲)

مفسران میگویند: نظریه دوّم سخنِ مؤمنانِ آنها بود و از آنجا که در قرآن بر نظریه
دوم، ردّ و نقدی نیامده، میتوان نتیجه گرفت که این نظریه مورد تأیید قرآن کریم
است;(۳)زیرا ساختن بنا یا مسجد بر قبور انسانهای صالح و اسوه، احترام به ارزشهایی
است که آنان به آن ارزشها آراسته بودند و هیچگونه تضادی با مسأله یکتاپرستی و
اعتقاد و عمل یک مسلمان نمیتواند داشته باشد; چنانکه پیشنهاد بنای مسجد بر محل دفن
اصحاب کهف، به خاطر فداکاری، شرک ستیزی و ایمان آنها بوده است.

زیارت قبور و عبرت آموزی

زیارت قبور نیز در جای خود، دارای آثار و فواید مثبتی است که در قرآن کریم، در ضمن
آیات مربوط به اصحاب کهف، مطرح گردیده است: وَکَذلِکَأَعْثَرْنا عَلَیْهِمْ
لِیَعْلَمُواأَنَّ وَعْدَاللهِ حَقٌّ وَ أَنَّالسّاعَهَ لارَیْبَ فِیه;(۴) «و
بدینگونه ما مردم را به حال آنان واقف ساختیم، تا بدانند وعده خدا ]قیامت[ حق است
و تردیدی در پایان جهان نیست.»

و اگر تنها همین یک نتیحه بر زیارت قبور مترتّب گردد، کافی است که مرد و زن مسلمان
همواره به زیارت در گذشتگان اقدام کنند; زیرا فراموشی از روز حساب و رستاخیز است که
عامل جرم و جنایتها و گمراهیها و کیفرهای اخروی میشود، چنانکه در سوره «ص»
فرموده است: …إِنَّ الَّذِینَ یَضِلُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللهِ لَهُمْ عَذابٌ

۱ . بحوث قرآنیه فیالتوحید والشرک، علامه و محقق، جعفر سبحانی.

۲ . کهف: ۲۱

۳ . بحوث قرآنیه فیالتوحید و الشرک، صص۸۱ و ۸۲

۴ . کهف: ۲۱

شَدِیدٌ بِما نَسُوا یَوْمَ الْحِسابِ;(۱) «کسانی که از راه خدا به گمراهی و
انحراف کشیده شدند، عذابی سخت، به خاطر فراموش کردن روز حساب در انتظارشان میباشد.

عبدالله بن ابی ملیکه میگوید: روزی باعایشه که از قبرستان باز میگشت، برخورد
نمودم و از او پرسیدم: از کجا میآیی؟ گفت: از سر قبر برادرم عبدالرحمان. از او
پرسیدم: آیا پیامبر از آن منع نکرد؟ پاسخ داد: آری، «کان نهی عن زیاره القبور ثمّ
أسرّ بزیارتها»;(۲) «پیشتر، از زیارت قبور نهی کرده بود، اما باردیگر دستور زیارت
آنها داد.»

از این رو ترمذی در ذیل حدیث ابوهریره ـکه میگوید: «إنّ رسول الله لعن زوارات
القبور»(۳)ـ آورده است: «إنّ هذا کان قبل أن یرخّص فیزیاره القبور، فلمّا رخّص دخل
فیرخصته الرجال و النساء»;(۴) «این نهی مربوط به پیش از اجازه آن حضرت در مورد
زیارت قبور بود، پس از آنکه اجازه داد، این اجازه شامل زن و مرد میگردد.»

بدین ترتیب، میبینیم که وجود آرامگاه، کتابخانه، مسجد و هر بنای یادبودی بر روی
قبور درگذشتگان مؤمن و به خصوص پیامبران، امامان و اولیا و صالحان و زیارت قبور
آنان، در اسلام منع نشده است و برخی روایات که در این زمینه در کتب اهل سنت آمده
است قابل استناد نیست، چنانکه آقای دکتر زکییمانی، ازچهرههای سرشناس حجاز به آن
اشاره و آن را نقد کرده است.

حمایت از حریم ولایت

روایت و حدیث، پس از قرآن کریم، نخستین منبع استنباط احکام است و بخش عظیمی از
فرهنگ غنی و قوی اسلام از راه سنت و حدیث پیامبر خدا و اهلبیت معصوم(علیهم السلام)
به مسلمانان رسیده است، و از این رو، حدیث دارای جایگاه مهمی است و محدّثان حق
بزرگی بر جامعه اسلامی دارند; زیرا آنان با تلاش و کوشش خویش در عصر تقیّه و خفقان،
علوم مختلف اسلامی را از پیشوایان راستین دریافت کرده و از راه نقل و نشر شفاهی و
کتبیِ آنها، نسلهای بعدی را از ثمرات آن برخوردار ساختهاند. در این راستا، امام
صادق(علیه السلام) برای جلب افکار عمومی به جایگاه والای محدّثان به معاویهبن
عمّار میفرماید:

۱ . «ص»: ۲۶

۲ . نیل الأوطار، ج۴، ص۱۱۰

۳ . پیامبر خدا زنانی را که زیاد به زیارت قبور میروند لعنت کرد.

۴ . سنن ترمذی، ج۳، ص۳۷«راویهٌ لحدیثنا یُبّثُ فیالنّاس و یُشدِّد فیقلوب شیعتنا أفضل من ألف
عابد»;(۱)«کسی که احادیث فروان ما را در میان مردم منتشر سازد، بهوسیله آنها،
ایمان قلبی شیعیان ما را تقویت نماید، برتر از هزار عابد است.»

داودبن قاسم، کتابِ «یوم و لیله» یونس مولی آل یقطین را به امام حسن عسکری(علیه
السلام)ارائه میدهد، حضرت میفرماید:

«أعْطاه اللّهُ بکلِّ حرف نوراً یوم القیامه».(۲)

«خداوند در برابر هر واژه آن، نوری در قیامت به او میبخشد.»

علی بن جعفر(علیهما السلام) از امامزادگان جلیلالقدر و محدّثان برزگواری است که به
برکت عمر نسبتاً طولانی خویش، احادیث بسیاری از سرچشمه زلال ولایت دریافت و با نقل
شفاهی و مکتوبِ آنها، جامعه شیعی را از آنها بهرهمند ساخت.

شیخ مفید(رحمه الله) درباره او مینویسد: «کان(رحمه الله) راویه للحدیث، سدید
الطریق، شدید الورع، کثیر الفضل».(۳)

امین الإسلام طبرسی نیز از او به عنوان «راویه للحدیث، کثیر الفضل و الورع»(۴)یاد
میکند. «تعبیر راویه للحدیث»، به جای «راوی»، از او، برای آن است که «الراویّه
صیغه مبالغه، أیکثیر الروایه»;(۵) «روایه صیغه مبالغه است و به محدثی گفته میشود
که اخبار بسیاری روایت کند.»

علی بن جعفر ـکه رحمت خداوند بر او باد!ـ کسی است که روایات بسیار نقل کرده، با
سند محکم. او دارای فضل و دانشی سرشار و پرهیزکاری فراوان است.

علی بن جعفر و حوزههای فعالیت او:

الف: مدینه: علیبن جعفر در عصری میزیست که از میان تمام امکانات، که برای نشر و
توسعه یک مکتب لازم است، تنها اخذ و نقل حدیث به صورت محدود امکانپذیر بود، آنهم
گاه وضعیتی پیش میآمد که دسترسی مردم به پیشوایان معصوم دشوار میشد.

چنانکه هارونبن خارجه از مردی شیعیسخن میگویدکه زن خودرادریک نوبت سه طلاقه کرده
و بعد از پشیمانی، نزد امام صادق(علیه السلام) ـکه در حیره تحت نظر و

۱ . بحار، ج۲، ص۱۴۵، ح۸

۲ . همان، ص ۱۵۰، ح۲۵

۳ . ارشاد، ص۲۸۷

۴ . إعلام الوری، ص۱، ح۵۴۸

۵ . بحار، ج۲، ص۱۴۵، ذیل حدیث ۸

ممنوعالملاقات بودهـ میرود وناگزیر با پوشیدن لباس روستایی و تظاهر به شغل خیار
فروشی، خدمت امام(علیه السلام) میرسد، امام به او میفرماید: «ما أجود ما احتلت»;
«به راهکار خوبی توسّل جستهای، وسپس پاسخ صحیح را از آن حضرت میشنود.»(۱)