پاورپوینت کامل جایگاه «حج» در اندیشهاسلامی ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جایگاه «حج» در اندیشهاسلامی ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جایگاه «حج» در اندیشهاسلامی ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جایگاه «حج» در اندیشهاسلامی ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۱۷

حج از دیرباز تاکنون از اهمیّت ویژه ای در بین مسلمانان برخوردار بوده است، همه ساله صدها هزار مسلمان مشتاق از گوشه و کنار جهان، بسوی سرزمین مقدس مکه و مدینه حرکت کرده، با تمامی سختیها و مشقتها خود را به میقات می رسانند و لبیک گویان آماده انجام فریضه حج می شوند.

از امام صادق(ع) نقل شده که فرمود: «… ما من مَلِکٍ ولاسُوقَهٍ یصل الی الحج الاّ بمشقّه فی تغییر مطعم او مشرب او ریح او شمس لا یستطیع ردّها و ذلک قوله عزّوجلّ: و تحمل اثقالکم الی بَلَدٍ لَمْ تکوُنوُا بالغیه الاّ بِشِقِ الأَ نْفُسِ اِنَّ ربّکم لرؤف رحیم».۱

«هیچ پادشاه و هیچ رعیتی به خانؤ خدا نمی رسد جز با مشقت و ناگواری در آب و غذا، و تحمل باد و توفان و تابش خورشید و این است معنای کلام خداوند عزّوجل که فرمود: چارپایان بارهای شما را بر پشت کشیده، به شهر می رسانند که اگر آنها نبودند شما جز با مشقت و جان کندن به مقصد نمی رسیدید همانا پروردگار شما رئوف و رحیم است.»

و نیز هشام ابن حکم از امام صادق(ع) نقل می کند که فرمود: «… و ما احد یبلغه حتی تناله المشقه». «هیچ کس بدون زحمت و مشقت به مکه نمی رسد.»۲

در گذشته، طولانی بودن راه، نداشتن وسیله نقلیه مناسب و مطمئن، نبود امکانات رفاهی و درمانی، ناامنی و وجود سارقین مسلّح … همه و همه عواملی بودند که حجاج را با خطر مواجه می کردند. بسیاری از آنها در بین راه می مردند و هرگز به وطن باز نمی گشتند.

در سال ۴۰۲ گروهی از حجاج گرفتار توفان شدند، باد سیاهی برآنها وزیدن گرفت، در نتیجه راه آب را گم کرده، عدّؤ زیادی از آنها مردند. در سال ۴۰۳، سارقین بیابانگرد، قبل از رسیدن کاروان به محلّ آب، در آنجا فرود آمده برخی از آبگیرها را پرکردند و در برخی حنظل ریخته، در کمین حجاج نشستند و پس از ورود، از آنان پول گزافی مطالبه کردند. عطش، زندگی را بر حاجیان تنگ نمود و نزدیک به ۱۵ هزار نفر از آنان مردند و تنها تعداد کمی نجات پیدا کردند.۳

برخی «بنی خفاجه» را از حاجی آزارترین قبایل عرب در این دوران

دانسته، در باره آنها می گویند: تعدادی از حجاج را اسیر و آنان را وادار به چوپانی کردند، پس از گذشت دو سال، مأمورین دولتی توانستند حاجیان را از دست دزدان آزاد کنند.۴

در سال ۴۰۵ از بیست هزار حاجی، تنها شش هزار نفر زنده ماندند و بر افراد باقیمانده نیز بحدی شرایط سخت شد که شتران سواری و مورد نیاز خود را کشته از گوشت آنها برای رفع گرسنگی استفاده کردند. گاهی اوقات حاجیان، گرفتار سیل و خشم طبیعت می شدند چنانکه در سال ۳۴۹ وقتی حجاج مصر به کشورشان بازمی گشتند شب هنگام، سیل عظیمی آمد و بسیاری از آنان غرق شدند، آب جنازه ها و اثاثیه شان را به دریا برد.۵

با توجه به دوری راه و خطرات گوناگونی که بر سر راه حاجیان وجود داشت آنان که جان سالم بدر برده، و به سلامت برمی گشتند با عزت و تکریم فراوان به شهر و روستای خویش وارد می شدند، و مردم از آنها تجلیل فراوان می کردند.

در باره حاجیان بغدادی نوشته اند که هنگام ورود در «یاسریه» (حومه بغداد) شب را می خوابیدند و صبح هنگام وارد شهر می شدند تا مردم بتوانند از آنها بخوبی استقبال کنند.

حجاج شرق نیز که از بغداد به وطن خود بازمی گشتند در این شهر از طرف شخص خلیفه مورد استقبال قرار می گرفتند.۶

لیکن در برابر این همه ارزش و عظمت، معاندین با اسلام و عناصر نادان و متحجر، با تبلیغات مسموم خود در طول تاریخ، تلاش کرده اند تا از اهمیّت و نقش عظیم حج بکاهند و مردم را نسبت به این فریضه مهم بی رغبت کنند.

ابراهیم بن میمون برای امام صادق(ع) نقل کرده و می گوید: در حضور ابوحنیفه نشسته بودم مردی آمد و از او پرسید: کسی که حج واجب

را انجام داده، آیا باز هم اگر به حج برود، بهتر است یا آنکه با هزینه حج، بنده ای خریده او را در راه خدا آزاد کند؟ ابوحنیفه پاسخ داده بود: آزاد کردن بنده بهتر است!

امام صادق(ع) پس از نقل این مطلب فرمودند: به خدا سوگند که ابوحنیفه دروغ گفته و فتوای ناحق داده است، به خدا سوگند که حج خانؤ خدا بهتر است از خریدن و آزاد کردن یک بنده و بندؤ دیگر تا برسد به ده بنده، سپس فرمود وای بر ابوحنیفه، آزاد کردن کدام بنده به طواف کعبه و سعی صفا و مروه و فیض عرفه و سرتراشیدن و رمی جمرات خواهد رسید؟ اگر آنگونه که ابو حنیفه گفته، باشد (و این مطلب شهرت پیدا کند) مردم حج خانؤ خدا را تعطیل خواهند کرد.۷

در حدیثی دیگر عمر بن یزید می گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که می فرمود: «حج از آزاد نمودن ده برده بالاتر است و شمردند تا به هفتاد بنده رسید سپس فرمود یک طواف و دو رکعت نمازش از یک بنده آزاد کردن بالاتر است».۸

از برخی روایات استفاده می شود که در آن زمان بر اثر تبلیغات غلط، این اندیشه در اذهان تعدادی از متدینین نیز نفوذ کرده بود.

سعید سمّان می گوید: من همه ساله به حج مشرف می شدم در یک سالی که مردم دچار قحطی و سختی شدند یاران من گفتند: اگر امسال هزینه سفرت را در راه خدا صدقه دهی از حج افضل و برتر است. من به آنها گفتم شما مطمئن هستید؟ گفتند آری، من هم هزینه سفر حج را به مستمندان داده و آن سال در خانه ماندم، لیکن در شب عرفه خوابی دیدم که در نتیجه از کار خود پشیمان شده و با خود گفتم از این پس به سخن کسی گوش فرا نمی دهم و حج خانؤ خدا را ترک نمی گویم… سال بعد به حج رفته و در منی خدمت امام صادق(ع) رسیدم و داستان خود را شرح

دادم، حضرت پس از بیان مطالبی سه مرتبه فرمود: «واَنّی له مثل الحجّ؟» انسان با کدام طاعت دیگر می خواهد به پاداش حج دست یابد؟…۹

این مسأله بحدی در جامعه جدی شد که برخی به خود اجازه داده رسماً به امامان شیعه اعتراض می کردند:

ابوحمزه ثمالی نقل می کند که شخصی به امام سجاد(ع) گفت: شما جهاد در راه خدا را که کاری مشکل و سخت است رها کرده و حج را که کاری ساده و آسان است انتخاب کرده اید؟

راوی می گوید امام در آن هنگام تکیه داده بودند، یک مرتبه نشستند و به آن شخص فرمودند: وای بر تو آیا آن مطلبی که رسول خدا(ص) در حجه الوداع فرمود به تو نرسیده است؟ پیامبر(ص) هنگام وقوف به عرفه و در حالی که خورشید غروب می کرد به بلال فرمودند تا از مردم بخواهد ساکت شوند، آنگاه که مردم سکوت کردند فرمود: خداوند، امروز شما را مورد عنایت قرار داده، نیکوکارتان را آمرزید و شفاعت نیکوکاران را در حق گنهکارانتان پذیرفت، پس با آمرزش گناهان کوچ کنید، و از برای آنان که جرمهایی دارند خشنودی خود را ضمانت کرد.۱۰

برخی از قصّه پردازان نیز در دامن زدن به این طرز تفکر سهیم بوده اند؛ عبدالرحمن ابی عبدالله می گوید به امام صادق(ع) عرض کردم عده ای از قصّاص می گویند اگر کسی حج واجب را انجام داده و پس از آن بجای رفتن به حج، صدقه بدهد برای او بهتر است. امام فرمودند: «دروغ گفته اند! اگر مردم چنین کنند این بیت تعطیل خواهد شد و حال آنکه خداوند عزوجل این خانه را وسیله قیام برای مردم قرار داده است».۱۱

پس از آنکه بنی امیه، پایه های حکومت خویش را تحکیم بخشیده، بر مردم مسلط شدند، با یک برنامه حساب شده مسجد جامع اموی را در دمشق بنا کردند تا مردم را از مدینه منوره و مکه مکرمه منصرف نموده، به

آنجا متوجه کنند و بلکه به جای کعبه معظمه به حج آن وادار سازند.۱۲

عبدالملک بن مروان نیز مردم شام را از رفتن به حج باز می داشت، مردم به فریاد آمده، به وی گفتند: ما را از حج و زیارت بیت اللّه الحرام که یک واجب شرعی است باز می داری؟ پاسخ داد محمد بن شهاب زهری از رسول خدا(ص) نقل کرده که آن حضرت فرموده است: بار سفر، بسته نمی شود مگر بسوی سه مسجد: «مسجدالحرام»، «مسجد من» و «مسجد بیت المقدس»، سپس گفت: بیت المقدس برای شما به جای مسجدالحرام است و این سنگی که بر حسب روایت، چون پیامبر(ص) می خواست به معراج رود پای خود را بر روی آن گذاشت، برای شما به جای کعبه است، آنگاه بر آن صخره، قبه ای بنا کرد و پرده های دیبا بر آن آویخت و خدمتگزارانی نیز برای آن قرار داده و از مردم خواست همان گونه که پیرامون کعبه طواف می کنند برگرد آن بنا طواف نمایند. و در روز عید، قربانی کرده، سر خود را بتراشند این رسم در دوران بنی امیه برقرار بود.۱۳

ناصر خسرو پیرامون حوادث قرن پنجم می نویسد: گروهی از اهل شام در موسم حج به قدس آمده مراسمی داشته، گوسفند قربانی می کنند و گاهی در یک سال بیش از ۲۰هزار نفر آنجا حاضر می شوند…۱۴

حجاج بن یوسف ثقفی که از کارگزاران سفّاک و مشهور این دوران است از زائرین قبر رسول خدا(ص) می خواست به جای قبر پیامبر(ص) گرداگرد قصر عبدالملک طواف کنند.۱۵

متوکل، خلیفه عباسی نیز برای شکستن حرمت حج و بی اعتبار ساختن آن در جامعه، بنایی در سامرّا شبیه کعبه ساخت و در نزدیکی آن، سرزمینهایی را به نام های منا و عرفات و… نامگذاری کرد و آنگاه که امیران او درخواست رفتن به حج داشتند به آنان پیشنهاد می کرد در همین جا حج گذارده، طواف کنند.۱۶

در همین دوران نیز تعدادی از صوفیه با ایجاد انحراف در اذهان عمومی، مردم را از رفتن به حج برحذر د