پاورپوینت کامل نام های شهر مکّه ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نام های شهر مکّه ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نام های شهر مکّه ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نام های شهر مکّه ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

۲۰۵

در جستجوی جای پای ابراهیم و به شوق دیدار با دیار یار، گام بر سرزمینی می گذاری که
خاستگاه وحی و تجلیگاه توحید و سرزمین خاطره هاست.

آنجا «مکه» است شهری که تاریخِ چندین هزار سال تلاش خداجویان و دین باوران و موحدان
را در پیشانی دارد.

آنجا شهر ابراهیم – ع – و محمد – ص – و علی – ع – است و خانه ای را در خود جای داده
که خانه خدا و خانه مردم و خانه تو است و تو در آنجا غریبه نیستی، مسافر نیستی،
آنجا وطن تو است، نمازت را تمام بخوان هر چند کمتر از ده روز اقامت کنی.

سخن گفتن از نام و نشانِ چنین شهری که برای مسلمانان آشناست و همواره رو به سوی آن
زندگی می کنند و رو به سوی آن می میرند و روزی پنج بار گرداگرد آن دایره هایی تشکیل
می دهند که گاهی شعاع آن به هزاران کیلومتر می رسد، سخنی زاید به نظر می آید؛ اما
اگر بدانیم که این شهر نام های متعددی دارد و هر نامی نشانگر گوشه ای از عظمت آن و
منعکس کننده بُعدی از ابعاد مادی و معنوی آن است، این نیاز در ما پیدا می شود که در
باره این نام ها بیندیشیم تا از «اسم» به «مسّما» برسیم و آن شهر ناکجاآبادی را که
فیلسوفان و مصلحان در جستجوی آن به بیهوده سرایی افتاده اند، پیش روی خود داشته
باشیم.

آشنایی با این نام ها با توجه به بارهای عاطفی و فرهنگی و تاریخی گوناگونی که دارد،
ما را در جهت شناخت هر چه بهتر این سرزمین مقدس یاری می کند و امروزمان را با
دیروزمان پیوند می دهد و در این آشنایی است که «مکه» با شکوه تمام رخ می نماید.

اینک ما بر آنیم که با استفاده از منابع تفسیری، حدیثی، تاریخی و ادبی، نام های این
شهر مقدس را مورد مطالعه و بررسی قرار دهیم و خوانندگان محترم را به دنیایی که در
پشت این نام هاست، ببریم.

مکّه این نام معروف ترین نام شهر مکه است که ذکر آن در قرآن کریم هم آمده ۱ و به
همین جهت، هم مفسران و هم اهل لغت در باره اشتقاق و وجه تسمیه آن بحث و گفتگو کرده
اند و به ریشه یابی آن پرداخته اند.

برای این واژه، اشتقاق های متعددی ذکر شده که هر کدام بیانگر وصفی از اوصاف این شهر
می باشد، و ما بعضی از وجوه ذکر شده را می آوریم:

۱ – کلمه «مکه» از «مَکَّ، یمک، مکا» مشتق شده که به معنای هلاک شدن و کم شدن است و
این بدان جهت است که هر ستمگری نظر سوئی به آن شهر داشته باشد سرنوشتی جز هلاک و
نابودی نخواهد داشت (نمونه اش داستان اصحاب فیل است).

مناسبت دیگر اینکه: هر کس برای زیارت خانه خدا به آن شهر عزیمت کند، گناهان او کم
می شود.

۲ (حال یا خداوند گناهان پیشین او را می بخشد و یا حالت تقوایی او پیدا می شود که
عامل پرهیز از گناه است).

۲ – این کلمه از «مک، یمک، مکا، امتک و تمکک» گرفته شده که به معنای مکیدن کودک است
پستان مادر را (تشابه دو لفظ فارسی و عربی را ببینید) گفته اند که این یا به جهت
علاقه مردم به این شهر است؛ مانند علاقه کودک به پستان مادر و یا به جهت کم آبی
آنجاست که مردم آب را تا آخرین قطره آن می نوشند.

۳ می توان گفت که این معنا اشاره به تغذیه روحی و معنوی مردم از این شهر است؛ زیرا
که اینجا خاستگاه وحی و مهبط فرشتگان بوده و نیز حجاج در این شهر همواره به یاد خدا
هستند و بر معنویت و تقوایشان افزوده می گردد.

۳ – اشتقاق این کلمه از «تمککت العظم» است که به هنگام درآوردن مغز استخوان گفته می
شود و در وجه مناسبت آن خلیل گفته است که: «مکه وسط زمین است همانگونه که مغز
استخوان در وسط استخوان قرار دارد».

۴ شاید بتوان گفت که اگر این اشتقاق درست باشد منظور این است که: وقتی حاجی به مکه
می رود و اعمال به جا می آورد، خودخواهی ها و تعلّقات مادّی را می شکند و به خویشتن
خویش می رسد.

۴ – مکه از ماده «مک» مشتق شده که به معنای «جذب» است و این بدان جهت است که مردم
از هر دیار به آن سرزمین جذب می شوند.

۵ و به عبارت دیگر مکه مانند مغناطیس که براده های آهن را با نظم خاصی به خود جذب
می کند، مردم را از همه جا گرد خود می آورد.

۵ – این کلمه از «مک» به معنای «ازدحام» گرفته شده؛ زیرا که مردم از اطراف و اکناف
به این شهر می آیند و در آنجا ازدحام می شود.

۶ ۶ – این کلمه از «مکا» مشتق شده که به معنای صدای نوعی پرنده است؛ زیرا که در مکه
صدای مردم که خدا را می خوانند بلند است و زمزمه ملکوتی حاجیان در اطراف کعبه
همواره به گوش می رسد.

۷ این وجه در روایتی از امام رضا – علیه السلام – نیز آمده است.

۸ ۷ – این کلمه از «مک» به معنای «بسط و گسترش» مشتق شده؛ زیرا که خداوند کره زمین
را از این شهر گسترش داده است و شروع «دحوالأرض» از اینجا بوده است.

این وجه در روایتی از امیرالمؤمنین علی – علیه السلام نقل شده است.

۹ (در باره دحوالارض و اینکه از مکه شروع شده به زودی بحث خواهیم کرد).

۸ – بعضی از زبانشناسان جدید ایران بر این عقیده اند که واژه «مکه» ریشه ایرانی
دارد و پنداشته اند که ریشه مکه «مگهه» به معنای جایگاه ماه بوده است.

۱۰ این سخن شبیه سخن سست دیگری است که گفته شده کلمه «قریش» معرب «کوروش» است!.

اینگونه سخن ها اجتهاد بی دلیل در لغت است و نباید به آنها توجه نمود.

بکّه یکی دیگر از نام های شهر مکه «بکه» است که در قرآن مجید آمده: «اِنَّ اَوَّلَ
بَیْت وُضِعَ للناس لَلَّذی بَبَکَّهَ مبارکاً».

۱۱ «همانا نخستین خانه ای که برای مردم ساخته شد، خانه ای است که در بکه قرار داده
شده و مبارک است».

در باره واژه «بکه» از دو نظر باید بحث نود: نخست این که آیا «بکه» همان «مکه» است
یا اینکه از لحاظ مفهومی با هم فرق دارند؟ دوم اینکه ماده اشتقاق «بکه» چیست و
مفهوم لغوی آن و تناسبی که با شهر مکه دارد کدام است؟ در مورد بحث اول می توان گفت
که «بکه» و «مکه» هر دو یکی است و تنها اختلاف لهجه آنها را به دو صورت درآورده
است.

و اینکه حرف «میم» به حرف «با» قلب شود، در زبان عربی نمونه های بسیار دارد.

اساساً در زبان عربی قلب و ابدال چیز رایجی است.

ابن سکّیت سیصد کلمه را به عنوان کلماتی که در آنها قلب و ابدال شده، ذکر می کند و
ابوحیان در شرح تسهیل نقل می کند که علما گفته اند: «کمتر حرفی پیدا می شود که در
آن ابدال واقع نشده باشد».

و ابن جنّی که به اشتقاق اکبر قائل است و بسیاری از کلمات عربی را که به ظاهر کلمات
متمایزی هستند، از یک ریشه می داند.

او می گوید: «میم» خواهر «با» است.

۱۲ وقتی ابن جنی «غدر» و «ختل» را یکی می داند و «غین» را خواهر «خا» و «دال» را
خواهر «تا» و «را» را خواهر «لام» می شمارد، دیگر استبعادی ندارد که در یک کلمه
«میم» به «با» بدل شود.

همانگونه که گفتیم در لغات عربی بدل شدن میم به با مثالهایی دارد مانند این کلمات:
«لازم = لازب» ، «دائم = دائب»، «راتم = راتب».

و می توان گفت که مخرج این دو حرف چنان به هم نزدیک است که ابدال یکی بر دیگری غریب
به نظر نمی رسد.

مخصوصاً وقتی که شخص دماغش گرفته باشد «میم» را «با» تلفظ می کند؛ زیرا مخرج هر دو
حرف لبهای انسان است که به هم می چسبند، تنها تفاوت در این است که میم غنّه دارد
ولی با غنّه ندارد.

زمخشری می گوید: بکّه همان مکه است.

مکه و بکه دو لغت هستند به یک معنا؛ مانند «نبیط» و «نمیط» که اسم محلی است در
دهناء.

و امر راتب و راتم و حمی مغمطه و مغبطه (تب دائم).

سپس نظر دیگران را نقل می کند که میان مکه و بکه تفاوت قائلند۱۳ (به شرحی که خواهد
آمد).

فخر رازی و ابن