پاورپوینت کامل نقش ایرانیان در حرمین شریفین ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش ایرانیان در حرمین شریفین ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش ایرانیان در حرمین شریفین ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش ایرانیان در حرمین شریفین ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۶

نژاد ایرانی از دیر زمان به عنوان نژادی پرجوش و تلاش، فرهنگ دوست و خدمتگزار
شناخته شده و به این صفات معروف است. از این روست که در عالم جای خود را باز کرده و
حضور فعالانه و مؤثری داشته اند.

هرجا نامی از عمران و آبادانی و فن معماری و هنری به میان آید، خدمتگزاران و
هنرمندان این خطّه می درخشند.

هرجا سخن از علم و دانش و پیشرفت فرهنگی باشد، ایرانیان مشعلداران آن هستند.

و بالأخره هرجا آماری از خدمات اجتماعی داده شود، نام ایرانیان در آن به چشم
می خورد.

ناگفته نماند که حضور این مردم با فرهنگ و اصیل، در برخی مناطق؛ همانند حرمین
شریفین و عتبات عالیات، بیشتر و جدّی تر بوده است. بدیهی است که دلیل آن، چیزی جز
عشق و علاقه به حرم امن الهی و تربت پاک و مقدس رسول اللّه ـ صلّی اللّه علیه وآله و سلّم ـ
و محبت به أهل بیت عصمت و طهارت ـ علیهم السلام ـ نبوده است.

شواهد تاریخی بخوبی نشانگر آن است که ایرانیان در زمانها و دورانهای مختلف،
نقش کلیدی را در مکه مکرمه و مدینه منوره ایفا کرده اند؛ از امارت و حکمرانی بر شهر مکه
گرفته تا تصدی پست قضاوت و فتوا و کرسی تدریس و خطابه وتعلیم اطفال در مسجد الحرام.
همچنین از تعمیر مسجدالحرام و پوشش پرده کعبه و بازسازی دیگر مساجد این دیار گرفته تا
آبرسانی به مکه و عرفات و راه اندازی چشمه ها و قنات ها و خدمات پزشکی و طبابت و… که
اینها همه، نشانه مجد و عظمت نژاد اصیل و با کفایت ایرانی است. اینک بطور اختصار به نام
و نام مشاغلی که ایرانیان در مکه مکرمه عهده دار آن بوده اند، اشاره می نماییم:

الف ـ ولایت و امارت مکه مکرمه

ولایت و حکمرانی شهر مکه یکی از مسائل مهم و پیچیده تاریخ حجاز است.
همانگونه که از کتب تاریخ برمی آید، برای تصرف این شهر، همواره جنگ و گریزهایی راه
افتاده است. به همین جهت مکه گاهی به دست مصر و گاهی عراق و زمانی به دست یمن و…
اداره می شده است. همچنین گاهی علویان انقلابی و گاه مکّیان و غیر آنان به اداره شهر
می پرداختند.

و از میان ده ها نفری که قبل و بعد از اسلام بر مکه ولایت داشته اند، گروهی از
ایرانیان می باشند که از باب نمونه به نام چند نفر از آنان بسنده می کنیم:

۱ـ حسن بن سهل

از جمله کسانی که از طرف مأمون بر ولایت مکه گماشته شد، حسن بن سهل(۱) برادر
فضل بن سهل بود. البته او مستقیما عهده دار این امر نبود، بلکه مأمون آنگاه که در سال ۱۹۸
هجری برادرش امین را کشت، حسن بن سهل را بر ولایت آنچه که طاهر بن حسین از
کورالجبال و عراق و فارس و اهواز و حجاز و یمن فتح کرده بود، منصوب کرد.(۲)

۲ـ هیثم بن معاویه عتکی خراسانی

هیثم پس از برکناری زیاد از ولایت مکه، در سال ۱۴۱ هجری، حکمرانی این شهر
مقدس و طائف را عهده دار شد و حکومتش تا سال ۱۴۳ هجری ادامه یافت.(۳)

۳ـ محمد طغج

در زمان مستکفی عباسی، جماعتی بر مکه ولایت داشتند که از جمله محمد بن طغج
معروف به اخشید صاحب مصر و دو فرزندش ابوالقاسم انجور؛ یعنی محمود و ابوالحسن علی
بودند.(۴)

شهید مطهری نام این سه نفر را جزو خراسانیانی ثبت می کند که در مصر و آفریقای
شمالی حکومت می کرده اند.(۵)

ب ـ ریاست علمی و مذهبی مکه مکرمه

مکه مکرمه تاکنون شخصیتهای علمیِ بزرگ و نامداری را به خود دیده است. از آنجا
که برخی از آنان عالی مقام و بزرگوار بوده اند به آنها لقب «شیخ مکه»، «شیخ الحرم» و «امام
الحرمین» داده شده است.

از جمله تعدادی از ایرانیان می باشند که بدین لقب مشهور گشته اند:

۱ـ عمر بن عبدالمجید میانشی

تقی الدین مکی درباره اش می نویسد:

«نزیل مکه و شیخها و خطیبها…»

منصور بن سلیم از او با عنوان «فقیه» یاد کرده و گوید:

در مصر و مکه حدیث گفت و خطیب آنجا شد، او عالمی پرهیزکار و فرد موثقی بود.(۶)

۲ـ محمد بن ابراهیم بن منذر

شیخ حرم شریف ابوبکر نیسابوری، فقیه و مجتهد و حافظ در سال سیصد و نه یا ده در
مکه وفات یافت.(۷)

۳ـ محمد بن ابراهیم بن یوسف نیشابوری

در مکه اقامت گزیده و شیخ حرم شد و در سال ۳۴۸ هجری وفات یافت.(۸)

۴ـ عبدالجبار اصفهانی

ابو موسی مدینی از او روایت کرده و درباره اش می گوید:

سالها شیخ الحرم بوده، و در سال پانصد و بیست و یک، در مکه مکرمه وفات یافت.(۹)

۵ـ سعید بن منصور

ذهبی می نویسد:

سعید بن منصور؛ حافظ، امام، شیخ الحرم ابو عثمان خراسانی.(۱۰)

۶ـ سعد بن علی بن محمد زنجانی

ابو سعد سمعانی می نویسد:

(وی) مجاور مکه مکرمه گردید و شیخ الحرم شد. او صاحب کرامات و آیات بود و هرگاه
وارد مسجدالحرام می گردید، مردم طواف را رها کرده و دست او را بیش از حجرالأسود
می بوسیدند!(۱۱)

ج ـ قضاوت در حرمین شریفین

نام تعدادی از ایرانیان در کتب و تراجم مشاهیر مکه و مدینه به چشم می خورد که به
عنوان قاضی حرمین و یا قاضی شهر مکه ذکر گردیده اند، که برخی از بروجرد و برخی دیگر از
نیشابور و یا نهاوند می باشند:ا را عهده دار شد.(۱۲)

۳ـ عبدالملک بن أبی مسلم بن أبی نصر نهاوندی قاضی مکه…(۱۳)

د ـ حدیث و روایت در مکه مکرمه

در حرمین شریفین محدّث و راوی بی شماری بوده که تعداد قابل توجهی از آنان
ایرانی بوده اند. درباره برخی از آنها تصریح شده است که در مکه حدیث می گفته اند و در مورد
برخی دیگر تصریح نشده است. گرچه بزرگان اهل حدیث و اصحاب سنن و صحاح از آنها
روایت کرده و حدیث نقل نموده اند. درباره اینان، تعابیر زیبایی شده؛ از قبیل فقیه، مجتهد،
حافظ، شیخ الحرم، بارع، صالح، قاضی، زاهد، ثقه، امام، محدّث، خطیب و… .

و چون تعداد اینان زیاد است، فقط به ذکر نام و سال وفاتشان بسنده می کنیم:

۱ـ محمد بن احمد بن ابی بکر خراسانی، متوفای ۵۴۲ هجری.(۱۴)

۲ـ محمد بن ابراهیم بن منذر نیشابوری، متوفای ۳۰۹ یا ۳۱۰ هجری.(۱۵)

۳ـ محمد بن احمد بن عبداللّه بن محمد قاشانی، متوفای ۳۷۱ هجری.(۱۶)

۴ـ محمد بن احمد بن محمد قزوینی صوفی، متوفای ۸۱۱ هجری.(۱۷)

۵ـ محمد بن ابراهیم بن فخار اصبهانی، متوفای ۴۹۹ هجری.(۱۸)

۶ـ عبدالجبار اصبهانی، متوفای ۵۲۱ هجری.(۱۹)

۷ـ عبدالرحمن بن عبدالصمد نیسابوری، متوفای ۵۴۹ هجری.(۲۰)

۸ـ محمد بن مقاتل کسائی مروزی، متوفای ۲۲۶ هجری.(۲۱)

۹ـ سلمه بن شبیب نیسابوری، متوفای ۲۴۶ هجری.(۲۲)

۱۰ـ سعد بن علی بن محمد زنجانی، متوفای ۴۷۱ هجری.(۲۳)

۱۱ـ سعید بن منصور بن شعبه خراسانی، متوفای ۲۲۷ هجری.(۲۴)

۱۲ـ شعیب بن حرب مدائنی خراسانی، متوفای ۱۹۷ هجری.(۲۵)

۱۳ـ اقبال بن عبداللّه حبشی قزوینی.(۲۶)

۱۴ـ خضر بن حسن بن محمود ثابتی اصفهانی، متوفای ۷۴۳ هجری.(۲۷)

۱۵ـ داود بن عجلان مکی خراسانی.(۲۸)

۱۶ـ سعد بن عبداللّه اسفراینی، متوفای ۷۸۶ هجری.(۲۹)

۱۷ـ محمد بن هبه اللّه ابو نصر شیرازی، متوفای ۴۹۵ هجری.(۳۰)

۱۸ـ احمد بن اقبال قزوینی.(۳۱)

۱۹ـ احمد بن حمدویه بن موسی نیسابوری، متوفای ۳۱۵.(۳۲)

۲۰ـ ابراهیم بن حسین شیرازی.(۳۳)

۲۱ـ ابراهیم بن طهمان بن سعید خراسانی، متوفای ۱۶۳ هجری.(۳۴)

۲۲ـ عبدالمجید بن عبدالعزیز مروزی، متوفای ۲۰۶ هجری.(۳۵)

۲۳ـ عبدالمحسن بن ابی العمید ابهری، متوفای ۶۲۴ هجری.(۳۶)

۲۴ـ عمر بن عبدالمجید میانشی، متوفای ۵۸۱ هجری.(۳۷)

۲۵ـ هدیه بن الوهاب مروزی، متوفای ۲۴۱ هجری.(۳۸)

۲۶ـ یوسف بن ماهک بن بهزاد فارسی، متوفای ۱۱۳ هجری.(۳۹)

۲۷ـ صالح بن محمد اصبهانی متوفای ۷۵۷ هجری.(۴۰)

ه ـ مقام «استادی قراءت» در مکه مکرمه

برخی از ایرانیان مجاور در مکه مکرمه افتخار عنوان «مُقرئ»(۴۱) بودن را پیدا کردند؛
بطوری که با عنوان «مُقرئ أهل مکه» مشهور و معروف شدند. بلکه دو تن از آنان، بالاترین
سمت را در مقامِ استادی قراءت، کسب کردند؛ تا آنجا که از قرّاء سبعه شده و شهرت جهانی
یافتند.

آنان عبارتند از:

۱ـ ابن کثیر مکّی

ابو معبد عبداللّه بن عمرو بن عبداللّه بن زادان فیروزان بن هرمز مکی داری… ابو معبد
عطار داری فارسی الأصل. گویند وی از آن گروه ایرانیان بود که خسرو ایران آنان را برای فتح
حبشه، با کشتیهایی به یمن گسیل داشت… ابو عمرو علا گفته است که من قرآن را نزد ابن
کثیر و مجاهد ختم کردم. ابن کثیر به زبان عربی بیش از مجاهد تسلط داشت و تا هنگام
وفات، امام قاریان مکه بود.(۴۲)

۲ ـ نافع

ابو عبداللّه نافع بن أبی نعیم مدنی، مکنی به «ابو رُویم» می باشد. طبق روایت اصمعی
و نیز حافظ ابی نعیم (در تاریخ اصفهان) و ابن ندیم، نافع اصفهانی الأصل بود و در مدینه
می زیست و در همانجا به سال ۱۷۶ یا ۱۹۶ هجری قمری درگذشت.

ابن جزری می نویسد: نافع یکی از قرّاء سبعه و عالمی نام آور و ثقه و صالح و از اهالی
اصفهان می باشد و قراءت را از جماعتی که به هفتاد نفر می رسد فرا گرفته است.(۴۳)

۳ ـ احمد بن اقبال قزوینی مکّی

وی بهمراه پدر سالها در مکه اقامت گزید و جمعی از فضلای وقت؛ همانند ابنِ عساکر
و ابن خلیل و دلاصی را درک کرد. درباره اش گفته شده که همانند او کم دیده شده که بر اقراء
آنهمه صبر و حوصله از خود نشان داده باشد.(۴۴)

۴ ـ احمد الشریف خراسانی

سخاوی پس از اعطای لقب «مقری ء» به احمد شریف خراسانی، می گوید:

«کان دینا خیرا مقرئا مقیما برباط الشیرازی….»(۴۵)

۵ ـ ابو عبداللّه کازرینی

محمد بن حسین بن محمد بن آذر بن بهرام فارسی ابو عبداللّه کازرینی مقری ء اهل
مکه.(۴۶)

۶ ـ احمد بن محمد بن عبداللّه فارسی، مقری ء مکه.(۴۷)

۷ـ صالح بن محمود اصبهانی

یکی از مقرئین به قراءات سبع و مدرسین در مسجدالحرام بوده است.(۴۸)

۸ـ معروف بن مشکان

معروف به ابوالولید مکّی، قاری أهل مکه.. صاحب مغنی در قراءات می نویسد:
(نامبرده) مولای عامر بن نفیل کندی، و از خطّه فارس است که کسری آنها را در کشتی
فرستاد، تا حبشیان را از یمن طرد کنند.(۴۹)

و ـ امامت در مسجدالحرام

پیش از این در مسجدالحرام امامهای متعددی وجود داشته است، بلکه باید گفت که
هر مذهبی برای خود امامی راتب داشت.(۵۰) و ما در اینجا ـ هرچند که جستجوی کامل
نکرده ایم امّا ـ نام سه نفر از ایرانیان را که سالها امامت مقام ابراهیم را عهده دار بوده اند
می آوریم:

۱ ـ زاهر بن رستم اصبهانی

تقی الدین مکی درباره اش می نویسد: (وی) اصفهانی الأصل بوده و در بغداد متولد
گردیده است. سالهای زیادی امامت مقام ابراهیم را عهده دار بود تا این که از امامت عاجز شده
و ملازم منزل خود گردید.(۵۱)

۲ ـ عبدالمحسن بن أبی العمید أبهری

وی به عنوان امام راتب در مقام ابراهیم بود، تا این که وفات یافت.(۵۲)

۳ ـ عبدالملک بن أبی مسلم نهاوندی

او نیز به عنوان امام مقام ابراهیم تعیین شده بود.(۵۳)

ز ـ تدریس در مکه و مسجدالحرام

از جمله مناصب و مشاغلی که ایرانیان مجاور در مکه مکرمه، بدان اشتغال داشتند،
تدریس در مدارس مکه بوده و بلکه برخی از آنان کار تدریس در مسجدالحرام را نیز به عهده
داشته اند. تقی الدین مکی به نام سه تن از آنان اشاره می کند:

۱ ـ عبدالرحمن بن عبدالصمد نیسابوری

وی معروف به ابوالقاسم اکّاف، از اهالی نیشابور بوده و فقه را از ابو نصر بن ابی القاسم
قشیری گرفته است… و مختصرِ ابو محمد جوینی را در مکه تدریس می کرد. او در سال ۵۴۹
وفات یافت.(۵۴)

۲ ـ صالح بن محمود کرومی اصبهانی

او یکی از مقرئین به قراءات هفتگانه و مدرّس در حرم شریف بوده… که در سال ۷۵۷
در مکه وفات یافت و در قبرستان معلاه دفن گردید.(۵۵)

۳ ـ حسن بن علی بن محمود نهاوندی (نجیب الدین حنفی)

میورقی از عبدالمحسن بن علی… نقل می کند که: امروز (۶۶۶ هجری) نجیب الدین
حنفی، مدرس حنفی ها در مکه مکرمه می باشد.(۵۶)

ح ـ اذان در مسجدالحرام

از آنجا که عده ای از ایرانیان علاقه خاصی به اذان گفتن در مسجدالحرام را داشته اند،
برخی از آنان از طرف شیوخ حرم، به عنوان رئیس اذان گویان و برخی به عنوان مؤذن در
مسجدالحرام تعیین گردیده اند. بعد از کمی دقت و مروری گذرا بر حالات این افراد، به نتیجه
می رسیم که همه آنها از اهالی کازرون می باشند.

تقی الدین مکی به نام و شرح حال هر یک از آنان اشاره کرده و ما از باب اختصار فقط
به ذکر نامشان اکتفا می کنیم:

۲۸ـ عبداللّه بن علی بن محمد بن عبدالسلام بن ابی المعالی کازرونی.(۵۷)

۲۹ـ عبداللّه بن علی بن عبداللّه کازرونی.(۵۸)

۳۰ـ ذاکر بن عبدالمؤمن بن أبی المعالی کازرونی.(۵۹)

۳۱ـ احمد بن عبدالسلام کازرونی.(۶۰)

۳۲ـاحمد بن علی بن محمد کازرونی.(۶۱)

۳۳ـ محمد بن عبداللّه بن علی کازرونی.(۶۲)

۳۴ـ محمد بن عبدالسلام بن ابی المعالی کازرونی.(۶۳)

۳۵ـ محمد بن علی بن عبداللّه بن علی کازرونی.(۶۴)

۳۶ـ عبدالسلام بن ابی المعالی کازرونی.(۶۵)

۳۷ـ عبداللطیف بن محمد بن حسین کازرونی.(۶۶)

۳۸ـ علی بن عبداللّه بن علی بن محمد کازرونی.(۶۷)

۳۹ـ عبدالمؤمن کازرونی.(۶۸)

۴۰ـ علی بن محمد بن عبدالسلام کازرونی.(۶۹)

۴۱ـ احمد بن عبداللّه