پاورپوینت کامل جدال در حجّ ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جدال در حجّ ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جدال در حجّ ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جدال در حجّ ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

۷۵

جدال = گفتن: «لا و اللّه » و «بلی و اللّه »، و یکی از محرمات احرام است.

به دلیل آیه شریفه ۱۹۷ سوره بقره: «..فمن فرض فیهن الحج فلا رفث و لا فسوق
ولا جدال فی الحج» و روایات ۱،۳،۴،۵،۸،۹، باب ۳۲، از ابواب «تروک الاحرام» کتاب «وسائل
الشیعه» شیخ حر عاملی ـ ره ـ(۱) که مضامین مشترک آنها چنین است:

امام ـ ع ـ در پاسخ شخصی که پیرامون شرایط صحت احرام، می پرسد، می فرماید:

«آنگاه که مُحرم گشتی بر تو باد به تقوای الهی و یاد خداوند و سخن اندک مگر در مسیر
خیر و نیکویی؛ زیرا کمال حج و عمره آن است که انسان زبان خود را (مگر در کلام خیر)
محفوظ نگاه دارد، خدای ـ عزوجل ـ می فرماید:

«الحجّ أشهر معلومات فمن فرض فیهن الحج فلا رفث و لا فسوق و لا جدال فی
الحج»(۲)….. و «جدال» عبارت است از خوردن سوگند، بدین شکل: «لاواللّه » و «بلی
واللّه » …»

ابوعبداللّه ، محمد بن محمد بن نعمان، شیخ مفید (۴۱۳ ه .ق.) در کتاب خود، ضمن بر
شمردن برخی از محرمات احرام، می نویسد:

«و محرم باید از «جدال» بپرهیزد، که عبارت است از قول شخص که (سوگند یاد می کند):
«واللّه ما کان کذا»؛ «به خدا سوگند چنین چیزی نبود و یا آن کار انجام نگرفت» و «واللّه
لیکوننّ کذا»؛ «سوگند به خدا آن واقعه انجام پذیرفت و یا آن چیز قطعا وجود داشت ….»(۳)

و آنگاه در ذیل آیه شریفه: «… و لا فسوق و لا جدال …» این چنین اظهار نظر می کند:

«یعنی الکذب و غیره من معاصی اللّه ـ عزّوجلّ ـ و الجدال هو الیمین علی ما
بیّنّاه…»(۴)

و نیز «ابوجعفر شیخ الطائفه، طوسی» (۳۸۵ ـ ۴۶۰ ه .ق.)، در زمینه «تروک احرام»،
جدال را در شمار محرمات احرام آورده و فتوای به حرمت آن می دهد:

«و یحرم ایضا علیه …. الجدال و هو قول الرّجل: لا و اللّه و بلی و اللّه »(۵)

«مولانا مقدس اردبیلی» (۹۹۳ ه .ق.) ضمن این که مفهوم «جدال» را به همان
معنای مشهور؛ یعنی لا واللّه و بلی واللّه گرفته است، می گوید: «آنطور که از ظاهر روایات و
اقوال فقها مستفاد می گردد، سوگند مزبور اعم از این که صادق باشد، یا کاذب و اعم از این که
هر دو قسم را بر زبان آورد و یا تک تک آن دو را، از محرمات احرام می باشد. وی این رأی را
مشهور میان اصحاب دانسته(۶) و آنگاه از «قاضی» در تفسیر «… ولا جدال» نقل کرده، مراد این
است که با خدمتکاران و دوستان هم سفر خویش به مراء و جدال و دعوا پردازد؟ بدین مفهوم
که در حج و در حال احرام نباید با خصومت و دشمنی و ناسزا و انتقامجویی و غضب و
لجاجت، حضور داشته باشند.»

شیخ طبرسی در «مجمع البیان» نظریه فوق را ذکر نموده و آن را به «ابن عباس» و
«عبداللّه بن مسعود» و «حسن» نسبت داده است.(۷)

«مقدس اردبیلی» قول ضعیف و غیر مشهور دیگری را نیز در ذیل تفسیر جمله: «ولا
جدال فی الحج» آورده است که برخی گفته اند: نفی جدال؛ یعنی نفی خلاف و تردید در
مناسک و یا اوقات حج می باشد! و چنین مفهومی نشأت گرفته از یک واقعه تاریخی است که
گویا: قریش با سایر قبایل عرب از در مخالفت برخاسته و در «مشعر الحرام» وقوف می کردند و
حال آن که سایرین در «عرفه»!.. و یا این که ماهها را فراموش نموده، در یک سال حج را
مقدم داشته و در سال دیگر مؤخّر؟! فقیه محدث «قطب الدین راوندی» (۵۷۳ ه .ق.) ضمن
این که واژه «جدال» را به مفهوم «مخاصمه» گرفته است، در تفسیر آیه شریفه: «… ولا جدال
فی الحج»، می نویسد.

«فالذی رواه أصحابنا انه قول «لا واللّه » و «بلی واللّه » صادقا و کاذبا …»(۸)

و سپس دو قول غیر مشهوری را که «مقدس اردبیلی» نیز آورده بود، نقل می کند.(۹)

صاحب کتاب «روائع البیان، تفسیر آیات الاحکام من القرآن» می نویسد:

«شارع مقدس، بسیاری از چیزها را بر محرم، حرام فرموده که برخی از آنها به وسیله
کتاب (قرآن کریم) اثبات شده، و پاره ای دیگر به وسیله سنت….»(۱۰)، سپس سه چیز؛ «جماع و
انگیزه های آن»، «ارتکاب سیئات و نزدیکی به معاصی» و «مجادله و مخاصمه با دوستان و
خدمه و دیگران» را، در ردیف محرماتی بر شمرده که اصل در تحریم آنها آیه شریفه ۱۹۷
سوره بقره می باشد(۱۱)….

شیخ الفقها محمد حسن نجفی، صاحب جواهر ۱۲۶۶ ه .ق.) دلائل چهارگانه کتاب و
سنت و اجماع منقول و اجماع محصل را برهان حرمت «جدال» مُحرم گرفته است و پس از
آن که «جدال» را به همان مفهوم مشهور: «لا واللّه و بلی واللّه »(۱۲) معنا کرده، این سخن را که
در لغت عرب، «جدال» به مفهوم «یمین = سوگند» نیامده است، به هیچ انگاشته و می نویسد:

«هیچ منعی نیست که واژه ای در عرف شرع اقتضای معنایی را داشته باشد، که در وضع
لغوی اقتضای چنین مفهومی نباشد….»(۱۳)

آنگاه پس از نقل اقوال و پژوهشی در خور یک فقیه سترگ به این نتیجه می رسد که:

آن جدالی از محرمات احرام بشمار می آید که قسم به نام خدا باشد، آن هم با صیغه ای
مخصوص. پس مطلق سوگند و یا مطلق قسم خوردن به نام خدا، منهای صیغه و شکل
مخصوص، از محرمات احرام نیست.(۱۴)

امّا فقیه شهیر معاصر، امام خمینی ـ ره ـ هرگونه سوگندی را با لفظ جلاله، در هر لغت
و زبان و صیغه و شکلی که مرادف «لا واللّه » و «بلی واللّه » باشد و سوگند دهنده و یا سوگند
خورنده در مقام اثبات و یا نفی چیزی باشد، از مصادیق «جدال» شمرده و از محرمات احرام
دانسته اند و بنابر احتیاط، سایر «اسماء اللّه »، چون «رحمان» و «رحیم» و «خالق السماوات»، را
به «لفظ جلاله = واللّه یا باللّه و یا تاللّه » ملحق نموده و آخر الأمر این چنین فتوا می دهند:
«سوگند به غیر «اللّه » از دیگر مقدسات، داخل در مفهوم «جدال» نیست و بنابر این از تروک و
محرمات احرام بشمار نمی آید.»(۱۵)

و در مسأله ۲۷ باب «تروک الاحرام» بطور صریح فتوای می دهند:

«در مقام ضرورت و برای اثبات حق و یا ابطال باطلی، هرگونه سوگند ولو سوگندی که از
مصادیق «جدال» و با لفظ جلاله باشد، جایز است.»(۱۶)

نکاتی پیرامون آیه شریفه ۱۹۷ سوره بقره:

بسیاری از مفسران بر آنند که مفاهیم: «فلارفث»، «ولا فسوق» و «لاجدال» در
برگیرنده تمامی محرمات احرام است.

«امام فخر رازی» در تفسیر کبیر خود می نویسد:

«… این که پروردگار متعال واژه های سه گانه فوق (رفث، فسوق و جدال) را یادآور فرموده،
حکمت آن این است که: در علوم عقلی به اثبات رسیده که چهار نیرو در وجود انسان به
ودیعت گذارده شده است:

۱ ـ نیروی شهوانی بهیمی.

۲ ـ نیروی غضب سبعی.

۳ ـ نیروی وهمی شیطانی.

۴ ـ نیروی عقلی ملکی.

و هدف از تشریع تمامی عبادات اسلامی، غلبه بر قوای شهوانی و غضبی و وهمی،
می باشد. پس، «فلارفث» رمز پیروزی بر نیروهای شهوانی و «لافسوق» سرّ غلبه بر غریزه
غضب (که موجب تمرد و گستاخی و خشم می گردد)، و «لا جدال» اشاره به غالب آمدن بر
نیروی وهم و خیال، می باشد…

نیرویی که انسانِ ساخته نشده را تحریک می کند تا در ذات، صفات، اسماء، افعال و
بالاخره احکام و فرامین خداوند رحمان به مراء و جدال بپردازد حال که همه شرور و بدیها و
محرمات از این سه نیروی درونی انسان نشأت می گیرد، پروردگار متعال با نزول آیه شریفه:
«فلارفث ولافسوق ولا جدال فی الحج»، «حاج ومعتمر» را فرمان می دهد که در «سیر الی
اللّه » باید از صحنه مبارزه با عوامل شرور، پیروزمند بیرون آید! البته در این آیات اسرار و رموز
گرانبها و بلند مرتبه ای نهفته است که غفلت از آنها در شأن عاقلان نیست!(۱۷)»

در اینجا بدون این که در نظر داشته باشیم سخنی بر خلاف مشهور بگوییم و یا
استنباطی بجز استنباط مفسران و فقیهان از مفهوم آیه ۱۹۷ سوره بقره، داشته باشیم، تنها در
جوّ تفسیر «فیضی و ارشادی»، برداشتهایی «اشاره ای و یا رمزی!» از این سه رکن از ارکان
مهم محرمات احرام، در افق دید خواننده تیزبین خود قرار داده و چندان اصراری هم بر
پذیرش آنها نداریم!، هرچند که بر دقت و ژرف نگری و تعمق در آنچه که ذیلاً می آید، پای
می فشریم:

«لا رفث» مطلق رفث، نفی جنس، هرگونه تماس جنسی، حتی مقدماتش بر مُحرم
حرام است. در آیه مربوط به شبهای ماه مبارک رمضان تعبیر «الرفث الی النساء» را بکار
می برد؛ شهوت به سوی زنان(۱۸) امّا در اینجا قیدی ندارد، نه «الی النساء»، «بسوی زنان» و نه
«مع النساء»؛ «با زنان»، و نه «بالنساء»؛ «به وسیله زنان» که در اینجا تنها «لارفث» آمده، در
شکلی مطلق، تمام عیار و شامل؛ یعنی کلیه بهره برداریهای جنسی و تمامی برخوردهای
شهوانی؛ از مجامعت گرفته تا نگاه شهوت آلود و شرکت در مجلس عقد! و ….

نفی تنها یک نوع معین که منحصر به مجامعت باشد نیست، بلکه نفی جنس است:
شهوت رانی، شهوت انگیزی، لذت بردن، لذت دادن، همه و همه در حال احرام، حرام است،
حتی مقدمات، مؤخرات و لوازم و … و گویا «ترک شهوت جنسی» نخستین گامِ «مُحرم» در
سیر الی اللّه است، بدین بیان که «مُحرم» منهای شهوت مساویست با «مُحرم» سرادقات
الهی! اگر می خواهی تو را به عنوان یک مُحرم در «خانه خداو مردم»! بپذیرند، اولین قدم غلبه
بر «غریزه جنسی» است. و این «گامِ» تنها، کافی نیست، چرا که شهوت منحصر به شهوت
جنسی نیست! بنابر این، جهت «تشرف حضور» باید آماده گام دوّم شد که:

«و لا فسوق»، هرگونه سرپیچی از دستورات الهی و تجاوز به مرزهای دیانت، دروغ که
مفتاح تمام معاصی است، دشنام دادن و به دیگران ناسزا گفتن، فخر فروشی کردن و خویشتن
خویش را از دیگران برتر و بالاتر دانستن و خود را تافته جدا بافته