پاورپوینت کامل نگرشی بر اسرار معنوی حج ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگرشی بر اسرار معنوی حج ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگرشی بر اسرار معنوی حج ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگرشی بر اسرار معنوی حج ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

۳۹

حج تنها مناسک نیست، بلکه سیر و سلوک باطنی و طی منازل روحانی است.

هر یک از منازل و مشاهد، رازهای عرفانی، اخلاقی، تربیتی و ارشادی در بر دارد
و همین هاست که به حج معنا و روح می بخشد و دگرگونی اخلاقی و معنوی در زائر
پدید می آورد.

شایسته است این اسرار و رموز، مورد توجه زائران قرار گیرد هر چند این وادی
بسیار گسترده است اما در این مختصر، تنها به ترجمه روایتی که مصباح الشریعه از
امام صادق – ع – نقل کرده است با توضیحی کوتاه می پردازیم و تفصیل بحث را به
مجالی دیگر موکول می کنیم: قبل از عزیمت – آمادگی و انقطاع امام صادق – ع – با
اشاره به این مرحله؛ یعنی آمادگی و انقطاع، می فرماید: «اذ أردت الحج فجرد قلبک
للَّه عزوجل من قبل عزمک من کلّ شاغل و حجب کل حاجب و فوّض امورک کلها الی
خالقک و توکل علیه فی جمیع ما یظهر من حرکاتک و سکونک و سلم لقضائه و حکمه و
قدره و دع الدنیا و الراحه و الخلق و اخرج من جمیع ما یلزمک من جهه المخلوقین و
لا تعتمد علی زادک و راحلتک و اصحابک و قوتک و شبابک و مالک مخافه ان تصیر ذلک
أعداً و وبالاً لیعلم انه لیس له قوه و لا حیله و لا لأحد الّا بعصمه اللَّه و
توفیقه فاستعدَّ استعداد من لا یرجو الرجوع.» «هرگاه اراده حج کردی، قبل از
عزیمت، قلب خویش را از مشاغل و موانع تهی ساز و برای خدای بزرگ خالص گردان.

همه امورت را به آفریدگارت واگذار و در تمام حرکات و سکنات به او توکل نما و
تسلیم حکم و قضا و قدر الهی باش.

دنیا و راحت و خلق را رها ساز و در ادای حقوق واجب مردم بکوش.

بر زاد و راحله ات و یاران و همسفران و قدرت و ثروت و جوانی ات تکیه مکن.

چه، بیم آن است که اینها دشمن و وبال تو گردند تا معلوم شود که برای او و
برای هیچ کس توان و چاره ای جز در پناه خداوند متعال و توفیق او نیست و
بدانگونه آمادگی پیدا کن که گویی امید بازگشت نداری.» نکته اساسی سخن امام – ع
– توجه به روح حج است.

حج یعنی قصد.

زائر قصد خدا می کند نه چیز دیگر که هر چه جز او قصد کند شرک است.

آن که با ما سر سودا سپرد نیست لایق که دگر جا نگرد هست آیین دو بینی ز هوس
قبله عشق یکی باشد و بس قرب خدا مکانی و زمانی نیست، قرب معنوی، شأنی و عرفانی
است و این مستلزم فنای در حق و رهایی از قید خودی است.

قرب نی بالا و پستی جستن است قرب حق از قید هستی رستن است هر چند میان بنده
و خدا حائلی وجود ندارد اما تقرب به او عقبه ها دارد و طی منازل را می طلبد:
بعد مسافت اگر چه در ره او نیست تا سر کویش هزار مرحله باشد نی ز ملک جو نشان و
نی ز فلک پوی راه بسویش نفوس کامله باشد شرط تقرّب به خدا، بیداری، تفکر، تذکر،
مراقبه، محاسبه و مجاهده است تا نفس کامل شود و با کمال مطلق سنخیت پیدا کند.

حج سفر از «خلق الی الحق» است یعنی خلق را پشت سرافکندن.

خانه، خانواده، تجارت و مال، عنوان و مقام و همه تعلقات را رها کردن و حتی
از خود و جوانی و توان جسمانی و روحی قطع نظر کردن و عجب و کبر و شهوت و غضب را
زیر پا نهادن.

چون قصد خدا کرده ای، باید ابراهیم وار از زن و فرزند و مال و جان بگذری تا
ابراهیمی شوی و چون اسماعیل در کویر انقطاع، پای بر زمین بسایی تا از زمزم فیض
و عرفان سیراب گردی و چون هاجر آسیمه سر و برهنه پای در سنگلاخ حیرت و انقطاع
از اینسو بدانسوی، اشگبار و بی قرار، دوان دوان راه پویی و به خدا التجا کنی تا
فیض رحمانی چاره سازت شود و در دامن مهرش جای گیری.

باری این سفر شبیه سفر آخرت است و احرام برگرفتن رمز لباس آخرت پوشیدن.

و بدینسان باید از عهده حقوق خلق و خالق بدر آیی که شاید مجالی دیگر نباشد.

حج وفود و ورود به محضر خداست – هر چند همه عالم محضر خداست – اما حج میعاد
است برای عاشقان کویش و شیفتگان وصلش.

امام علی بن موسی الرضا – ع – می فرماید: «عله الحج الوفاده الی اللَّه
عزوجل»

(۹) ای زائر گرامی! توجه داشته باش به کجا می روی، و عظمت صاحبخانه را بیاد
آور و این افتخاری را که به تو داده است شاکر باش و ادب را در حضور رب العالمین
نگهدار.

احرام نخستین واجب از مناسک حج و عمره محرم شدن در میقات است که بطور معمول
با غسل مستحبی انجام می شود و بیرون شدن از لباس معمولی یعنی لباس تشخّص و
تعیّن ملی و نشان دار، و پوشیدن دو قطعه پارچه ساده بی نام و نشان با نیت و
تلبیه، مانند همه زائران.

این صورت احرام است، اما راز معنوی و باطن آن را از امام صادق – ع – بشنویم:
«ثم اغتسل بماء التوبه الخالصه من الذنوب و البس کسوه الصدق و الصفا و الخضوع و
الخشوع و احرم عن کل شی ء یمنعک عن ذکر اللَّه عزوجل و یحجبک عن طاعته.» «آنگاه
با آب توبه خالصانه از گناهان غسل کن و جامه صدق و صفا بپوش و از آنچه مانع ذکر
خداوند بزرگ است و تو را از طاعت او محجوب می گرداند، احرام بند.» امام در این
سخن اشاره می فرماید که غسل تنها شستشوی تن و احرام فقط پوشیدن جامه مخصوص نیست
که این آسان است، بلکه راز معنوی غسل، پیرایش درون و تصفیه قلب و روان از
گناهانی است که نفس را تیره می سازد و حجاب چهره جان می شود و این به توبه خالص
و انابه به خدا و پشیمانی از معاصی و تصمیم بر ترک گناه در آینده محقق می شود و
ریاضت و مجاهده می خواهد.

ز منجلاب هوس گر برون نهی قدمی نزول در حرم کبریا توانی کرد اگر به آب ریاضت
برآوری غسلی همه کدورت دل را صفا توانی کرد اگر ز هستی خود بگذری یقین می دان
که عرش و فرش و فلک زیر پا توانی کرد و زائر در این لحظه ها باید صدق و صفا و
خضوع و خشوع را در درون تمرین کند.

و چون احرام بمثابه تکبیرهالاحرام در نماز است، مانند نمازگزار باید از همه
چیز رخ برتابد و تنها متوجه خدا شود وآنچه بر او حرام است را مرتکب نشود و خانه
دل را که حریم خلوت اوست، از اغیار تهی گرداند.

تلبیه احرام با تلبیه محقق می شود: «لبیک اللهم لبیک، لبیک لا شریک لک لبیک،
انّ الحمد و النعمه لک و الملک لا شریک لک لبیک.» امام صادق – ع – می فرماید:
«و لبّ بمعنی اجابه صافیه خالصه زاکیه للَّه عزوجل فی دعوتک له متمسّکاً
بالعروه الوثقی.» «لبیک بگو، بدین معنا که خداوند بزرگ را در دعوتی که فرموده
است اجابت نموده و با صفا و اخلاص و بدون غل و غش پاسخ دهی و به رشته استوار او
چنگ زنی.» کسی که خدا را نه تنها به زبان بل با تمام وجود و درون و برون پاسخ
داده، در همه چیز و همه حال تسلیم حق تعالی خواهد بود و حلال و حرام خدا را
تسلیم خواهد گشت و رشته استوار ایمان را از دست نخواهد داد و هرگاه محرم این
خانه و همراز با صاحبخانه شد سروش حق را به گوش جان خواهد شنید و به گفته حافظ:
تا نگردی آشنا زین پرده رازی نشنوی گوش نامحرم نباشد جای پیغام و سروش زائر
گرامی! می دانی که امامان و اولیای خدا در این لحظه ها چه حالت معنوی و جذبه
عرفانی داشتند؟ سعید بن مسیب گوید: ندیدم حال کسی را همانند حالت زین العابدین
– ع – آنگاه که می خواست تلبیه بگوید؛ هنگام لبیک گفتن بدنش می لرزید و زبانش
می گرفت و اشک می ریخت.

پرسیدند: این چه حالتی است؟ فرمود: می ترسم خداوند بگوید: «لا لبیک» یعنی:
نه، واقعاً تو پاسخ نداده ای.

از این نکته ها درس بگیریم و حالت یک زائر واقعی را پیدا کنیم.

طواف کعبه آن سنگ نشانی است که ره گم نشود حاجی احرام دگر بند، ببین یار
کجاست هفت شوط طواف برگرد کعبه، دومین واجب از مناسک عمره و یکی از مناسک حج
است اما حقیقت طواف همسویی است با جهان هستی از ملک تا ملکوت و بر محور توحید
همچون پرگار گردیدن و حیات و ممات و مناسک و عبادات را برای خدا خالص کردن و
هماهنگ شدن با فرشتگان خدا که لحظه ای از اطاعت حق غافل و فارغ نیستند.

امام صادق – ع – می فرماید: «و طُف بقلبک مع الملائکه حول العرش کطوافک مع
المسلمین بنفسک حول البیت.» «همانگونه که با دیگر زائران در طواف کعبه ای با
قلب خود همپای فرشتگان که پیرامون عرش در طوافند، طواف کن.» و زائر با الهام از
این راز معنوی از فرش به عرش و از ملک به سوی ملکوت روی می نهد و همراه با
فرشتگان دائره ای را که نقطه آغاز و پایانش خداست می پیماید تا فرشته خوی شود و
صفات حیوانی از وجودش رخت بربندد.

این طواف به قلب است که قبله گاهش جز در دل نیست.

چنانکه در حدیث قدسی آمده است: «لا یسعنی أرضی و لا سمائی و لکن یسعنی قلب
عبدی المؤمن»؛ «آسمان و زمین گنجایش مرا ندارد اما دل بنده مؤمن من ظرفیت مرا
دارد.» و امام صادق – ع – در بخش دیگری از حدیث مصباح با اشاره به طواف و
استلام حجر می فرماید: «به نشانه تعظیم صاحبخانه و معرفت جلال و سلطنت او برهنه
پای خانه را زیارت کن و حجرالاسود را با رمز رضا و تسلیم و خضوع استلام (لمس)
نما.» پس ای زائر گرامی! از این تشریف و تکریمی که خدا برای تو قائل شده، غافل
مشو و خود را برای چنین لحظه هایی آماده ساز.

به آب توبه از زمزم وضو کن به چشم دل به صاحبخانه رو کن مواظب باش اینجا کوی
یار است ز شوقش جان و دلها بی قرار است چو پروانه به گرد شمع جانان به گاه طوف
بگذر از سر و جان بخواه از قاضی الحاجات حاجات برون آور ز دل دست مناجات در
اینجا مناسب است از مناجات امام سجاد – ع – در طواف کعبه یاد کنیم.

طاوُس یمانی گوید شبی بر گرد خانه کعبه طواف می کردم، حضرت زین العابدین – ع
– را در حال طواف دیدم و آنگاه که پرده خانه را گرفته بود و این اشعار را می
خواند: یا من یجیب دعا المضطر فی الظلم یا کاشف الضر و البلوی مع السقم قد نام
و فدک حول البیت قاطبه و أنت وحدک یا قیّوم لم تَنَمْ ادعوک ربِّ دعاء قد امرت
به فارحم بکائی بحق البیت و الحرم ان کان عفوک لا یرجوه ذو سرف فمن یجود علی
العاصین بالنعم(۱۰) «ای کسی که دعای بیچارگان را در تاریکی شب اجابت می کنی.

ای آن که پریشانی و مصیبت و درمندی را درمان می کنی.» «مهمان هایت پیرامون
خانه ات خفته اند و تنها توئی، ای خداوند قیوم که به خواب نمی روی.» «ای
پروردگار تو را می خوانم چنانکه فرمان داده ای، پس بحق خانه و حرم بر گریه هایم
ترحم کن.» «اگر به عفو تو گنهکار امید گذشت نداشته باشد، پس چه کسی است که به
گنهکاران، نعمت ارزانی می دارد.» صفا و مروه زائر پس از طواف و نماز طواف، به
کوه صفا می رود و از آنجا تا مروه را سعی می کند و باز به صفا برمی گردد تا هفت
شوط و سعی را به مروه به پایان برد.

پیمودن صفا و مروه تأسّی به هاجر است آنگاه که تنها و سرگردان و تشنه کام در
طلب آب بود تا جرعه آبی بیابد و کودک تشنه اش را از مرگ برهاند و چون درمانده و
بیچا