پاورپوینت کامل اُحُد؛کوهی بلند در اطلس جان مسلمین ۱۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اُحُد؛کوهی بلند در اطلس جان مسلمین ۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اُحُد؛کوهی بلند در اطلس جان مسلمین ۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اُحُد؛کوهی بلند در اطلس جان مسلمین ۱۷ اسلاید در PowerPoint :

۶۴

در جغرافیای کره­ی خاک؛ کوه­ها را به قد و قامت شناسند و امتیاز آن­ها را براساس
طول و ارتفاع تقسیم کنند.

اما تاریخ بشر؛ میهمانان دامنه­های جبال را احترام نهد، و براساس عیار این
میهمانان، عیار کوه­ها را مشخص کند.

“اُحُد”؛ کوهی است که در جغرافیا امتیاز چندانی به نام آن ثبت نشده است، اما
میهمانان چند روزه­ای را که در دامنه­ی خویش پذیرفته است عیارشان با محک­های بشری
قابل سنجش نیست.

میهمانانی که با صعودشان بر فراز “اُحُد” نام تمامی کوه­ها را از اطلس جبال قلم
گرفتند. “اُحُد” کوهی است که هر چند در جغرافیای خاک نام چندانی ندارد، اما در
جغرافیای جان مسلمین جایگاه رفیعی را به خود اختصاص داده است.

“اُحُد” کوهی است در شمال مدینه که هر چند، روزی شاهد جنگ میان دو سپاه کفر و ایمان
بود، اما این جنگ چند روزه آن را از سایر کوه­ها ممتاز نساخت؛ با این که در بسیاری
از جنگ­ها، بشر خاکی برای استواری ستون فقرات خویش، پشت به همین استوانه­های سنگی
داده، و استواری آن­ها را دست­مایه­ی استواری خویش قرار می­دهد.

امّا؛ آنچه کوه “اُحُد” را جاودانه کرده است؛ جاودانگی مردانی است که همچون زاده­ی
نوح ندای: إنّ الجبل یعصمنی([۱]) سر ندادند، بلکه به خدای اَحدِ واحد تکیه
کردند و موجب جاودانگی حق شدند، و از تابش پرتوشان سنگ­های بی­جان هم جان گرفت و
رفعت یافت.

“اُحُد” را دندان شکسته­ای “اُحُد” کرد که امتدادِ تاریخِ جهالت؛ بت پرستی، خرافه
پرستی، زراندوزی و زورمداری را باآینده قطع کرد. ” اُحُد “را لب پاره شده­ای ”
اُحُد ” کرد که حرکاتش دل­هایی چون خثیمه­ی پیرمرد را چنان شیفته­ی جانبازی در راه
اعتلای حق نمود که اندوهِ باختن در قرعه­ی حضور در جنگ بدر ـ بین خود و پسرش ـ را
جز حرکتِ همان لب­ها به دعا برای شهادتش مرهم ننهاد.

” اُحُد “را چهره­ی خونینی ” اُحُد ” کرد که تلألؤ ایمانش حنظله را در شب عروسی در
مقابلِ پدر به میدان آورد تا این آیه­ی شریفه را معنا کند که: تخرج الحیّ من
المیت([۲]).

ماندگاری ” اُحُد “وامدار لبانی است که قبل از جنگ ندای: أشیروا إلیّ([۳]) سرداد
تا با مشورت، روح حق طلبی و واقع بینی را در یاران خود زنده کند. همان لبانی که به
درخواست شجاعانه­ی جوانان مبنی بر جنگ در خارج شهر پاسخ مثبت داد، به سَمره و رافع؛
نوجوانان ماهر در تیراندازی، اذن شرکت در جنگ داد، اما اصرار اسامه و زید و
عبدالله؛ جوانان ناآشنا به فنون مبارزه را نپذیرفت تا مرز بین جوان گرایی و جوان
زدگی را مشخص کند. لبانی به ” اُحُد” تفوّق بخشید که از قفای سست ایمانانی که با
ندای شیطانی: إلاّقد قتل محمد میدان معرکه را ترک کردند، فریاد برآورد: إلیّ
إلیّ عبا