پاورپوینت کامل نــماز۴ ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نــماز۴ ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نــماز۴ ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نــماز۴ ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

۴۷

پیش­تر گفته شد در جست و جویی ـ هرچند نافراگیر ـ تنها محدّث بحرانی صاحب حدائق
را یافتیم که می­گوید: این دیدگاه که “نمازگزاری که نافله نمی­خواند یا در سفر است
یا در روز جمعه نماز عصر را زود و پس از نماز ظهر بخواند خوب و مستحب است” از شهرت
بیشتری برخوردار است. و گفتیم جز او کسی را در این جست و جو نیافتیم که با هم
خوانی نمازهای ظهر و عصر و نمازهای مغرب و عشا را مطلوب و مستحب بداند.

اکنون هنگام آن است که ببینیم مفاد ادلّه در این مسأله چیست و می­دانیم که این­جا
چیزی جز قرآن و حدیث نمی­تواند دلیل باشد؛ زیرا در این مسأله عقل حکم و قضاوتی
ندارد و اجماع نیز منعقد نیست.

قرآن چه می­گوید؟

قرآن مجید از وقت نمازها این­گونه یاد می­کند:

۱. وَ أقِم الصّلوه طرفیِ النّهارِ وزُلفاً مّن الّیلِ إنّ الْحَسَناتِ یُذهِبنَ
السّیِّئاتِ ذلکَ ذِکری للذّ اکِرینَ([۱]): نماز را در دو نیمه­ی روز صبح، ظهر
و عصر و شب هنگام مغرب و عش([۲]) برپا دار، بی­شک خوبی­ها، بدی­ها را از میان
می­برد. این پندی است برای پندگیران.

۲. أقِم الصّلوه لدُلوکِ الشّمسِ إلَی غَسَقِ الّیْلِ وَقُرءانَ الْفَجرِ إنّ
قَُرءانَ الْفَجرِ کانَ مَشهود([۳]): نماز را از نیمه­ی روز تا نیمه­ی شب ظهر
و عصر و مغرب و عش به جای آور، همچنین خواندنی سپیده دم نماز صبح را. خواندنی
سپیده دم دیده می­شود.([۴])

۳. یأیُّها الّذینَ ءامَنُوا لِیستئْذِنکُم الّذین ملکَت أیْمانُکُم والّذینَ لَمْ
یبلُغوا الْحُلُمَ مِنکم ثلث مَرّ تٍ مّن قَبْلِ صَلَوه الْفجرِوحینَ تضعُون
ثِیابَکُم مِّن الظّهیرهِ ومِن بَعدِ صَلَوه العِشاءِ ثَلثُ عوراتٍ لّکُم لیسَ
عَلیکُم ولاَ عَلیهِم جُناحُ بعدَ هُنّ طوّافون عَلیکُم بعضُکُم علی بعضٍ کذلکَ
یُبیِّنُ اللهُ لَکُم الأیاتِ واللهُ علیمٌ حکیم([۵]): ای مؤمنان! بردگانتان و
کسانی از شما که بالغ نشده­اند هرگاه بخواهند به شما سر بزنند در سه هنگام باید
برای سرزدن اذن بگیرند: پیش از نماز بامداد، در نیمروز که [برای زدودن خستگی] جامه
از تن بر می­گیرید و پس از نماز عشا. این وقت­ها ویژه­ی خود شماست. در وقت­های دیگر
نه بر شما و نه بر آن­ها گناهی نیست که با هم رفت و آمد داشته باشید….

توضیح: در آیه­های یکم و دوم از سه آیه­ی بالا، رهنمود روشنی به باهم خوانی یا جدا
خوانی نمازهای ظهر و عصر و مغرب و عشا به چشم نمی­خورد. اما از آیه­ی سوّم که
می­گوید بردگان و کودکان چنانچه پس از نماز عشا بخواهند نزد شما بیایند باید اذن
بگیرند، به خوبی می­فهمیم که آن هنگام، از وقت­های خصوصی انسان­هاست که آن­ها
معمولاً در آن وقت جامه­ی کامل از تن در می­آورند و آهنگ خوابیدن می­کنند. این
هنگام، هنگامی است که پاسی از شب گذشته است و مردم کارهای سرشب خود را انجام
داده­اند و کم کم آماده­ی خوابیدن می­شوند. نماز عشا چنانچه دیر خوانده شود چنین
است، اما اگر زود هنگام و بی­درنگ پس از نماز مغرب خوانده شود که مردم پس از آن
نمی­خوابند!

پیشوایان معصوم ما(علیهم السلام) ـ از قضا ـ هم با گفتار و هم با رفتار خود همین
معنا را تأیید کرده­اند:

۱. از پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله) گزارش می­شود که فرموده است: إنّ الله کره
لکم أیّتها الأُمّه أربعاً و عشرین خصله و نهاکم عنها … و کره النوم قبل العشاء
الإخره و کره الحدیث بعد العشاء الإخره([۶]): خداوند ۲۴ خوی و رویه را برای شما خوش
نداشته و شما را از آن­ها باز داشته است. یکی از آن­ها خوابیدن پیش از نماز عشاست و
دیگری شب نشینی و گفت و شنید پس از نماز عش.

۲. امام صادق(علیه السلام) در روایت صحیحه­ای فرموده است: …. کان رسول الله(صلی
الله علیه و آله) یصلّی العتمه ثم ینام([۷]): پیامبر(صلی الله علیه و آله) نماز عشا
را می­خواند و می­خوابید.

از آیه­ی سوره­ی نور با کمک گرفتن از دو حدیث بالا، به خوبی در می­یابیم که وقت
نماز عشا، اندکی پیش از خوابیدن و پس از انجام کارهای سرِ شب است و نه در آغاز شب و
چسبیده­ی به نماز مغرب.

روایات چه می­گویند؟

قرآن را اکنون بر سر می­نهیم و به حدیث که روشن­گر قرآن است، می­پردازیم.

درباره­ی جداخوانی نمازهای ظهر و عصر و مغرب و عشا، حدیث­هایی از پیشوایان
معصوم(علیهم السلام) به دست ما رسیده است که خواندنی و شنیدنی است. ما این حدیث­ها
را به ده دسته تقسیم می­کنیم و مورد کنکاش قرار می­دهیم و از خدای بزرگ برای
درست­نگری به آن­ها یاری می­جوییم.

دسته یکم: روایاتی است که سربسته از پنج نماز واجب در هر شبانه روز روز و وقت­های
آن­ها یاد می­کند، مانند:

۱. امام صادق(علیه السلام) از پدرانش از پیامبر(صلی الله علیه و آله) گزارش می­کند
که فرموده است:

لایزال الشیطان هائباً لإبن آدم ذعِراً منه ما صلّی الصّلوات الخمس لوقتهنّ، فإذا
ضیّعهنّ اجترءعلیه فأدخله فی العظائم([۸]): آدمی تا وقتی که هر یک از نمازهای
پنج­گانه­ی خود را در وقت خودش بخواند شیطان از او ترسان و هراسان است و آن­گاه که
آن نمازها را تباه سازد، شیطان بر او چیره و او را به گناه بزرگ رهنمون می­شود.

۲. ابان­بن تغلب در روایتی که صحیحه است می­گوید: کنتُ صلیتُ خلف أبی عبدالله(علیه
السلام) بالمزدلفه، فلمّا انصرف التفت إلیّ فقال یا أبان الصّلوات الخمس المفروضات
من أقام حدودهنّ و حافظ علی مواقیتهنّ لقی الله یوم القیامه و له عنده عهد یدخله
الجنّه، و من لم یُقم حدودهنّ و لم یحافظ علی مواقیتهنّ لقی الله ولاعهد له إن شاء
عذّبه و إن شاء غفرله([۹]): در سرزمین مزدلفه([۱۰]) پشت سر امام صادق(علیه السلام)
نماز خواندم، امام(علیه السلام) نماز را که به جای آورد رو به من کرد و فرمود:
ابان، کسی که نمازهای واجب پنج­گانه را پاس دارد و هر یک را در وقت خود بخواند خدا
را در روز واپسین دیدار کند در حالی که بر عهده گرفته است که او را به بهشت ببرد و
کسی که اوقات نمازهای پنج­گانه را پاس ندارد خدا را دیدار کند در حالی که بهشت بردن
او را بر عهده نگرفته است، او را اگر خواست عذاب می­کند و اگر خواست می­آمرزد.

۳. همانند حدیث ۱ را امام رضا(علیه السلام) از پیامبر(صلی الله علیه و آله) گزارش
فرموده است.([۱۱])

دسته دوم: روایاتی است که چند و چون نافله­های شبانه روزی را آموزش می­دهد و از لا
به لای آن­ها گرایش به جداخوانی نمازهای ظهر و عصر و مغرب و عشا به دست می­آید،
مانند:

۴. از احمدبن محمدبن أبی نظر با سند صحیح روایت شده است که می­گوید: قلت لأبی
الحسن(علیه السلام) إنّ أصحابنا یختلفون فی صلاه التطوّع … فأخبرنی بالّذی تعمل
به أنت کیف هو حتی أعمل بمثله. فقال أصلّی واحده و خمسین رکعه، ثم قال أمسک ـ و عقد
بیده ـ الزّوال ثمانیه، و أربعاً بعد الظهر، و أربعاً قبل العصر، و رکعتین بعد
المغرب و رکعتین قبل العشاء الإخره و رکعتین بعد العشاء من قعود تعدّان برکعه من
قیام، و ثمان صلاه اللیل، و الوتر ثلاثاً، و رکعتی الفجر؛ والفرائض سبع عشره؛ فذلک
إحدی و خمسون([۱۲]): به امام کاظم(علیه السلام) گفتم هم­کیشان ما درباره­ی نمازهای
نافله با هم اختلاف دارند… خوب است بگویید شما آن­ها را چگونه می­خوانید تا من هم
همان را برنامه­ی خود قرار دهم. امام(علیه السلام) فرمود: من در شبانه روز ۵۱ رکعت
نماز می­خوانم، بشمار ـ و خود با انگشتانش می­شمرد ـ سر ظهر ۸ رکعت، پس از نماز ظهر
۴ رکعت، پیش از نماز عصر ۴ رکعت،([۱۳]) دو رکعت پس از نماز مغرب، دو رکعت پیش از
نماز عشا،([۱۴]) دو رکعت نشسته پس از نماز عشا که یک رکعت به شمار می­آید، ۸ رکعت
نماز شب، [شفع و] وتر ۳ رکعت، نافله­ی صبح ۲ رکعت و نمازهای واجب ۱۷ رکعت، این شد
۵۱ رکعت.

۵ . سلیمان­بن خالد هم حدیثی مانند حدیث بالا را از امام صادق(علیه السلام) گزارش
می­کند([۱۵])؛ و هم­چنین است چند حدیث دیگر.

دسته سوم: روایاتی است که به مؤمنان سفارش می­کند که پس از به جای آوردن نمازی چشم
به راه رسیدن وقت نماز دیگر که وقت آن فرا خواهد رسید باشند، مانند:

۶ . پیامبر(صلی الله علیه و آله) می­فرموده است: من حبس نفسه علی صلاه فریضهٍ
ینتظر وقتها فصلاّها فی أول وقتها فأتمّ رکوعها و سجودها و خشوعها ثم مجدّ الله
عزّوجلّ و عظّمه و حمده حتی یدخل وقت صلاهٍ أُخری لم یلغُ بینهما، کتب الله له
کأجرا لحاجّ المعتمر و کان من أهل علّییّن([۱۶]): کسی که دلبسته­ی نمازی که واجب
است باشد، وقت آن را انتظار کشد و در نخستین هنگام رسیدن وقت، آن را با رکوع و سجود
نیکو و دل آرامی به جای آورد و سپس به ستایش خدای بزرگ بپردازد تا آن­گاه که وقت
نمازی دیگر برسد و در میان دو نماز، خود را به کارهای بیهوده نیالاید، خدا پاداش
کسی که حج و عمره به جای می­آورد برای او خواهد نوشت و از بلند جایگاهان خواهد
بود.

این معنا، در چند حدیث دیگر نیز دیده می­شود.([۱۷])

دسته­ی چهارم: حدیث­هایی است که به گونه­ای جدایی اوقات نمازها از یکدیگر را
می­رساند، مانند:

۷. علی(علیه السلام) می­فرماید: تعاهدوا أمر الصّلاه … و شبّهها رسول الله(صلی
الله علیه و آله) بالحمّه تکون علی باب الرّجل فهو یغتسل منها فی الیوم و اللّیله
خمس مرّات، فما عسی أن یبقی علیه من الدّرن([۱۸]): نماز را پاس بدارید …
پیامبر(صلی الله علیه و آله) آن را به حمّامی مانند دانسته است که جلو خانه کسی
باشد و او در هر شبانه روز پنج بار در آن خود را بشوید که با این کار چرکی بر بدن
او نخواهد ماند.

۸ و ۹. همانند حدیث بالا حدیث موثق دیگری است که از امام باقر(علیه السلام) گزارش
شده است([۱۹])، و حدیث سوّمی که صدوق۱ آن را گزارش کرده است.([۲۰])

۱۰. امام صادق(علیه السلام) می­فرماید: آن­گاه که آدم از بهشت به زمین آمد هاله­ای
سیاه سراپای او را پوشاند. آدم از این رخداد اندوهگین شد و می­گریست. جبرئیل فرود
آمد و به او گفت: چرا گریه می­کنی؟ آدم گفت: از این سیاهی­ای که بدن مرا در بر
گرفته است. جبرئیل گفت: هم اکنون هنگام نخستین نماز است، برخیز نماز به جای آور،
آدم نماز خواند و سیاهی تا گردنش فرو کش کرد. وقت دومین نماز که شد جبرئیل فرود آمد
و گفت: وقت نماز دیگر است، برخیز نماز بخوان. آدم نماز خواند و سیاهی تا ناف او
پایین آمد. جبرئیل در وقت نماز سوّم فرود آمد و او را به نماز یادآور شد، آدم نماز
خواند و سیاهی تا زانوانش فرو افتاد. وقت نماز چهارم باز جبرئیل پایین آمد و آدم را
به نماز یادآور شد و با خواندن چهارمین نماز روزانه آن سیاهی تا [مچ] پای او پایین
آمد. سخن کوتاه، با نماز پنجم که جبرئیل در وقت آن فرود آمد و آدم را به نماز
رهنمون شد، سیاهی یکسره از بدنش زدوده شد و آدم از این رهایی خدا را سپاس گفت و
ستایش کرد. جبرئیل گفت: آدم، نماز با فرزندان تو نیز همان می­کند که با تو کرد، هر
یک از آن­ها که در شبانه روز پنج بار نماز بخواند از گناهان پاک می­شود، همان­گونه
که تو از سیاهی­ای که گرفتار آن بودی رها گشتی.([۲۱])

۱۱. امام حسن مجتبی(علیه السلام) در روایتی که صحیحه است، می­فرماید: کسانی از
یهودیان نزد پیامبر(صلی الله علیه و آله) آمدند و داناترین آن­ها از پیامبر(صلی
الله علیه و آله) چیزهایی پرسید. یکی از پرسش­های او این بود که چرا خدا نمازهای
پنج­گانه را در پنج وقت بر پیروان شما واجب کرده است؟ پیامبر(صلی الله علیه و آله)
پاسخ داد: ظهر هنگام، همه­ی آفریدگان به ستایش خدا می­پردازند و خدا از این­رو نماز
ظهر را بر من و پیروان من واجب کرد… عصر، هنگامی است که آدم(علیه السلام) به
درختی که نباید به آن دست زند؛ دست زد و از میوه­ی آن خورد و خدا او را از بهشت
بیرون کرد، خدا از این­رو نماز عصر را واجب کرد… مغرب وقتی است که خدا توبه­ی آدم
را پذیرفت و نماز مغرب از این­رو واجب گردید. نماز عشا برای یاد کرد گور و تاریکی
روز باز پسین است، این نماز مایه­ی روشنی گور آدمی و روشنی راه او هنگام گذشتن از
پل صراط خواهد شد. و نماز صبح … نمازی است که هم فرشته­های شب و هم فرشته­های صبح
آن را می­بینند.([۲۲])

۱۲. امام رضا(علیه السلام) در روایتی صحیحه می­فرماید: نمازهای پنج­گانه از این­رو
در پنج وقت نهادینه شده و زودتر و دیرتر نهاده نشده است لم تُقدّم و لم تُؤخّر که
… خدای عالمیان می­خواست مردم کار روزانه­ی خود را با ستایش و پرستش ا