پاورپوینت کامل مروری بر؛ روایات منقول از امام رضا علیه السلام;بر گرفته از کتاب شریف تحف العقول ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مروری بر؛ روایات منقول از امام رضا علیه السلام;بر گرفته از کتاب شریف تحف العقول ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مروری بر؛ روایات منقول از امام رضا علیه السلام;بر گرفته از کتاب شریف تحف العقول ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مروری بر؛ روایات منقول از امام رضا علیه السلام;بر گرفته از کتاب شریف تحف العقول ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۷

امامت؛ جایگاه و مرتبه انبیا و میراث اوصیا است، امامت؛ خلافت خدا و رسول او و مقام
امیرالمؤمنین و میراث امام حسن و امام حسین: است.

امام؛ سررشته امور دین و نظام کار مسلمین و مایه­ی صلاح دنیا و عزّت اهل ایمان است.
امام؛ پایه و ریشه­ی اسلام بالنده و رو به رشد و شاخه­ی بلند و والای آن است. در
پرتو امام؛ نماز و روزه و حج و جهاد به تمامیتی رسد و کامل می­گردد.

امام؛ حلال خدا و حرام خدا را اعلام می­کند و حدود الهی را جاری می­نماید و از دین
خدا دفاع می­کند و با حکمت و پند نیکو و دلیل قاطع به راه خدا دعوت می­فرماید.

امام؛ همچون خورشید، درخشان است و نورش جهان را فرا می­گیرد و جایگاهش در افق به
گونه­ای است که نه دست­ها بدان رسد و نه دیدگان تواندش دید.

امام؛ ماه تابان است و چراغ درخشان و نور طالع و ستاره­ی راهنما در دل تاریکی­ها و
راهنمای هدایت و نجات بخش از نابودی است.

امام؛ گمشدگان را چون آتش روشنی است برفراز بلندی و سرمازدگان را گرمی بخش و
هراس­زدگان حوادث را راهنماست که هرکس ازاو جدا شود؛ نابود و هلاک گردد.

امام؛ ابری است پر باران، و بارانی است پر برکت، و آسمانی است پرتو افکن، و زمینی
است گسترده، و چشمه­ای است جوشان.

امام؛ امانت­داری است همراه، و پدری است خیرخواه، و برادری است مهربان، و همچون
مادری است به کودک خردسالش نیکوکار، و پناه­گاه بندگان.

امام؛ امین خدا در زمین و حجّت او بر بندگان و خلیفه خدا در سرزمین اوست. امام؛ از
گناهان پاک، به دانش مخصوص و به حلم و بردباری معروف است. امام؛ یگانه­ی عصر خویش
است، هم­طرازی ندارد و در تمام فضایل که از سوی خدا به او عنایت شده، مخصوص است.

با این اوصاف چه کسی به معرفت امام رسد یا وصفش را دریابد؟!([۱])

أللّهمّ صَلِّ عَلی عَلیِّ­بن مُوسَی­الرِّضَا المُرْتَضی الإمام التّقیّ
النّقیّ و حجّتک عَلَی مَن فَوقِ الأرض وَ مَن تَحْتَ الثَّری الصّدیقِ الشَّهید
صَلَوهً کثیرهً تامّهً، زاکیهً متواصلهً متواترهً مترادفهً کأفضلَ ما صَلَّیت
عَلَی أحدٍ مِنْ أولیائک.

سخن از عالم آل محمد حضرت علی­بن موسی­الرضا علیه السلام است. هم او که روایات طولانی در
زمینه­های مختلف پند، زهد، حکمت، احکام و امثال آن از ایشان نقل شده است. امام،
زمانی به پرسش مأمون در باب کلیات شریعت پاسخ می­دهد و در جای دیگر در زمینه توحید
و یکتاپرستی در مجلس عظیمی که متکلمان ادیان مختلفِ مخالفِ اسلام جمع­اند، گفت و
شنودی با عمران صابی دارد. شرح و بیان آیه اصطفا([۲]) را در مجلس مأمون که گروهی از
علمای عراق و خراسان گرد آمده بودند؛ خواندنی است؛ آن­جا که تفسیر اصطفا را با
استفاده از ۱۲ آیه دیگر بیان می­فرماید.

مردم را از قدر و منزلت امام با بیانی شیوا آگاه می­سازد و با پندهای حکیمانه­ی خود
جان تشنگان را سیراب می­گرداند. در این مجال در حد بضاعت نگاهی به جملات گهربار
حضرت می­افکنیم.

یکی ازاموری که با دقت در کلام مولا به اهمیت آن پی می­بریم؛ مسأله حجیت عقل و
تکامل آن است؛ چرا که آدمی به وسیله­ی عقل که عطایی الهی است،([۳]) راست­گوی بر خدا
را شناخته و تأیید می­کند و دروغ­گوی بر خدا را نیز می­شناسد و تکذیب
می­نماید.([۴])

امام علیه السلام عقل و خرد را دوست انسان می­داند،([۵]) و مهرورزی و محبت با مردم را نیمی از
عقل و خرد.([۶]) آن حضرت، لازمه­ی کامل شدن عقل را برخورداری از خصلت­هایی چون امید
دیگران به خیر رساندن او، و ایمن بودن از شر او، بسیار شمردن خیر دیگران و اندک
شمردن خیر خود، خسته نشدن از مراجعه نیازمندان و تحصیل علم، و نیز گمنامی را از
شهرت مطلوب­تر می­داند.([۷])

گمشده­ی مؤمن که همان باب حکمت است؛ از نگاه امام رضا علیه السلام خموشی([۸]) دانسته شده است.
اهمیت فکر و تعقل در کلام مولا تا بدانجا است که زیاد اندیشیدن در امر خدا ـ و نه
زیاد نماز خواندن و روزه گرفتن ـ عبادت([۹]) شمرده شده است.

نظر امام علیه السلام این است که:

بنده­ی متّفقه در دین و نگاه دارنده در اندازه­ی معیشت و صبر کننده­ی در بلاها به
حقیقت کمال ایمان می­رسد.([۱۰])

امام رضا علیه السلام مؤمن را مؤمن نمی­داند؛ مگر آن­که سه خصلت در او باشد: سنتی از پروردگار،
سنتی از پیامبر صل الله علیه و آله و سلم و سنتی از امام علیه السلام، و اما منظور از سنت پروردگار رازپوشی اوست، و سنت
پیامبر صل الله علیه و آله و سلم مدارا کردن با مردم، و سنت امام شکیبایی در سختی و تنگی است.([۱۱])

امام علیه السلام در پاسخ به مأمون ایمان را انجام واجبات و دوری از محرمات معرفی فرمود. عقیده
به دل و اقرار به زبان و کردار با اعضا را نیز از ایمان می­داند.([۱۲])

در نگاه امام رضا علیه السلام، توکل بر خدا، رضا به قضای الهی، تسلیم امر خدا، شدن و واگذاشتن
کار به خدا ارکان ایمان است.([۱۳])

نیز می­فرماید: بنده­ای که به خدا ایمان آورد و بر او منّت نهد ـ با این­که شایسته
است خدا بر او منت گذارد ـ دچار عجبی می­شود که مفسد عمل اوست.([۱۴])

نکته دیگر در حکمت­های مولا، این است که: داشتن علم و حلم