پاورپوینت کامل و خدایی که در این نزدیکی است … ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل و خدایی که در این نزدیکی است … ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل و خدایی که در این نزدیکی است … ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل و خدایی که در این نزدیکی است … ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

۷۴

به سراغ من اگر می آیید، نرم و آهسته بیایید، مبادا که ترک بردارد، چینی نازک تنهایی من …

شاید این شعر را هزاران بار خوانده باشی، اما شاعرش را چقدر می شناسی؟ شاعر آب و آیینه، سهراب سپهری … شاعر نوپردازی که از اوان کودکی، با هنر و فرهنگ و ادب رشد یافت. کودکی اش با شادی و کنجکاوی، نوجوانی اش با پرسش و رسیدن به دانایی و بزرگ سالی اش با درک حقایق همراه شد؛ او که همواره به احساس های پاک و ظریفش بها می داد و با ایمان و اندیشه ای پاک در مسیر شناخت گام بر می داشت؛ شناخت خود، شناخت خدای خود و حقیقت به پا خاسته از این دو در طبیعت همیشه زنده اطرافش … .

سهراب در یک نگاه

سهراب سپهری را از میان اشعارش می توان شناخت. فضای فکری و ذهن سهراب، روشن و زلال بود. نگاهی دقیق و ریزبین داشت و همه مسائل اطرافش را خوب می دید. سهراب دوستدار مردم بود و به انسان ها عشق می ورزید. شخصیتی آرام، محجوب و فروتن داشت. او به زبان و فرهنگ سرزمینش عشق می ورزید و از اینکه گاه و بی گاه زبان فارسی در نشریه ها و رسانه ها از قواعد و اصولش منحرف و به بیراهه کشیده می شد، رنج می برد. او تحت تأثیر فصاحت و بلاغت قرآن کریم می گفت: کتاب آسمانی ما، گذشته از جنبه الوهیت و تقدسش، از با ارزش ترین شاهکارهای ادبی جهان است.[۱]

سهراب سپهری در ۱۵ مهر ۱۳۰۷ دیده به جهان گشود و کودکی را در کاشان، در باغ اجدادی گذراند که در محله دروازه عطا قرار داشت. پدرش اسدالله خان سپهری و مادرش فروغ سپهری و خانواده اش، اهل فرهنگ و هنر و ادب بود. تأثیری که سهراب از چنین فضایی می گرفت، در بیشتر زندگی او به شکل گیری باورها و شخصیتش کمک می کرد. [۲]

او خودش را چنین توصیف می کند:

اهل کاشانم/ روزگارم بد نیست/ تکه نانی دارم/ خرده هوشی/ سر سوزن ذوقی/ مادری دارم بهتر از برگ درخت/ دوستانی بهتر از آب روان/ و خدایی که در این نزدیکی است، لای این شب بوها/ پای آن کاج بلند/ روی آگاهی آب/ روی قانون گیاه.

اهل کاشانم/ پیشه ام نقاشی است/ گاه گاهی قفسی می سازم با رنگ/ می فروشم به شما/ تا به آواز شقایق که در آن زندانی است/ دل تنهایی تان تازه شود.

من مسلمانم/ قبله ام یک گل سرخ/ جانمازم، چشمه/ مُهرم، نور/ دشت، سجاده من/ من وضو با تپش پنجره ها می گیرم.

ویژگی های شعر سهراب

شعر سهراب، شعری خودجوش است. او از شاعرانی است که بی آنکه خود توجه داشته باشد، شعر در وجودش نقش می بندد و فرشته الهام هرگز او را تنها نمی گذارد. زبان سهراب، زبانی نرم و لطیف، آرام، مهربان، صمیمی و زیباست. سهراب می سراید و در سروده های خود غرق می شود. او در زندگی شعر، به خلوص کلمه دست یافته و به بداهت و سادگی، از حیطه زمان بیرون رفته و به حس زمان رسیده است. [۳]

سهراب همه حقایق را در فضای اطراف خویش جست و جو می کند و به واقعیت های زندگی، اتفاقات، اشیا، لحظات و بیش از همه به طبیعت اطراف خود جانی تازه می بخشد و معنای تفسیری جدید از آن به خواننده ارائه می کند. آیات قرآن را در لابه لای اشعار سهراب می توان به خوبی دید. او را باید مثل شعرهایش دید؛ خودش و آرمان هایش را همچون اشعارش باید نگاه کرد و در همین نزدیکی جست و جو کرد؛ رستگاری نزدیک، لای گل های حیاط … و نپرسیم که فواره اقبال کجاست … و نپرسیم پدرهای پدرها چه نسیمی، چه شبی داشته اند/ پشت سر نیست فضایی زنده/ پشت سر، مرغ نمی خواند/ پشت سر باد نمی آید/ پشت سر پنجره سبز صنوبر بسته است/ پشت سر روی همه فرفره ها خاک نشسته است/ پشت سر خستگی تاریخ است/ پشت سر خاطره موج، به ساحل، صدف سرد و سکون می ریزد … این گونه عدم التفات به عقب و همواره به جلو نگاه انداختن در شعر سهراب، برگرفته از این آیات قرآن است که می فرماید: ) فَأَسْرِ بِأَهْلِکَ بِقِطْعٍ مِنَ اللّیْلِ وَ لا یَلْتَفِتْ مِنْکُمْ أَحَدٌ[۴] و نیز می فرماید: ) وَ اتّبِعْ أَدْبارَهُمْ وَ لا یَلْتَفِتْ مِنْکُمْ أَحَدٌ وَ امْضُوا حَیْثُ تُؤْمَرُونَ(. [۵]

سهراب آن گاه که می سراید : و خدایی که در این نزدیکی است/ لای این شب بوها/ پای آن کاج بلند/ روی آگاهی آب/ روی قانون گیاه، به طبیعت اطرافش می نگرد، به آن ها جان می دهد و از دل آن ها زندگی را بیرون می کشد. این گونه است که همه جا برایش تجلی گاه زیبایی و عشق می شود، دوست را همه جا می بیند و به همه سو سجده می کند و همه چیز، اجزای دین و آیین او می شود: من مسلمانم/ قبله ام یک گل سرخ/ جانمازم، چشمه/ مُهرم، نور/ دشت، سجاده من/ من وضو با تپش پنجره ها می گیرم/ سنگ از پشت نمازم پیداست/ همه ذرات نمازم متبلور