پاورپوینت کامل آنچه کردم همه از دولت قرآن کردم ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آنچه کردم همه از دولت قرآن کردم ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آنچه کردم همه از دولت قرآن کردم ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آنچه کردم همه از دولت قرآن کردم ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۵۴

اشاره

قرآن، مشعل فروزانی ست که نه تنها در زندگی مادی انسان ها تأثیر گذاشته؛ بلکه معنویات زندگی آن ها را نیز دگرگون کرده است. یکی از بخش هایی که در زندگی انسان ها مورد تأثیر قرار گرفته است؛ ادبیات می باشد. خواجه شمس الدین، محمد شیرازی معروف به “حافظ” از جمله شاعرانی ست که در شعرش، بهره فراوانی از قرآن برده است؛ هم چنان که خودش می گوید:

ندیدم خوش تر از شعر تو حافظ به قرآنی که اندر سینه داری

غزل هایش که آیینه تمام نمای اندیشه های عرفانی اوست، در واقع نمایانگر مراحل سیر و سلوک اش می باشد که در قالب نظم فراهم آمده است. او مضامین مذهبی و عرفانی را چنان شیوا در اشعار خود گنجانده است که “لسان الغیب”ش نامیده اند؛ گویی این غزل ها از عالم غیب بر زبان او جاری شده است. شعر حافظ مشهون از الهامات، حدیث قدسی، لطایف حکمی و نکات قرآنی است.

ز حافظان جهان کس چو بنده جمع نکرد لطایف حکمی با نکات قرآنی

تأثیر قرآن در شعر حافظ

ساختمان غزل های حافظ که ابیاتش بیش از هر غزل سرای دیگر، استقلال؛ یعنی تنوع و تباعد دارد، بیش از تأثر از سنت غزل سرایی فارسی، متأثر از ساختمان سور و آیات قرآن است. به عبارتی شاید بتوان گفت دیوان حافظ الهام گرفته از قرآن کریم توسنی ست: زود آشنا، اما دیریاب که با یک یا دو بار خواندن، به خصوص اگر بدون حضور قلب و قصد قربت باشد، نمی توان راهی به درونش برد و از سوی دیگر سهل التناول می نماید.

وقتی از شعر یک “حافظ قرآن” صحبت می شود، تأثیر قرآن را ـ به خصوص ـ باید در نظر داشت. تأثیر قرآن که حافظ آن همه به آن مدیون است، در شعر وی قطعی ست. در شعر او مواردی را می توان یافت که حکایت از تعمق او در قرآن دارد. برای مثال وقتی برای دفع رقیب ـ یک رقیب دیو سیرت ـ به خدا پناه می برد، جهت راندن او همان چیزی به خاطرش می آید که در قرآن برای رجم شیطان آمده است: ( شهاب ثاقب ) [۱] و این نشان از نفوذ عمیق قرآن در ذهن او دارد.

توجه حافظ به قرآن حاکی از این است که آن را همواره در ذهن دارد و استشهادش به آیات نیز حکایت از آن دارد که ذهنش به اسرار بلاغت آشناست و می داند که برای اقناع یک زاهد، مایه استدلالش را از کجا باید به دست آورد.[۲]

سبک حافظ خطی نیست؛ یعنی پیگیر و اسیر یک خط باریک معنایی نیست که ملزم باشد هیچ تخطی و تجاوزی نکند، مثل یک قطار صبور درازنای ریل خود را فقط به قصد انجام وظیفه و با نظمی ساعت وار بپیماید؛ بلکه مانند حرکت ناپیدای غنچه ای نیم شکفته، سیری دوری و دایره ای و فواره وار دارد؛ خوشه در خوشه مثل چشمه ای می جوشد. سیر و ساختمانش حلقوی و به عبارتی کروی ست و در همه سو می گسترد.

از همین روست که آن را می توان از همه جا خواند و یا به پایان برد؛ گویی به جای آنکه بخوانی اش، می خواندت و از همه سو به سوی خواننده می آید.

برخورد حافظ با قصه ها، فضا سازی های معنوی، شخصیت ها و موضوعات عمده قرآن، هوشیاری و بیداری وی را در نوع برخورد با قرآن کریم و درک جایگاه شعر خویش می رساند. همچنان که در قصه آدم علیه السلام و سجده ملائک، کلیت ماجرا را در دستگاه کاتالیزوری شعر خویش وارد می کند و با حفظ اصالت و صحت قصه، رنگ و بوی مکان، زمان و زبان خویش را در آن می ریزد و آنچه را که می خواهد از آن نتیجه می گیرد.

ملک در سجده آدم زمین بوس تو نیت کرد که در حسن تو لطفی دید بیش از حد انسانی

و یا می سراید:

پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت ناخلف باشم اگر من به جوی نفروشم

و نیز می سراید:

در عیش نقد کوش که چون آبخور نماند آدم بــــهشت روضــــه دارالــسلام را

آنچه حافظ از قرآن در سینه داشته و بارها نیز به آن اعتراف و افتخار کرده است، بیشتر از تأثیرپذیری از آن است. آنچه حافظ را در برخورد با قرآن، حافظ و به ویژه “لسان الغیب” ساخته؛ توجه عمیق و دقیق و خلاقانه وی به ساختار هنری قرآن کریم و درک شیوه بیان هنری این کتاب مقدس است. او با تجربه ها، تأملات، خلوت نشینی های طولانی، شب زنده داری های پر درد و سوز و چله نشینی های چندین باره و پر سحر، از رازگیرایی وحی و معجزه زیبای قرآن در لفظ و معنا آگاه شده است و به ژرفای جهان وحی از طریق بسط تجربه درونی خویش راه یافته است. از این روست که می داند شکل، پیام و زبان در ارتباط با موسیقی کلام چگونه رباینده دل ها و صیاد جان ها خواهد بود. او به این تأملات و خلوت نشینی ها چنین اشاره می کند:

حافظا در کنج فقر و خلوت شب های تار تا بود وردت دعا و درس قرآن غم مخور

و در جای دیگری می سراید:

هرگنج سعادت که خدا داد به حافظ از یمن دعای شب و ورد سحری بود

بهره گیری حافظ از قرآن به سه شیوه صورت گرفته است. او در اشعارش گاه از شیوه اقتباس یا تضمین استفاده کرده است که به طور مستقیم آیه ای را ذکر می کند و یا با اندک تغییری، آن را در شعر خویش بیان می کند.

چشم حافظ زیر بام قصر آن حوری سرشت شیوه جنات تجری تحت الانهار داشت

و در جای دیگری می سراید:

تو نیک و بد خود هم از خود بپرس چـــرا بایدت دیـــگری محتسب

و مــــن یتـــــق الله یــجـــــعـل لـه و یـرزقـه مـن حــیث لایـحتسب

در جای دیگری نیز این چنین از این شیوه استفاده می کند:

شب قدر است و طی شد نامه هجر سلام فیه حتی مطلع الفجر

گاه نیز از شیوه تلمیح استفاده کرده است که در حین سرایش ابیات به آیه یا حدیث و یا داستانی مشهور اشاره نموده است:

یوسف گم گشته بازآید به کنعان غم مخور کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

و در جای دیگر سروده است:

با تو آن عهد که در وادی ایمن بستیم همچو موسی ارنی گوی به میقات بریم

گاه نیز در سرایش ابیاتش، تنها از سوره ای نام می برد:

بس که ما فاتحه و حرز یمانی خواندیم وز پی اش اخلاص دمیدیم و برفت

یکی دیگر از شیوه های استفاده وی از مفاهیم قرآنی، “شیوه حل” است که در اشعار خویش به خوبی از آن بهره برده است. در این شیوه که هنری ترین و ژرف ترین نوع آرایه است، هیچ گونه اشاره آشکاری به آیه یا حدیث نمی شود؛ بلکه شاعر مفهوم فشرده آیه یا حدیث را به شکلی کاملاً هنری در قالب واژگان و ترکیباتی تازه و متفاوت به خواننده عرضه می دارد و عمق درک و دریافت و میزان مطالعه خواننده است که می تواند به زیر ساخت این ابیات نقبی بزند و آن معنای قرآنی پنها