پاورپوینت کامل روزهای شور و همدلی ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روزهای شور و همدلی ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روزهای شور و همدلی ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روزهای شور و همدلی ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

۶۸

براساس خاطره ای از سرکار خانم سیمین نگاری خامنه

بهمن ماه که از راه می رسد، هنوز هم همان شور و هیجان ها مرا در بر می گیرد، خاطرات مثل پرده نقره ای سینما مقابل دیدگانم زنده می شود و مرا با خود به سال هایی می برد که کشورم قلب تپنده ای شده بود که هر روز و هر ثانیه پر التهاب تر از پیش می تپید و هر ثانیه شگفتی ساز می شد در جهان مدرنیسم آن روز که زیر چکمه استکبار و استضعاف به آرامی جان می سپرد. آن روزها، روزهای التهاب و هیجان بود. از وقتی شاه خائن از کشور فرار کرده بود، نوری در دل هایمان تابیدن گرفته بود به پیروزی حتمی این انقلاب. نظامیان رژیم به مردم انقلابی و مسلمان پیوسته بودند. بختیار که به خیال مبارزه و مقابله با مردم انقلابی فرودگاه های کشور را بسته بود تا از ورود امام روح الله۱ به کشور جلوگیری کند؛ ناتوان تر از همیشه دستور بازگشایی فرودگاه ها را داده بود و امام روح الله۱ همچون جان شیرینی به کالبد وطن بازگشته بود.

آن روزها تازه ترین اخبار را اگر می خواستی بشنوی، باید خودت را می رساندی دانشگاه تهران. هرچه به دانشگاه تهران نزدیک تر می شدی، خبرها تازه تر و دست اول تر می شد. آن روز هم مثل دیگر روزها، لقمه ای نان و پنیر توی کیفم نهادم، چادرم را بر سر انداختم و با عجله خودم را به دانشگاه تهران رساندم. برای رسیدن به دانشگاه تهران، باید مسیر پیچ شمران و انقلاب تا دانشگاه را پیاده طی می کردم.

آن روز ابتدای خیابان سعدی که رسیدم، نزدیک پل هوایی خیابان با تظاهرات عده ای محدود و معدود از سلطنت طلب ها مواجه شدم که با وضعیتی زننده و چماق به دست شعارهایی بر ضد انقلاب، مردم و امام۱ سر داده بودند. آن روزها فعالان سیاسی و مبارزین به مردم توصیه کرده بودند که در مواجه با این افراد از هر گونه برخورد فیزیکی و یا حتی کلامی خودداری کنند و فقط به تماشای آن ها بایستند. مردم هم به تماشای آن ایستاده بودند. آن ها از کنار هر مغازه یا ماشینی مزین به تصویر مبارک امام روح الله۱ بود، عبور می کردند، به آن حمله می کردند و با چماق هایی که در دست داشتند و یا سنگ، شیشه مغازه ها و ماشین ها را می شکستند. این طوری می خواستند خشم شان را خالی کرده باشند. زیر پل هوایی خیابان سعدی، پیکانی مزین به تصویر مبارک ا