پاورپوینت کامل جوانه های مقاومت در مصر ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جوانه های مقاومت در مصر ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جوانه های مقاومت در مصر ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جوانه های مقاومت در مصر ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

۵۸

اشاره

شاید بتوان چنین فرض کرد که تئاتر پایداری، شکلی جداگانه از شکل های نگارگری دراماتیک است؛ زیرا بیشترین بخش آن فرمانبردار تقسیم ارسطویی نیست که تئاتر را به دو صورت کمدی و تراژدی محدود می کند. پایداری در گوهر خود، گونه ای درگیری میان دو نیروست و از این رو که سرشت آن، ماده خامی برای درام است و همچنین مانند کاری نیست که در درون خود انسان انجام گیرد، به تراژدی نزدیک می گردد و چون مبارزه است، میان خوبی و بدی به حماسه نزدیک می شود. در حقیقت از تمام این ها وام می گیرد و شکلی نو پدیدار می آورد.

قسمت دوم

نخستین شکوفه های نمایشنامه مصری

نمایشنامه نویسی در مصر نیز مانند ادبیات داستانی، در آشنایی با نمایشنامه های غربی ریشه دارد؛ به این دلیل نیز نخستین نمایشنامه های مصری، تقلیدی است از نمایشنامه های نویسندگانی چون شکسپیر. نمایشنامه «آماسیس اول» نوشته «عادل الغضبان»، نخستین نمایشنامه مقاومت مصر است که در سال ۱۹۳۴ چاپ و منتشر شد. این نمایشنامه بر اساس یک حادثه تاریخی در مصر کهن نوشته شده است و در واقعیت تاریخی ریشه دارد.

دومین نمایشنامه از این دست، نمایشنامه «راهب» نوشته «لویس عوض» است که در تلاش های آزادی خواهانه «دومیتا نوس» فرمانده رومی مصر در سال ۲۹۶ میلادی ریشه دارد.[۱]

نمایشنامه «سلیمان حلبی» نوشته «آلفرد فرج» نیز تصویری از نبرد و مقاومت مردم مصر در مقابل فرانسویان ارائه می دهد. «آلفرد فرج» قهرمان خود را نه از میان مردم مصر؛ بلکه از سرزمینی دورتر از سوریه و شام بر می گزیند تا حس همبستگی عربی را گسترش دهد. «سلیمان حلبی» در پی حادثه ای از شام به راه می افتد و به مصر می آید و راز خود را در گوش یارانش زمزمه می کند و آنگاه در هنگام مناسب، خنجر خود را تا دسته در سینه «ژنرال کلبر» سرکرده سپاهیان فرانسوی فرو می برد؛ یعنی آنچه که به دنبالش تا مصر آمده است. سلیمان می پرسد: «ستم یا داد… مسئله این است» و سپس خود دستگیر و اعدام می شود.[۲] این نمایشنامه بر اساس یک رویداد تاریخی و بر پایه زندگی «سلیمان حلبی» انقلابی سوری نوشته شده است.[۳]

نمایشنامه «میخ ها» نوشته «سعدالدین هبه» و نمایشنامه «لحظه گزنه ناک» نوشته «یوسف ادریس» هر دو بر اساس اوضاع سیاسی و اجتماعی مصر نوشته شده و اساس آن ها مبارزه و مقاومت مردم مصر مقابل متجاوزان انگلیسی است.

نمایشنامه «میخ ها» به قیام مردم روستای «کفرالشیخ» و نبرد خونین آن ها با سربازان انگلیسی می پردازد و نمایشنامه «لحظه گزنه ناک» جنگ سوئز را به تصویر می کشد که کوشیده است قهرمانی بسازد که از رنجی درونی بر خود می پیچد. این قهرمان داوطلبانه راهی پادگاه آموزش جنگ های پارتیزانی می گردد، اما در رویارویی با دشمن تردید می ورزد و آن گاه سرباز انگلیسی وارد خانه شان می شود. با اینکه خود بقیه خواهر و برادرانش را درگیر مبارزه کرده است، باز هم خود را فریب می دهد: «این دیگه چیه؟ اسلحه پر، بیرون از میدان جنگ؟ باور کردنی نیست؟ بهتر است تکان نخوری وگرنه پدرت از میان می رود»، ولی پدر می میرد و کوشش های او برای خودفریبی بر باد می رود و او در آخرین لحظات گلوله ای را در سینه سرباز انگلیسی خالی می کند.[۴]

این برخلاف تصویری است که در نمایشنامه «میخ ها» می بینیم. در این نمایشنامه فرمانده انگلیسی گروهی از سربازان را برای سرکوب مردم روستا می فرستد. آن ها در یکی از مدرسه ها اردو می زنند و رعب و وحشت می آفرینند. اکثریت مردم روستا دست به نبرد می زنند و متحد می شوند و این نبرد، در نهایت با اعدام «عبدالله» که رهبری جریان را به عهده دارد و دو تن از یارانش پایان می پذیرد. در این نمایشنامه، شاهد تحول شخصیت هایی مانند «رمزی» هستیم و نیز معافیت مشروط از مجازات برای کسانی که زمین دارند یا دانش آموزند و این مجازات مشروط، در لحظه اول بذر نفاق و تردید را در میان مردم می افکند. آنان که از مجازات معاف شمرده می شوند، در تردیدی جدی برای نبرد به سر می برند. نمایشنامه با منظره اعدام پایان نمی پذیرد؛ بلکه با راز و نیاز «فاطمه» ـ یکی از قهرمانان مبارزه ـ با زندگان و مردگان و رگبارهای گلوله که از جایی ناشناخته فرو می بارند، پایان می پذیرد: «بزنید، همه تان بزنید… زمین بدل به ابریشم گشته است و دیگر در آن میخی نیست. آسمان از شما پشتیبانی می کند؛ زیرا زاغ شومی در آن دیده نمی شود. دست شما آهن است و دل هایتان از آهن… بزنید».[۵]

شعر نو و مقاومت در مصر

شعر مصر نیز مانند سایر کشورهای عربی، قرن ها به شعرهای غنایی خاصی منحصر بود که با رعایت اصول و موازین سنتی در قالب های معمول سروده می شد. مطلع اغلب آنان تعریف یار و دیار و اسب بود و از دمیدن روحیه مبارزه و مقاومت خالی؛ بنابراین نمی توانست تابلویی باشد زیبا از حرکت و قیام و مقاومت مردم.

در حقیقت شعر اجتماعی یا شعر مقاومت هم زمان با شعر نو در مصر پا می گیرد و رشد می کند؛ یعنی در سال ۱۹۵۶ میلادی. البته شعر مقاومت در دو زمینه متفاوت خود را می نمایاند: یکی در شاخه سنتی شعر عربی، ولی با فاصله گرفتن از زبان فخیم و فصیح در شعر و روی آوردن به زبان زنده روز، یعنی زبان محاوره و دیگری در شاخه شعر نو و باز هم با استفاده از زبان محاوره و گفتار در شعر.

نخستین حرکت جدید در شعر مصر را باید در ترانه سرایی جست وجو کرد؛ در ترانه شاعرانی چون «فؤاد حداد» و «صلاح جامین». مقاومت های مردم تا ملی شدن کانال سوئز، همه و همه در این تحول مؤثر بوده است و حاصل چنین تحولی را می توان در ترانه «یتیم پرت سعید» دید.[۶]

«پس از خاموشی رگبار، بوی باروت همه جا شنیده می شود

آسمان دردهای خود را درون نگه داشته و سنگ ها زخمی