پاورپوینت کامل ساعتی در بقیع ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ساعتی در بقیع ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ساعتی در بقیع ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ساعتی در بقیع ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

۵۶

به مناسبت ۸ شوال؛ تخریب بقاع متبرکه بقیع

شنیده بودم هر چه در آسمان ها و زمین است، حتی آن چیزهایی که به ظاهر حیات ندارند؛ آگاهانه خدا را می خوانند و تنزیه می کنند و شنیده بودم که آن ها آنچه می بینند و می شنوند، در خاطر می سپرند و روزی بر دیده ها و شنیده هایشان شهادت خواهند داد.

شنیده بودم که حتی زمین روزی لب به سخن خواهد گشود و رازهای نهفته خویش را فاش خواهد ساخت، (یوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أخْبارَها)؛[۱] اما تا امروز این شگفتی خلقت را احساس نکرده بودم، اکنون که به ستونی میان بین الحرمین تکیه زده ام، گویا گوش هایم شنوای حدیث زمین و محرم اسرار اهالی ملکوت گشته است…

دردهای زمین را که همچون مصیبت دیدگان، ناله و اشک و حسرت با همه وجودش عجین گشته است، حس می کنم؛ ستونی که به آن تکیه داده ام، مرا به یاد «حنّانه» می اندازد که با سوز و گداز، دردهای عشّاق را زمزمه می کند و اشک می ریزد.

در میان مویه هایشان حیران مانده ام و از سوزِ نوایشان بی اختیار اشک می ریزم. در این میان ماه سبز فامی توجّهم را جلب می کند که پرتو افشانِ زمین است، با همه وسعتش؛ ماه سبزی که بر فراز ستون های گرداگردش ستارگان سوسو می کنند و ماه را در هاله ای از نورهای سبز و سفید فرو برده اند. نورهای در هم آمیخته ستارگان که در آینه زمین صد چندان شده است، جشن نور خیره کننده ای را بر پا ساخته اند. قطرات اشکم در آن دریای نور گم می شود. زمین را نهیب می زنم که مگر در این بهشت نور چه حادثه ای رخ داده است که کام تو را چنین تلخ کرده و ناله ات را تا هفت آسمان بلند ساخته است؟ پاسخم را نمی گوید، ولی نگاهم را به آن سوی دیواری بلند که پنجره هایی قشنگ به آن متّصل است، می چرخاند. همه جا تاریک است و ظلمانی. چرا باید به این سمت بنگرم، در حالی که جشن نور در آن سو به پاست. گویا با این سخن، داغ همزاد «حنّانه» را تازه می کنم، با درد و حسرتی جگرسوز بغضش را فرو می خورد و مرثیه درد و رنج خویش را برایم این گونه بازگو می کند…

آن ماه زمرّد نشان که می بینی، ستارگانی داشت پر نور و پرتو افکن، ستارگانی از جنس خودش، از جنس نور، از جنس آسمان و ماه پاره ای داشت، دُردانه که جمالش روی ماه را سپید کرده بود.