پاورپوینت کامل بازی را جدی بگیرید? قسمت دوم ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بازی را جدی بگیرید? قسمت دوم ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بازی را جدی بگیرید? قسمت دوم ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بازی را جدی بگیرید? قسمت دوم ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

کودکان به خاطر روح لطیفی که دارند از کارهای جدی زود خسته می شوند؛ زیرا کارهای جدی آن ها را محدود می کند، در حالی که روح آن ها تحمل محدودیت را ندارد. اما از بازی به خصوص بازی های متنوع دیرتر خسته می شوند؛ از این رو باید از رهگذر بازی ها او را برای فعالیت ها و تلاش های جدی آماده کنیم.

در مقاله پیشین با فواید کارکردهای فراوان بازی آشنا شدیم؛ از جمله آن ها: نقش بازی در تعالیم دینی و تربیتی کودک، نقش بازی در رشد اجتماعی، عاطفی، جسمی، ذهنی و آموزش و یادگیری کودکان.

افزایش بازی با بالا رفتن سن کودک

شمار فعالیت های بازی با افزایش سن بیشتر می شود. البته همبازی ها و وجود امکانات در این زمینه مؤثرند. با افزایش سن، بازی شکل اجتماعی پیدا می کند و کودک از خودمحوری بیرون می آید. شمار همبازی ها با افزایش سن کمتر می شود. هرچه کودک رشد می کند، فعالیت بدنی اش کمتر می شود. تقریباً نزدیک بلوغ، علاقه به بازی های فعال به کمترین حد می رسد و او بیشتر به بازی های سرگرم کننده و تفریحی علاقه مند می شود؛ مانند گردآوری مجموعه های گوناگون.

با آنکه میل به بازی در سنین بالا کم کم کاهش می یابد و کارهای مهمی جای آن را می گیرد، به اعتقاد روان شناسان، تا سال های پایانی عمر نیز تمایل به بازی در انسان وجود دارد؛ هرچند شکل، ظاهر و هدف بازی تغییر می کند. شاید کودک دلیل بازی کردن خود را نداند یا نتواند برای آن علتی بیان کند، با این همه نمی تواند از بازی کردن دست بکشد. امروزه ثابت شده است کودکانی که به قدر کافی و به درستی بازی نمی کنند، از رشد ذهنی و اجتماعی مناسب و درست بی بهره اند.

چهار دوره بازی

برای بازی کودکان چهار دوره یا مرحله نام می برند:

مرحله کاوشی

این مرحله تا حدود سه ماهگی است و بازی کودکان در این دوره اغلب نگاه کردن به اشخاص و اشیاء و کوشش برای گرفتن اشیایی است که جلو چشمشان را می گیرند. پس از آن، کودک می کوشد همه چیز را بگیرد؛ زیرا می تواند حرکات اعضای بزرگ بدنش را تا حدی کنترل کند.

مرحله اسباب بازی

این مرحله از یک سالگی آغاز می شود و بین پنج تا شش سالگی به اوج می رسد. در این دوره، کودک با اسباب بازی هایش، بازی می کند و آن ها را جان دار می پندارد. او با اسباب بازی هایش حرف می زند و آن ها را تنبیه یا تشویق می کند.

مرحله بازی حرکتی و نمایشی

معمولاً پس از ورود به مدرسه، بازی های کودک اغلب حرکتی و نمایشی است؛ جز هنگام تنهایی که ممکن است به اسباب بازی هایش پناه ببرد. در این مرحله کودک به بازی های ورزشی و گروهی می پردازد.

مرحله بازی رؤیایی

در این مرحله که نزدیک بلوغ آغاز می شود، کودک دیگر به بازی های فعال علاقه نشان نمی دهد و بیشتر وقتش را به بازی های رؤیایی می گذارند.

انواع بازی های کودکانه

کودکان روحیه های متفاوتی دارند و با توجه به ویژگی های خود، بازی های گوناگونی را تجربه می کنند. عواملی که در انتخاب نوع بازی دخالت دارند، عبارت اند از: تفاوت های فردی، میزان سلامت، سطح رشد جسمی و حرکتی، بهره هوشی، جنسیت، خلاقیت، فرهنگ خانواده و موقعیت جغرافیایی. بر همین اساس، بازی به انواع گوناگونی تقسیم می شود.

الف) بازی های جسمی

بازی های جسمی از قدیمی ترین انواع بازی ها هستند که هم انفرادی و هم گروهی انجام می شوند. این گونه بازی برای مصرف انرژی اضافی بدن و نجات یافتن از خستگی و کسالت بسیار مفید است و رفتارهای ناآرام و پرخاشگری همراه با خشم کودک را کاهش می دهد؛ مثل نشستن، سینه خیز رفتن، ایستادن، دویدن، بالا رفتن، پریدن، پرتاب کردن، اله کلنگ، سرسره، تاب، طناب بازی، دوچرخه سواری، توپ بازی و….

رسول خدا(ص) پیوسته امام حسن و امام حسین(عع) را به کشتی گرفتن تشویق می کردند. آن حضرت شبی به منزل حضرت فاطمه زهرا(س) وارد شدند و به حسن و حسین(عع) فرمودند: «قُوما فاصطرعا…[۱]؛ برخیزید و با هم کشتی بگیرید…».

ب) بازی های تقلیدی

کودک نقش هایی را که باور کرده است، تقلید می کند. معمولاً بهترین شخصیت ها برای آغاز ایفای نقش، پدر و مادر، برادران، خواهران و دوستان اند. کودک از ایفای نقش آنان لذت می برد و تجربه به دست می آورد. او در دوره دبستان، بیشتر نقش معلمان را تقلید می کند. کودکان ابتدا تقلید را از پدر و مادر خود شروع می کنند؛ به این ترتیب که اکثر فعالیت های والدین خود را در خانه تقلید می کنند؛ در حالی که در دوره نوجوانی با دوری از تقلید رفتار بزرگ سالان، رفتار هم سالانش را تقلید می کند. پسران کارها و مشاغلی را تقلید می کنند که بیشتر مربوط به مردان است و دختران علاقمندند که فعالیت های مربوط به مادران را تکرار نمایند؛ مثلاً پسران دوست دارند نقش بنا، دست فروش، مغازه دار، راننده، پزشک، خلبان، پلیس و… را بازی کنند، در حالی که دختران دوست دارند که در نقش مادر و پرستار کارهایی از قبیل تمیز کردن خانه، آشپزی، شست و شو و اطو زدن لباس ها را به صورت بازی انجام دهند.[۲]

ج) بازی های نمایشی

کودکان نه تنها فعالیت های بزرگ سالان را تقلید می کنند؛ بلکه مشتاقانه دوست دارند مانند آن ها لباس بپوشند و حرف بزنند. مهم ترین بازی ای که در آن احساسات، نیازها و عواطف کودکان بروز و ظهور می یابد، بازی نمایشی است.

دختر کوچکی که کفش پاشنه بلند مادر را به پا کرده و به زحمت راه می رود، با وجود زمین خوردن های متعدد باز هم به بازی ادامه می دهد یا پسر کوچکی که کت پدر را بر تن کرده و آن را به زحمت به دنبال خود می کشد، در واقع به انجام بازی های نمایشی مشغول است. بازی های نمایشی مشابه بازی های تقلیدی است، با این تفاوت که در بازی نمایشی، کودک علاوه بر تقلید نقش، انتظار خود را از آن نقش نیز بیان می کند؛ به طور مثال هرگاه کودک دارای پدر سختگیر و مستبد باشد، در بازی تقلیدی خود سختگیر و مستبد می شود؛ اما در بازی نمایشی انتظار محبت و هم دردی پدر با فرزند را منعکس می کند.[۳]

د) بازی های نمادی

زمانی که کودک دستیابی به ابزارها و وسایل مورد نیازش را ناممکن می بیند، نیازها و آرزوهای خود را با وسایل نمادین و از راه بازی بیان می کند. برای مثال، بر تکه ای چوب سوار شده، این سوی و آن سوی می دود؛ مانند اینکه بر اسبی سوار شده و آن را هدایت می کند. این گونه بازی ها، یکی از بهترین شیوه های بازی درمانی به شمار می آیند.

و) بازی های آموزشی

مهم ترین وسیله آموزش کودک، استفاده از وسایل بازی مناسب است؛ مانند مکعب های چوبی که کودک با هماهنگ و دسته بندی کردن آن ها می تواند با مسائل اساسی، اما ساده و آسان ریاضی آشنا شود. از خانه کوچک اسباب بازی نیز برای آشنا کردن کودک با واقعیت های زندگی می توان استفاده کرد. بازی های آموزشی سبب تقویت حواس و رشد قوای ذهنی و اجتماعی کودک می شوند؛ به شرط آنکه کنترل اصلی بازی در اختیار کودک باشد و جهت و مسیر آن را خودش تعیین کند.

بازی های آموزشی در تجزیه و تحلیل فکری و سازمان دادن کوشش های خودآگاهانه برای تکامل فکر بسیار مؤثرند. همچنین برخی علمای تربیت معتقدند استفاده از تحرک به منزله وسیله ای برای کمک به کودکان، در از میان بردن مشکلات یادگیری بسیار مؤثر است. معمولاً همه بازی های آموزشی با برنامه ریزی ای ویژه برای رسیدن به هدف های درسی طراحی می شوند. این بازی ها برای انتقال آسان مفاهیم آموزشی و تسهیل روند یاددهی و یادگیری فراگیران به کار می روند. از بازی های آموزشی در جایگاه های گوناگونی در فعالیت های آموزشی و پرورشی استفاده می شود؛ مثلاً هنگام ایجاد انگیزه برای آغاز یادگیری. همچنین افزون بر این کار با برنامه ای از پیش تعیین شده و با توجه به نظرهای جالب و خلاقانه کودک، می توانیم طرح بازی را تغییر دهیم و هنگام اجرا آن را کامل تر یا به شکلی جدیدتر و حتی با طرحی ویژه که برای کودک، مطلوب و البته مبتنی بر هدف های آموزشی باشد، ارائه کنیم.

بر پایه برخی پژوهش ها، بازی های آموزشی جدیت، اهتمام، تصمیم گیری، حل مسئله، همکاری و ابتکار در یادگیری کودکان را افزایش می دهند.

آیا به دنبال کاربرد عملی بازی های آموزشی در زندگی بچه ها هستید؟

یکی از دغدغه های ما این است که بچه ها در منزل مفاهیم آموزشی را تکرار و تمرین کنند و زمان خود را بیهوده هدر ندهند. بچه های زرنگ و باهوش، این کار را به طور مستقیم با مطالعه درس ها و تکرار تمرین ها انجام می دهند. ولی مشکل ما بچه های ضعیف و بی حوصله با ضریب هوشی پایین اند که زمان خود را با فعالیت ها و بازی های بی هدف می گذرانند. ارائه بازی های آموزشی از سوی ما و آموزگاران موجب می شود ـ بدون اینکه از بچه ها بخواهیم ـ این بازی ها را در منزل و با خواهر و برادر و هم سالان خود تکرار کنند و غیر مستقیم با مفاهیم آموزشی درگیر شوند. حین همین تفریح و سرگرمی است که مفاهیم و نکته های اصلی درس تکرار و تثبیت می شوند.

هـ) بازی های خلاقیتی

کودک با به وجود آوردن چیزی، عقاید و احساساتش را اظهار می کند؛ مانند نقاشی، خمیربازی، شن بازی و یا استفاده از واژه ها که به او کمک می کند در آینده داستان، شعر و نمایشنامه بنویسد. خانه سازی با گِل، گچ، خمیر، خاک و ماسه و اسباب بازی های چند تکه نیز از این دسته اند.

شرایط بازی با کودک

یکی از راه های پرورشِ شخصیت کودکان و تخلیه هیجان هایشان، بازی کردن با آنان است. بازی، نقش سازنده و مثبتی در تعادل روحی و جسمی کودکان ایفا می کند و آنان را با نشاط و سرزنده نگه می دارد.

رسول گرامی اسلام(ص) گاه با امام حسن و امام حسین(عع) در کارشان مشارکت می کردند، اما مشارکتشان به معنای دخالت در کارهای آنان نبود؛ بلکه با رفتارهای کودکانه همانند آنان می شد. برای مثال نزدشان زانو می زد و پس از هماهنگی دست ها و پاها آنان را بر پشت خود سوار می کرد و می فرمود: «خوب شتری است شترتان».[۴]

اسلام، افزون بر آنکه واپس زدن این تمایل در کودکان را روا نمی دارد، توصیه می