پاورپوینت کامل ابعاد شخصیت حضرت آیت الله العظمی امام خمینی(ره)? ۹۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابعاد شخصیت حضرت آیت الله العظمی امام خمینی(ره)? ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابعاد شخصیت حضرت آیت الله العظمی امام خمینی(ره)? ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابعاد شخصیت حضرت آیت الله العظمی امام خمینی(ره)? ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

یکی از فقیهانی که سالیان دراز به تدریس و تربیت شاگردان، تبلیغ معارف دینی و تحقق و تألیف و ترجمه کتاب های ارزنده علمی و خدمات جاودانه اشتغال داشته و دارد، متفکر بزرگ اسلامی، متکلم ادیب و مفسر رجالی حضرت آیت الله حاج شیخ جعفر سبحانی است. ایشان که از شاگردان حضرت امام(ره) بوده اند، از دیر زمان به دفاع از باورهای عقیدتی شیعه پرداخته و مبارزه ای پیگیر با عقاید انحرافی و خرافی داشته و در این راستا کتاب های فراوانی را به نگارش در آورده اند.

آنچه در پی می آید، نیم نگاهی به ابعاد شخصیتی حضرت امام(ره) از دیدگاه این متکلم ادیب می باشد.

هاضمه زمان، حوادث تلخ و شیرین و رویدادهای بزرگ و کوچک را در خود هضم کرده و به تحلیل می برد و رویداد، هر چند عظیم و شورآفرین و غوغا برانگیز باشد، تا مدتی می تواند در هاضمه جهان باقی بماند و افکار را متوجه خود سازد، اما گذشت شب و روز، ورق خوردن صفحات ایام، رفته رفته حادثه را کم رنگ تر می سازد و از فروغ آن می کاهد و به تدریج به صورت مرکبی بر صفحات تاریخ در می آید و احیاناً در تاریخ هم نمی توان برای آن جای روشنی پیدا کرد.

در این میان برخی از حوادث، از این سنّت کاملاً مستثنی می باشند و هرگز هاضمه جهان، هر چند هم قوی و نیرومند باشد، قادر به هضم و حل آن ها نیست؛ تو گویی حادثه، به سان برلیان در معده جهان است که هرگز قادر به تبدیل آن به عنصر دیگر نمی باشد و فعل و انفعالات دستگاه گوارش، روی آن اثر نمی گذارد و از این جهت هیچ گاه منسی و فراموش نمی شود و گذشت زمان آن را فرسوده ننموده و از طراوت آن نمی کاهد.

این نوع از حوادث استثنایی به خاطر ویژگی خاص خود، از ثبات و استواری برخوردار است. این ویژگی عبارت است از پیوند رویداد به دین و آیین یک ملت از یک طرف و پیوند دین با فطرت انسان از طرف دیگر و نتیجه این دو جهت، ثابت ماندن حادثه در قلوب و نفوس ملت هاست.

آفرینش انسان، با دین و گرایش به ماوراء طبیعت عجین و آمیخته است و هرگز از او جدا نمی شود و تا انسان، انسان است، پیوسته طبیعت او با چنین کشش و تمایلات همراه می باشد و طبعاً حادثه ای که پیوند مستقیم با تمایلات درونی و ابدی انسان دارد، هرگز به دست فراموشی سپرده نمی شود و این اصل، یک اصل کلی است که شرق و غرب نمی شناسد.

جهان غرب همه چیزش غربی است، از نظام و سیاست و علم و هنر گرفته تا دیگر مظاهر آن؛ به جز یک مسئله و آن، این است که دینش شرقی است؛ زیرا آیین مسیح از شرق به غرب رفته است در میان حوادث بزرگ که در غرب رخ داده، کمتر حادثه ای حالت ثبات به خود گرفته است؛ بزرگ ترین فاتحان غرب مانند ناپلئون بر اثر گذشت زمان حالت افسانه ای به خود گرفته و دیگر مورد توجه عمیق نیست و می رود که از خاطره ها محو شود، اما حضرت مسیح(ع) و شخصیت روحانی و بزرگ ایشان برای غرب همیشه جالب و مورد توجه بوده است. غرب اگر در همه مسائل ضد شرقی است، ولی در این مسئله از این اصل عدول کرده و ناخودآگاه به آیین خود (که شرقی است)، عشق می ورزد؛ چون با فطرت او موافق و هماهنگ است.

روی این اصل هرگز جامعه اسلامی و تاریخ بشریت شخصیت ممتاز و کم نظیر حضرت امام خمینی(ره) را که با افکار و اندیشه های بلند و سعی و تلاش های صادقانه خود مسیر تاریخ را دگرگون کرده، فراموش نخواهد کرد؛ شخصیتی که توانست در پرتو اعتماد به لطف الهی و ایمان به هدف، نظام کهن دو هزار و پانصد ساله را به زباله دان تاریخ بریزد و به جامعه اسلامی، هویت تازه ای بخشید و گرد خودفراموشی را از چهره آنان بزداید و آنان را با شخصیت واقعی خود آشنا سازد. این شخصیت و این رویداد به خاطر پیوندی که با دین و ایمان مردم دارد، ثابت و پابرجا خواهد بود و گرد نسیان بر روی آن نخواهد نشست.

شخصیت حضرت امام(ره) بنیانگذار انقلاب اسلامی و بیدار کننده جامعه مستضعفان و محرومان برای خود، ابعاد مختلف و گوناگونی دارد که هرگز نمی توان حق همه آن ها را در این مقاله ادا نمود. او به طور خلاصه، انسان کاملی بود که علم و عمل را به هم آمیخته، عرفان و اخلاق را در خود مجسم نموده و با فقاهت و اجتهاد واقع بینانه، بیانگر احکام و سیاست و حقوق اسلامی بوده است.

او نه تنها در مراحل علمی پیشتاز این مسیر بوده؛ بلکه در مراحل اجتماعی و سیاسی، یک فرد آگاه از وضع زمان و آشنا به درد و درمان بود و نهیب او بر مستکبران و سلطه جویان، تازیانه ای بود که پشت آنان را می لرزاند و نقشه هایشان را بر باد می داد.

مقام عرفانی و فلسفی، فقاهت و اجتهاد، ذوق ادبی و آشنایی او به لطائف کلام، آگاهی او از سیاست های جهانی و اخلاق آموزنده و سازنده او مناجات های تکان دهنده نیمه شب وی، همه و همه پرتوی از ابعاد گسترده شخصیت او می باشند، ولی آنچه می توان در این باره گفت این است که او دارای دو خصیصه گرانقدر بود که همه این آثار و تجلیات را به دنبال داشت:

۱. ایمان به مبدأ و معاد، ایمان اصیل و نیرومند، تو گویی پرده ها از جلو دیدگانش فراتر رفته و ماوراء طبیعت را به رأی العین دیده است.

۲. عشق به هدف و آرمان های اسلامی و ایثارگری همه جانبه در راه آن.

این دو عنصر از صفات بارز و عناصر چشمگیر شخصیت او به شمار می رود. روی این اساس به برخی از ابعاد شخصیت وی اشاره می نماییم.

۱. اگاهی از وضع جهان

امام صادق(ع) در حدیث کوتاهی چنین می فرماید: «العالم بزمانه لاتهجم علیه اللوابس[۱]؛ انسان آگاه از اوضاع و شرایط زمان، هرگز غافلگیر حوادث غیر مترقب نمی شود».

در این حدیث، یکی از شرایط رهبری بیان شده است. رهبر آگاه، با دید نافذ از حوادث تلخ و ناگواری که در کمین امت اوست، از قبل آگاه می باشد و برای آن چاره می اندیشد.

یکی از ابعاد شخصیت حضرت امام(ره)، آگاهی او از وضع جهان و شرایط زمان بود و حرکت های سیاسی و الحادی را که در جهان بر ضد اسلام در حال شکل گرفتن بود، به خوبی می شناخت و همه را مدّ نظر داشت و اگر از دوران جوانی دارای چنین خصیصه ای نبود، هرگز در دوران پیری و فرتوتی که زمام امور را به دست گرفت، نمی توانست انقلاب اسلامی را با چنین صلابت و استواری، متجاوز از ده سال رهبری کند و دشمنان را به تعجب و شگفتی وادارد.

او به خاطر چنین خصیصه ای، از دوران جوانی، رجال کشور را می شناخت، رجال خائن و صالح و تا آنجا که امکانات زمان اجازه می داد، از طرق مختلف مسائل سیاسی را تعقیب می کرد.

در دوران پر اختناق حکومت «رضاخان» که از سال ۱۳۰۴ شمسی آغاز شد و در شهریور ۱۳۲۰ به پایان رسید، تمام وسایل نشر، در اختیار دولت بود و کمتر کتابی حتی دور از سیاست به چاپ می رسید؛ ولی پس از شهریور ۲۰ و ورود متفقین به ایران و شعله ور شدن آتش جنگ جهانی، زنجیرها از قلم و بیان برداشته شد و حضرت امام(ره) از این فرصت استفاده کرد و ضمن ردّ رساله «اسرار هزار ساله»، به بیان حقایق پرداخت و پرده ها را بالا زد. قلم شیوا و بیان لطیف و در عین حال شورانگیز کتاب «کشف الاسرار»، توانست روح تازه ای در قلوب مسلمانان ایران بدمد. او تحت عنوان «چرا رضاخان با علماء بد بود؟» ماهیت حکومت رضاخانی را تشریح و مقام گرانقدر روحانیت را برای مردم روشن کرد. این کتاب که در سال ۱۳۲۳ به چاپ رسید، شور عظیم و موج بزرگی در ایران پدید آورد. کتاب «کشف الاسرار» نه تنها یک کتاب عقیدتی و فکری است؛ بلکه یک کتاب کاملاً سیاسی نیز می باشد. با آنکه حضرت امام(ره) به خاطر دوری از تظاهر آن را بدون ذکر نام مؤلف چاپ کرد و مایل نبود که مؤلف آن شناخته شود، ولی به حکم اینکه «ماکان لله ینمو»، هر عملی که خالصانه برای خدا باشد بیشتر رشد می کند، نشر کتاب بدون نام مؤلف، سبب اشتهار بیشتر نویسنده شد و در هر حال هر کس آن کتاب را بخواند، اذعان می کند که حضرت امام(ره) از همان دوران دیرینه، دارای افکار بلند سیاسی بوده و پیوسته می خواسته نظام اسلامی را جایگزین نظام های فاسد کند.

مرحوم آیت الله بروجردی(ره) در سال ۱۳۲۴ که برای معالجه از بروجرد به تهران آمده بود، بنا به درخواست زعماء و فضلای قم، رحل اقامت در این شهر افکند و پس از درگذشت آیت الله اصفهانی در سال ۱۳۲۵، رشته زعامت را به دست گرفت و رسالت رهبری را به دوش کشید و حقاً مردی بزرگ و کم نظیر و فقیهی بی بدیل بود.

امام(ره) که خود یکی از دعوت کنندگان مرحوم آقای بروجردی(ره) به قم بود، وقتی چنین مرجعی را پذیرای مسئولیت دید، احساس آرامش کرده، دیگر وظیفه ندید مسائل سیاسی را مستقیماً تعقیب کند و با خویشتن داری خاصی مهر سکوت بر لب زد و کمتر سخن می گفت؛ این خود از شهامت های روحی انسان های کامل است که گاهی با داشتن افکار بلند و رهنمودهای مؤثر، دم فرو می بندند. از این جهت حضرت امام(ره) احترام مرجع بزرگ را حفظ نموده و فقط در موارد لزوم و در ملاقات های خصوصی، مطالبی را یادآور می شد.

از امیرمؤمنان(ع) متجاوز از ۱۲۰۰۰ خطبه و نامه و کلمه به جای مانده است و همه این ها مربوط به دوران پس از رحلت پیامبر(ص) است، در حالی که او در عصر رسالت نیز دارای چنین معلومات و آگاهی ای بود. اما در مقابل پیامبر(ص) کاملاً ساکت بود و مهر خاموشی بر لب داشت و ما همین خصیصه را در حضرت امام(ره) در عصر مرجعیت مرحوم بروجردی(ره) لمس کردیم، ولی همان طور که یادآور شدیم ایشان در عین حال مسئله مهم «النصیحه لائمه المسلمین» را فراموش نمی کرد و در مواقع حساس یادآوری های لازم را انجام می داد.

درگذشت آیت الله بروجردی(ره ) و نقطه عطف در تاریخ حیات امام(ره)

مرحوم آیت الله بروجردی(ره) در فروردین ماه ۱۳۴۱ بدرود زندگی گفت و شاه که مدت ها انتظار مرگ ایشان را می کشید تا برنامه های خائنانه خود را یکی پس از دیگری به اجرا در آورد، فرصت را مناسب شمرد تا به تضعیف مرجعیت در ایران بپردازد و برای ارجاع مردم به خارج از ایران، تلگرام تسلیتی برای مرحوم آیت الله حکیم(ره) مخابره کرد. او گاهی در سخنان خود می گفت: اکنون موانع برداشته شده و باید برنامه های اصلاحی اجرا شود و دیگر در ایران شخصیت مهمی که مانع از اجرای برنامه های ما باشد، به چشم نمی خورد.

چیزی نگذشت که تصویب آیین نامه انجمن های ایالتی و ولایتی پیش آمد که در آن اهانت خاصی به کتاب مقدس آسمانی ما شده و پاره ای از قوانین رسمی آن، زیر پا گذارده شد. طرح آیین نامه «انجمن های ایالتی و ولایتی»، یک طرح آزمایشی بود تا هیئت حاکمه از واکنش آن در محافل روحانی و پایه علاقه آنان به حفظ اصول اسلام آگاه شوند.

حضرت امام(ره) بعد از اطلاع از محتوای تصویب آیین نامه انجمن های ایالتی و ولایتی، با ناراحتی شدید از داماد خود مرحوم اشراقی درخواست نمود که به منزل آیت الله حائری(ره) برود و از ایشان در خواست نماید که مراجع وقت را به منزل خویش دعوت کنند تا درباره این تصویب نامه به طور دسته جمعی بیندیشند و تصمیم بگیرند.

اجتماع با شکوه مراجع در آن شب در خانه آیت الله حائری(ره) نشانه وحدت و یگانگی بود و تلگرام های همگان حاکی از ثبات و مقاومت روحانیت، در برابر توطئه های شاه به شمار می رفت، ولی در این میان تلگرام امام(ره) از صلابت و سازش ناپذیری خاصی حکایت می کرد. در این نهضت، که دو ماه به طول انجامید، تلگرام های امام(ره) و نامه های او به اطراف، ملت را با شخصیت آگاه او آشنا ساخت و مردم به تدریج رهبر خود را شناختند.

جریان انجمن های ایالتی و ولایتی به پایان رسید و دولت وقت با ریاکاری خاصی، تصویب نامه را پس گرفت، ولی با نیرنگ دیگری پس از چند ماه تحت عنوان لوایح شش گانه راه خود را تعقیب کرد که در آن حق و باطل را به هم آمیخته بود.

در چنین شرایطی صلابت امام(ره) و استواری و اسقامت او بیش از پیش آشکار شد و با تحریم رفراندوم و مقاومت در برابر فشار دستگاه و اعلام عزای ملی، ضربه محکمی بر حیثیت هیئت حاکمه وارد آورد. در این اوضاع و شرایط امام(ره) در پانزده خرداد ۱۳۴۲ دستگیر شد و انتشار خبر دستگیری اش، رستاخیزی در تهران به پا کرد که در نتیجه آن عده ای از فرزندان اسلام به وسیله دژخیمان شاه به شهادت رسیدند و روز پانزده خرداد برای ابد روز عزا اعلام شد.

امام(ره) پس از هشت ماه، سرانجام بر اثر فشارهای داخلی و خارجی آزاد شد و به قم بازگشت. چیزی نگذشته بود که مصونیت مستشاران آمریکایی (کاپیتولاسیون) در آبانماه ۱۳۴۳ پیش آمد و مجلس شورای آن روز ذلت اسلام و مسلمین را با تصویب آن امضاء کرد.

امام(ره) با سخنرانی گرم و شورانگیز و هیجان آفرین و با صلابت خاص خود، انقلاب نوینی را به پا کرد که به دستگیری و تبعید ایشان به ترکیه منجر گشت.

هیئت حاکمه از تبعید امام(ره) به ترکیه طرفی نبست و سرانجام پس از سنجش ها و محاسبات فراوان تصمیم گرفت که در سال ۱۳۴۶ امام(ره) را از ترکیه، به نجف اشرف تبعید کند تا در آن محیط علمی محصور گردد و سخنان او کمتر شنیده شود. ولی این رهبر آگاه در اقامت چهارده ساله خود در نجف، تمام حرکت ها را در ایران زیر نظر داشت و به هسته های مقاومت کمک می نمود و از طریق نامه و سخنرانی و ارسال پیام ها، بر شور مردم و هیجان آنان می افزود.

سرانجام دستگاه بر اثر بی خردی با نشر مقاله ای در روزنامه اطلاعات بر ضد امام(ره)، گور خود را به دست خود کند. این بار، یک نهضت گسترده همه جانبه به وجود آمد که دیگر دستگاه نتوانست آن را مهار کند و این انقلاب از دی ماه ۱۳۵۶ تا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ ادامه یافت.

همان طور که پیامبر گرامی(ص) پس از مهاجرت به مدینه ده سال رهبری امت اسلام را در دست گرفت و نظام را پی ریزی نمود، امام(ره) نیز پس از ورود از پاریس به ایران تقریباً مدت ده سال رهبری را به دوش کشید و خطوط راستین اسلامی را برای همگان ترسیم نمود و نظام حکومتی اسلام را با رهنمودهای عملی و سخنرانی های مؤثر و اعلامیه های پر بار و نیز از طریق وصیت نامه خود روشن ساخت.

۲. بعد فلسفی و عرفانی

آگاهی از بعد فلسفی و عرفانی او در گرو این است که سیر رشد علمی امام(ره) را از دوران جوانی تا دوران مرجعیت به صورت فشرده بازگو کنیم:

امام(ره) در یک بیت علمی در بیستم جمادی الثانی ۱۳۲۰ چشم به دنیا گشود، ولی در همان دوران کودکی پدر را از دست داد و در تکفل برادر ارجمندش جناب آیت الله پسندیده(ره) درآمد و در آغوش گرم او بزرگ شد. از همان