پاورپوینت کامل نیم نگاهی به مباحث و شبهات مهدویّت (قسمت اول) ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نیم نگاهی به مباحث و شبهات مهدویّت (قسمت اول) ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نیم نگاهی به مباحث و شبهات مهدویّت (قسمت اول) ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نیم نگاهی به مباحث و شبهات مهدویّت (قسمت اول) ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

بنا بر اعتقاد یک مسلمان، شریعت های الهی همه یکی هستند و در بین آن ها تناقض و تنافی نیست؛ مگر اینکه از نظر اجمال و تفصیل و کمی و زیادی فروع مختلف اند؛ زیرا سیر بشر از نقص به سوی کمال تدریجی و استعداد قبول معارف إلهیه در هر عصری با عصر دیگر مختلف است. وقتی این سیر به پایان رسید و بشر از نظر معرفت و علم به عالی ترین جایگاه خود رسید، آن وقت است که رسالت نیز ختم شده و کتاب خاتم الانبیاء(ص) و شریعتش در میان بشر برای همیشه می ماند و دیگر بشر انتظار آمدن کتاب و شریعت دیگری را ندارد.

اگر امروز با اینکه خاتم پیغمبران(ص) مبعوث شده و آخرین کتاب آسمانی را آورده است، بشر به مرحله ای که می بایست از کمال برسد، نرسیده است، برای این است که دین اسلام آن طور که باید در اجتماعات بشری گسترش نیافته است؛ وگرنه بشر می تواند با بسط دایر دین و بررسی حقایق معارف آن، به سوی کمال حرکت، و به تدریج مراحل علم و عمل را یکی پس از دیگری طی کند؛ هم چنان که قرآن کریم این معنا را به بیانات مختلف عنوان کرده و در آیه ((ِنّ اْلأرْضَ لِلّهِ یورِثُها مَنْ یشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَهُ لِلْمُتّقینَ)) [۱]؛ «همانا کسی که خدا از بندگانش بخواهد، زمین را به ارث می برد و پایان کار از آن متّقین است»، رسیدن روزی را که بشر به حدّ کمال خود رسیده باشد، وعده می دهد.[۲]

اگر در معارف إلهیه که اسلام بدان دعوت می کند، دقت کنیم خواهیم دید که [اسلام] از [همه] شریعت های آسمانی… دقیق تر و کامل تر است و هم چنین شرایع و قوانین عملی اسلام که در دقت آن همین بس که از کوچک ترین حرکات و سکنات فردی و اجتماعی انسان گرفته تا بزرگ ترین آن را در نظر گرفته و همه را تعدیل نموده،. .. برای هر یک حدّی معین فرموده و در عین حال تمامی اعمال بشر را به سوی غرض سعادت سوق داده و بر اساس توحید تنظیم فرموده است.[۳]

در این میان آنچه امتیازی خاصّ به این دین و به خصوص مذهب شیعه بخشیده است، موضوع عصمت و صیانت نبی مکرّم(ص) از سهو، خطا و عصیان، تحریف شدن قرآن کریم، اعتقاد به استمرار نبوّت از طریق امامت و در نهایت اعتقاد به مهدویت با دید خاص خویش می باشد. مهدویّت در منظر شیعه، یعنی اعتقاد به حیات شخصی معین و مشخص که در سال ۲۵۵هـ. ق متولد شده و تاکنون امامت این امّت را ـ حتی در غیبت کبری و سپس با ظهورش ـ عهده دار می باشد؛ آن که در آخرالزمان، پس از بروز تحولاتی عظیم، با برپایی حکومت عدل جهانی احکام و معارف قرآنی را در گستر زمین به حاکمیت مطلق خواهد رسانید و هم انسان ها را به صراط مستقیمِ رسیدن به قرب الهی دعوت کرده و همه را در این مسیر رهنمون و دستگیر خواهد شد.

مفاهیم امامت، وصایت، ولایت، عصمت، عترت، غیبت، حجّت، قائم، ولی عصر، امام زمان و. .. ـ افزون بر مفاهیم توحید، نبوّت، عدل و معاد ـ با هویت فرهنگی و تاریخی تشیع در آمیخته اند و شیعه در چهارچوب این مفاهیم، جهان بینی توحیدی ژرف و استواری را بنیان نهاده است که طی آن، روابط و سلسله مراتب تکوینی و تشریعی تمام هرم هستی ـ از عرش تا فرش ـ به صورت بسیار دقیقی تبیین شده است تا انسان را به ولایت و خلافت الهی و سعادت دنیا و آخرت برساند.

در این مذهب تقرّب الی الله، ابزار رسیدن به هدف نهایی آفرینش انسان شمرده می شود. آدمی برای عروج به درجات قرب نیازمند به وسیله است. بر این مبنا به دست آوردن وسیله بر وی واجب شده تا در مراتب وجود فاصل از مخلوق فانی تا خالق سرمدی و از خود تا خدا را پر نماید. در تفکر شیعی چنگ زدن به عروهالوثقای ولایت، همان توسل و به دست آوردن وسیله است، و شخص امام همان وسیله می باشد. انسان از طریق ولایت و اطاعت از امام و حجت زمان، به خداوند متعال نزدیک شده و اتصال روحانی می یابد. امام، انسان کامل است و انسان کامل مظهر اسماءالله الحسنی و تجلی اسم اعظم الهی و مجلای اتمّ صفات جلال و جمال حقّ سبحانه است.[۴]

امام یا خلیفهالله همان مخلوقی است که کردگار حکیم با آفرینش وی بر فرشتگان مباهات کرد. آخرین خلیفهالله کسی جز حضرت بقیهالله(عج) نیست؛ همو که آیینه دار طلعت ربّ العالمین است، از این روی در دعای شریف ندبه، امام زمان(عج) با این عبارت طلب می شوند: «أین وجه الله الّذی إلیه یتوجّه الأولیاء. .. أین السّبب المتّصل بین الأرض و السّماء؛ آن وجه الله که اولیاء بدان روی نمایند، کجاست؟… آن سبب وصل آسمان و زمین کجاست؟». این ادعیه از منابع و گنجینه های معارف الهی و شاخه ای از سنت شریفه محسوب می شوند که افکار و فرهنگ و معارف ائمّه ((ع)) در آن ها متبلور و جلوه گر شده اند و در کنار عقل و قرآن، شاخه های شجر طوبای نبوّت و برآمده از یک ریشه مبارک اند؛ پس همه از یک قانون گزارند.

بنا بر نصّ حدیث شریف ثقلین که نزد همه مسلمانان متواتر است، اهل بیت((ع)) همتا و کفو قرآن هستند؛ از این رو باید ادعیه را شواهد و تفاصیلی برای کرامات قرآنی از جمله کراماتی که به نحوی بر ولایت و ظهور منجی دلالت دارند، قلمداد نمود.[۵] قرآن مجید، مسئله ظهور مهدی امت(عج) را ـ که از رسول اکرم(ص) نیز متواتر است ـ با مجموعه ای از آیات شریفه بیان فرموده است؛ به عنوان نمونه علامه(ره) در ذیل آیه: ((إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیهِمْ أخْرَجْنا لَهُمْ دَابّهً مِنَ اْلأرْضِ تُکلِّمُهُمْ))[۶]؛ «وقتی که زمان قطعی بر آن ها رسید، خارج می کنیم بر ایشان جنبنده ای از زمین را تا با ایشان سخن گوید»، می نویسد:

«مراد آن، آیت خارق العاده ای است که در آیه ((سَنُریهِمْ آیاتِنا فِی اْلآفاقِ وَ فی أنْفُسِهِمْ حَتّی یتَبَینَ لَهُمْ أنّهُ الْحَقّ))[۷] «همانا آیات خویش را در افق ها و جان هاشان به زودی به آن ها می نمایانیم تا برای شان روشن شود که همانا او حقّ است». آن را وعده داده [است]… لیکن در آیات کریم قرآن چیزی که بتواند این «آیت» را تفسیر کند و معلوم سازد که این جنبنده ای که خدا به زودی از زمین بیرون می آورد، چیست و چه خصوصیاتی دارد و صفات و نشانه هایش چیست و. .. وجود ندارد. ناچار باید برای تفسیر آن، دست به دامان روایات تفسیری شویم».[۸]

تفسیر قمی،[۹] در ذیل آیه ((إذا وقع القول علیهم)) می گوید: «پدرم از ابن عمیر، از ابی بصیر، از امام صادق(ع) روایت کرده که فرمود: رسول خدا(ص) به امیرالمؤمنین(ع) برخورد و او را در مسجد خوابیده دید، بدین حال که مقداری ریگ جمع کرده و سرش را روی آن گذاشته [بود]؛ حضرت (ص) با پای خود حرکتش داد و فرمود: برخیز ای دابّه الأرض! مردی از اصحاب عرضه داشت: یا رسول الله! آیا ما هم می توانیم رفقای خود را به این نام بنامیم؟! فرمود: نه، به خدا سوگند! این نام جز برای او نیست و او همان دابّه ای است که خدای تعالی در کتابش، درباره او فرمود: ((و إذا وقع القول علیهم. .. لایوقنون)). آن گاه فرمود: یا علی! چون آخرالزمان شود، خدای تعالی تو را در بهترین صورت بیرون می کند، در حالی که با توست وسیله داغ نهادن و دشمنان خود را با داغ نشان می کنی». مردی به امام صادق(ع) عرضه داشت: «عامه می گویند: این آیه شریفه به صورت «تَکلِمَهُم» است؛ یعنی ایشان را جراحت می زنی! حضرت فرمود: خدا ایشان را در جهنم زخمی کند، برای اینکه آیه شریفه از کلام می باشد نه از کلِمَ».[۱۰]

لکن اگرچه اعتقاد به مهدی موعود(عج) با تار و پود شیعه تنیده و با توجّه به مطلب فوق، عقیده به رجعت نی