پاورپوینت کامل پایه ریزی انقلابی بزرگ پس از واقعه عاشورا ۷۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پایه ریزی انقلابی بزرگ پس از واقعه عاشورا ۷۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پایه ریزی انقلابی بزرگ پس از واقعه عاشورا ۷۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پایه ریزی انقلابی بزرگ پس از واقعه عاشورا ۷۷ اسلاید در PowerPoint :

نگاهی به خطبه های حضرت زینب(س)

حضرت زینب(س)، زنی مجاهد و در جهاد نستوه بود؛ اهل دفاع از حق و مبارزه با تبهکاران. راه و رسم دفاع و مبارزه را از جدّش، مادرش، پدرش و برادرانش خوب آموخته بود، عمرش را در طوفانی از حوادث گذرانده، پس از وفات پیامبر(ص) چندماهی را در کنار مادر بوده و دیده بود که او چگونه از پیکرش، اعلامیه دفاعیه ای علیه خصم ساخته و چگونه با وصیت دفنش در شب، دفتر مظلومیتی را گشوده که تا ابد به روی بشریت باز می ماند.

پس از پیامبر(ص)، سی سال با پدر بود و شاهد احقاق حق، دفاع ها، مبارزه ها و سکوت گویاتر از سخن او. ده سال تحت رهبری و ولایت برادرش امام حسن(ع) زندگی کرده و ده سال نیز همگام با امام حسین(ع)، هم پیمان با نهضت او و مکمل برنامه های او بود.

حضرت زینب(س)، زنی بود زمان شناس، و دشمن شناس که هم ارزیاب زمان بود و هم آگاه به شرایط خود. از نقاط ضعف و قدرت دشمن به خوبی خبر داشت، سنگرها و پناهگاه های آنان را به خوبی می شناخت، از طرح و نقشه مبارزه به خوبی آگاه بود و می دانست انگشت بر کدام نقطه ضعف شان بگذارد و چگونه آنان را بر زمین بزند. خطبه ها و سخنرانی های حضرت زینب(س) بر اثر تحریک عواطف و ناراحتی های روحی و فشار مصائب نبود؛ بلکه از روی نقشه دقیق و منطقی بود و هر سخن در جای خود و در حد لزوم و فرصت مناسب گفته شد. هم موضع سخن گفتن او حساب شده بود و هم موضع خاموشی اش.

رسالت حضرت زینب(س)

نهضت خونین و جاودانه کربلا، از مهم ترین حوادث تاریخ اسلام به شمار می رود. ابعاد انقلاب حسینی، از زوایای گوناگون قابل بررسی است. این نهضت که حق را از باطل جدا نمود، از یک سو تأثیری ژرف بر بیداری مسلمانان نهاد و از سوی دیگر تبلیغات سوء چندین ساله امویان را نقش بر آب ساخت. بدون شک عقیله بنی هاشم، زینب کبری(س)، از جمله شخصیت های تأثیرگذار این نهضت عظیم است که در ماندگاری و جاودانی آن نقش بی بدیل داشته و به عنوان پیام رسان عاشورا، تنها زنی است که در مقطعی به عنوان نایب امام معصوم(ع) انجام وظیفه نموده است.

بنابراین انقلاب عاشورا دو چهره دارد: خون و پیام. رسالت نخستین، رسالت امام و یارانش بود و رسالت دوم، رسالت پیام، رساندن پیام شهادت به گوش دنیا. این رسالت بر دوش حضرت زینب(س) بود؛ زنی که مردانگی در رکابش رسم جوانمردی آموخت. رسالت حضرت زینب(س) سنگین تر و دشوارتر از رسالت برادرش، امام حسین(ع) است؛ رسالت رساندن پیام برادر به جهانیان و فریاد بر سر استعمار و استبداد.[۱]

با واقعه عاشورا حضرت زینب(س) رسالتی سنگین بر دوش گرفت؛ زیرا امام حسین(ع) پدیدآورنده این نهضت عظیم بود و حضرت زینب(س) ادامه دهنده آن. مصیبت ها و اندوه های بزرگ مانع از انجام این رسالت عظیم نشد. از این رو حضرت زینب(س) با دو برنامه ایراد خطبه در بین مردم و پرداختن به عزاداری برای شهیدان کربلا، رسالت خویش را به انجام رسانید. سخنان حضرت زینب(س) دوست و دشمن را تحت تأثیر قرار داد و همگان را به گریه واداشت. در واقع انقلاب دیگری در ادامه نهضت امام حسین(ع) توسط حضرت زینب(س) شروع شد.

اهمیت خطبه های حضرت زینب(س)

نیم نگاهی به خطبه های حضرت زینب(س) بیانگر اهمیت این سخنان همیشه جاویدان است:

۱. خطبه های حضرت زینب(س) از جهاتی حائز اهمیت است؛ چرا که بانویی است اسیر و داغدیده و در عین حال، در برابر هجوم دشمن خونخوار؛ سر بریده برادر و دیگر عزیزانش در مقابل اوست، آن ها را می بیند و با غمی جانکاه سخن می گوید. از سوی دیگر باید به گونه ای عمل نماید که هجوم جدیدی را برای اسیران نیافریند و آن ها را در معرض ضرب و شتم جدید قرار ندهد و این، گوشه ای از پیام عاشورایی حضرت زینب(س) است.[۲]

۲. بیان آثار و پیامدهای جنایتی که دشمن در کربلا بر خاندان پیامبر(ص) روا داشت و بیان عظمت آن، مردم را بیشتر به عمق این جنایت واقف ساخت و موجب روشنی و تنبه آنان گردید، آن ها را به مبارزه علیه دشمن برانگیخت و منجر به قیام هایی شد که طومار بنی امیه را در هم پیچید.

۳. احاطه و تسلط بر کلام و شیوایی بیان، آنجا که بعضی گمان می بردند امام علی(ع) سخن می گوید.[۳]

۴. معرفی مردم کوفه و بیان عنصر شخصیتی آنان، که نشان دهنده عمق شناخت حضرت زینب(س) نسبت به جامعه و عوامل رکود آنان است که این جامعه شناسی و مردم شناسی نیز میراثی از پدرش امام علی(ع) است.

خطبه افشاگر ماهیت یزیدیان

هدف نهضت و قیام امام حسین(ع)، برانگیختن احساسات دینی و مذهبی مسلمانان و بیدار کردن وجدان های خفته آنان بود. وقتی ابن زیاد برای اهانت به امام حسین(ع) و اعلام پیروزی یزیدیان، گروهی از بزرگان و اشراف کوفه و جمع بسیاری از مردم را در دارالاماره گرد آورد، به مأموران امنیتی دستور داد از سرهای بر نیزه که در گوشه و کنار دارالاماره بود، حفاظت کنند. اما حضرت زینب(س) پس از ورود به صحن دارالاماره، با پاسخ های دندان شکن به سؤالات ابن زیاد، ماهیت یزیدیان را رسوا کرد؛ آن گونه که بنا به گواهی تاریخ، ابن زیاد بعدها از برپایی چنین مجلسی اظهار پشیمانی کرد؛ زیرا آن مجلس برای خاندان رسالت، عزت و سرافرازی به همراه داشت و ذلت و خواری یزیدیان را به وجود آورد.

حضرت برای درهم کوبیدن ابن زیاد و اعیان و اشراف کوفه به پا خاست و با صدایی رسا گفت: سپاس خداوندی را سزاست که ما را به وجود محمد(ص) گرامی داشت و ما را پاک و پیراسته گردانید، نه چنان که تو می گویی؛ بلکه تبهکار رسوا و تکذیب می شود. ابن زیاد گفت: کار خدا را با خاندانت چگونه دیدی؟ دختر قهرمان امام علی(ع) در جواب ابن زیاد گفت: جز زیبایی ندیدم! آنان کسانی بودند که خدا مقدر ساخته بود، کشته شوند و آن ها نیز اطاعت کرده و به سوی آرامگاه خود شتافتند و به زودی خداوند تو و آنان را (در روز رستاخیز) با هم رو به رو می کند و آنان از تو، به درگاه خدا شکایت و دادخواهی خواهند کرد، اینک بنگر که آن روز چه کسی پیروز خواهد شد، مادرت به عزایت بنشیند ای پسر مرجانه![۴]

حضرت زینب(س) در نهایت شجاعت و استقامت در برابر امویان ایستاد و در کمال جرئت و شهامت به آن ها پاسخ داد: خدا را شکر می کنم که افتخار شهادت را نصیب ما کرد، خدا را شکر می کنم که این تاج افتخار را بر سر برادر من گذاشت، خدا را شکر می کنم که ما را از خاندان نبوت قرار داد… رسوایی از آنِ فاسقان است؛ ما در عمرمان دروغ نگفتیم و حادثه دروغ هم به وجود نیاوردیم. دروغ حربه فاجرهاست. ما فاسق و فاجر نیستیم، بلکه یعنی رسوا و دروغگو تو هستی. [۵]در شام نیز وقتی حضرت زبان به سخن گشود، چنان یزید و یزیدیان را رسوا کرد که به قول محققان و اندیشمندان ملل مختلف جهان، مردم شام را با حقیقت اسلام آشنا ساخت و نمایندگان و بازرگانان و سفرای دولت های غیرعرب که در آن جلسه حضور داشتند، به حرکت های ناشایست امویان پی بردند و نیز سخنان حضرت، زمینه را برای انقلاب مردم مدینه و مکه فراهم ساخت.[۶]

از هنگامی که حضرت زینب(س) در مجلس یزید، خطابه طولانی خود را آغاز کرد، حتی یک بار دچار تردید نشد و مکث نکرد و کلام خود را جز در مواردی که نام خدا را می برد و از برادرش و سایر کشتگان کربلا یاد می کرد یا یزید را طرف خطابه قرار می داد، تکرار ننمود. حتی خطبای بزرگ اگر از روی یادداشت صحبت نکنند، دچار تردید می شوند و مکث می کنند و تکیه کلامشان را بر زبان می آورند که نشان می دهد دفع الوقت می کنند، ولی حضرت زینب(س) فی البداهه صحبت می کرد، یک بار مکث نکرد و تکیه کلامی بر زبان نیاورد که نشان دهد در جست و جوی چیزی است که باید بگوید و با سلیس بودن کلام و توقف نکردن، نشان داد که ناطق توانایی است.[۷]

بنا به گفته برخی مورخان اهل سنت، لحن خطبه حضرت زینب(س) در یزید مؤثر واقع شد، تا آنجا که وی از قتل امام حسین(ع) و یارانش ابراز پشیمانی نمود و در این فکر بود که چگونه فاجعه شهادت امام و یارانش را جبران نماید؛ از این رو خطبه حضرت را قطع نکرد و به او آسیب نرساند و اسیران را آزاد کرد. در خطبه حضرت زینب(س) دو اثر به ظاهر متضاد وجود داشت: یکی مناعت و دیگری مظلومیت. وقتی آدمی از روی مناعت سخن می گوید، جنبه مظلومیتش پنهان می ماند و آن هایی که گفته اش را می شنوند، وی را یک مظلوم به شمار نمی آورند و وقتی شخصی از روی مظلومیت حرف می زند، لحن مناعت در سخنش وجود ندارد؛ اما حضرت زینب(س) به گونه ای سخن می گفت که حضار ـ از جمله خلیفه اموی ـ مناعت و مظلومیت او را احساس می کردند و این، کمال تسلط در صحبت کردن است که گوینده بتواند دو چیز متضاد را در کلام خود بگنجاند و هر دو در شنونده واقع شود.[۸]

بنا بر گواهی تاریخ، همین خطبه حضرت زینب(س) بود که سبب شد عده ای به خونخواهی امام حسین(ع) برخیزند و انتقام خون حضرت را از قاتلانش بگیرند. منطق حضرت زینب(س) به گونه ای پایه های حکومت اموی را متزلزل کرد که فرمانده سپاه یزید به محض شنیدن خبر مرگ او نه تنها دست از محاصره مکه کشید؛ بلکه به عبدالله بن زبیر، فرمانده شورشیان مکه، گفت: اگر بخواهی خلیفه شوی، من با تو بیعت می کنم.

پیام هایی از خطبه حضرت زینب(س)

خطبه های حضرت زینب(س) حاوی پیام هایی است که هماره می تواند سرمشق و الگویی برای همگان در همه برهه های زندگی باشد.

شکر الهی در همه حال

امام صادق(ع) می فرماید: «إِصْبِرْ نَفْسَک عِنْدَ کلِّ بَلِیهٍ وَ رَزِیهٍ فِی وَلَدٍ أَوْ فِی مَالٍ فَإِنَّ اللهَ إِنَّمَا یقْبِضُ عَارِیتَهُ وَ هِبَتَهُ لِیبْلُوَ شُکرَک وَ صَبْرَک[۹]؛ خود را در مقابل هر بلا و گرفتاری در مال و اولاد، صابر و شکیبا بساز که خداوند، امانت ها و بخشش خود را باز پس می گیرد تا اینکه صبر و شکر تو را بیازماید [که در این مواقع آیا شاکر و صابر هستی یا نه؟]».

حضرت زینب(س) نیز در اوج مصائب و گرفتاری ها، به عنوان یک بند کامل، شاکر و صابر، اول به حمد و ستایش خداوند پرداخت و این گونه سخن خود را آغاز کرد: «الْحَمْدُللهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ صَلَّی اللهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَجمَعین[۱۰]؛ حمد و سپاس، مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است و درود خدا بر پیامبر(ص) و همه اهل بیت او».

موقتی بودن پیروزی ستمگران

بی تردید، ستم و ستمگران، محکوم به فنا و نابودی هستند و آنان در این جهان، طبق سنت تغییرناپذیر الهی، کیفر اعمال زشت خود را به زودی خواهند دید. در سخنی از رسول خدا(ص) آمده است: «ثَلَاثٌ مِنَ الذُّنُوبِ تُعَجَّلُ عُقُوبَتُهَا وَ لاَ تُؤَخَّرُ إِلَی الآخِرَهِ عُقُوقُ الْوَالِدَینِ وَ الْبَغْی عَلَی النَّاسِ وَ کفْرُ الإِحْسَانِ[۱۱]؛ سه دسته از گناهان است که در کیفر آن، عجله و شتاب می شود و کیفر آن به آخرت نمی ماند: ناراضی ساختن پدر و مادر، ستم بر مردم و ناسپاسی در برابر احسان [دیگران]». حضرت زینب(س) نیز با توجه به این حقیقت، این سنت الهی را به رخ یزید کشید و با استیضاح یزید، پیروزی خیالی وی را به سخره گرفت و به تمام ستمگران و مستکبران عالم فهمانید که لذت حیوانیِ غلبه اهل باطل بر لشکریانِ حق، موقتی است و خیلی زود به پایان خواهد رسید و آثار زشت جنایات آنان در پرونده ننگینشان برای همیشه باقی خواهد ماند و در این باره فرمود: «أَ ظَنَنْتَ یا یزِیدُ حَیثُ أَخَذْتَ عَلَینَا أَقْطَارَ الأرْضِ وَ آفَاقَ السَّمَاءِ فَأَصْبَحْنَا نُسَاقُ کمَا تُسَاقُ الأُسَارَی[۱۲]؛ ای یزد! تو [به خیال باطل خود] چنین می پنداری که چون اطراف زمین و آفاق آسمان را بر ما بستی [و راه چاره را بر ما مسدود کردی] تا آنجا که ما را همانند [بردگان و] اسیران [کفار، دیار به دیار] به هر سو کشاندی».

زوال پندارهای اهل باطل

خداوند متعال در قرآن پیروزی ظاهری و موقتی اهل باطل را به کف روی آب تشبیه می کند و اهل حق و حقیقت را به آب زلال و روان مثال می زند.[۱۳] قرآن در این مثال پرمعنا، منظره حق و باطل را به عالی ترین صورتی ترسیم کرده، حقایق فراوانی را بیان می کند تا شناخت حق و باطل که همان شناخت واقعیت ها از پندارهاست، برای مردم آسان