پاورپوینت کامل زن و تجمل پرستی ۷۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زن و تجمل پرستی ۷۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زن و تجمل پرستی ۷۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زن و تجمل پرستی ۷۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۳

× مقام معظم رهبری:

تشدید نوگرایی و مدگرایی در مصرف، کار محاسبه شده صهیونیستها و سردمداران سیاستهای استعماری است و باید با ارائه
بحثهای اسلامی، گرایش به شکلهای غلط مصرف و تجمل که در جوامع جاهلی رشد داده می شود از جامعه اسلامی ریشه کن گردد
و به این ترتیب بسیاری از مشکلات، نظیر بدحجابی و رواج فساد و فحشا که معلول همان باورها و فرهنگهای استعماری است از
بین خواهد رفت . (۱)

قسمت اول

پیش درآمد

از خصوصیات زنان، لطافت روحی و عاطفی و جمال دوستی و جمال طلبی آنهاست، از این رو زن به گلی خوشبو تشبیه شده که
نیاز به مراقبتهای ویژه دارد; زیرا در مقابل برخی صدمات، آسیب پذیر و شکننده تر است، گرچه همین لطافت روحی، راه دل را –
که برای رسیدن به حقیقت، راهی مستقیم و بدون قیل و قالهای منطقی و علمی است – بر آنان هموارتر می سازد و تعابیر به ظاهر
متضاد در روایات در مورد زنان، اشاره به هر یک از این دو بعد روحی است:

امام صادق علیه السلام فرمودند: «اکثر الخیر فی النساء; (۲) زنان سهم بیشتری از خوبی دارند .»

و امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرمایند: «ان النساء همهن زینه الحیاه الدنیا . . . ; (۳) همانا همت زنان، در زینت و آرایش زندگی
دنیاست . . . .» .

این دو بیان هر یک اشاره به یکی از دو بعد مقابل هم دارد .

اینک بجاست تا از خطرات تجمل برای زنان سخن به میان آوریم و از هشدارهای دین در این راه بهره جوییم، زیرا که مسؤولیتهای
زن ایرانی در شرایط زمانی حاضر بر کسی پوشیده نیست و عمل کردن به وظایف یا خدای نخواسته بی خبری از آنها نجات دهنده و
یا گرفتار کننده خواهد بود و بسا سرنوشت کلی انقلاب و نظام را رقم زند .

باری با چنین زمینه ای در سه موضوع کلی: ۱ – تبرج ۲ – چشم و هم چشمی ۳ – وظایف همسران روحانیان و مسؤولان، سخن
خواهیم گفت .

تبرج

«تبرج » در لغت به معنای ظاهر کردن زینتها و زیباییهای زن بر غیرمحارم است و از ماده «برج » اخذ شده که به معنای بنایی بلند
است که در معرض دید همگان قرار می گیرد . (۴)

قرآن زنان را از تبرج، برحذر داشته است:

«. . . و لاتبرجن تبرج الجاهلیه . . . ; (۵) بسان جاهلیت نخستین، در میان مردم ظاهر نشوید .»

جالب آن که این منع، دو آیه پس از یادآوری منافات دنیاخواهی با آخرت طلبی و خداپرستی ذکر شده است – که درباره آن گفت و
گو خواهد شد – یعنی تنها زنی در دام تبرج و خودنمایی می افتد که رابطه خود را با خدا گسسته باشد .

تردید نیست که در شرایط کنونی بدحجابی به عنوان یک ناهنجاری اجتماعی، بخشی از زنان را فرا گرفته است ولی سؤال این
است که چسان برخی از زنان که خود را مسلمان می دانند و قرآن می خوانند و به حقانیت آن اعتراف دارند، نماز می خوانند، روزه
می گیرند، حج می گزارند و می دانند که حجاب ضروری دین و واجب روشن الهی است، لیکن در عمل پوشش را رعایت نمی کنند؟

اساسی ترین عامل ایجاد چنین زیستی، میل به تجمل پرستی است، زیرا زنی که خود را در مقابل نامحرمان می پوشاند، مشکل
می تواند مدل لباسهایی را که بر تن دارد مقابل انظار عمومی به نمایش درآورد .

اگر این مظاهر خودنمایی، بیرون از منزل در مقابل چشم نامحرمان با چادر و مقنعه ای یک شکل و یک رنگ مستور گردد، چه
کسی خواهد دانست که او در خرید لباس و تجملات و زینت آلات چه غوغایی کرده است؟ ! جز همسر و محارم چه کسی از آرایش و
حجم زیورآلاتی که به خود آویخته است تا وسیله تفاخر و گردن فرازی او شود، آگاه خواهد شد و این تجمل پرستی زمانی که با
عقده های روانی توام باشد، وقتی که خود کم بینی با آن بیامیزد و آن گاه که توام با غلبه فرهنگ غربی و جاهلی در برخی
محیطهای اجتماعی شود که در بعض ادارات و مؤسسات، و لو اندک، چادر نوعی عقب ماندگی و بی فرهنگی تلقی شود و حتی
چادریها را سر بدوانند و بیرون بودن فکل و . . . نشانه پیشرفت و منور الفکری باشد، به یک باره سر از وضعی در می آورد که گاه
فرنگ رفته ها هم نظیرش را در فرنگستان ندیده اند!

و البته در این ورطه، گروهی از روی عمد و دهن کجی به انقلاب با انگیزه های سیاسی و برای شنیدن دست مریزادهای اربابانشان،
در خیابانها ظاهر می شوند و مانند بیماری مسری درد خویش را میان ساده لوحان و خودباختگان دیگر پراکنده می کنند تا جایی
که مع الاسف برخی محجبان و چادرپوشان را هم ناخودآگاه تحت تاثیر قرار می دهند .

چقدر از معنویت دورند زنان و دخترانی که تبرج را سرلوحه برنامه زندگی خود قرار داده اند و خود را به ثمن بخس فروخته و
خویشتن را از زیر لوای امن الهی به وادی گمراهی و سرگردانی غرب می کشانند!

خطر خودنمایی و برهنگی و زیر پا نهادن حیا و عفت تنها در آلوده کردن جوانانی که با این سر و وضع به آلودگی و گناه دعوت
شده اند خلاصه نمی شود، حتی ضرر آن معادل برهم زدن ارکان مقدس خانواده ها نیست بل فراتر از آنهاست، زیرا از آن جا که مبدل
به حربه ای سیاسی شده اساس انقلاب و اسلام را نشانه گرفته و به خاطر این آسیب هولناک است که دشمن با تمام قوا در این
بخش سرمایه گذاری می کند و عمده تبلیغاتش را خصوصا از طریق ماهواره به انجام می رساند . بنابر این اصرار بر بدحجابی و
بی حجابی در ام القرای جهان اسلام و آن هم در این برهه از زمان که دختران با حجاب، در مهد به اصطلاح دموکراسی و حقوق
بشر به جرم پوشش از مدرسه اخراج می شوند و از حقوق مسلم اجتماعی محروم، در حقیقت اعلام جنگ علیه دین و اساس انقلاب
است که هیچ توجیه و عذر و بهانه ای از قبح و زشتی گناهش نمی کاهد .

رهبر حکیم و خردمند انقلاب در این زمینه فرمودند:

«امروز سرگرم شدن به زر و زیور برای زن انقلابی مسلمان ایرانی عیب است، امروز سر و سینه و دست را از زیور آلات پرکردن و
زیور و آرایش و مد و لباس را بت خود قرار دادن برای زن انقلابی مسلمان ایرانی ننگ است . آن زنی که در پی این گونه چیزهاست،
از ارزش پایینی برخوردار است . طلا برای زن ارزش آفرین نیست . بی اعتنایی به مدهای دام گونه ساخته و پرداخته دشمنان برای
زن ارزش است .» (۶)

چرا برخی زنان مسؤولیتهای الهی را که نعمت عظیم انقلاب بر دوششان نهاده است و خون سرخ شهیدان آن را امضا کرده، پشت
گوش نهاده و در این مهم غفلت می ورزند؟

«احسب الناس ان یترکوا ان یقولوا آمنا و هم لایفتنون; (۷) آیا مردم گمان کرده اند همین که گفتند ایمان آوردیم، رها شده اند و
آزمایش نمی شوند .»

حال که خودنمایی و بدحجابی و هتک حریم الهی نمود روشن تجمل پرستی و دنیادوستی است، چرا بدحجابان بند اسارت
نگسلند و خود را از این خفت نرهانند و با توبه نصوح به درگاه ایزدی و اراده ای استوار به رحمت بیکران الهی باز نگردند؟

هنوز داغ تمسخرها، فشار قوانین طاغوتی و محرومیت از بسیاری حقوق اجتماعی در دل زنان باحجاب، در زمان رژیم منحوس
پهلوی، باقی است، که امروز بازگشت جاهلیت اولیه را در برخی محیطها نظاره می کنند . گاه دختران نسل نو را می بینند که با
وجود رسیدن به سن تکلیف، با سر برهنه در خیابانها ظاهر می شوند; دخترانی که ای بسا مادر بزرگانشان زیر شلاق ظلم رضا خان
کتک خوردند و در خانه ها محبوس ماندند ولیکن از حجاب خود، دست نشستند و پدران همسن و سالانشان برای زدودن آثار کفر،
سینه سپر کرده، به میدان رفتند و جان باختند و آخرین سفارش آنها حفظ حجاب به عنوان اصیل ترین سنگر زنان بود و
مادرانشان خون دل و سختی فقدان همسران را از چشمان پرکین دشمنان پوشاندند و صبر نمودند تا اسلام زنده بماند و به
نسلهای آینده تحویل داده شود .

چقدر دردآور و سخت است دیدن مناظر بدحجابی و احیانا بی حجابی که صدای نزدیک آمدن گامهای ارزشهای طاغوت را به
گوش می رساند . و دشوارتر، سکوت تاییدگر جامعه در برابر این گناه فاحش و فساد ریشه دار است، تا جایی که در بعضی محیطها
اگر مؤمنی لب به اعتراض بگشاید و نهی از منکر نماید، سایرین متعجبانه کار غریبش را نظاره کرده و حتی گاه ملامتش نیز
می کنند . در جایی که قرآن، تاج عزت را بر سر مؤمنین قرار می دهد و آن را مختص آنان می داند، چرا در جامعه اسلامی زنان
باحجاب و ناهیان از منکر، که اکثریت جامعه اند از قدرت کافی برخوردار نباشند و در عوض عده ای بدحجاب و خودباخته – گرچه
اندک – در خیابانها جولان داده، آبروی انقلاب و اسلام را به تاراج برند؟

این علی علیه السلام است که به جوامع اسلامی هشدار می دهد که:

«[از نشانه های انحراف دولتها و ملتها از حریم حق]، تعطیل احکام است به گونه ای که مردم از پایمال شدن حقوق بزرگ و تعطیل
آن و یا از باطل بزرگی که انجام می شود، وحشتی به دل راه نمی دهند و این جاست که نیکان، ذلیل شده و بدان عزت می یابند .» (۸)

کجایند گروههای امر به معروف و نهی از منکر که با صرف هزینه ها و بودجه های کلان برای مبارزه با همین امر تشکیل یافته اند؟
آیا شادی دشمن از بدحجابی برخی زنان ایرانی – که با چاپ عکسهای این خودفراموشان، داد سخن می دهند، که زن از اسارت
حجاب! در ایران رها شده – نباید هشداری برای ما باشد که بدانیم در این بعد به خطا می رویم و قاطعیت و روشنگری لازم را
نداشته ایم؟

زنان با ایمان این مرز و بوم بویژه خانواده های گرامی شهدا، مفقودین، جانبازان، آزادگان که رنج و دردها را در انقلاب و پس از

آن با تمام وجود، لمس نموده و در راه اعتلای آن، عزیزترینها را باخته اند، دردمندانه سؤال می کنند: چرا با این بلیه بزرگ
اجتماعی و ناهنجاری رنج آور به شکل ریشه ای و پیگیر مبارزه نمی شود؟ چرا مسؤولین مؤثر در کنترل این بلیه، از موضعی کاملا
انفعالی برخورد می کنند؟ عملکردی که کاملا احساس می شود برای خالی نبودن عریضه و طی کردن سلسله مراتب اداری است نه
انجام یک وظیفه مهم دینی و اجتماعی .

همینان می پرسند: اگر پوشیدن لباس تحت کنترل نیست، تبلیغ نوع پوشش و تولید لباسهای داخلی که تحت کنترل است، آیا
نمی توان عملا آنان را تحت نظارت قرار داد و ای بسا با پیگیری از میان تولیدیها، مغرضین مفسدی شناسایی شوند که برای بدنام
کردن زنان و جوانان ایرانی دست به تولید لباسهای جلف و خلاف فرهنگ اسلامی – ایرانی، و بالاتر از آن موهن و متهتک شان آنان،
می زنند؟

آیا بالاخره روزی فرا می رسد که دولت، دستورالعملی مبنی بر حذف تمامی حروف و کلمات و عکسهای غربی، به تولیدیهای لباس
صادر نماید و اجرای آن را به طور جدی پیگیری کند؟ آیا زنان با ایمان به چشم خود خواهند دید روزی را که خرید لباسهای موقر
برای آنان آسان شود و نیاز به زیر پا گذاشتن مغازه ها برای یافتن آن در لابه لای انبوه لباسهای سبک نباشد؟

اگر عده ای بر مد پافشاری می کنند، چرا همواره خارجیان مد را دیکته کنند – که معمولا در شکل آن فساد موجود در جامعه
خویش را لحاظ می کنند – آیا ما که همواره ابتکار عمل را به دست داشته ایم نمی توانیم ابداع کننده مدهای اسلامی و صادر کننده
آن به دیگر کشورها باشیم; که این عصر، دوره روی آوردن زنان خسته از برهنگی در سراسر دنیا از هر مکتبی که باشند به پوشش
است; چرا ما شکل این پوشش را تعیین نکنیم؟

قطعا می توان از میان انبوه نمایشگاههای تجاری و صنعتی نمایشگاهی را نیز برای ارائه و فروش لباسهای برگرفته از فرهنگ
اسلامی و سنت اصیل ایرانی، برپا کرد .

نیز به یقین می توان از ورود لوازم صددرصد تجملی و باب میل قشر رفاه طلب و نیز لوازم آرایش وارداتی تولید شده از جسد
جنینهای سقط شده از دخترکان غربی و لباسهایی که در ورای جملات و تصاویر زشت و موهن و فاسد خویش، اغراض سوء سیاسی
دشمن را در کشور اعمال می کنند، جلوگیری نمود .

مسؤولیت مردمی

برای اصلاح معضلات اجتماعی، از جمله بدحجابی، تنها مسؤولان دولتی در این باب وظیفه ندارند که مردم نیز در آن نقش
عمده ای ایفا می کنند .

امیر مؤمنان علی علیه السلام می فرمایند:

«مردم، نیک کردار نمی شوند مگر با نیکی مسؤولان و مسؤولان به نیکی نمی گرایند مگر با پایداری مردم و چون مردم، حق
مسؤول حکومت را ادا نمایند و حکمران هم حق رعیت را رعایت کند، حق بین آنان عزت یافته مناهج دین برپا گردیده و پرچمهای
عدالت، برپا شده سنن الهی به گونه ای معتدل جریان می یابد و این گونه زمان اصلاح می شود و می توان به پایداری آن دولت امید
بست و مطامع دشمن تبدیل به یاس خواهد شد .» (۹)

مهمترین وظیفه مردمی در راه اصلاح کاستیها، امر به معروف و نهی از منکر است; امام صادق علیه السلام فرمودند: «در کتاب
رسول الله یافتیم که: . . . زما