پاورپوینت کامل پیامبر اسلام (ص) از دیدگاه گوستاولوبون ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیامبر اسلام (ص) از دیدگاه گوستاولوبون ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیامبر اسلام (ص) از دیدگاه گوستاولوبون ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیامبر اسلام (ص) از دیدگاه گوستاولوبون ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۲

مقدمه

«گوستاو لوبون » از جمله خاورپژوهان بلندپایه فرانسوی است که به سال ۱۸۴۱ میلادی چشم به جهان گشود و در سال ۱۹۳۱ از دنیا
رفت . وی مطالعات گسترده ای درباره اسلام و تمدن مسلمانان به انجام رسانده است . در آثار وی تعصبات یک جانبه و منفی
سبت به اسلام و مسلمانان کمتر به چشم می خورد و این از ویژگی های منحصر به فرد اوست که در کمتر پژوهش گری می توان سراغ
یافت . او فقط از عرب و تمدن عربی دفاع نکرد، بلکه از حقوق مسلمانان دفاع و از سیاست های ظالمانه دولت های اروپایی شدیدا
انتقاد کرد و در نکوهش دولت متبوعش نسبت به جنایاتی که در حق مسلمانان الجزایر مرتکب شد، مطالب فراوانی نگاشت .

«لوبون » در اثنای تحقیقات و سیاحت های علمی خود به کشورهای مختلف، کتاب های با ارزشی پیرامون تاریخ و تمدن برخی
ملت ها نگاشت و حاصل این پژوهش ها را با شرح و توضیح در سه کتاب «راز دگرگونی ملت ها» ، «ماهیت اجتماع » و «آرا و باورها» به
ودیعه نهاد و آن گاه با توجه به این سه اثر، کتاب های دیگری چون «ماهیت انقلاب ها و انقلاب فرانسه » ، «ماهیت سوسیالیسم » ،
«تمدن هند» ، «تمدن مصر» و «تمدن عربی در اندلس » و «تمدن عرب » را به رشته تحریر درآورد .

آثار و نوشته های او به زبان فرانسوی بود که احمد فتحی زغلول، صادق رستم و عبدالرحمان برقوقی و دیگران آنها را به زبان عربی
ترجمه کردند . کتاب «تمدن عرب » را عادل زعیتر که از مترجمان بنام بود، به عربی بازگرداند . این کتاب چند بار در سال های
۱۹۴۵، ۱۹۴۸ و ۱۹۷۹ به چاپ رسیده است . (۱)

هر پژوهنده ای که به دیده دقت به (تمدن عرب) بنگرد، متوجه می شود که «لوبون » در نگارش مطالب از دیده انصاف به تمدن
اعراب نگریسته است . از این رو نباید برخی اشتباهات کتاب را ناشی از تعصبات ناصحیح دانست، (۲) بلکه علل آنها را باید در موارد
ذیل جستجو کرد .

۱ – عمده مآخذ «تمدن عرب » برگرفته از منابع اهل تسنن بوده و چون در آنها گزارش های ناصواب به وفور یافت می شود، در نتیجه
کتاب نیز از این اشتباهات در امان نمانده است .

۲ – در مآخذ اهل تسنن به نقش مهم رهبری و امامت در اسلام و هدایت جامعه بشری اشاره نشده است و واقعیت ها آن گونه که
باید، تجزیه و تحلیل نشده و لذاست که در کتاب «تمدن عرب » هم به این عامل مهم و حیاتی و نقش سازنده آن و پیامدهای منفی
عدم وجود آن اشاره نشده است، بلکه با نگاهی دقیق تر باید گفت «لوبون » اسلام و تمدن مسلمانان را از نظرگاه اهل تسنن معرفی
کرده است .

۳ – گزارش های نقیض در منابع تسنن، پژوهش گری چون «لوبون » را نیز دچار اشتباه کرده و برخی وقایع را به پیروی از مآخذ غلط
نقل کرده است .

۴ – درک ناصحیح «لوبون » از مفهوم وحی، غیب، معجزه و قرآن، سبب شده، وی در شرح و توضیح این مضامین به اشتباهات
معتنابهی دست یازد .

۵ – مشکل دیگر کتاب این است که نشانی مطالب را به تفصیل و به صورت امروزین، عنوان نکرده است .

با این همه تعاریف زیبا و دلنشین «لوبون » از اسلام و رسول خدا (ص) و علل گسترش این دین الهی و تحلیل های با ارزشی که
نویسنده از این مذهب و نقش سازنده اش در شکوفایی تمدن ها ذکر کرده، ما را بر آن می دارد که توصیفات در خور توجه و تجزیه و
تحلیل های لوبون و سخنان وی را در مدح اسلام بازگو کنیم!

عظمت اسلام

«گوستاولوبون » در قسمت هایی از کتاب خود به تعریف از اسلام و فرستاده آن، حضرت محمد (ص) پرداخته و به تناسب، تجزیه و
تحلیل های جالب و ارزنده ای ارائه داده است که ذکر آنها از دیدگاه یک خاورپژوه فرانسوی، عظمت این مکتب الهی را بیش از پیش
روشن می سازد . (۳)

دوران کودکی حضرت محمد (ص)

«گوستاولوبون » تحت عنوان «دوران کودکی و جوانی حضرت محمد» می گوید:

۱ – تاریخ نگاران عرب می نویسند: «هنگام ولادت پیشوای بزرگ اسلام، نشانه های شگفت انگیزی آشکار شد; از آن جمله گویند:
هنگام ولادت او جهان لرزید، آتشکده مقدس زردشتیان خاموش شد، شیاطین به وسیله شهاب از صعود به آسمان ممنوع شدند،
چهارده کنگره از ایوان کسری شکست و این نشانه ای بود که نابودی دولت مقتدر ایران را نوید می داد .»

(ص ۱۰۰)

۲ – «حضرت محمد ابتدا از مادرش آمنه شیر خورد، سپس طبق عادتی که تا به امروز اعراب دارند، او را به قبیله بادیه نشینی
سپردند و تا سه سالگی نزد آن قبیله به سر برد . . . در این مدت چنان که مورخان نقل کرده اند، خوارق عادات و کارهای
شگفت انگیزی از او دیده شد . . . .»

(ص ۱۰۰)

۳ – «بیست سال که از سن آن حضرت گذشت، در جنگی که میان قریش و قبیله دیگری رخ داد، شرکت کرد و لیاقتی فوق العاده در
آن جنگ از خود نشان داد که بعدها آن لیاقت در او به نحو آشکار خودنمایی کرد .»

(ص ۱۰۱)

۴ – «درستی و خوش خلقی او شهرت بی سابقه [ای] در میان قریش برایش کسب کرد . به همین دلیل، قریش لقب «امین » به آن
حضرت دادند . این آوازه بلند به علاوه نیک رفتاری و صداقت آن جناب، سبب شد که علاقه خدیجه آن زن ثروتمند بیوه مکه (۴) را به
خود جلب کند تا بدان جا که تمام کارهای تجارتی خود را به حضرت محمد واگذار کند . . . .»

(ص ۱۰۱)

بعثت حضرت محمد (ص)

۵ – «گوستاولوبون » تحت عنوان «بعثت حضرت محمد [ص]» می گوید:

الف – «حضرت محمد تا چهل سالگی هیچ گونه سخنی درباره بعثت خود اظهار نفرمود . و پس از آن که طبق معمول هر ساله برای
عبادت به کوه حرا – که در سه میلی مکه است – رفته بود، با رنگی پریده و حالتی متغیر نزد خدیجه آمد و چنانچه مورخان عرب
گویند: به او فرمود: همین طور که من در کوه حرا گام برمی داشتم، شنیدم جبرئیل در گوش من چنین می گوید: «اقرء باسم ربک
الذی خلق . . .» . . . سپس به خدیجه فرمود: این سخن، وحی الهی است و من نیروی نبوت و پیامبری را در خود احساس می کنم .»

(ص ۱۰۲)

ب – «تهدیدات و ریش خندها [ی مردم مکه] او را در تصمیم خود مردد نساخت، بلکه چنانچه ابوالفداء نقل کرده، به آنها فرمود: اگر
خورشید را در دست راست من نهند و ماه را در دست چپم بگذارند، از این کار دست نخواهم کشید .» (ص ۱۰۳)

ج – «حضرت محمد [ص] در برابر انواع آزار و شکنجه، با کمال متانت و بردباری و خون سردی مقاومت کرد . و هر روز به برکت
فصاحت و بلاغت او، پیروان تازه [ای] به او می گرویدند .»

(ص ۱۰۴ و ۱۰۵)

د – «ده سال بدین ترتیب از عمر او گذشت و در این ده سال دقیقه [ای] از کار تبلیغ دین خود، کوتاهی نکرد .»

(ص ۱۰۵)

وقایع پس از هجرت

«گوستاولوبون » تحت عنوان «وقایع پس از هجرت » می گوید:

۱ – «پس از این که پیغمبر به مدینه وارد شد، جنگ ها را خود رهبری می کرد یا یکی از یارانش را به رهبری برمی گزید . اولین جنگ
مهمی که در سال دوم هجرت اتفاق افتاد، غزوه «بدر» بود . در این جنگ، یاران [حضرت] محمد [ص] که از ۳۱۴ تن بیش نبودند، (۵)
و در میان همه آنها سه اسب سواری بیش تر نبود، لشکر دشمن را که متجاوز از دو هزار نفر بودند، (۶) تار و مار کردند . و این شکست
دشمن، موجب شهرت جنگی پیغمبر گردید .» (ص ۱۰۶)

۲ – «پس از جنگ بدر، جریان های دیگری بین حضرت محمد و همسایگان مدینه اتفاق افتاد که در غالب آن پیش آمدها غلبه و
نصرت با حضرت بود و از خصوصیات او این بود که چون مغلوب می شد، مرعوب نمی شد و چون فاتح و پیروز می گشت، از حد
اعتدال پا بیرون نگذاشته، مغرور نمی شد .» (ص ۱۰۷)

۳ – «پس از چند سال کار پیغمبر اسلام بالا گرفت و نیروهای زیادی به دست آورد، ولی برای این که قدرتش توسعه پیدا کند، لازم
بود مکه را نیز به تصرف درآورد، ولی مصلحت چنان دید که ابتدا برای انجام این کار، با مسالمت رفتار کند . از این رو، با ۱۴۰۰ نفر از
یاران خود به سوی مکه رهسپار شد . قریش گرچه از ورود او به مکه جلوگیری کرد، ولی فرستادگان آنها از بزرگداشت بی سابقه
یاران پیغمبر نسبت به او مبهوت شدند; به طوری که یکی از آنها گفت: من، دربار امپراطور روم و پادشاه ایران را دیده ام، [ولی] به
خدا سوگند هیچ پادشاهی را در میان پیروانش به عظمت و جلالت محمد ندیده ام .» (ص ۱۰۷)

۴ – «پس از این که [حضرت محمد (ص)] به شهر مکه درآمد، با قریشی که در طول بیست سال دست از آزار و دشمنی او نکشیده
بودند، و از هرگونه اذیت و عنادی درباره او فروگذار ننموده بودند، با کمال مهربانی و ملاطفت رفتار کرد و با سختی توانست آنها را
از دستبرد یاران خشمگین خود (که درصدد انتقام از ایشان بودند) نگهداری فرماید . . . .» (ص ۱۰۹)

زندگی پیغمبر اسلام و ویژگی های اخلاقی او

«لوبون » تحت عنوان «زندگی پیغمبر اسلام و ویژگی های اخلاقی او» می گوید:

۱ – «عقل و خرد آن حضرت بر همه مردمان می چربید، و در اندیشه از همگان برتر بود . بیهوده سخن نمی گفت، و همیشه به ذکر
خدا مشغول بود . پیوسته با مردم، خوش رو و غالبا خاموش می نشست . خوی او نرم و اخلاقش نیکو بود . در نظر او بیگانه و
نزدیک، نیرومند و ناتوان در برابر حق یک سان بودند . مستمندان را دوست می داشت و هیچ گاه بی نوایی را به دلیل ناداری اش با
نظر حقارت نمی گریست چنانچه زورمند را به سبب اقتدارش احترام نمی کرد . دل مردم شریف را به هر نحو [که] میسورش بود،
به دست می آورد . یاران خود را دلگرم می کرد و از آنچه موجبات دل سردی آنان را فراهم می کرد، خودداری می نمود . هر که نزدش
می آمد، با روی باز از او پذیرایی می کرد، و تا او از مجلس برنمی خاست، حضرت بلند نمی شد . هر که دست به دست او می داد، تا او
دستش را نمی کشید، پیغمبر (ص) دست خود را رها نمی کرد . و به همین نحو اگر کسی درباره حاجتی با او گفت و گو می کرد، تا
خود رشته سخن را قطع نمی کرد، آن حضرت، سخنش را قطع نمی فرمود . نسبت به یاران خود تفقد و مهربانی می کرد و از وضع
آنها می پرسید . گوسفندهای خود را به دست خود می دوشید و روی زمین می نشست . کفش و جامه خود را وصله می زد و کفش و
جامه وصله دار می پوشید .» (ص ۱۱۳)

۲ – «رسول خدا (ص) از دنیا رفت و در تمام عمر، هیچ گاه از نان جو سیر نشد . گاهی اتفاق می افتاد که یک ماه یا دوماه در تمام
خانه های آن حضرت، آتش برای طبخ غذا روشن نمی شد و خوراک آنها آب و خرما بود . و گاهی رسول خدا (ص) از گرسنگی،
سنگ به شکم مبارک می بست .»

(ص ۱۱۳)

۳ – «اضافه بر آنچه گفته شد، طبق گفته تاریخ نویسان عرب، حضرت محمد بسیار خوددار و متفکر، کم حرف، احتیاط کار، خوش
قلب، در رفتار و کردار خود بسیار مراقب ادب و پاکیزگی خویش بود . تا پس از این که به ثروت و اقتدار نیز رسید، هیچ گاه کارهای
خود را به دیگری واگذار نکرد . او در برابر سختی ها و دشواری ها خوددار و متحمل، با همتی بلند، و در برخوردها مهربان و خوشرو
بود . یکی از خدمتگذارانش نقل می کند که هیجده سال تمام خدمت او را انجام می داد و در طول این مدت، هیچ گاه سخن تند یا
کردار ملال آور حتی برای تنبیه کردن من نیز از او ندیدم .» (ص ۱۱۳ و ۱۱۴)

۴ – «حضرت محمد [ص] جنگجویی دلاور و در فنون جنگی ماهر بود . به هنگام خطر فرار نمی کرد و بی دلیل خود را به مهلکه
نمی انداخت . آن تهورهای زیاده از حدی که در عرب دیده می شد، در او وجود نداشت . (۷) (ص ۱۱۴)

۵ – «هنگامی که حضرت محمد جوان بود، دست تقدیر او را داور میان بزرگان سالخورده قریش قرار داد; جریان از این قرار بود که
هنگامی که آنها خانه کعبه را تعمیر کردند، درباره نصب حجرالاسود – که معتقد بودند فرشته [ای] آن سنگ را از آسمان برای
ابراهیم آورده است – نزاعی برخاست و هر کدام از بزرگان قریش می خواست افتخار نصب «حجرا