پاورپوینت کامل عرفات و منی ; سرزمین شناخت ها، پیکارها و ایثار ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عرفات و منی ; سرزمین شناخت ها، پیکارها و ایثار ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عرفات و منی ; سرزمین شناخت ها، پیکارها و ایثار ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عرفات و منی ; سرزمین شناخت ها، پیکارها و ایثار ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

۴۳

پیش سخن:

در فصل حج هستیم، پس مناسب است با الهام از قرآن و گفتار پیامبر صلی الله علیه و آله و امامان علیهم السلام به ذکر شمه ای از
«اسرار حج » بپردازیم، آن چه در کتاب های «مناسک » گفته شده، احکام فقهی حج است، و روشن است که برای بهره گیری از حج،
دانستن احکام آن – منهای باز کاوی اسرار آن – کافی نیست، چرا که روح حج در اسرار آن نهفته است، پیکره بی روح هرگز
نمی تواند کارساز و مفید باشد، و به طور کلی قرآن می گوید: آنان که گوش شنوا و چشم بینا و دل آگاه ندارند، همانند چارپایان
بلکه گمراه ترند (۱) بنابراین باید احکام الهی را با بصیرت و توجهی کامل بررسی کرده و به آن عمل کنیم .

در قرآن مجید، ده بار سخن از «حج » با تکرار واژه (حج) به میان آمده است، نه بار این واژه با تعبیر (حج) (به فتح حاء) و یک بار
(در آیه ۹۷ سوره آل عمران) با تعبیر «حج » (به کسر حاء) بیان شده است . اینک باید بدانیم که معنی حج چیست، و راز این دو
تعبیر (زیر و زبر واژه حاء) کدام است؟

واژه حج (به فتح حاء) در لغت به معنای قصد با حرکت است; واژه «محجه » به معنای راه هموار و مستقیمی است که انسان را به
مقصد رهسپار می سازد . نظر به این که در زیارت کعبه و انجام مراسم آن، قصد سفر و حرکت نهفته است، آن را حج نام نهاده اند .

بنابراین، قبل از آن که «حج » یک حرکت صوری، و سفر ظاهری باشد، یک حرکت درونی و سیر و سیاحت باطنی است . فقط پرواز
جسم نیست، بلکه پرواز جسم مقدمه و وسیله ای برای پرواز روح است .

ولی حج (به کسر حاء) چنان که در آیه ۹۷ سوره آل عمران می خوانیم: «و لله علی الناس حج البیت من استطاع الیه سبیلا; و برای
خدا بر مردم است که زیارت حساب شده خانه خدا کنند، آنان که توانایی رفتن به سوی آن را دارند .» با حج فرق دارد .

واژه حج به معنای قصد زیارت خانه خدا است، ولی واژه حج به معنای نتیجه قصد است; یعنی تنها قصد زیارت کافی نیست، بلکه
باید زیارت مقصود و حساب شده به دست آید . بنابراین، حج مقدمه و پیش زمینه حج است، و هدف اصلی رسیدن به مقصود و
اهداف حج است، باید حج حساب شده و با محتوا به جا آورد نه حج تهی و بی محتوا . (۲) بر همین اساس، امام محمد باقرعلیه السلام
در آن حدیث معروف، در کنار کعبه به یکی از شاگردانش به نام ابوبصیر، که حاجیان را زیاد، و گریه کنندگان در گرد کعبه را بزرگ
شمرد، فرمود: «بل اکثر الضجیج و اقل الحجیج; بلکه گریه کنندگان بسیار، و حاجیان اندکند .»

آن گاه امام باقر علیه السلام دستی بر چشمان ابوبصیر کشید و دعایی خواند، و به ابوبصیر فرمود: اینک به حاجیان بنگر، ابوبصیر
می گوید: «نگاه کردم دیدم، اکثر مردم به شکل میمون و خوک بودند، و مؤمن در میان آن ها مانند ستاره درخشنده در میان
تاریکی است .»

آن گاه ابوبصیر به امام باقر علیه السلام عرض کرد: آری حاجیان اندکند، و گریه کنندگان بسیار می باشند . (۳)

نتیجه این که حج، یک حرکت عظیم معنوی است، که حرکت جسم و صورت، مرکب آن است، باید پوست را شکافت و به مغز رسید،
چنان که قرآن و پیامبر (ص) و امامان (ع) ما را به عبور از پوست به مغز فرا می خوانند، و ما را در مکتب حج و برنامه های دینی
دیگر به تحول و حرکت و دگرگونی عمیق دعوت می کنند، آن گونه که شمس مغربی گفت:

نظر را نغز کن تا نغز بینی

گذر از پوست کن تا مغز بینی

با این اشاره نظر شما را در سفر ملکوتی حج، به عرفات و منی – که دو جبهه مقدس در مراسم حج است – می بریم، تا به تماشای
فرآورده های آن بپردازیم .

عرفات سرزمین شناخت ها و پرواز اندیشه ها

در مناسک حج، چنین دستور داده شده که حاجی پس از انجام عمره، در مکه احرام می بندد و از آن جا به سوی سرزمین عرفات
که در شمال مکه حدود ۲۴ کیلومتری آن واقع شده، کوچ می کند تا در فاصله بین ظهر روز عرفه (روز نهم ذی حجه) تا مغرب آن
روز در آن جا باشد، ولی آن چه رکن حج به حساب می آید مقداری درنگ (در بین ظهر تا مغرب روز نهم ذی حجه) است .

واژه عرفات در اصطلاح ادبی جمع عرفه است و عرفه به معنای شناخت است، این که به آن سرزمین عرفات می گویند، از این رو
است که آن جا بیابان شناخت ها است . از کنار کعبه با احرام به سوی سرزمین شناخت ها حرکت می کنیم، نه یک شناخت، بلکه
چندین شناخت، هم خدا را بشناسیم، هم خود را، هم شیطان و هم دیگران را بشناسیم و هم عوامل نفوذ شیطان را . شناخت های
پربرکت و پربار، نخست باید شیطان را خوب بشناسی تا او را به خوبی از خود طرد کنی، و سپس خدا را خوب بشناسی تا او را در
روح و روان خود، بی شائبه اثبات نمایی، و ظرفیت و موقعیت فراگیری خود را بشناسی، تا توحید و نفی شرک را در سراسر وجود
خود جای دهی، و بدانی که تا شیطان و شیطنت ها را نشناسی، خدا را آن گونه که باید نشناخته ای، چرا که شیطان گاهی با همه
وسائلش می کوشد تا با نمودهای رحمانی تو را بفریبد، تا بپنداری که در راه رحمان حرکت می کنی با این که آن راه، راه شیطان
است، چنان که در قرآن زیان کارترین مردم را چنین معرفی می کند: «و هم یحسبون انهم یحسنون صنعا; (۴) آنها می پندارند کار
نیک انجام می دهند .»

عبادت بدون شناخت، نور و نشاطی ندارد; همان عبادت خشکی است که نه تنها مفید نیست، بلکه در بسیاری از موارد، گمراه
کننده می باشد، بر همین اساس در روایات آمده امام صادق (ع) فرمود: «تفکر ساعه خیر من عباده سنه; (۵) اندیشیدن یک
اعت بهتر از عبادت یک سال (بدون فکر و شناخت) است .»

یکی از شاخه های شناخت، خودشناسی است و حاجی در عرفات، به خود متوجه می شود، حال و وضع و کارهای خود را محاسبه
می کند، اگر خطایی در خود دید، توبه حقیقی می کند . در آن جا در پیش گاه خدا به گناهانش اعتراف می کند و تصمیم می گیرد .
دیگر گناه نکند و خود را همیشه از شیطان و شیطنت ها دور نگهدارد، به این ترتیب شناخت نظری و عملی خود را در مدرسه
فضل پرور عرفات، تکمیل می نماید و با قرائت دعاهایی که وارد شده به ویژه دعای معروف امام حسین (ع) و امام سجاد (ع) از این
مدرسه عالی، فارغ التحصیل می شود .

عرفات در برنامه های حج، همچون روح حج است; آن قدر مهم است که امام صادق (ع) وقوف در عرفه را حج اکبر خوانده است (۶)
و کسی که آن را درک کند، حج را درک کرده است . بنابراین، موضوع شناخت ها نقش اساسی در تحقق حج ابراهیمی و حقیقی
دارند .

یکی از شاگردان امام صادق (ع) از آن حضرت پرسید: چرا عرفات به این نام نام گذاری شده است؟ آن حضرت در پاسخ فرمود:
«هنگامی که جبرئیل در روز عرفه، ابراهیم خلیل (ع) را به سوی بیابان عرفات حرکت داد، در آن جا به ابراهیم (ع) گفت: «اعترف
بذنبک واعرف مناسکک; (۷) به گناه خود در پیش گاه خدا اعتراف کن، و برنامه های حج را بشناس .»

ابراهیم (ع) به این سخن توجه کرد و عالی ترین مراحل عرفان نظری و عملی را در آن بیابان بی آلایش پیمود، و فارغ التحصیل این
مدرسه شد . آری این است روح حج ابراهیمی، و این است راز شعارها و فریادهای ضدامریکایی حاجیان ایرانی در آن سرزمین، چرا
که شیطان را در آن جا شناخته اند; خدا و خود را نیز شناخته اند، در آن جا آماده می شوند تا با عزمی راسخ به سرزمین منی بیایند
و نمادهای شیطان را سنگ باران کنند، و عملا در جبهه پیکار شدید با مظاهر شیطانی قرار گیرند، چرا که فهمیده اند تا شیطان را
نکشند هرگز به سعادت ابدی که هدف اصلی حج است، نخواهند رسید .

در تاریخ زندگی درخشان حضرت رضا (ع) آمده: در یکی از سفرهای حج، آن حضرت در عرفات با حال مخصوصی در مورد
برمکیان (که همه امور کشور اسلامی در عصر سلطنت هارون، در دست آن ها بود) نفرین کرد، و در همان جا، به یکی از یاران که از
حال مخصوص آن حضرت پرسیده بود، فرمود: «من مشغول نفرین کردن بر برمکیان بودم، به خاطر آن ستم هایی که آن ها بر پدرم
روا داشتند، خداوند نفرین مرا در مورد آن ها به استجابت رسانید .» (۸)

آری، یکی از شناخت ها در بیابان عرفات، دشمن شناسی و نفرین بر دشمن است . در این جا این مطلب را با فرازی از دعای
پرمحتوای امام حسین (ع) که در صحرای عرفات خواند ب