پاورپوینت کامل حکیم فروتن ۸۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حکیم فروتن ۸۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حکیم فروتن ۸۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حکیم فروتن ۸۳ اسلاید در PowerPoint :

۲۹

(زندگی و اندیشه علامه محمد تقی جعفری)

قسمت اول

جامع معقول و منقول

فیلسوف فقیه، ادیب متفکر، اندیشمند فرزانه، آیت الله علامه محمدتقی جعفری (ره) یکی از نادر فرزانگان معاصر است.
روش، منش،بینش، دانش و فضائل والایی که این دانشمند در خود جمع کرده بود، جز در نوابغ نمی توان سراغ گرفت.
استعداد عالی، درک فوق العاده، فکر نقاد، حافظه قوی، روح پرنشاط، استقلال در اندیشه، اعتماد به نفس، حقیقت جویی،
روبه رویی شجاعانه با آراء و افکار گوناگون، اعراض از تقلید واعتدال در انتخاب رای، برخورداری از دانش های متعدد،
آگاهی گسترده بر معارف دینی، برخورد انتقادآمیز با فلسفه های غربی،همت عالی و جهد وافر در پژوهش از جمله
خصوصیاتی است که در این حکیم قابل مشاهده بود، علاوه بر جامعیت علمی، در عرصه روش وکنش نیز از ابعاد متنوع و
جامعی برخوردار بود.
پژوهش های پرمایه، تدریس و تبیین معارف دینی و فکری و ژرف نگری دراندیشه های ناب، خطابه های خردمندانه،
تصنیف و تالیف در عرصه های فلسفی، اعتقادی و عرفانی، حضور فعال در همایش های علمی وفرهنگی داخل و خارج کشور،
مکاتبه و ملاقات با متفکران اروپایی و اسلامی، مناظره علمی با متخصصان معارف دینی و حوزه علوم انسانی، شیوه ها و
عرصه هایی است که علامه جعفری با بیان و بنان در آن ها موفقیت هایی را به دست آورده است.
در میان خیل مرزداران معرفت و شریعت که خورشید وجودشان دمادم گرمابخش محافل علمی و مجالس درسی است،
این دانشور وارسته درخشندگی ویژه ای دارد، در شخصیت علمی این بزرگمرد برجستگی هایی دیده می شود که هر یک از
آن ها چون چراغی فروزان راهنمای روندگان طریقت و جویندگان حقیقت است.
او نیز همچون دانشمندان پیشین در کمال فقر مادی و بضاعت اندک مالی به قله علم دست یافت و زندگی خویش را با
سختی سپری کرد وبا عزمی راسخ و همتی عالی جانش را در دریای معرفت با آب حیات شستشو داد.
شعاع آگاهی های وی به قدری گسترده بود که هر کجا کلامی یانوشتاری از وی دیده می شود بر ارزش توانمندی های
علمی او صحه می گذارد، هنرش این بود که به گزینش عالی ترین متون فلسفی وحکمی می پرداخت و پیرامون آن به
آفرینش آثار خویش اشتغال می ورزید. او می کوشید تا معمای حیات و هندسه معرفت را آن چنان که شایسته
ست بازشناسد، به معقولات دلبستگی شدیدی داشت وهستی شناسی گوهر گمشده اش بود و گویا در وجودش تمایل به
این رشته از علوم موج می زد.

تربیت در بیت دیانت

در محله شتربان تبریز، خانواده ای متدین، با اصالت و اهل اخلاص روزگار می گذرانیدند، مرد این خانواده میرزا کریم نام
داشت که صدق و صفایش آن محل را عطر آگین می ساخت، گر چه درس نخوانده بود ولی حافظه وفادار او موجب شده
بود تا سخنان واعظان وخطیبان شهر را به ذهن بسپارد و به طور دقیق بیان کند. کریم به مرحوم آیت الله میرزا صادق
تبریزی که از زعمای آذربایجان بودارادت می ورزید و فرزندانش را با عشق به روحانیت پرورش می داد.
در مرداد ماه سال ۱۳۰۴ ه.ش (مطابق ۱۳۴۴ ه.ق) در خیابان شمس تبریزی کنونی (محله شتربان) تبریز در خانواده ای
که عطر معنویت از آن پراکنده بود، فرزندی دیده به جهان گشود که وی را محمدتقی نامیدند. این کودک در دامن مادری
متدین و تحت تربیت پدری پاک سرشت به شکوفایی رسید، نخستین بار مادر قرآن رابه وی یادمی داد. محمدتقی نزد این
مادر مومنه درس خواند و به همین دلیل برای ورود به کلاس بالاتر آمادگی پیدا کرد و ازاین جهت ایشان رااز کلاس اول به
کلاس چهارم می برند.
این کودک با استعداد کلاس چهارم را در مدرسه اعتماد تبریز که بعدها به دبیرستان انوری تبدیل شد با رتبه دوم
گذرانید و درکلاس بعدی رتبه اول را احراز کرد. در این حال از تهران دستوررسید که دانش آموزان لباسهای یکرنگ
طوسی و متحد الشکل بپوشند،پدر توان مالی نداشت تا این لباس را برای محمد تقی و برادرش تهیه کند، سرانجام یکی
از نزدیکان لباسی تهیه کرد و بدین گونه آن دو کودک موفق شدند در این مدرسه تحصیل خود را پی گیرند. دراین دوران
محمدتقی هم کار می کرد و هم درس می خواند اما به دلیل فقر مالی وی راضی به ترک مدرسه شده و برای امرار معاش به
کارمشغول می گردد و گویا موفق نمی شود تا کلاس ششم ابتدایی را به پایان برساند.
محمد تقی در دوازده سالگی عشق به جهان بینی ها را در خود حس کرد و گویا ذهنش به هستی شناسی علاقه شدیدی
نشان می داد. بعد ازرها کردن درس زمانی در خواب صحبت می کرد و شعری را به عربی می خواند پدر گفت: آیا دیشب
خواب می دیدی؟ محمدتقی مکثی کرد وگفت: بله، پدر پرسید: در خواب چه می گفتی؟ فرزندش اظهار داشت:از این که
از درس محروم شدم ناراحت شده و این شعر را خواندم،پدر خطاب به پسر گفت دقیقا نمی دانم چنین الفاظی بر زبان
آوردی و به محمدتقی و برادرش تاکید نمود به دنبال درس خود برویدخدا روزی رسان است از این جهت مقارن سالهای
پایان جنگ جهانی دوم آن دو طالب علم به مدرسه طالبیه تبریز رفته و تحصیلات علوم دینی را پی گرفتند و اگر چه با
مشکلات مالی عدیده و زندگی سختی مواجه بودند چون جنبه های فکری و روحی و اشتیاق به دانش اندوزی قوی بود این
دشواری ها را به راحتی تحمل می کردند.
در این مدرسه اساتید برجسته و خبره ای در رشته های ادبیات،فلسفه و منطق مشغول تدریس بودند، مقام ادبی مرحوم
میرزا علی اکبر اهری بسیار بالا بود، ولی در فقر و تنگدستی روزگارمی گذرانید. محمد تقی سیوطی و دو سه باب خیلی
مهم مطول را نزدوی آموخت و صرف میر را نزد میرزا حسن شربیانی فراگرفت. میرزاابو الفضل سرابی، آقا میرزا حجت
ایروانی و میرجعفر بخشایشی ازدیگر استادان وی در ادبیات و مقدمات بودند. هوش و ذکاوت علامه جعفری از دوران
نوجوانی کاملا محسوس بود و از میان جمعی که همراه حاج شیخ محمد حسین خیابانی تبریزی (پدر حضرت آیت
الله سبحانی) به تحصیل علم منطق می پرداختند او اعجاب استاد رابرمی انگیخت.

کسب معارف

این نوجوان شیفته معرفت، پس از فراگیری دروسی در حوزه علمیه تبریز به سال ۱۳۵۹ه.ق در حالی که پانزده بهار را
پشت سرمی نهاد، زادگاه خویش را به قصد اقامت در تهران ترک نمود. و درمدرسه مروی این دیار مطالعه و فراگیری متن
رسایل و مکاسب راپی گرفت، در این موقع آقاسید عباس اصفهانی و مرحوم فشارکی معروف، در این مدرسه طلاب را
افاضه می فرمودند، روحانی وارسته ای که فقه و اصول را در سطحی قوی به شاگردان ارائه نمود. مرحوم آیت الله شیخ
محمدرضا تنکابنی (پدر مرحوم فلسفی «ره ») بود که محمد تقی در درس وی حاضر می گردید. و موفق گردید بخشی از
کفایه و مکاسب را نزد وی بخواند.
در این مدرسه محمد تقی جعفری، محضر میرزا مهدی آشتیانی را درک کرد و با اشتیاق کامل از پرتو اندیشه های فلسفی
وی بهره برد وحدود دو سال در خدمتش بود. این حکیم متکلم و مفسر ادیب گذشته از مراتب علمی در کمالات معنوی
ممتاز بود و در عرفان فلسفه وحکمت از دیگران گوی سبقت ربوده و یگانه عصر خویش در تفکرات فلسفی به شمار می رفت.
محمد تقی پس از سه سال خوشه چینی از خرمن خردمندان واندیشمندان حوزه درسی تهران در سال ۱۳۶۲ه.ق به شهر
مقدس قم مهاجرت نمود. شیخ عبد الصمد خویی، از استادانش در قم بود.معقول را نزد شیخ مهدی مازندرانی خواند و
اندیشه های عرفانی وذوقی خود را در محضر آقا شیخ محمد تقی زرگر تقویت کرد، مرحوم آیت الله شهید صدوقی نیز وی
را به فیض رسانید و توسط آن فقیه شهید و آیت الله حجت کوه کمری تبریزی در مدرسه دار الشفای این دیار مقدس ملبس
به لباس روحانیت گردید.
محمدتقی جعفری این سعادت را به دست آورد که در حوزه علمیه قم و در مدرسه فیضیه، به کلاس درس اخلاق حضرت
امام خمینی (قدس سره)حضور یابد، خود می گوید:«یادم هست روز اول که وارد شدم آیات آخر سوره حشر را تفسیر
می نمود، درس هایشان از نظر عرفان دراوج بود، سیمای امام نشان میداد که از مواهبی برخوردارند که دیگران از آن
محرومند.»
در قم روزگار این تشنه معرفت به سختی و مشقت می گذشت و یک بار برایش اتفاق افتاد که مدت دو شبانه روز نتواند
غذایی تهیه کند. روز سوم که خواست مواد غذایی ازبقالی نسیه بگیرد وی امتناع کرد و محمدتقی به حجره
خویش برگشت، حوالی غروب که به دلیل گرسنگی ضعف و ناتوانی بر اوغلبه کرده بود از حجره مجاورش طلبه سیدی
کتاب معالم را به نزدش آورد تا با کمک وی اشکالش را برطرف کند و چون محمدتقی وضع نامساعد خود را برایش
بازگفت این طلبه محمد تقی را به حجره خود برد و غذایی را که طبخ نموده بود با او صرف نمود.
محمدتقی جعفری، در قم قریب یک سال اقامت داشت که نامه ای را به دستش دادند، چون از مضمون آن اطلاع یافت
فهمید مادرش دچارکسالت شده و لازم است به تبریز بازگردد، پس در سال ۱۳۶۳ ه.ق به تبریز بازگشت، و در جهت مداوای
مادر کوشش بسیاری نمود، ولی به رغم این تلاش ها مادرش دار فانی را وداع گفت.
پس از خاتمه ایام سوگواری برای والده، استاد جعفری به خدمت مرحوم آیت الله حاج میرزا فتاح شهیدی رسید. این فقیه
فرزانه مرد والامقامی بود که بر خلاف توانایی های علمی به صورت فقیرانه ای زندگی را می گذرانید، ایشان از شاگردان
مرحوم آیت الله شریعت اصفهانی محسوب می گردید و با وجود صاحب نظر بودن در برخی علوم و معارف دینی از دنیا و
طیبات آن اعراض نموده بود، چون علامه جعفری مدتی نزد وی تلمذ نمود، آن عالم عامل به استعداد شگرف و اشتیاق
درونی این شاگردش پی برد و به وی اصرارکرد باید به نجف برود و مقدمات سفر را برایش تدارک دید ومقداری وجه نقد و
دو جعبه شیرینی جهت او تهیه نمود.

در گلستان علوی

بدین گونه علامه جعفری به اشتیاق بهره مندی از قداست بارگاه امیرمومنان (ع) و نوشیدن جرعه های روح بخش از
دریای ژرف معارف تشیع و فقه آل محمد راه طولانی بین تبریز و نجف را طی کرد و برکوچه های پرپیچ و خم، اما
عطرآگین دیار ابرار گام نهاد ومسرور و شادمان پس از اندکی درنگ خود را مهیای زیارت بارگاه حضرت علی (ع) نمود تا
خستگی راه و دوری از بستگان را با این حلاوت معنوی و لذت روحانی جبران نماید، این هجرت سازنده و پربار در سال
۱۳۶۳ه.ق (۱۳۲۷ه.ش) صورت گرفت.
چون این جوان تشنه معارف ناب تشیع به نجف وارد گردید در مدرسه صدر جایی برای اقامت نداشت تا آن که سید محمد
اصفهانی وی رادر مدرسه بادکوبه ای ها جای داد و پس از هشت ماه به مدرسه صدربازگشت. مدرسه ای که اصالت و
روحانیت خاصی داشت و اغلب افرادساکن در آن مجتهد بودند، استاد جعفری در جوار مرقد مطهرنخستین فروغ
لایت یک بار دیگر کفایه را بحث و مطالعه کرد وسپس درس خارج را آغاز نمود، مقدار زیادی از باب طهارت و
مکاسب محرمه را نزد مرحوم آیت الله شیخ محمد کاظم شیرازی آموخت، تفکروسیع، قدرت تبیین و تشریح مطالب و
تسلط بر منابع تدریس ازخصوصیات این شخصیت به شمار می رفت.
علامه جعفری دو یا سه سال از محضر این مجتهد عالی مقام استفاده کرد و آن بزرگوار در سال ۱۳۶۵ ه.ق به ایشان اجازه
اجتهادداد. همچنین مدت هفت سال در درس آیت الله سید عبد الهادی شیرازی شرکت نمود و در همان موقع با مشورت
این مرجع عالی قدر اشتغال به معارف اسلامی، فلسفه جدید و علوم انسانی را که به طرز جدیدراهی دانشگاه ها شده بود،
جدی گرفت و به اتفاق چند نفر دیگرمطالعات عمیق خود را در این ارتباط شروع کرد. استاد جعفری می گوید من ندیدم
کسی را که این مقدار مقام دنبالش بدود ولی او(آیت الله سید عبد الهادی) از آن گریزان باشد.
علامه جعفری مبحث ولایت که شیخ در مکاسب دارد و نیز کتاب صید و ذباحه را از محضر آیت الله سید محمود شاهرودی
فرا گرفت.این بزرگوار از بزرگان و اعاظم مراجع شیعه و یکی از مشاهیرمدرسین نجف اشرف به شمار می رفت که جمع
زیادی از طلاب فاضل ازاین سرچشمه فیض استفاده کرده اند، هم چنین وی در درس اصول آیت الله میلانی حضور یافت و
حدود یک سال و نیم در خدمتش بود واز افاضات این مرجع عالی مقام در درس عروه الوثقی برخوردارگشت.
این متفکر نیکو روش در اصول خارج مقالات آقا ضیاء الدین عراقی را خدمت مرحوم آقا میرزا حسن یزدی آموخت، زیرا
به دقت های آیت الله عراقی در این رشته از معارف دینی علاقه مند بود و او رادر اصول مرد دقیق و کنجکاوی می دانست،
نزد آقا صدرا قفقازی نیزعلوم عقلی را فرا گرفت، هم چنین این توفیق به دست آورد که درعلم اصول مدت یازده سال
شاگرد آیت الله خویی باشد و چون استادمزبور در تدریس خود به مبحث طلب و اراده رسید و ذیل آن موضوع جبر و
اختیار را مطرح کرد آیت الله جعفری برای نخستین بار قلم به دست گرفت و مطالبی در خصوص مباحث مزبور نگاشت
که تحت عنوان «و الامر بین الامرین » به عنوان تقریر درس آیت الله خویی انتشاریافت، بعد خود کتابی تحت عنوان «جبر و
اختیار» به نگارش درآورد.

محضر معنوی

آیت الله جعفری، محضر عرفانی آیت الله سید جمال الدین گلپایگانی را غنیمت شمرد و از این درخت معنوی نیز بهره های
وافی برد، وی از مدرسین و مراجع م