پاورپوینت کامل تشنگان قدرت ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تشنگان قدرت ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تشنگان قدرت ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تشنگان قدرت ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

اشاره

تحلیل و بررسی اولین جریان مخالف حکومت امام علی (ع) بسیار عبرت آموز است . در مقاله گذشته بخشی از این عبرت ها آمد و
گفتیم از دیدگاه امام (ع) عمده ترین عامل مخالفت پیمان شکنان، دنیاطلبی است . دو جلوه، از جلوه های دنیاطلبی در اینان
برجسته بود:

۱ – مال پرستی که در مقاله گذشته (شماره ۲۱۱) از آن سخن گفتیم;

۲ – جاه پرستی و ریاست طلبی .

پیشاپیش بر این نکته تاکید دارم که پی گیری این بحث از آن رواست که می تواند ما را در تحلیل درست حوادثی که بر انقلاب بزرگ
اسلامی ما می گذرد و نیز در افشای چهره های بریده از آرمان های امام راحل (ره) و انقلاب کمک کند .

ریاست طلبی

امام علی (ع) در سخنی، طلحه و زبیر را مصداق این جمله نورانی دانسته اند که: «رب عالم قد قتله جهله و علمه معه لاینفعه; (۱)
بسا دانشمندی که نادانی وی او را از پا درآورد و دانش او با او بود و او را سودی نکرد .»

به گفته ابومخنف و شیخ مفید (ره) این سخن را امام (ع) در تحلیل رفتار طلحه و زبیر فرموده است . (۲) مراد سخن مولا این است
که علم به تنهایی نجات بخش نیست، بلکه این علم آن گاه انسان را به قله سعادت می رساند که با «عقل » همراه باشد . «عقل » با
تفسیر الهی آن; یعنی نوری که انسان را به بندگی حضرت حق رهنمون گردد . آن گونه که امام موسی بن جعفر (ع) فرمود: «العقل
ما عبد به الرحمن واکتسب به الجنان; (۳) عقل آن است که با آن خداوند بندگی شده و با آن بهشت به دست می آید» .

نقطه مقابل آن «جهل » است . جهل در فرهنگ قرآن و روایات به معنای کار نابخردانه است .

براین اساس، فراوانند عالمانی که بهره آن ها از علم فقط اصطلاحات است و بس . نور علم که همان عقل است به همراه ندارند و در
نتیجه جهلشان آنان را به نابودی می کشاند:

دانش ارنیست همدم تقوی

تیغ بران به دست مستان است (۴)

طلحه و زبیر، مصداق عالمانی این چنین بودند، که جهلشان آنان را به ستیز با امام حق علی (ع) کشانید .

«جهل آنان ریاست طلبی و جاه پرستی بود .» جاه و ریاست آن گاه که معبود و معشوق شد، مسلخ ارزش های الهی می گردد . امام
علی (ع) فرمود: «حب الرئاسه شاغل عن حب الله سبحانه . (۵) دوست داشتن ریاست آدمی را از محبت خدای سبحان باز می دارد» .

کسی که در وادی «ریاست طلبی » افتاد، دیگر برای او اخلاق، معنویت، ارزش ها بی معنی خواهند شد .

محمد بن مسلم گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود:

«ان من شرارکم من احب ان یوطا فی عقبه انه لابد من کذاب او عاجز الرای; (۶) همانا بدترین شما آن کس است که دوست دارد
سروری یافته و مردم را به دنبال خویش بکشاند، چنین کسی یا باید دروغ گو باشد و یا ضعیف النفس .»

بنابراین، آن کس که ریاست طلب است می خواهد در هر وضعیتی ریاستش حفظ شود، چنین ریاستی جز با دروغ یا معامله سیاسی
با مردم حفظ نخواهد شد . چنین کسی ناچار است برای به دست آوردن یا نگاه داری حکومت چند روزه خویش پشت پا به تمام
ارزش های الهی بزند .

بیماری شورشگران

بیماری طلحه و زبیر، و بسیاری از دیگر بریده ها از انقلاب اسلامی ما همین است . آنان این انتظار را داشتند که امام علی (ع) آن ها
را بر پست های حساس حکومت بگمارد و آن ها را شریک در حکومت سازد . حضرت به آنان فرمود: از آن جا که شما به مقام و
یاست بیش از حد علاقه نشان می دهید، شایستگی ریاست بر مسلمین و زمام داری بر آن ها را ندارید . (۷)

در سخنی دیگر خطاب به آنان فرمود:

«و اعلما انی لا اشرک فی امانتی الا من ارضی بدینه و امانته من اصحابی و من قد عرفت دخیلته; (۸) و بدانید که من در این امانتی
که خدای به من سپرده جز انسان هایی که از دینشان راضی ام و از امانت داری شان خرسندم (یعنی مکتبی ها) و لیاقت آن ها را
احراز کرده باشم، فردی را شریک نمی سازم .»

در این سخن، امام راز واگذار نکردن مسئولیت را به آنان این می داند که اینان به سبب حرصی که بر ریاست دارند، امانت دار
شایسته حکومت نیستند و اصولا آنان که این خصلت را دارند، حکومت را «لقمه چرب » می دانند، نه «امانت » و صاحبان بینش این
چنین سنخیتی با حکومت مولا ندارند . حضرت در آخرین لحظات خروج آن ها از مدینه نیز برایشان پیغام فرستاد:

«ایها الشیخان احذرا من سطوه الله و نقمته و لاتبغیا للمسلمین غائله وکیدا و قد سمعتما قول الله تعالی تلک الدار الآخره نجعلها
للذین لایریدون علوا فی الارض و لافسادا و العاقبه للمتقین; (۹) ای دو پیرمرد، از خشم و قهر خدای بپرهیزید و علیه مسلمین
توطئه نکنید و البته گفتار خدای را شنیده اید که فرمود سرای آخرت را بر کسانی برگزیده ایم که خواهان فساد در روی زمین و
سرکشی نباشند و عاقبت نیک از آن تقوا پیشه گان است .»

«ریاست طلبی » مصداق جهل اینان بود که سبب قتلشان شد .

انحصار طلبی شورش گران

جالب این جا است که امام علی (ع) می فرماید: اینان آن قدر جاه طلبند که حتی همدیگر را نیز به هنگام قدرت تحمل نخواهند
کرد و می خواهند تنها خود ریاست داشته باشند و انحصار طلبی در منش و روش آن ها موج می زند: «کل واحد منهما یرجوا لامر له
و یعطفه علیه دون صاحبه لایمتان الی الله بحبل و لایمدان الیه بسبب کل واحد منهما حامل ضب لصاحبه و عما قلیل یکشف
قناعه به والله لئن اصابوا الذی یریدون لینتزعن هذا نفس هذا و لیاتین هذا علی هذا; (۱۰) هر کدام از آن دو امید دارند که زمام داری
و حکومت به دست او افتد آن را به سوی خود می کشد نه رفیقش، آن ها به رشته ای از رشته های محکم الهی چنگ نزده اند و نه به
وسیله ای به او نزدیک شده اند، هر کدام بار کینه رفیق خویش را به دوش می کشد و به زودی پرده از روی آن برداشته می شود به
خدا سوگند اگر به آن چه می خواهند برسند این یکی جان دیگری را می گیرد و آن یکی این را از بین می برد .

در این سخن حضرت مولا علی (ع) بر چند نکته عبرت آموز تاکید دارند . این نکات عبارت اند از:

وحدت حقیقی و صوری

۱ – از آن جا که هدف این شورش گران، دنیا و رسیدن به حکومت است، گرچه به صورت مقطعی هدف مشترک آنان، را به هم
پیوند داده است، لیکن این وحدت صوری است و در باطن خود دشمنی در پی دارد .

۲ – وحدت واقعی در سایه ایمان و اعتقاد به خداوند به دست می آید همان که آنان نداشتند: «لایمتان الی الله بحبل و لایمدان الیه
بسبب .»

قرآن کریم در باب وحدت، عمیقا بر محور ایمان تاکید دارد: «واعتصموا بحبل الله جمیعا و لاتفرقوا . . . ; (۱۱) به ریسمان الهی چنگ
زنید و متفرق نشوید» . برای «حبل الله » معانی گوناگونی شده است: اسلام، ایمان، قرآن، ولایت (۱۲) و . . . ولی جامع همه این ها ایمان
و اعتقاد به خدا است و سخن قرآن دعوت مطلق به وحدت نیست، بلکه وحدت حول محور الهی است .

«انما المؤمنون اخوه » (۱۳) این است و جز این نیست که مؤمنان با هم برادرند; یعنی اخوت واقعی در سایه ایمان است و بس .

کینه توزان جاه طلب

۳ – در وحدت