پاورپوینت کامل سیرت پیشوایان در عزت و کرامت نفس ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیرت پیشوایان در عزت و کرامت نفس ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیرت پیشوایان در عزت و کرامت نفس ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیرت پیشوایان در عزت و کرامت نفس ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۷

پیش سخن

شرافت و کرامت انسان به این است که خود و خدایش را بشناسد و بداند هدف از خلقت چیست و آفت ها و موانع سر راه تکامل
کدامند؟ و با سعی و تلاش فکری و عملی به سوی قله کمال پرواز نماید. وی در این خصوص نیاز به الگو دارد، چرا که انسان در ذات
وجود خود، در جست و جوی اسوه و الگو است و الگوپذیر است، ولی او باید از این میان الگویی بیابد که به راستی صادق و حقیقی
است و چنین چیزی تنها در مکتب انبیا و امامان (ع) یافت می شود و از نظر ما چهارده معصوم (ع) عالی ترین اسوه و راهنما و
الگویند و قطعا پیروی فکری و عملی از آن ها سبب رستگاری و پیروزی در دنیا و آخرت است. قرآن در مورد الگو قرار دادن پیامبر
اسلام (ص) می فرماید: «لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه » (۱) قطعا برای شما در زندگی رسول خدا (ص) سرمشق و الگوی
نیکویی خواهد بود.

پیامبر اکرم (ص) پس از خود حضرت زهرا (س) حضرت علی (ع) و امامان معصوم (ع) را الگوی کامل معرفی فرموده است; اینک
بر آنیم از این اقیانوس عمیق، سازنده و بالنده قطره هایی برداریم و با سیری در سیره پاک و نورانی چهارده معصوم (ع) توشه
هایی جمع کنیم که عامل مهمی برای سعادت ما در دنیا و آخرت است و نظر به این که امسال سال عزت و افتخار حسینی است،
سخن را با تشریح همین خصلت آغاز می نماییم ; امید است بهره کافی و شافی ببریم.

معنای عزت

عزت و عزیز در لغت به معنای قدرت شکست ناپذیری است. (۲) در قرآن ۹۲ بار خداوند با صفت «عزیز» یاد شده است که ذات پاکش
شکست ناپذیر مطلق است. عزت در مورد انسان نیز از همین ریشه سرچشمه می گیرد و به معنای حفظ آبرو و شخصیت و عدم
کرنش و دریوزگی در برابر صاحبان زر و زور و تزویر است که یک نوع شکست ناپذیری در برابر آن ها و هرگونه امور ذلت بار است.

در این جا به موضوعی که بیش تر باید توجه شود مرزشناسی است، چرا که مرز بین بعضی از خصلت های ارزشی و ضد ارزشی
بسیار باریک و ظریف است، لذا باید آن ها را تشخیص داد تا به جای ارزش، ضد ارزش و به عکس انجام نشود; مثلا بعضی بر اثر
ناآگاهی عزت را با تکبر اشتباه می کنند، یا به جای عزت به وادی تکبر می افتند و یا به جای تواضع، کارهای ذلت بار انجام می دهند.

از این رو روایت شده یکی از ناآگاهان به امام حسین (ع) عرض کرد: در روش تو نوعی تکبر می بینم، آن حضرت در پاسخ به او
فرمود: «بل فی عزه; بلکه در من عزت وجود دارد.» آن گاه این آیه را تلاوت فرمود: «فلله العزه و لرسوله و للمؤمنین » ; عزت
مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است. (۳) (منافقون، آیه ۸)

از این جهت به این موضوع هشدار شدید داده اند که قبل از انجام کارها باید رذایل و فضایل و مرز بین آن ها را شناخت. امیرمؤمنان
علی (ع) در این خصوص می فرماید: «راس العلم التمییز بین الاخلاق، و اظهار محمودها و قمع مذمومها; ریشه و سرچشمه علم و
آگاهی، تشخیص و جدایی انداختن بین خوی های نیک از بد و آشکار ساختن صفات نیک و نابود نمودن صفات زشت است.» (۴)

عزت یا نوری از توحید الهی

عزت، مطلق از صفات ذاتی خدا و از شاخه های توحید افعالی است و بر اساس سخن امام معصوم «تخلقوا باخلاق الله; به اخلاق
الهی خو بگیرید.» (۵)

باید کوشید تا مظهر خدا شد و نوری از عزت الهی را در روح و روان خویش، روشن و تثبیت نمود.

چنین عزتی قطعا در پرتو بندگی خالص و ترک رذایل و هرگونه گناه و در شعاع نور ارتباط محکم با صاحب عزت مطلق خدای
عزیز به دست می آید، چرا که بنده مخلص خدا اسیر و ذلیل هوس های آلوده نفسانی و خود باخته زورمندان و زراندوزان نمی شود و
پیش هر کس و ناکسی سر خم نمی کند. به قول اقبال لاهوری:

آدم از بی بصری بندگی آدم کرد

گوهری داشت ولی نذر قباد و جم کرد

یعنی از خوی غلامی ز سگان پست تر است

من ندیدم که سگی پیش سگی قد خم کرد

بر همین اساس، امیرمؤمنان علی (ع) می فرماید: «لا عز اعز من التقوی; عزتی عزیزتر از ترک (اسارت) گناه نیست.» (۶)

آن حضرت در فرازی از مناجات خود به خدا عرض می کند: «الهی کفی بی عزا ان اکون لک عبدا; خدایا برای من همین عزت کافی
است که بنده تو هستم.» (۷)

امام حسن مجتبی (ع) می فرماید:

«اذا اردت عزا بلا عشیره، و هیبه بلا سلطان، فاخرج من ذل معصیه الله الی عز طاعه الله; هرگاه خواستی بدون داشتن عشیره و
قبیله، عزتمند شوی و بدون سلطنت شکوهمند گردی از ذلت گناه خدا به سوی عزت اطاعت او خارج شو.» (۸)

نتیجه این که عامل اصلی تحصیل کرامت و عزت حقیقی در پرتو ترک گناه و ارتباط با خدا و اتصال به ذات اقدس الهی به دست
می آید.

دستورهای عزت بخش در اسلام

در اسلام به عواملی که موجب عزت و کرامت و شرافت می شود، دستور داده شده و از هرگونه عواملی که باعث ذلت و زبونی
می شود، نهی شدیدی شده است; مثلا در قرآن می خوانیم «ولکن یجعل الله للکافرین علی المؤمنین سبیلا» خداوند هرگز برای
کافران نسبت به مؤمنان راه تسلطی قرار نداده است. (۹) فقها و محققان اسلام همواره در طول تاریخ، برای نفی سلطه بیگانگان، و
کسب عزت اسلامی، به این آیه استدلال کرده و می کنند.

این آیه در ضمن این که به مسلمانان، امید می بخشد و آن ها را دعوت به مبارزه با سلطه پذیری در برابر بیگانگان می کند، با بیانی
هشدار دهنده و قاطع، مسلمانان را به حفظ عزت و استقلال خود فرا می خواند.

یکی از کارهای منافقان این بود که با دشمنان رابطه برقرار کنند و از طریق بیگانگان به عزت جامعه اسلامی آسیب برسانند.
خداوند پس از آن که آن ها را به عذاب شدید هشدار داده، آنان را چنین افشا می کند: «الذین یتخذون الکافرین اولیاء من دون
المؤمنین ایبتغون عندهم العزه فان العزه لله جمیعا» ; همان ها [منافقان] که کافران را به جای مؤمنان دوست خود برمی گزینند آیا
می خواهند از کافران کسب عزت و آبرو کنند، با این که همه عزت ها مخصوص خداست. (۱۰)

از فرازهای تکان دهنده و تاریخی، ماجرای توطئه منافقان به سرپرستی عبدالله بن ابی است، که در سال ششم هجرت پس از
مراجعت از جنگ بنی المصطلق، بر اثر حادثه ای بین مهاجران و انصار در کنار چاه رخ داد. عبدالله از فرصت سوء استفاده کرده و به
کمک انصار پرداخت و گفتار زشتی به زبان راند، از جمله گفت:

«وقتی به مدینه رسیدیم ما عزیزان، ذلیلان را (یعنی پیامبر (ص) و مؤمنان را) از مدینه اخراج می کنیم.»

در رد او و پیروانش، سوره منافقین نازل شد، که در آیه هشت این سوره می خوانیم:

منافقان می گویند: اگر به مدینه باز گردیم، عزیزان ذلیلان را بیرون می کنند.

«و لله العزه و لرسوله و للمؤمنین ولکن المنافقین لا یعلمون; در حالی که عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است، ولی
منافقان نمی دانند.

پیامبر (ص) از توطئه منافقان اطلاع یافت و برای عبدالله بن ابی پیام داد که آیا تو چنین گفته ای؟ او از ترس منکر شد… سرانجام
وقتی که سپاه اسلام نزدیک مدینه رسیدند، پسر عبدالله که مسلمانی قاطع بود، سر راه پدر را گرفت و گفت:

«سوگند به خدا جز به اجازه رسول خدا (ص) نمی توانی وارد مدینه شوی و امروز می فهمی عزیز و ذلیل کیست؟»

عبدالله از طریق شخصی، برای پیامبر (ص) پیام فرستاد و با کمال ذل