پاورپوینت کامل شبهه ای پنهان، در آیینه اخلاص ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شبهه ای پنهان، در آیینه اخلاص ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شبهه ای پنهان، در آیینه اخلاص ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل شبهه ای پنهان، در آیینه اخلاص ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

۲۸

درآمد:

علی (ع) نور خداست . همان طوری که قرآن دارای محکمات و متشابهات می باشد و آیات متشابه آن باید در کنار آیات محکم
معنا و تفسیر و تحلیل شود; هم چنین است زندگی امام علی (ع)، که زندگی امام از محکمات و متشابهات برخوردار است و در
تحلیل و تفسیر شخصیت امام، باید متشابهات را به کمک محکمات تفسیر کرد .

قرآن شریف به این نکته اشاره زیبایی دارد، می فرماید: «او کسی است که این کتاب (آسمانی) را بر تو نازل کرد; که قسمتی از آن،
آیات «محکم » [صریح و روشن] است; که اساس این کتاب می باشد; (و هرگونه پیچیدگی در آیات دیگر، با مراجعه به اینها، برطرف
می گردد). و قسمتی از آن، «متشابه » است [آیاتی که به خاطر بالا بودن سطح مطلب و جهات دیگر، در نگاه اول، احتمالات مختلفی
در آن می رود; ولی با توجه به آیات محکم، تفسیر آنها آشکار می گردد ]. اما آنها که در قلوبشان انحراف است، به دنبال متشابهانند،
تا فتنه انگیزی کنند (و مردم را گمراه سازند) ; و تفسیر (نادرستی) برای آن می طلبند; در حالی که تفسیر آنها را، جز خدا و
راسخان در علم، نمی دانند . (آنها که به دنبال فهم و درک اسرار همه آیات قرآن در پرتو علم و دانش الهی) می گویند: «ما به همه آن
ایمان آوردیم; همه از طرف پروردگار ماست .» و جز صاحبان عقل، متذکر نمی شوند (و این حقیقت را درک نمی کنند) . (۱) با توجه
به این تشبیه زیبا در بر داشت، بین قرآن و زندگی امامان (ع) که در واقع قرآن ناطق هستند و برادران قرآن، آیا اگر محکمات و
متشابهات زندگی امام علی (ع)، کنار هم قرار بگیرند و متشابهات زندگی حضرت، مانند تصدق انگشتر به سائل در حال رکوع
نماز، به کمک محکمات زندگی حضرت، همانند بیرون کشیدن تیر از پای حضرت در حال نماز، تفسیر گردد و قلب های فتنه
انگیزان، باعث فتنه انگیزی نگردد و «عقل سلیم » و «قلب سلیم » میدان دار قضاوت باشد، باز هم، زندگی امام علی (ع) و اخلاص
«امیر اخلاص » مورد شبهه قرار می گیرد؟ !

اخلاص در آیینه مخلص

«منظور از «اخلاص » همان خلوص نیت است، و منظور از خلوص نیت، این است که انگیزه تصمیم گیری تنها خدا باشد و بس .» (۲)

حق این است که، اخلاص را در کلام مخلص بزرگ، علی (ع) جستجو کنیم . و نوشتار و نثر را نورانی کنیم با کلام امام .

لازم به یادآوری است که، بحث اخلاص، دامنه دار و گسترده است و در آیات و روایات فراوانی بدان پرداخته شده است که بررسی و
جستجوی همه آن، تحقیق و تالیف مستقلی را طلب می کند که جا دارد مخلصین بدان بپردازند .

این عنوان بحث، در این نوشتار، زمینه ساز بحث های بعدی است و از این جهت، فقط به کلام امام علی (ع) بسنده می کنیم .

اما کلام امام:

اخلاص، رمز تقرب به حق است .

از این جهت می فرمایند بی گمان برترین وسیله پیوستگی، پیوستگان به خدای سبحان عبارت است از:

۱ – ایمان به خدا و رسولش،

۲ – جهاد در راه خدا که بلندای اسلام است،

۳ – کلمه اخلاص که همان سرشت انسانی است،

۴ – برپا نمودن نماز به عنوان آیین امت اسلام . . . (۳)

در جای دیگر می فرمایند:

«قد اخلص لله فاستخلصه . . .»

چون بنده خدا خویشتن را برای خدا خالص می کند و خدا در اخلاص ورزیدنش او را یاری می دهد . چنین است که او از کانهای
دین، و از کوههای ریشه دار زمین است . و خود را به اجرای عدالت پایبند کرده، نخستین گامش در این راه زدودن هوی و هوس از
درون خویش است . (۴)

علی (ع) مرد مخلص تاریخ است، دوست و دشمن، امیرالمؤمنین (ع) را به «اخلاص » می شناسند . برای علی بزرگ، عبادت و
شهادت، سفر و حضر، محراب و منزل، دوست و دشمن، خانواده و اجتماع و خلوت و جلوت، یکسان بوده است، یعنی تمام کارهای
امام، برای خشنودی خداوند و رسیدن به لقاء حق بوده است همان خلوص که در محراب عبادت داشت، در میدان جنگ و جهاد
هم داشت .

به گفته مولوی:

او خدو انداخت بر رویی که ماه

سجده آرد پیش او در سجده گاه (۵)

در مورد نماز خون بپا داشتن امام حسین (ع) شاعر می گوید:

در میان بارش تیر بلا

عاشقانه بر سر سجاده شد

پس برای مردان مخلص خدا، خطاب «ارجعی الی ربک راضیه مرضیه » (۶) مهم است و غیر از رضایت خداوند منان، دنبال هیچ چیز
دیگر نبودند .

علی (ع) در مورد نشانه های خلوص می فرمایند:

۱ – اولین نشانه خلوص، یکرنگی است، چه در خلوت و چه در جلوت .

«در اسرار سیاست و جنبه های پنهانی کارهایش، تا آنجا که گواه و نماینده ای جز خدا حضور ندارد، او را به تقوای الهی فرمان
می دهم . و نیز فرمانش می دهم که مبادا در ظاهر، خدا را اطاعت کند و در خلوت بدان کار دیگر بپردازد! که هر آن که پیدا و پنهان
و گفتار و کردارش دوگانه نباشد از عهده ادای امانت برآید و در عبادت توفیق اخلاص یابد . (۷)

۲ – یکی دیگر از نشانه های خلوص، پاسداری از امانت ها است . امام علی (ع) به یکی از کارگزاران می نویسد:

«اما بعد، بی تردید من تو را در امانت خویش شریک کردم و همراز خود گرفتم، به گونه ای که هیچ یک از یارانم را در مواسات ویاری
متقابل و ادای امانت و تعهد بدان مطمئن تر از تو نمی شناختم . اما تو، همین که دیدی روزگار بر عموزاده ات پارس کرد، دشمن به
اوج خشونت رسید، امانت مسلمانان را شکوه و ارجی نماند و امت به گستاخی گرایید و پراکنده شد، چهره دیگر کردی و همراه و
هماهنگ با یاران نیمه راه، بی تفاوتها و خیانتکاران، به کناره گیری و بی تفاوتی گراییدی و خیانت کردی .» (۸)

۳ – یکی دیگر از نشانه های خلوص، از منظر «امیر اخلاص » ، پذیرش سختی هاست .

حضرت می فرماید:

۱ – «خداوند برای پاکسازی از شرک، ایمان را رقم زد،

۲ – برای وارستن از کبر، نماز را،

۳ – برای رویش روزی، زکات را،

۴ – و برای آزمایش اخلاص مردمان، روزه را،

۵ – برای تقویت دین، حج را،

۶ – برای عزت اسلام، جهاد را،

۷ – برای مصلحت توده های ناآگاه، امر به معروف را،

۸ – برای مهار سبک مغزان، نهی از منکر را،

۹ – برای رشد نسل، صله رحم را،

۱۰ – برای پاسداری خونها، قصاص را،

۱۱ – برای بزرگداشت محرمات الهی، اجرای حدود و کیفر را،

۱۲ – برای حفظ خرد، ترک می گساری را . . . .» (۹)

اگر با معرفت کودکانه، به هر کدام موارد فوق نگریسته شود، سخت و ثقیل است، اما اگر با دیده دقیق و عمیق، به هر یک از موارد
فوق نگریسته شود، در درون هر یک از موارد فوق «حکمت های بزرگ » خوابیده است، که برای کشف هر کدام، باید همت کرد . به
عبارت دیگر، انسانها، در محاصره امتحان و آزمایش الهی قرار دارند، تا در میدان امتحان، مخلص از غیر مخلص، مرد از نامرد و
دیندار از بی دین، مشخص گردد .

به هر حال، بحث در این زمینه دامنه دار است ولی به علت اختصار، به همین مختصر اکتفا می شود .

شبهه ای در آیینه آیات:

علل و عوامل زیادی دخیل است، که برخی در بعضی از آیات الهی، شبهه می کنند .

به یک اعتبار، شبهه، دارای دو شاخه می باشد:

۱ – شاخه اول آن، شبهه ممدوح است .

۲ – شاخه دیگر آن، شبهه مذموم است و شیطانی .

عده ای خود شبهه دارند و شبهه می کنند .

عده ای دیگر، شبهه افکنی می کنند و شبهه سازی می نمایند .

شبهه تولید می نمایند و به دنبال آن، به عرضه آن دست می زنند، تا جایی که جامعه بشری را، «بمب بارانی » از شبهات می نمایند و
سلامت جامعه را، از جهت فرهنگی و فکری، با خطر مواجه می سازند . . .

یکی از آیات الهی، که دوست و دشمن، در آن شبهه نمودند و یا شبهه سازی کردند، عبارت است از:

«انما ولیکم الله و رسوله والذین آمنوا الذین یقیمون الصلوه و یؤتون الزکوه و هم راکعون » .

«سرپرست و رهبر شما تنها خدا است، و رسول او، و آنها که ایمان آورده اند و نماز را بر پا می دارند و در حال رکوع زکات می پردازند .
» (۱۰)

در بسیاری از کتب اسلامی و منابع اهل تسنن، روایات متعددی دائر بر این که آیه فوق در شان علی (ع) نازل شده، نقل گردیده که
در بعضی از آنها اشاره به مساله بخشیدن «انگشتر» در حال رکوع نیز شده و در بعضی نشده، و تنها به نزول آیه درباره علی (ع)
قناعت گردیده است . ولی جمعی از متعصبان اهل تسنن اصرار دارند که ایرادهای متعددی به نزول این آیه در مورد علی (ع) به
تفسیر «ولایت » به عنوان «سرپرستی و تصرف و امامت » بنمایند . (۱۱)

در این نوشتار کوتاه، فقط به دو شبهه مربوط به موضوع، پرداخته می شود و درصدد بررسی کلیه ایرادات مطرح شده در ارتباط با
این آیه نیستیم .

یکی از داستانهای معروف و معتبر، پیرامون زندگی «امیر اخلاص » این است که در جنگ صفین، تیری بر ران حضرت
امیرالمؤمنین (ع) وارد شد . هر چه کردند در مواقع عادی خارج نمایند نتوانستند . خدمت امام حسن (ع) جریان را عرض کردند .
فرمود: صبر کنید تا پدرم به نماز بایستد، زیرا در آن حال چنان از خود بیخود می شود که به هیچ چیز متوجه نمی گردد . به دستور
حضرت مجتبی (ع) در آن حال تیر را خارج کردند، بعد از نماز امیر اخلاص، علی (ع) متوجه شد، خون از پای مقدسش جاری شد،
پرسید:

چه شد؟ عرض کردند: تیر را در حال نماز از پای شما بیرون کشیدیم . (۱۲)

داستان دیگر در همین راستا:

در روایتی از ابو درداء آمده:

«شبی امیرالمؤمنین (ع) را دیدم که از مردمان کنار گرفته و در مکان خلوتی مشغول مناجات با پروردگار و گریه و زاری است و
می فرمود:

بارالها چه بسیار گناهانی که با بردباری از عقوبتش درگذشتی و چه بسیار جرایمی که به کرم و بزرگواری ات آن را آشکار نساختی!
بارالها . . . ناگاه دیدم صدا خاموش شد . گفتم: حتما حضرت را خواب برده است . رفتم تا آن حضرت را بیدار کنم، چون ایشان را
حرکت دادم، دیدم همچون چوب خشک شده ای است . گفتم: «انا لله و انا الیه راجعون » با خود گفتم که امیرالمؤمنین از دنیا رفت
و به خانه آن حضرت رفتم و فاطمه (س) را از این امر آگاه ساختم . فرمود: این حالتی است که از ترس خدا هر شب بر او عارض
می شود . پس اندکی آب بر چهره او پاشیدم تا به هوش آمد .» (۱۳)

از این نمونه قصه های شیرین در زندگی امام علی (ع) بسیار فراوان است .

دعای کمیل حضرت امیر (ع)، خود داستان دیگری است در همین راستا . از جمله دعاهایی که فریاد امیر اخلاص، به عرش
می رسد، آنجایی است که می فرماید:

«الهی و سیدی و مولای و ربی، صبرت علی عذابک فکیف اصبر علی فراقک و هبنی صبرت علی حر نارک فکیف اصبر عن النظر
الی کرامتک » .

«آه خدای من! اله و سرور و پروردگار من! گرفتم صبر آرم بر عذاب تو، چگونه صبر دارم بر فراق تو؟ ! و یا چونان میان شعله ها
آسوده درمانم! که عفوت را امیدوارم؟ !» (۱۴)

سراسر دعای کمیل، فریادهای عرفانی امیر اخلاص است که درد فراق را بالاترین دردها می داند و صبر بر آن را ناروا .

به هر تقدیر، داستان عرفان امیر عارفان، دامنه گسترده دارد و برای تحقیق عمیق تر، به کتابهای معتبر در همین راستا مراجعه
شود .

اما دو داستان دیگر، با صورت و سیرت دیگر:

یکی از داستانهای معروف و معتبر، که هم ریشه قرآنی دارد و هم ریشه روایی، این است که امیرالمؤمنین در حال رکوع نماز،
انگشتر خود را تصدق داد . (۱۵)

این داستان، در روایات متعدد و معتبر نقل شده است .

«در کتاب تفسیر برهان و کتاب غایه المرام، صدوق (ره) روایت می کند که او در ذیل آیه «انما ولیکم الله و رسوله والذین آمنوا» از
ابی الجارود از حضرت ابی جعفر (ع) روایت می کند که فرمود: طایفه ای از یهود مسلمان شدند از آن جمله عبدالله بن سلام، اسد،
ثعلبه، ابن بامین و ابن صوریا بودند که همگی خدمت رسول خدا (ص) عرض کردند یا نبی الله حضرت موسی وصیت کرد به یوشع
بن نون و او را جانشین خود قرار داد، وصی شما کیست یا رسول الله؟ و بعد از تو ولی و سرپرست ما کیست؟ در پاسخ این سؤال این
آیه نازل شد: «انما ولیکم الله و رسوله . . . و هم راکعون » . آنگاه رسول خدا فرمود برخیزید، همه برخاسته و به مسجد آمدند، مردی
فقیر و سائل داشت از مسجد به طرف آن جناب می آمد، حضرت فرمود: ای مرد آیا کسی به تو چیزی داده؟ عرض کرد: آری، این
انگشتر را یک نفر همین اکنون به من داده، حضرت پرسید چه کسی؟ عرض کرد آن مردی که مشغول نماز است، پرسید در چه
حالی به تو داد؟ عرض کرد در حال رکو