پاورپوینت کامل ویژگیهای عباد الرحمن (۷)پرهیز شدید از آدم کشی ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ویژگیهای عباد الرحمن (۷)پرهیز شدید از آدم کشی ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ویژگیهای عباد الرحمن (۷)پرهیز شدید از آدم کشی ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ویژگیهای عباد الرحمن (۷)پرهیز شدید از آدم کشی ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۸

قرآن هفتمین ویژگی بندگان ممتاز خداوند رحمان را چنین بیان می کند: «و لا یقتلون النفس التی حرم الله الا بالحق .» (۱) آنان
انسانی را که خداوند ریختن خونش را حرام شمرده – جز به حق – نمی کشند .

آدم کشی در موارد ناحق از گناهان بسیار بزرگ و خطرناکی است که با کمال تاسف، از دیرباز دامنگیر بشر شده و انسانهای
بسیاری را بی خانمان و تیره بخت ساخته است . «قابیل » – فرزند حضرت آدم (ع) – تا قیامت مورد لعن و نفرین است، چرا که
برادرش «هابیل » را کشت و این خصلت شوم را پایه گذاری کرد .

آدم کشی در میان انسانها به قدری زشت و بدسابقه است که وقتی خداوند خواست آدم (ع) را بیافریند و او را به عنوان خلیفه و
نماینده خود به فرشتگان معرفی کند، آنان عرض کردند: پروردگارا، آیا کسی را در زمین قرار می دهی که فساد و خونریزی کند؟
خداوند جنبه های مثبت آدم (مانند علم و شناخت) را به نظر فرشتگان آورد، آنگاه فرشتگان به عذرخواهی پرداختند . (۲)

گناه آدم کشی بسیار بزرگ است و مجازاتهای سختی برای آن قرار داده شده; خداوند در قرآن می فرماید: «و من یقتل مؤمنا
متعمدا فجزاؤه جهنم خالدا فیها و غضب الله علیه و لعنه و اعد له عذابا عظیما .» (۳) و کسی که فرد با ایمانی را از روی عمد بکشد،
مجازات او دوزخ است، در حالی که جاودانه در آن می ماند، و خداوند بر او غضب می کند و او را لعنت کرده و از رحمتش دور
می سازد .

در این آیه، چهار مجازات شدید برای قاتل ذکر شده که عبارت است از: ۱ – خلود و جاودانگی در دوزخ ۲ – غضب الهی ۳ –
عنت خدا ۴ – عذاب بزرگ

در مورد دیگر می فرماید: «من قتل نفسا بغیر نفس او فساد فی الارض فکانما قتل الناس جمیعا .» (۴) هر کس انسانی را بدون
ارتکاب (گناهی چون) قتل یا فساد در روی زمین بکشد، چنان است که گویی همه انسانها را کشته .

اسلام مجازات دنیوی قاتل را قصاص اعدام قرار داده، مگر اینکه ورثه مقتول او را ببخشند و به جای آن دیه بگیرند یا دیه را نیز
ببخشند; ولی بزرگی گناه قتل همچنان بر گردن قاتل سنگینی خواهد کرد . گاهی نیز بخشش ورثه بی فایده است و قاتل حتما
باید مجازات گردد، آنجا که او از اشرار باشد و با اسلحه سرد و گرم، افراد را بترساند و امنیت جامعه را به خطر اندازد . چنین فردی
به عنوان «محارب و مفسد فی الارض » معرفی شده و حکومت اسلامی او را محکوم به اعدام می کند .

در این راستا، در قرآن می خوانیم : «انما جزاؤ الذین یحاربون الله و رسوله و یسعون فی الارض فسادا ان یقتلوا او یصلبوا او تقطع
ایدیهم و ارجلهم من خلاف او ینفوا من الارض ذلک لهم خزی فی الدنیا و لهم فی الآخره عذاب عظیم .» (۵) کیفر آن کسانی که با خدا
و پیامبرش محاربه کرده و به جنگ می پردازند و اقدام به فساد در روی زمین می کنند (و با تهدید اسلحه به جان و مال و ناموس
مردم حمله می برند)، فقط این است که اعدام شوند یا به دار آویخته گردند، یا (چهارانگشت) از دست راست و پای چپ آنها به
عکس یکدیگر بریده شود و یا از سرزمین خود تبعید گردند . این رسوایی آنها در دنیا است، و در آخرت مجازات عظیمی دارند .

این آیه نیز بیانگر بزرگی گناه قتل نفس و آدم کشی است که موجب مجازات سخت و رسوایی و ذلت دنیا و آخرت می گردد .

مجازات شدید قصاص و دیه برای آدم کشان

از آنجا که امنیت در جامعه از مهمترین موهبتها است و در پرتو آن می توان جامعه ای سالم و ایده آل ساخت – به عکس، ناامنی
مایه بروز آشوبها، فسادها و گمراهیها و آفتهای گوناگون است – از این رو، اسلام با وضع قوانین و مقررات محکم و سخت، کوشیده تا
امنیت جامعه را در ابعاد گوناگون حفظ کند; اسلام در

وهله اول حفظ امنیت جانی را مورد تاکید قرار داده و برای آنان که برهم زننده این امنیت هستند، مجازاتهای سخت دنیوی
(علاوه بر مجازاتهای اخروی) قرار داده است; مثلا قانون قصاص را قرار داده که اگر به راستی به آن عمل شود، از آدم کشی و
هرگونه آسیب رسانی به انسان به طور جدی جلوگیری می شود . (چنان که اکنون نمونه آن را در کشور عربستان به خوبی
مشاهده می کنیم) . اجرای قصاص، حدود و دیات اسلامی، حیات و زندگی سالم و آرامش بخش جامعه را بیمه خواهدکرد، چنانکه
قرآن می فرماید: «و لکم فی القصاص حیاه یا اولی الالباب لعلکم تتقون .» (۶) ای صاحبان خرد، برای شما در قصاص کردن حیات و
زندگی است، باشد که شما تقوا پیشه کنید .

یعنی قصاص یک انتقام شخصی نیست، بلکه ضمانتی برای زندگی آرام و امنیت اجتماعی است . در جامعه ای که قاتل و آدم کش
قصاص نشوند، آن جامعه مرده است، همانگونه که از نظر علم طب و کشاورزی و دامداری، حذف موجودات خطرناک، یک اصل
علمی و حیاتی است، در علم جامعه شناسی نیز حذف جنایتکاران و آدم کشان یک امر عقلی و منطقی است . قانون قصاص ضامن
عدالت و رمز حیات و آرامش است و نقش مؤثری در تنش زدایی در جامعه دارد; از این رو، خداوند در آیه مذکور قصاص را موجب
تقوا دانسته یعنی قصاص موجب خودداری از بروز قتل و آسیب رسانی به جان و مال و ناموس انسانها خواهد شد; با توجه به اینکه
در مقایسه بین جامعه و فرد، حق تقدم با جامعه است .

علاوه بر اینکه قصاص آدم کشی اعدام می باشد، آسیب رسانی به اعضای بدن انسان نیز قصاص دارد; اگر کسی به بینی، چشم،
دندان یا به گوش و به طور کلی به هر عضوی از اعضای انسانی آسیب برساند، مضروب، حق دارد مطابق مقررات به همان اندازه که
آسیب دیده، ضارب را قصاص کند; چنانکه این مطلب در آیه ۴۵ سوره مائده آمده است . (۷)

قانون قصاص با آن همه تقسیم بندی و دقتی که در اسلام دارد، بیانگر آن است که اسلام برای جان انسان احترام بسیاری قایل
است و با وضع قانون قصاص خواسته که هیچ گونه آسیبی به جان انسان نرسد .

پس از قانون قصاص، قانون حدود و دیات است که آنها هم به نوبه خود اهرمهای نیرومندی برای حفظ امنیت و جان انسانها حتی
از روی سهو و خطا هستند .

هر گناهی اگر از روی سهو و خطا باشد با توبه بخشیده می شود، ولی آدم کشی و یا آسیب رسانی به اعضای بدن انسان، گرچه از
روی سهو و خطا باشد، دیه دارد و از حق الناس است که بدون ادای آن، توبه قبول نمی شود .

مسایل دیات بسیار مشروح است و بیان آن در این مقاله نمی گنجد، ولی به عنوان مثال و نمونه، می توان با ذکر پاره ای از آن مسائل
به اهمیت احترام جان انسان پی برد . مثلا چند چیز است که مثل قتل نفس موجب دیه کامله است .

دیه کامله عبارت است از هزار مثقال طلا یا صد شتر یا دویست گاو و . . . اگر کسی مشتی به گوش مسلمانی بزند و همین زدن
موجب کر شدن گوش او گردد باید نصف دیه کامله را بدهد، و اگر به هر دو گوش او بزند و هر دو را کر کند، باید دیه کامل به او
بپردازد .

کوتاه سخن اینکه حتی برای پدر و مادر و معلم حرام و گناه بزرگی است که فرزند و شاگرد خود را به گونه ای بزنند که موجب دیه
شود .

هر گاه کسی به صورت شخص دیگر، سیلی بزند، اگر صورت او سرخ شود یک مثقال و نیم طلا یا قیمت آن، دیه آن است; اگر
صورت او کبود شود، سه مثقال، و اگر سیاه شود شش مثقال طلا یا قیمت آن، دیه آن است . و اگر به بدن او – جز صورت – ضربه
بزند که سرخ یا کبود یا سیاه گردد، نصف دیه مذکور – که در مورد صورت گفته شد – را باید به مضروب پرداخته و او را از خود
راضی کند . (۸)

احترام انسان در حدی است که حتی اگر به صورت نطفه منعقد شده باشد، سقط نمودن آن گناه کبیره است .

در اسلام برای هر مرحله ای از سقط جنین دیه سنگینی قرارداده شده است; فقهای عظام می فرمایند: «اگر انسان کاری کند که
کودک زن حامله سقط شود، آنچه که سقط شده، اگر نطفه باشد، دیه آن بیست مثقال طلای سکه دار است، و اگر علقه (خون بسته
شده) باشد، دیه آن چهل مثقال، و اگر مضغه باشد یعنی به صورت گوشت جویده شده باشد، دیه آن شصت مثقال ، و اگر به
استخوان بندی رسیده باشد، دیه آن هشتاد مثقال، و اگر گوشت آورده باشد، دیه آن صد مثقال است . و اگر روح در آن دمیده شده
باشد، دیه آن چنانچه پسر باشد هزار مثقال، و اگر دختر باشد دیه آن پانصد مثقال می باشد .»

نیز می فرمایند: اگر کسی زن حامله ای را بکشد، باید هم دیه زن و هم دیه فرزندش را بپردازد . و اگر آن زن حامله، دو فرزند یا
بیشتر داشته باشد، به همین نسبت دیه آنها بر ساقط کننده واجب می شود; ولی اگر ساقط کننده خود زن حامله باشد، دیه
فرزندش را باید به ورثه فرزند بدهد، ولی خودش از آن دیه هیچ سهمی ندارد .

در قتل عمد، علاوه بر وجوب دیه، کفاره جمع به قاتل واجب است; یعنی هم باید یک برده آزاد کند، و هم دو ماه پی در پی روزه
بگیرد، و هم شصت مسکین را طعام بدهد . و اگر عده ای با هم شخصی را بکشند، بر همه آنها کفاره واجب است .» (۹)

این احکام شدید، هر کدام بیانگر بزرگی گناه آدم کشی و آسیب رسانی به جان انسانها است که مسلمانان باید به شدت از آن
پرهیز نمایند . زیرا علاوه بر این احکام ظاهر